Είμαι απελπισμένη...

Είμαι 4 χρόνια σε σχέση απο απόσταση εγώ 23 εκείνος 29. Δύσκολη σχέση πάντα εγώ έκανα υποχωρήσεις είτε έφταιγα είτε όχι.. Ζήλευα πολύ γιατί στην αρχή μου είχε δώσει δικαιώματα, είναι λίγο μπερμπάντης αλλά ποτέ δεν έκανε κάτι παραπάνω όμως και λόγο απόστασης ακόμα και όταν δεν έκανε τίποτα εγώ δεν γινόταν να είμαι ήρεμη με αποτέλεσμα να είμαι σε μια μόνιμη ανασφάλεια μουρμούρα κλπ κλπ. Κάτι μικροχωρισμούς τους είχαμε αλλά πάντα γυρίζαμε ο ένας στον άλλον, παρά τα λάθη αγαπιόμασταν υπερβολικά.. Τώρα έχουμε χωρίσει. Δεν μπορούσε άλλο αυτή τη πίεση μου είπε αλλα συνεχίσαμε να μιλάμε, έλεγε πως με αγαπάει απλώς θέλει λίγο χρόνο κλπ, βρεθήκαμε κι όλας και στα μάτια του είδα οτι με θέλει και με αγαπάει ακόμα.. Ωστόσο ανακάλυψα πως υπήρχε και άλλη και μάλιστα απο πριν χωρίσουμε.. Δεν ήμασταν στη καλύτερη φάση της σχέσης μας αλλά ήμασταν μαζί. Δεν παραδέχτηκε και πολλά, θύμωσε, δεν ζήτησε συγνώμη είπε πως και καλά είχαμε χωρίσει όταν πήγε μαζί της και δεν ήθελε να πει τίποτα άλλο. Τώρα χωρίς να δώσει εξηγήσεις θέλει να συνεχίσουμε έτσι λέει, χωρισμένοι... Κι εγώ αντί να τον σιχαθώ και να μην ξανα ασχοληθώ ποτέ τον θέλω και τον αγαπάω ακόμα. Ξέρω είναι αυτοκαταστροφικό αλλα δεν μπορώ να σκέφτομαι τη ζωή μου χωρίς εκείνον.. Θέλω να δει πως έκανε λάθος και να με διεκδικήσει, να είμαστε μαζί αλλά όπως ήμασταν πριν. Φοβάμαι πως δεν θα γίνει ποτέ αυτό!! Υποφέρω. Δεν θέλω να τον παρακαλέσω, θέλω να εξαφανιστώ μήπως και αν νιώσει για μια φορά οτι με χάνει να κάνει κάτι γιατί δεν το έχει νιώσει ποτέ αυτό. Όμως μου είναι πολύ δύσκολο να μη στείλω μήνυμα. Σκέφτομαι πως γνωρίζει άλλες, πως αν εξαφανιστώ θα με ξεχάσει απλά.. Θέλω για μια φορά να νιώσω πως και εκείνος με διεκδικεί. Ακόμα και απο άποψη εγωισμού. Ξέρω πως και να είμαστε μαζί εφόσον με απάτησε μια φορά με το παραμικρό εγώ θα τρελαίνομαι και θα γίνουν πάλι τα ίδια. Αλλα πιστεύω οτι αν γυρίσει πίσω απο μόνος του και δείξει πως έχει μετανιώσει, τότε ίσως να σημαίνει πως άλλαξε και θέλει πραγματικά να προσπαθήσουμε. Μπορεί απλά έτσι να θέλω να πιστεύω. Απ ότι έχετε καταλάβει όπως τα γράφω είμαι κι εγώ απίστευτα μπερδεμένη...

Άκου την καρδια σου όσο και να εισαι μπερδεμένη αυτη θα σου δείξει το δρόμο .

Η καρδιά μου μιλάει ξεκάθαρα.. Τον αγαπάω όσο τίποτα. Και νιώθω πολύ ηλίθια που μετά απο όλα αυτά εγώ εκεί..Αντί να τον σιχαθώ μου λείπει αφόρητα...Τον θέλω πίσω..

Σχέση από απόσταση αποφευγω να κάνω και δεν θεωρώ οτί είναι υγειές. Γιατί στην πραγματικότητα δεν τον γνωρίζεις τον άλλον και δεν υπάρχει η δυνατότητα να ζησεις στιγμες μαζί του. Πιστεύω οτί μιλάει η ανασφάλειά σου και ο εγωισμός και τον θες ακόμα. Εγώ πάντως από αξιοπρέπεια δεν θα δεχόμουν ξανά σχέση μαζί του για΄τι σίγουρα δεν θα μπορούσα να τον εμπιστευτω ξανά μετά από αυτό και πιστεύω οτί πάλι προβλήματα θα είχαμε..

Quote:

---

Originally Posted by koloku8aki

Η καρδιά μου μιλάει ξεκάθαρα.. Τον αγαπάω όσο τίποτα. Και νιώθω πολύ ηλίθια που μετά απο όλα αυτά εγώ εκεί..Αντί να τον σιχαθώ μου λείπει αφόρητα...Τον θέλω πίσω..

---

Σε καταλαβαίνω ..... Δεν ξέρω όμως τι να σου πω να κανεις , ίσως ειναι η τιμωρία μας όταν αγαπάμε πραγματικα μονο εμείς ....

ακριβώς το ίδιο σκέφτομαι κι εγώ.. οτι άν γυρίσει δεν θα μπορώ ποτέ να είμαι σίγουρη... δεν είναι εγωισμός ειλικρινά τον αγαπάω.. και δεν ξέρω αν θα χάσω την αξιοπρέπειά μου σε περίπτωση που είμαι ξανά μαζί του γιατί θεωρώ πως σε θέματα αγάπης και έρωτα δεν υπάρχει αξιοπρέπεια και τέτοια.. το πρόβλημά είναι πως δεν ξέρω πως να τον φέρω κοντά μου τώρα τι να κάνω. όλοι μου λένε απλά να εξαφανιστώ γιατί ακόμα και τώρα με έχει δεδομένη και μόνο άν νιώσει πως με χάνει σε περίπτωση που με θέλει ακόμα θα γυρίσει...

Να σου κάνω μια ερώτηση? Τι ακριβώς αγαπάς σε εκείνον? Ή μάλλον κάνε την στον εαυτό σου και δες τελικά αν τον "αγαπάς" από ανασφάλεια ή αν όντως είχατε τόσο ωραίες στιγμες μαζί καθως και αν σου δημιουργούσε ασφάλεια και σου ενέπνεε εμπιστοσυνη... Και τότε κρίνε από μόνη σου ποια είναι η σωστή κίνηση!

με αγαπάει κι εκείνος σε αυτό δεν θέλω να έχω αμφιβολία, ζήσαμε 4 χρόνια με τις δυσκολίες της απόστασης μεν αλλά οι ευτυχισμένες στιγμές καλύπτουν κάθε τι άσχημο.. ίσως τα υπόλοιπα να του έχουν περάσει άν και πριν μια εβδομάδα που ήρθε (ενώ ήμασταν χωρισμένοι κι εγώ δεν είχα μάθει ακόμα την αλήθεια) είδα στα μάτια του πολύ όμορφα πράγματα και με αγκάλιαζε και με φίλαγε με πολύ πάθος. δεν ξέρω πως γίνεται μόλις φεύγει να τα ξεχνάει.. δεν ξέρω πως μπορεί να πηγαίνει με άλλες και να μη νιώθει τύψεις.. κοντεύω να τρελαθώ!

Quote:

---

Originally Posted by koloku8aki

ακριβώς το ίδιο σκέφτομαι κι εγώ.. οτι άν γυρίσει δεν θα μπορώ ποτέ να είμαι σίγουρη... δεν είναι εγωισμός ειλικρινά τον αγαπάω.. και δεν ξέρω αν θα χάσω την αξιοπρέπειά μου σε περίπτωση που είμαι ξανά μαζί του γιατί θεωρώ πως σε θέματα αγάπης και έρωτα δεν υπάρχει αξιοπρέπεια και τέτοια.. το πρόβλημά είναι πως δεν ξέρω πως να τον φέρω κοντά μου τώρα τι να κάνω. όλοι μου λένε απλά να εξαφανιστώ γιατί ακόμα και τώρα με έχει δεδομένη και μόνο άν νιώσει πως με χάνει σε περίπτωση που με θέλει ακόμα θα γυρίσει...

---

Ένας άνθρωπος που αγαπά δεν θα χρειαζόταν να νιώσει οτί χάνει καποιον για να το καταλάβει. Ακόμα και σε θέματα αγάπης χωράει η αξιοπρέπεια κολοκυθακι μου... Ποτέ να μην χάνεις τον εαυτό σου στον έρωτα αλλιώς θα πληγώνεσαι!

προφανώς Χριστίνα δεν θέλω να τον ξεπεράσω.. Πες λοιπόν πως θέλω να δοκιμάσω για μία ακόμη φορά, να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στην αγάπη μας και τη σχέση μας... Εσύ απο την εμπειρία σου πιστεύεις πως υπάρχει τρόπος να τον φέρω πίσω?

Να τι κανουμε οι ανθρωποι λοιπον. Απο τα 6 δις ανθρωπους βρισκουμε 1, τον χρηζουμε το ταιρι μας το ενα και μοναδικο, την αδερφη ψυχη μας, και τον βασανιζουμε και βασανιζομαστε και θελουμε να τον κανουμε κτημα μας. Αν το συνειδητοποιησουμε αυτο θα καταλαβουμε οτι πρεπει να απολαμβανουμε τη ζωη και τις σχεσεις μας με τους ανθρωπους, οι οποιες πρεπει να στηριζονται σε διακριτικοτητα, σεβασμο και αγαπη, την οποια τη δινεις και αφηνεις τον αλλο ελευθερο να ερθει σε εσενα. Αλλιως παιδευεσαι κι εσυ και αυτος.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Να τι κανουμε οι ανθρωποι λοιπον. Απο τα 6 δις ανθρωπους βρισκουμε 1, τον χρηζουμε το ταιρι μας το ενα και μοναδικο, την αδερφη ψυχη μας, και τον βασανιζουμε και βασανιζομαστε και θελουμε να τον κανουμε κτημα μας. Αν το συνειδητοποιησουμε αυτο θα καταλαβουμε οτι πρεπει να απολαμβανουμε τη ζωη και τις σχεσεις μας με τους ανθρωπους, οι οποιες πρεπει να στηριζονται σε διακριτικοτητα, σεβασμο και αγαπη, την οποια τη δινεις και αφηνεις τον αλλο ελευθερο να ερθει σε εσενα. Αλλιως παιδευεσαι κι εσυ και αυτος.

---

δηλαδη πρέπει να τον αφήσω ελεύθερο...που ελεύθερος είναι εκείνος εγώ δεν λέω να το καταλάβω.. φοβάμαι πως άν δεν του στείλω θα με ξεχάσει και απελπίζομαι...στέλνω οτι βλακεία μου κατέβει στο κεφάλι μόνο και μόνο επειδη τα δευτερόλεπτα που θα διαβάζει το μήνυμα θα περάσω απο το μυαλό του.. είμαι τραγική το ξέρω!! κ πάντα καταλήγω να του λέω θα σε αφήσω ήσυχο όμως ποτέ δεν το κάνω.. φοβάμαι τόσο μην ερωτευτεί κάποια άλλη!

Quote:

---

Originally Posted by koloku8aki

προφανώς Χριστίνα δεν θέλω να τον ξεπεράσω.. Πες λοιπόν πως θέλω να δοκιμάσω για μία ακόμη φορά, να δώσω μια τελευταία ευκαιρία στην αγάπη μας και τη σχέση μας... Εσύ απο την εμπειρία σου πιστεύεις πως υπάρχει τρόπος να τον φέρω πίσω?

---

Να φέρουμε έναν άνθρωπο πίσω όταν δεν φταίμε είναι δύσκολο. Αν θέλει ο ίδιος θα έρθει από μόνος του.. Αν όμως θες τόσο πολύ τότε δεν νομίζω οτί υπάρχει λόγος να κάνεις στρατηγικές και τεχνάσματα απλά πες του το ευθέως. Εκτός πάλι αν θες να πράξεις κατ'αυτόν τον τρόπο κάντο..

Quote:

---

Originally Posted by koloku8aki

δηλαδη πρέπει να τον αφήσω ελεύθερο...που ελεύθερος είναι εκείνος εγώ δεν λέω να το καταλάβω.. φοβάμαι πως άν δεν του στείλω θα με ξεχάσει και απελπίζομαι...στέλνω οτι βλακεία μου κατέβει στο κεφάλι μόνο και μόνο επειδη τα δευτερόλεπτα που θα διαβάζει το μήνυμα θα περάσω απο το μυαλό του.. είμαι τραγική το ξέρω!! κ πάντα καταλήγω να του λέω θα σε αφήσω ήσυχο όμως ποτέ δεν το κάνω.. φοβάμαι τόσο μην ερωτευτεί κάποια άλλη!

---

Φοβάσαι τελικά μήπως δεν σε αγαπά και σε απαρνηθεί.. άρα δεν είσαι και σίγουρη οτί σε αγαπά

Quote:

---

Originally Posted by koloku8aki

με αγαπάει κι εκείνος σε αυτό δεν θέλω να έχω αμφιβολία, ζήσαμε 4 χρόνια με τις δυσκολίες της απόστασης μεν αλλά οι ευτυχισμένες στιγμές καλύπτουν κάθε τι άσχημο.. ίσως τα υπόλοιπα να του έχουν περάσει άν και πριν μια εβδομάδα που ήρθε (ενώ ήμασταν χωρισμένοι κι εγώ δεν είχα μάθει ακόμα την αλήθεια) είδα στα μάτια του πολύ όμορφα πράγματα και με αγκάλιαζε και με φίλαγε με πολύ πάθος. δεν ξέρω πως γίνεται μόλις φεύγει να τα ξεχνάει.. δεν ξέρω πως μπορεί να πηγαίνει με άλλες και να μη νιώθει τύψεις.. κοντεύω να τρελαθώ!

---

Αλλα εισαι συγουρη ότι σε αγαπάει .....
Τι αγάπη ειναι αυτη να ειναι η καρδια απο εδω και το π... Συγνώμη ... Το κορμι απο εκει δεν ξέρω .
Ξυπνάτε γυναίκες ....