Γιατί φοβόμαστε τόπο πολύ τη φράση : "Σ'αγαπώ"? Και 'οταν την προφέρουμε και όταν την ακούμε?
Προσωπικά, φοβάμαι να προφέρω αυτές τις λέξεις γιατί όταν νιώθω αυτό το συναίσθημα με τρομάζει η δύναμή του. Φοβάμαι οτι αν ο άλλος το μάθει θα βρεθώ αυτομάτως δέσμιος σε οποιαδήποτε απαίτηση και καπρίτσιο του...σε οτιδήποτε μου ζητήσει...Δυσκολεύομαι να αρνηθώ κάτι σ'αυτούς που αγαπώ, ειδικά αν μπορεί να τους κάνει ευτυχεσμένους με κάποιο τρόπο. Φοβάμαι οτι θα χάσω τον εαυτό μου και την αξιοπρέπειά μου στο όνομα της αγάπης. Οτι θα με εκμεταλλευτούν. Συνέβη στο παρελθόν αλλά τώρα κάνω βήματα ... ώστε να μπορώ να αγαπώ με όρια(όχι όρους, dodoni;)).Και τα όρια αυτά τελειώνουν εκεί που αρχίζει η αγάπη για τον εαυτό μου...απαραίτητη προυπόθεση για την αγάπη προς τους άλλους.
Φοβάμαι και να τ'ακούω όμως. Φοβάμαι οτι άθελά μου θα πληγώσω τον άνθρωπο που μου χαρίζει ένα κομμάτι από την καρδιά του/της. Ή οτι θα πληγωθώ εγώ από την αγάπη του...αν είναι υπό όρους. Γιατί τότε θα πρέπει να προσαρμοστώ στην ιδανική εικόνα του για μένα ...Αν δεν το κάνω κινδυνεύω να τον/την πληγώσω...και να χάσω και τη στοργή...την αγάπη. Αν δεν το κάνω πάλι κινδυνεύω να χάσω εμένα...να φυλακιστώ σε ένα ρόλο...