ο εφιάλτης μου τελίωσε...

Καλημέρα σας είμαι καινούργια εδώ... Παρακολουθώ καιρό το forum αλλά δεν είχα γίνει μέλος. Είμαι 20 χρονών και θα ήθελα να σας πω την ιστορία μου. Την μητέρα μου δεν την γνώρισα ποτέ και μεγάλωσα με τον πατέρα μου και τις γκόμενες που κατά καιρούς είχε. Στα 7 μου χρόνια άρχισε να με κακοποιεί όχι μόνο σωματικά αλλά και σεξουαλικά καθώς όπως έλεγε πρέπει να γίνω σκληρή και να μην με κοροιδεύουν. Φοβόμουν να γυρίσω σπίτι μου και πάντα όταν τον έβλεπα πήγαινα στο δωμάτιο μου.. Όταν πια μπήκα στην εφηβεία άρχισα να μπλέκω με παρεές που ήξερα από την αρχή πως θα με κατέστρεφαν. Ήθελα να ξεφύγω από εκεί μέσα. όταν τελίωσα την πρώτη γυμνασίου έμπλεξα με κάποιον αρκετά μεγαλύτερο μου. Ήταν η πιο άσχημη εμπειρία της ζωής μου μετά από αυτή με τον πατέρα μου. Ο άνθρωπος αυτός με κακοποιούσε σεξουαλικά συνεχώς και όταν ήθελα να ξεφύγω δεν μπορούσα. Μέχρι τα 15 μου ζούσα έναν εφιάλτη και στο σπίτι μου και στις παρέες μου αλλά και με το παιδί εκείνο.Στο σχολείο παρ' όλα αυτά ήμουν πολύ καλή. Είχα όνειρο να περάσω κοινωνική λειτουργός να βοηθάω τους άλλους και κυρίως τα παιδιά και τους εφήβους που ζουν κάτι τέτοιο ή και άλλες ακραίες καταστάσεις. Έφτασα στα 15 μου χρόνια να καταλαβω πως είχα φτάσει πάτο από δικές μου επιλογές και από επιλογές των άλλων. Είδα ένα από τα άτομα της παρέας μου στα 19 του χρόνια να φεύγει από τα ναρκωτικά και ήταν το χειρότερο ταρακούνημα που έφαγα στη ζωή μου. Δεν ήθελα να ΄χασω και άλλο χρόνο από την ζωή μου. Έπαψα να είμαι αδύναμος χαρακτήρας. Κατάλαβα πως είχα πάντα την δύναμη μέσα μου αλλά όχι την θέληση. Ένα βράδυ έφυγα από το σπίτι μου όταν τελίωσα την Α' Λυκείου. Παράτησα τα πάντα. Τον πατέρα μου που ποτέ δεν μου στάθηκε σαν πατέρας την παρέα μου που δεν μου στάθηκε ποτέ σαν φίλοι μου και την ζωή μου που ποτέ δεν είχα εκτιμήσει. Έφυγα από την Αθήνα με λεφτά που μάζευα από διάφορες περιστασιακές δουλειές. Ο πατέρας μου για αρκετό καιρό με έψαχνε όταν πια έννοιωσα πως είχα τα κότσια να τον αντιμετωπήσω και αποκαταστάθικα κάπως οικονομικά στη επαρχεία του τηλεφώνησα. Του είπα πως είμαι καλά πως δεν θέλω όμως να έχω καμία επαφή μαζί του και με την ζωή που έκανα πριν. Μου φώναξε, με απείλησε μου είπε πως θα με βρει και θα με σκοτώσει. Φοβήθηκα είναι η αλήθεια αλλά ήξερα πως έπρεπε να τελιώνει επιτέλους αυτό το μαρτύριο. Άλλαζα συνεχώς πόλεις, άλλαζα συνεχώς δουλεία και σπίτι και εννοείται πως ούτε λόγος για σχολείο αλλά και φυσικά για να επιστρέψω στην Αθήνα. Μιλούσα που και που με την γιαγιά μου χωρίς να της λέω φυσικά για το που βρίσκομαι. Της έλεγα πως την αγαπώ και πως είμαι καλά και αυτή μου έλεγε πως πρέπει να γυρίσω πίσω. Φοβόταν και η ίδια τον πατέρα μου πολύ αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να της μιλήσω ανοιχτά για όλα αυτά. Άρχισα να ξαναφτιάχνω την ζωή μου από το μηδέν και αυτή τη φορά δεν ήθελα να αφήσω κανέναν να επιλέξει για μένα. Δεν είχα κλείσει τα 18 αλλά ήμουν ανεξάρτητη. Ήμουν επιλεκτικοί με τους ανθρώπους που έβαζα στη ζωή μου. Εδώ και 2μιση χρόνια είμαι με κάποιον που με νοιάζεται και με βοηθάει ψυχολογικά, Έμαθα πως είναι να σε αγγίζει κάποιος και να μην αηδιάζεις και να μην φοβάσαι. Ενημερώθηκα πριν κάποιους μήνες από την γιαγιά μου πως ο πατέρας μου ήταν άρρωστος βαριά. Αποφάσισα να τον επισκεφθώ αν και μετά από πολύ σκέψη και ομολογώ και λίγο φόβο. Ήταν άλλος άνθρωπος. Μόνος του, μισός, γερασμένος και ας ήταν μονάχα 48 χρονών. Είχε το βλέμμα αδέσποτου σκυλιού που ζει τις τελευταίες του στιγμές. Δεν μιλήσαμε καθόλου. Τον είδα, κάθησα δίπλα του κοντά στη μια ώρα και δεν ανταλάξαμε κουβέντα. Όταν αποφάσισα να φύγω του έπιασα το χέρι. Τόσα χρόνια τον μισούσα αλλα΄εκείνη την στιγμή έννοιωσα να τον λυπάμαι. Μου είπε πως ήθελε να ξαναπεράσω να τον δω όποτε νοιώσω έτοιμη. Λίγες μέρες πριν ενημερώθηκα από την γιαγιά μου πως ο πατέρας μου έσβησε στον ύπνο του. Μόνος στο σπίτι που κάποτε ζούσα και εγώ και πως τον βρήκαν μετά από 3-4 μέρες. Αχ ρε πατέρα μπορεί να αποδείχθηκες τέρας με μένα αλλά τόσες γυναίκες πέρασαν από τη ζωή σου και καμία δεν μπόρεσε να μείνει δίπλα σου. Έφυγες μόνος σου όπως μόνος σου ήσουν τόσα χρόνια. Όταν είδα το φέρετρο σου να χάνεται μες το χώμα δεν έκλαψα και δεν ντρέπομαι για αυτό. Έννοιωσα λύπη αλλά και μια ανακούφιση. Για το μόνο λόγο που θα σου ζητήσω ευχαριστώ είναι γιατί με έκανες να ωριμάσω πολύ νωρίς και κατάφερες και το σκοπό σου να με κάνεις σκληρή και να μην με κοροιδεύουν.

Γλυκια μου γεια σου!!Θελω μονο να σου πω μπραβο,που εχεις τοση δυναμη ψυχης!!Εχω περασει κ εγω παρομοιες καταστασεις με τον πατερα μου(δυστυχως ακομα ζει!!!!!)κ ξερω πως οοοοσα χρονια κ αν περασουν,ποτε δε θα μπορεσω ουτε απο διπλα του να περασω..σε θαυμαζω πολυ που οχι μονο καταδεχτηκες να πας να τον δεις,αλλα μαλιστα λες κ αυτα τα υπεροχα λογια<< με έκανες να ωριμάσω πολύ νωρίς και κατάφερες και το σκοπό σου να με κάνεις σκληρή και να μην με κοροιδεύουν.>>,δεν ειναι ευκολο να το δει κανεις ετσι,ειδικα οταν εχει περασει τοοοσα πολλα!Σε θαυμαζω επισης που καταφερες κ σταθηκες στα ποδια σου(εγω δεν ειχα τη δυναμη να φυγω για διαφορους λογους..ποσες φορες το μετανιωσα)..Μπραβο σου λοιπον αλλη μια φορα!!Ειλικρινα δεν εχω λογια..

Quote:

---

Originally Posted by N.Princess

Γλυκια μου γεια σου!!Θελω μονο να σου πω μπραβο,που εχεις τοση δυναμη ψυχης!!Εχω περασει κ εγω παρομοιες καταστασεις με τον πατερα μου(δυστυχως ακομα ζει!!!!!)κ ξερω πως οοοοσα χρονια κ αν περασουν,ποτε δε θα μπορεσω ουτε απο διπλα του να περασω..σε θαυμαζω πολυ που οχι μονο καταδεχτηκες να πας να τον δεις,αλλα μαλιστα λες κ αυτα τα υπεροχα λογια<< με έκανες να ωριμάσω πολύ νωρίς και κατάφερες και το σκοπό σου να με κάνεις σκληρή και να μην με κοροιδεύουν.>>,δεν ειναι ευκολο να το δει κανεις ετσι,ειδικα οταν εχει περασει τοοοσα πολλα!Σε θαυμαζω επισης που καταφερες κ σταθηκες στα ποδια σου(εγω δεν ειχα τη δυναμη να φυγω για διαφορους λογους..ποσες φορες το μετανιωσα)..Μπραβο σου λοιπον αλλη μια φορα!!Ειλικρινα δεν εχω λογια..

---

έμαθα να μην κρατώ κακία, εννοείται πως οι πληγές πονάνε και πως οι πράξεις δεν σβήνουν αλλά πρέπει να φαινόμαστε δυνατοί. καθημερινά σκέφτομαι πως περνάνε οι ώρες και οι μέρες στη ζωή μας και εμείς μένουμε και κοιτάμε την προηγούμενη μέρα και τις πληγές της. έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου. στα 15-16 μου έμαθα να ζω εντελώς μόνη μου αν και ουσιαστικά τόσα χρόνια αυτό έκανα. μια συμβουλή. μην αφήνεις τις επιλογές των άλλων να κρατάνε πίσω τη ζωή σου. χαμογέλα. μέσα από κάθε τι βγαίνουμε πιο δυνατοί. να σκέφτεσαι πως η ζωή είναι δική σου. κανείς δεν θα σου επιβάλλει καταστάσεις που εσύ είτε δεν επιθυμείς είτε δεν αντέχεις. ακούω γνωστούς μου να μιλάνε για την οικογένεια τους με τόση αγάπη και άλλοι με τόσο παράπονο γιατί ο πατέρας ή η μητέρα τους δεν τους έστειλε λεφτά ή ξέχασε να τους αγοράσει κάτι και σκέφτομαι πως εμένα οικογένεια μου τόσα χρόνια ήταν ο εαυτός μου. σε αυτόν στηριζόμαστε και σε αυτόν επενδύουμε πάντα. να περνάς όμορφα. να κάνεις κάθε επιθυμία σου πραγματικότητα και να χαμογελας.

Quote:

---

Originally Posted by sweet dreams

έμαθα να μην κρατώ κακία, εννοείται πως οι πληγές πονάνε και πως οι πράξεις δεν σβήνουν αλλά πρέπει να φαινόμαστε δυνατοί. καθημερινά σκέφτομαι πως περνάνε οι ώρες και οι μέρες στη ζωή μας και εμείς μένουμε και κοιτάμε την προηγούμενη μέρα και τις πληγές της. έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου. στα 15-16 μου έμαθα να ζω εντελώς μόνη μου αν και ουσιαστικά τόσα χρόνια αυτό έκανα. μια συμβουλή. μην αφήνεις τις επιλογές των άλλων να κρατάνε πίσω τη ζωή σου. χαμογέλα. μέσα από κάθε τι βγαίνουμε πιο δυνατοί. να σκέφτεσαι πως η ζωή είναι δική σου. κανείς δεν θα σου επιβάλλει καταστάσεις που εσύ είτε δεν επιθυμείς είτε δεν αντέχεις. ακούω γνωστούς μου να μιλάνε για την οικογένεια τους με τόση αγάπη και άλλοι με τόσο παράπονο γιατί ο πατέρας ή η μητέρα τους δεν τους έστειλε λεφτά ή ξέχασε να τους αγοράσει κάτι και σκέφτομαι πως εμένα οικογένεια μου τόσα χρόνια ήταν ο εαυτός μου. σε αυτόν στηριζόμαστε και σε αυτόν επενδύουμε πάντα. να περνάς όμορφα. να κάνεις κάθε επιθυμία σου πραγματικότητα και να χαμογελας.

---

Ποσο δικιο εχεις!!Σε ολα!!Ετσι ακριβως ειναι!!Μονο που δυστυχως εγω κραταω κακια(σε εκεινον κ τη μητερα μου)προσπαθησα πολλες φορες να συγχωρησω πραξεις κ λογια(κυριως πραξεις)μα δεν τα καταφερα..ισως κ να μη θελω,τι να πω..παντως ναι εχεις δικιο,απο ενα σημειο κ μετα εμεις ειμαστε υπευθυνοι για τη ζωη μας κ πρεπει να την παρουμε στα χερια μας!!Αυτο δυστυχως το καταφερα αργα(εχω 3χρονια που εφυγα απο εκει μεσα)κ τωρα ξεκιναω την προσπαθεια για να σταθω στα ποδια μου..αργησα πολυ,αλλα ωρες ωρες σκεφτομαι οτι τουλαχιστον το καταφερα..!
Εχω παρει αποφαση να αφησω τα παντα πισω μου κ θα το κανω..μπορει να μου παρει λιγο χρονο μα θα το καταφερω κ αυτο!
(μπορει να σου φανει χαζο μα η ιστορια σου μου εδωσε δυναμη..)Σε ευχαριστω πολυ:)

Quote:

---

Originally Posted by N.Princess

Ποσο δικιο εχεις!!Σε ολα!!Ετσι ακριβως ειναι!!Μονο που δυστυχως εγω κραταω κακια(σε εκεινον κ τη μητερα μου)προσπαθησα πολλες φορες να συγχωρησω πραξεις κ λογια(κυριως πραξεις)μα δεν τα καταφερα..ισως κ να μη θελω,τι να πω..παντως ναι εχεις δικιο,απο ενα σημειο κ μετα εμεις ειμαστε υπευθυνοι για τη ζωη μας κ πρεπει να την παρουμε στα χερια μας!!Αυτο δυστυχως το καταφερα αργα(εχω 3χρονια που εφυγα απο εκει μεσα)κ τωρα ξεκιναω την προσπαθεια για να σταθω στα ποδια μου..αργησα πολυ,αλλα ωρες ωρες σκεφτομαι οτι τουλαχιστον το καταφερα..!
Εχω παρει αποφαση να αφησω τα παντα πισω μου κ θα το κανω..μπορει να μου παρει λιγο χρονο μα θα το καταφερω κ αυτο!
(μπορει να σου φανει χαζο μα η ιστορια σου μου εδωσε δυναμη..)Σε ευχαριστω πολυ:)

---

ποτέ δεν είναι αργά. μπορεί να σου φανεί κοινότυπο αλλά το πιστεύω και το εννοώ. και αυτό που λέω στον εαυτό μου συνεχώς είναι πως ΜΠΟΡΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΡΓΑ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΡΙΟ. προσπάθησε να αντλήσεις δύναμη από όπου θεωρείς πως μπορεί. μπορεί να είναι από το πιο απλό, από το πιο ασυνήθιστο. ο καθένας μας είναι δυνατός απλά πολλές φορές δεν έχει θέληση. εσύ έχεις θέληση και θα τα καταφέρεις. όσο για αυτό που είπες για το ότι θα είναι σου πάρει λίγο χρόνο σκέψου πως σημασία έχει το πως θα καταφέρεις. άντεξες τόσο από όσο έχω καταλάβει από άλλους. μπορείς να αντέξεις και αυτό που είναι από σένα για εσένα αποκλειστικά. χαίρομαι που μπορώ να σε βοηθάω έστω και έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by sweet dreams

ποτέ δεν είναι αργά. μπορεί να σου φανεί κοινότυπο αλλά το πιστεύω και το εννοώ. και αυτό που λέω στον εαυτό μου συνεχώς είναι πως ΜΠΟΡΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΡΓΑ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΡΙΟ. προσπάθησε να αντλήσεις δύναμη από όπου θεωρείς πως μπορεί. μπορεί να είναι από το πιο απλό, από το πιο ασυνήθιστο. ο καθένας μας είναι δυνατός απλά πολλές φορές δεν έχει θέληση. εσύ έχεις θέληση και θα τα καταφέρεις. όσο για αυτό που είπες για το ότι θα είναι σου πάρει λίγο χρόνο σκέψου πως σημασία έχει το πως θα καταφέρεις. άντεξες τόσο από όσο έχω καταλάβει από άλλους. μπορείς να αντέξεις και αυτό που είναι από σένα για εσένα αποκλειστικά. χαίρομαι που μπορώ να σε βοηθάω έστω και έτσι.

---

Σε ευχαριστω πολυ κ παλι

Quote:

---

Originally Posted by sweet dreams

καθημερινά σκέφτομαι πως περνάνε οι ώρες και οι μέρες στη ζωή μας και εμείς μένουμε και κοιτάμε την προηγούμενη μέρα και τις πληγές της.
μην αφήνεις τις επιλογές των άλλων να κρατάνε πίσω τη ζωή σου. χαμογέλα.
μέσα από κάθε τι βγαίνουμε πιο δυνατοί.
να σκέφτεσαι πως η ζωή είναι δική σου.
κανείς δεν θα σου επιβάλλει καταστάσεις που εσύ είτε δεν επιθυμείς είτε δεν αντέχεις.
οικογένεια μου τόσα χρόνια ήταν ο εαυτός μου. σε αυτόν στηριζόμαστε και σε αυτόν επενδύουμε πάντα. να περνάς όμορφα.
να κάνεις κάθε επιθυμία σου πραγματικότητα και να χαμογελας.

---

κοπελια να σε εχει ο Θεος καλα! σου αξιζουν τα καλυτερα κ ειμαι σιγουρη οτι θα τα ζησεις!!!!! σε ευχαριστουμε που μοιραστηκες την ιστορια σου μαζι μας, μας εδωσες κ δυναμη κ κυριως μας ταρακουνησες αρκετα!

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

κοπελια να σε εχει ο Θεος καλα! σου αξιζουν τα καλυτερα κ ειμαι σιγουρη οτι θα τα ζησεις!!!!! σε ευχαριστουμε που μοιραστηκες την ιστορια σου μαζι μας, μας εδωσες κ δυναμη κ κυριως μας ταρακουνησες αρκετα!

---

εγώ σας ευχαριστώ.. έπρεπε να τα γράψω, να τα μοιραστώ. έτσι ίσως κλείσω κατά κάποιον τρόπο αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου. πάντα μένουν αυτά αλλά εμείς δεν πρέπει να μένουμε σ΄αυτά.. θέληση χρειάζεται. δύναμη έχουμε όλοι μέσα μας.. να περνάς όμορφα.. :)

γεννηθηκες μεσα απο τις σταχτες σου...! παραπονιέμαι γιατι με καλομάθανε κ εχω γινει πολυ φοβιτσιαρα κ μαλθακη, τα παραταω ευκολα γιατι φοβαμαι τις ευθυνες κ να αντιμετωπισω τη ζωη οπως ειναι, προσπαθω, το δουλευω αλλα αυτο που καταλαβα με την ιστορια σου ειναι οτι το πρωτο βημα ειναι η αποφαση οτι δεν ξαναγυρναω στα ιδια, μετα απο αυτο το μυαλο βρισκει χιλιους τροπους για να σε βοηθησει να σταθεις ορθιος! κ εσυ να περνας πολυ ομορφα..σου στελνω μια αγκαλια!!!! :)

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

γεννηθηκες μεσα απο τις σταχτες σου...! παραπονιέμαι γιατι με καλομάθανε κ εχω γινει πολυ φοβιτσιαρα κ μαλθακη, τα παραταω ευκολα γιατι φοβαμαι τις ευθυνες κ να αντιμετωπισω τη ζωη οπως ειναι, προσπαθω, το δουλευω αλλα αυτο που καταλαβα με την ιστορια σου ειναι οτι το πρωτο βημα ειναι η αποφαση οτι δεν ξαναγυρναω στα ιδια, μετα απο αυτο το μυαλο βρισκει χιλιους τροπους για να σε βοηθησει να σταθεις ορθιος! κ εσυ να περνας πολυ ομορφα..σου στελνω μια αγκαλια!!!! :)

---

είναι το πότε θα αποφασίσεις να τα αφήσεις πίσω σου όλα.. θα δεις πως θα γίνει αυτό κάποια στιγμή από μόνο του και θα δεις πως ειναι πολύ καλύτερα γλυκιά μου.πάρε το χρόνο σου.κανε τς επιλογές σου.όλα είναι απόφαση δική σου.το κάναν με αγάπη πιστεύοντας πως είναι το καλύτερο για σεα.δεν τήθεται κανένα θέμα πως ήθελαν το κακό σου.η αγάπη τα κάνει αυτά..πολλές αγκαλιές και φιλιά.για δύναμη και ηρεμία.

Αν κ δε σε ξέρω, νιώθω περήφανη! Μπορεί να είναι αλλόκοτο αυτό που λέω αλλα΄ειλικρινά σε συγχαίρω! Είναι πολύ δύσκολο να σταθείς στα πόδια σου αλλά όταν το κάνεις... δεν υπάρχει καλύτερο συναισθημα. Ανέφερες κάτι στην ιστορία που το έχω πει κ εγώ στο δικό μου πατέρα, με έκανε σκληρή, μέσα από πολλά έμαθα να επιβιώνω μόνη μου όπως κ κάνω τώρα χωρίς τη βοήθειά τους, μάλλον εκείνο έχουν την ανάγκη μου. Είναι φορές όμως που δε το ήθελα αυτό... Σα παράπονο μου βγαίνει ότι θα ήθελα να έχω μεγαλώσει πιο φυσιολογικά. Ήμουν δημοτικό κ ένιωθα πολύ μεγαλύτερη. Μπράβο σου, ειλικρινά είσαι άξια κοπέλα!
Κορίτσια... ο καθένας πληρώνει αυτά που έχει κάνει... κ μόνο που υπάρχουν παιδιά που έχουν ανεχτεί κ υποστεί τέτοια πράγματα, είναι άξια κ πρέπει να είναι περήφανα για τον εαυτό τους, που δε γίνανε το ίδιο ή και χειρότεροι άνθρωποι από τους γονείς τους!

Quote:

---

Originally Posted by VickyK

Αν κ δε σε ξέρω, νιώθω περήφανη! Μπορεί να είναι αλλόκοτο αυτό που λέω αλλα΄ειλικρινά σε συγχαίρω! Είναι πολύ δύσκολο να σταθείς στα πόδια σου αλλά όταν το κάνεις... δεν υπάρχει καλύτερο συναισθημα. Ανέφερες κάτι στην ιστορία που το έχω πει κ εγώ στο δικό μου πατέρα, με έκανε σκληρή, μέσα από πολλά έμαθα να επιβιώνω μόνη μου όπως κ κάνω τώρα χωρίς τη βοήθειά τους, μάλλον εκείνο έχουν την ανάγκη μου. Είναι φορές όμως που δε το ήθελα αυτό... Σα παράπονο μου βγαίνει ότι θα ήθελα να έχω μεγαλώσει πιο φυσιολογικά. Ήμουν δημοτικό κ ένιωθα πολύ μεγαλύτερη. Μπράβο σου, ειλικρινά είσαι άξια κοπέλα!
Κορίτσια... ο καθένας πληρώνει αυτά που έχει κάνει... κ μόνο που υπάρχουν παιδιά που έχουν ανεχτεί κ υποστεί τέτοια πράγματα, είναι άξια κ πρέπει να είναι περήφανα για τον εαυτό τους, που δε γίνανε το ίδιο ή και χειρότεροι άνθρωποι από τους γονείς τους!

---

Καλησπέρα. Σίγουρα υπάρχει πάντα το παράπονο αυτό που αναφέρεις. Δεν νομίζω πως υπάρχει κανένα παιδάκι και ειδικά στην ηλικία του δημοτικού που ζητάει να μεγαλώσει έτσι και κυρίως παιδί που να μην θέλει να ζήσει εφηβεία. Εγώ εφηβεία καλώς ή κακώς δεν κατάλαβα ποτέ μου. Θα μπορούσα κάλλιστα να συνεχίσω τον τρόπο ζωής που έκανα στο γυμνάσιο αλλά είδα πως δεν γίνεται. Θα έλιωνα κάθε μέρα στη ζωή που δεν ήταν επιλογή μου. Όσον αφορά το τελευταίο μέρος του μηνύματος σου που λες πως είναι κάποια α΄τομα που δεν γίνανε ίδιοι ή και χειρότεροι από τους γονείς του συμφωνώ. Υπάρχει όμως και μεγάλο ποσοστό που δυστηχώς γίνονται έτσι. Είτε από αντίδραση είτε γιατί έτσι μάθανε να ζουν. Εγώ σε καμία των περιπτώσεων δεν θέλω να γίνω μητέρα σαν την δικιά μου που δεν νοιάστηκε ούτε την πρώτη μέρα της ζωής μου να με πάρει μια αγκαλιά, να με ταίσει από το στήθος της και να νοιαστεί για μένα γενικότερα αλλά και φυσικά δεν θέλω το παιδί μου να έχει ένα πατέρα σαν το δικό μου. Κακία δεν τους κρατώ αλλά σαν πρότυπα ποτέ μου δεν θα τους έχω. Το μόνο που με πονάει ακόμα πολύ είναι πως μπορεί να περάσω δίπλα από τη μητέρα μου, να μένει στο δίπλα σπίτι από μένα, να την έχω σερβίρει κάποια στιγμή στη καφετέρια που δουλεύω και να μην ξέρω ποια είναι. Αυτό θα είναι πάντα για μένα πληγή.

¨Εχεις απόλυτο δικιο, είναι όντως μια μεγάλη πληγή αυτό για σενα κ άδικο, άδικο κ για όσα πέρασες! Θα σου πω αυτό που μου είπε η ψυχολόγος μου... Ξεσόισες! Δεν έγινες ίδια! Όντως στις περισότερες περιπτώσεις τα παιδιά ή μπλεκουν κ λιώνουν σ αυτή τη κόλαση ή γίνονται ίδια ή τελείως άβουλα πλάσματα!
Εγώ, ένας λόγος που δε θέλω να παντρευτώ είναι γιατι φοβάμαι, έχω κάποια κόμπλεξ να το πω, φοβία να το πω... μη γίνω ή κάνω τα ίδια. Πάντα λέω, Θεέ μου να γίνω καλή μάνα κ να έχω μια σωστή οικογενεια. Να μη φορτώσω τα παιδιά μου με τίποτα. Κανείς δε γεννιέται γονιός, μαθαίνει στη πορεία, το θέμα είναι τι κανει, παραμενει στα λαθη του ή τ αλλάζει. Κι εγώ δε κρατάω κακία για πολλά, αλλά να σου πω κατι... Μεχρι στιγμής, δε θέλω ούτε να τους μιλάω. Να είναι καλά κ θα επικοινωνώ εγώ όποτε θέλω.

Quote:

---

Originally Posted by VickyK

¨Εχεις απόλυτο δικιο, είναι όντως μια μεγάλη πληγή αυτό για σενα κ άδικο, άδικο κ για όσα πέρασες! Θα σου πω αυτό που μου είπε η ψυχολόγος μου... Ξεσόισες! Δεν έγινες ίδια! Όντως στις περισότερες περιπτώσεις τα παιδιά ή μπλεκουν κ λιώνουν σ αυτή τη κόλαση ή γίνονται ίδια ή τελείως άβουλα πλάσματα!
Εγώ, ένας λόγος που δε θέλω να παντρευτώ είναι γιατι φοβάμαι, έχω κάποια κόμπλεξ να το πω, φοβία να το πω... μη γίνω ή κάνω τα ίδια. Πάντα λέω, Θεέ μου να γίνω καλή μάνα κ να έχω μια σωστή οικογενεια. Να μη φορτώσω τα παιδιά μου με τίποτα. Κανείς δε γεννιέται γονιός, μαθαίνει στη πορεία, το θέμα είναι τι κανει, παραμενει στα λαθη του ή τ αλλάζει. Κι εγώ δε κρατάω κακία για πολλά, αλλά να σου πω κατι... Μεχρι στιγμής, δε θέλω ούτε να τους μιλάω. Να είναι καλά κ θα επικοινωνώ εγώ όποτε θέλω.

---

στο αρχικο μου μήνυμα αν δεις έγραψα πως επικοινώνησα με τον πατέρα μου όταν έννοιωσα πως είμαι έτοιμη και στο συνιστώ ανεπιφύλακτα. φρόντισε τον εαυτό σου πάνω από όλα. όσο για τον φόβο που εκφράζεις σε καταλαβαίνω απόλυτα. εγώ αφού είχα αρχικά φοβία στο ανθρώπινο άγγιγμα για κοντά 3 χρόνια (δεν ήθελα να με ακουμπήσει κανείς ούτε καταλάθος, φοβόμουν πως θα μου κάνει κακό) μπόρεσα να αφεθώ σε έναν άνθρωπο που μου έχει δείξει πως αξίζει. είναι 24 χρονών και εγώ 20 άντεξε πολλά δίπλα μου. αυτός με στήριξε και με συμβούλεψε να πάω στη κηδεία του πατέρα μου αλλά δεν με πίεσε. ο Κώστας είναι για μένα στήριγμα. είμαστε κοντά στα 3 χρόνια μαζί. νοιώθω μαζί του πολύ πολύ διαφορετικά και ξεπέρασα μαζί του και τις φοβίες μου. τον πρώτο χρόνο καλά καλά δεν τον άφηνα να με ακουμπάει και αυτός με περίμενε. πρώτη φορά που κάναμε έρωτα ήταν μετά από ένα χρόνο κοντά σχέσης. μένουμε μαζί και παρ' όλο που μου έιχε κάνει πέρυσι πρόταση γάμου δεν θέλω. όχι επειδή δεν θέλω να είμαι μαζί του αλλά επειδή ακριβώς δεν θέλω να μπω σε μια τέτοια διαδικασία που για μένα μέσα από την οικογένεια μου δεν είναι κάτι όμορφο. άλλωστε είμαι μόλις 20 χρονών. θέλω να μείνω με τον άνθρωπο μου πολλά χρόνια μαζί. ίσως κάποτε ξεπεράσω και το κόμπλεξ μου και να θελήσω να κάνω παιδιά αλλά τώρα είναι πολύ νωρίς και με πονάει πολύ ακόμα. μου αρκεί που ξέρω πως είμαι με έναν άνθρωπο που νοιάζεται για μένα και με αγαπάει καθώς και τον αγαπάω.

Διαπιστώνω για ακόμη μια φορά πως σε τέτοιες καταστάσεις, είμαστε τυχερές στην ατυχία μας, είσαι πολύ ώριμη κ σκέφτεσαι σωστά..!!! Χαίρομαι για σενα κ που βρήκες έναν άνθρωπο καλό, σου αξίζει! Εύχομαι ειλκρινά να είστε πάντα καλά κ αγαπημένοι! Όσο για το θέμα γάμου, όντως είσαι μικρή, δεν υπάρχει λόγος βιασύνης. Θα έρθει κ αυτό στην ώρα του! Εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου κ να έχεις υγεία!!!