ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΒΟΙΝΤ

Καλησπέρα σε όλους!
Είπα να ανοίξω αυτό το θέμα, να ακούσω απόψεις, να μου φτιαξει και λίγο η διάθεση, να με συμβουλευσετε ίσως αν θέλετε.
Δεν είμαι γενικά στις καλές μου, από όταν μπήκε ο Ιούνιος. Από τη μια μεριά η ζέστη, αφόρητη, από την άλλη ένα πρόβλημα υγείας που έχω, αντιμετωπίσημο μεν, κουραστική όμως η θεραπεία του, με έχουν ρίξει.
Αυτά βέβαια είναι περαστικά.
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ όμως όταν δεν είμαι καλά σκέφτομαι αρκετά. Και ως γνωστόν η πολλή σκέψη φέρνει και αρνητική σκέψη.
Η αρνητική σκέψη βέβαια, δε σημαίνει απαραιτήτως ότι δεν έχει και κάποιο λογικό έρεισμα έτσι?
Εν προκειμένω, οι αρνητικές μου σκέψεις περιστρέφονται γύρω από το επάγγελμά μου (κλασσικά).
Συνειδητοποιώ λοιπόν, ότι τόσα χρόνια δεν έχω κάνει τίποτα για το κωλοεπάγγελμα που έχω.
Θα μου πεις, "ε ναι αφού δε σου αρέσει'.
Δεν είναι έτσι ακριβώς όμως. Συζητάω με συναδέλφους μου και διαπιστώνω ότι στους περισσότερους δεν αρέσει.
παρολαυτά έχουν κάνει τα μεταπτυχιακά τους, κυνηγούν τις υποθέσεις, βάζουν στόχους ρε αδελφέ.
Εγώ τίποτα. Και όταν λέμε τίποτα εννοούμε τίποτα.
Οκ υπήρχαν κάποια οικογενειακά προβλήματα, αλλά έκτοτε έχουν περάσει χρόνια.
έχουν περάσει 7 χρόνια από όταν πήρα το πτυχίο μου και η εξέλιξή μου είναι κατώτερη του μετρίου.
Πάντα δούλευα εκτός από ένα διάστημα ανεργίας. ποτέ όμως δεν έχω δώσει τον καλύτερο μου εαυτό στο ο,τιδήποτε.
Θα μου πεις, "αφού δε σου αρέσει', πως να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό.
Δε νομίζω ότι είναι εκεί όμως το πρόβλημά μου εντέλει.
Ακόμα και σε αυτά που μου αρέσουν, είναι λες και τεμπελιάζω. Δε δίνω ό,τι έχω καλύτερο, δεν κάνω φόκους απόλυτο.
Από μικρή έτσι ήμουν. Ποτέ δεν υπερπροσπάθησα για τίποτα, πάντα ό,τι έκανα ήταν με το βούρδουλα.
Μεγαλώνοντας διαπιστώνω ότι δεν έχω κάνει μια έξυπνη επαγγελματική κίνηση ποτέ. Δεν κυνηγάω τις ευκαιρίες. Είχα κάνει ένα διάστημα κάτι γνωριμίες παρα πολύ καλές αλλά και αυτές τις άφησα να χαθούν με τη λογική οτυ ότι "δεν κάνω για αυτό το χώρο".
Δεν ξέρω τι μου φταίει ρε παιδιά. Ακόμα και η σχολή ζαχαροπλαστικής που λέω ότι θέλω να πάω...εάν είναι πιο δύσκολη από ότι περιμένω, ή εάν απογοητευτώ για κάποιο λόγο, ή εάν κολλάω έναντι των συμφοιτητών μου..τι θα κάνω? θα την αφήσω κι αυτήν?
Είμαι τεμπέλα?
Φοβάμαι τόσο πολύ την αποτυχία και τελικά δεν προσπαθώ καθόλου?
Φοβάμαι τους ανθρώπους και αυτό μου στερεί δυνάμεις να κάνω μια δουλειά που απαιτεί δημόσιες σχέσεις?
Φοβάμαι ότι κάποιος θα είναι καλύτερός μου και στη σύγκρισή μαζί του αποθαρρύνομαι?
Εάν ισχύουν όλα τα παραπάνω, με ποιο τρόπο θα τα ξεπεράσω μπας και καταφέρω τελικά κάτι κι εγώ στη ζωή μου?
Νιώθω πραγματικά πολύ ανεπαρκής.

void γεια σου.βλέπω αρνητισμό μην αποθαρρύνεσαι ,κλασσικές κουβέντες θα μου πεις ,συμβουλές έξω από το χορό.Το μεγαλύτερο βήμα σου που θα οδηγήσει όμως κ τα μικροτερά σου προς το καλύτερο της ζωής είναι η σκέψη του μπορώ κ θα τα καταφέρω.Με αφήνεις έκπληκτη γιατί απο τη γραφή σου δίχνεις καλα στερεωμένη κ δε μπορει να πεφτω εξω κάτι σε εχει επισκεφτει κ μαλλον είναι η φοβία κ η αμφιβολία .Ξεσπάθωσε void ,απλώσου,ρίσκαρε μπες στον πυρήνα της ζωής κ όπου βγει στο κάτω κάτω είτε δακρύσεις είτε γελασεις θα συμβει στο δικο σου μοναδικο εργο ,δώσε στη ζωή σου πνοη (προσωπική,επαγγελματική)κ μη τηναφήνεις αλλο να κοιτάει τη λέξη ανεπάρκεια παρά μόνο επιστρατεύσου κ θα δεις ότι έχεις περίσσευμα αποφασιστικότητας κ ψυχικής ενέργειας.

Λοιπον παραφραζοντας τον Ντοστογιεφσκι..σε κατι που χει γραψει σε ενα βιβλιο του ,θα σου πω void οτι τα ανεξαρτητα πνευματα μπαινουν πολυ δυσκολα σε τυπους και καλουπια.... κι αν μπουν ή θα ειναι δυστυχισμενα...ή δεν θα δωσουν το εκατο τα εκατο του εαυτου τους...
αυτο νομιζω για σενα... πως η ροπη σου ειναι προς κατι ελευθερο και δημιουργικο...πρωτοτυπο και ανατρεπτικο..... μπορει να κανω και λαθος... αλλα νομιζω πως αν το βρισκες αυτο...ουτε καν θα χρειαζοταν να το παλεψεις γιατι θα εβγαινε κατευθειαν απο την ψυχη σου.... εχεις σκεφτει οτι μπορει να εισαι καλλιτεχνικη φυση??

Quote:

---

Originally Posted by ΗΛΙΑΝΝΑ

void γεια σου.βλέπω αρνητισμό μην αποθαρρύνεσαι ,κλασσικές κουβέντες θα μου πεις ,συμβουλές έξω από το χορό.Το μεγαλύτερο βήμα σου που θα οδηγήσει όμως κ τα μικροτερά σου προς το καλύτερο της ζωής είναι η σκέψη του μπορώ κ θα τα καταφέρω.Με αφήνεις έκπληκτη γιατί απο τη γραφή σου δίχνεις καλα στερεωμένη κ δε μπορει να πεφτω εξω κάτι σε εχει επισκεφτει κ μαλλον είναι η φοβία κ η αμφιβολία .Ξεσπάθωσε void ,απλώσου,ρίσκαρε μπες στον πυρήνα της ζωής κ όπου βγει στο κάτω κάτω είτε δακρύσεις είτε γελασεις θα συμβει στο δικο σου μοναδικο εργο ,δώσε στη ζωή σου πνοη (προσωπική,επαγγελματική)κ μη τηναφήνεις αλλο να κοιτάει τη λέξη ανεπάρκεια παρά μόνο επιστρατεύσου κ θα δεις ότι έχεις περίσσευμα αποφασιστικότητας κ ψυχικής ενέργειας.

---

δε θα σου πω έτσι Ηλιάννα "συμβουλές έξω από το χορό".
Ο καθένας μας ανεβαίνει το γολγοθά του και μιλάει εκ πείρας.
Σε ευχαριστώ για το υποστηρικτικό σου μήνυμα.
Όντως με έχει επισκεφθεί η φοβία όπως λες.
και βασικά νομίζω είναι μόνιμη κάτοικος πια.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως να ξεσπαθώσω ή πως να ρισκάρω.
Με έχουν ζώσει οι αμφιβολίες, θέλω κάποιον να μου κάνει ένα μαγικό και να αποτινάξω επιτέλους το ζυγό από πάνω μου.

Quote:

---

Originally Posted by nflu

Λοιπον παραφραζοντας τον Ντοστογιεφσκι..σε κατι που χει γραψει σε ενα βιβλιο του ,θα σου πω void οτι τα ανεξαρτητα πνευματα μπαινουν πολυ δυσκολα σε τυπους και καλουπια.... κι αν μπουν ή θα ειναι δυστυχισμενα...ή δεν θα δωσουν το εκατο τα εκατο του εαυτου τους...
αυτο νομιζω για σενα... πως η ροπη σου ειναι προς κατι ελευθερο και δημιουργικο...πρωτοτυπο και ανατρεπτικο..... μπορει να κανω και λαθος... αλλα νομιζω πως αν το βρισκες αυτο...ουτε καν θα χρειαζοταν να το παλεψεις γιατι θα εβγαινε κατευθειαν απο την ψυχη σου.... εχεις σκεφτει οτι μπορει να εισαι καλλιτεχνικη φυση??

---

Νφλου..σε ευχαριστώ που θελεις να με ανεβάσεις.
Νομίζω όμως ότι όλοι μας ειμαστε καλλιτεχνικές φύσεις.
Κι εγώ είμαι μια από αυτές.
Τώρα όμως που δεν έχω ακολουθήσει την κλίση μου αλλά κάτι άσχετο με αυτήν, τώρα τι θα κάνω?
και αυτό που κάνω τώρα μου έλεγαν πως είναι κλίση μου, επειδή εχω μπλα μπλα.
Αλλά τελικά φαίνεται να απαιτεί κάτι πολύ περισσότερο που μέχρι στιγμής εγώ δεν το έχω ανακαλύψει.
Και μπορεί όντως να πάω να κάνω αυτό στο οποίο θεωρώ ότι έχω κλίση, κάτι το ανατρεπτικό, το πρωτοτυπο και αν ανακαλύψω ότι τελικά ήμουν απλώς ηττοπαθής και φοβιτσιάρα.
Γιάυτό και δεν κατάφερα να γίνω καλή σε αυτό που σπούδασα.
Μπορεί να ανακαλύψω ότι την κλίση την επινόησα εγώ και ότι την έχουν άλλα δέκα εκατομμύρια κόσμος, και την επινόησα μόνο και μόνο για να αποφύγω τις ευθύνες μου από τη δουλειά μου.
Μπερδεμένα τα λέω ε ?
Στο κεφάλι μου είναι χειρότερα..

Αν ρωτας εμενα εισαι μια χαρα. Η ζωη δεν ειναι η δουλεια και τα λεφτα που βγαζεις σου φτανουν να εισαι ανεξαρτητη αυτο σημαινει πως σε καλυπτει μια χαρα η δουλεια σου. Τα πρεπει δεν υπαρχουν αν νοιωθεις καλα. Μην κοιτας τους αλλους, βρες την δικια σου ευτυχια γτ στους αλλους μονο δυστυχια θα δεις.

οντως η ζωή δεν είναι δουλειά..θα μπορούσα να το δω έτσι επιεικώς αν πρώτον έκαν μια δουλειά με μικρότερες απαιτήσεις σε όλους τους τομείς, και δεύτερον εάν δεν είχα γαλουχηθεί από μικρή στο μότο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑ = ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΑ.
εννοώντας βέβαια προφανώς όχι τον άνεργο αλλά αυτόν που δεν έχει επαγγελματικούς στόχους.
Δεν μπορώ να κάνω μια δουλειά που απλώς μου δίνει τα προς το ζην..κι αν το κάνω θα είναι για λίγο.
μετά από εκεί και πέρα, θέλω να με γεμίζει, γιατί είναι πολλές οι ώρες που διαθέτουμε ημερησίως σε μια εργασία.
εάν δεν περνάω καλά και εάν αυτό συνεχιστεί γενικά, σίγουρα θα είμαι δυστυχισμένη.
Άσε που τα χρήματα που βγάζω, εννοείται πως δε με καθιστούν οικονομικά ανεξάρτητη, απλώς καλύπτω τα έξοδα μου, πολύ βασικά πράγματα δηλαδή.
Αλλά οκ, μακάρι να μου άρεσε και θα το υπέμενα, ούτως η άλλως υπάρχει μεγαλο πρόβλημα στην αγορά.

ε μαλλον ηταν μολυσμενο το γαλα σου, κανε αποτοξυνωση

Εμένα γιατί μούρχεται, όταν οι άλλοι σου χαϊδεύουν τ' αφτιά, να σε βρίσω;
Έχεις μια εργασία σε μια περίοδο που αν έχεις δουλειά, ντρέπεσαι να το λες για να μην
προκαλείς και που ο καθένας μας θάκανε οτιδήποτε προκειμένου να επιβιώσει.
Μήπως δεν εκτιμάς τα όσα έχεις; Μήπως θάταν καλύτερα να ψάξεις την άκρη του
προβλήματος για τις φοβίες σου, για να δώσεις έτσι λύση σιγά-σιγά και να τις ξεπεράσεις;

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Εμένα γιατί μούρχεται, όταν οι άλλοι σου χαϊδεύουν, τ' αφτιά να σε βρίσω;
Έχεις μια δουλειά σε μια περίοδο που αν έχεις δουλειά, ντρέπεσαι να το λες για να μην
προκαλείς και που ο καθένας μας θάκανε οτιδήποτε προκειμένου να επιβιώσει.
Μήπως δεν εκτιμάς τα όσα έχεις; Μήπως θάταν καλύτερα να ψάξεις την άκρη του
προβλήματος για τις φοβίες σου, για να δώσεις έτσι λύση σιγά-σιγά και να τις ξεπεράσεις;

---

συγνωμη οταν εχεις δουλεια σε μια δυσκολη περιοδο οπως λες,ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ??απαγορευε ται να σιχτιριζεις την δουλεια που δεν σου αρεσει να κανεις??γιατι λογω περιοδου??μην τρελαθουμε κιολας!

βοιντ θα σου απαντησω αλλη ωρα με περισσοτερα λογια,το μονο που θα σου πω ειναι οτι η δουλεια ειναι η ζωη!!ναι ετσι ειναι!οταν η δουλεια σου σου παιρνει τις μισες ωρες της ημερας ειναι κομματι της ζωης σου!οταν δεν γουσταρεις την δουλεια σου,για τους λογους που εσυ ξερεις,αυτο ειναι ικανο να σε στειλει ψυχολογικα!λοιπον θα σου προτεινα να κανεις λιγο υπομονη,να κανεις πραγματα που σε γεμιζουν στις ελευθερες ωρες σου!

ααα και να σου πω φιλεναδα μου!μην σηκωνεις τον πηχη ψηλα δεν χρειαζεται!μην κανεις συγκρισεις οι συναδελφοι μου εκαναν αυτο αυτο και αυτο!ΕΣΥ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΕΚΑΝΕΣ!και μην υποτιμας τον εαυτο σου!θα τα πουμε βοιντακι :)

Εγω παλι λεω οτι η μια παραμετρος βεβαια ειναι η οικονομικη κριση αρα και ο συμβιβασμος με οτι μπορει να κανει ο καθενας ,αλλα απο την αλλη ειναι σημαντικο να σου αρεσει και η δουλεια σου.... δυστυχως αυτα πια θεωρουνται πολυτελειες,ενω δεν θα πρεπε γιατι η δουλεια αφορα ολοκληρη σχεδον την καθημερινοτητα ενος ανθρωπου.....
Παντως δυναμικα επαγγελματα σαν το δικο σου void απαιτουν κατι παραπανω απο αφοσιωση και επιμονη για να φτασεις αυτο που η τρεχαμενη ηθικη ονομαζει επιτυχια.... ετσι πιστευω... απαιτουν κυριως αλλαγη της οπτικης γενικοτερα σε οτι αφορα τον ανθρωπινο παραγοντα... περισσοτερο σαν εργαλειο και μεσο επιτευξης στοχων παρα σαν υπαρξη.... εισαι σιγουρη πως αυτο μπορεις να το κανεις?

Μπορεί όπως λες να μου χαιδεύουν τα αυτιά γιατί ενδεχομένως να θέλουν να δώσουν κάτι θετικό.
Και εγώ το κάνω αυτό, πρώτα να υποστηρίζω δηλαδή και μετά να κάνω τα σχόλια μου.
να εκτιμάω αυτά που έχω?
χμμ...το ξεροκόματο εννοείς που παίρνω, το ωράριο που δε μου αφήνει άλλες επιλογές..ναι, τα εκτιμάω αλλά όχι σε βαθμό που να μην σκέφτομαι και να μην επιζητώ το καλύτερο.
Τώρα τι θα έκανε ο καθένας για τη δική μου τη δουλειά δεν το ξέρω..και εγώ θα προτιμούσα τη δουλειά κάποιου άλλου που αμοίβεται περισσότερο και κάνει αυτό που γουστάρει.
Και δεν ντρέπομαι να λέω ότι έχω δουλειά, αλίμονο.
Δεν είμαι ο ωνάσης, μια απλή δουλειά έχω.
Οι φοβίες μου ναι, είναι το πρόβλημά μου, γι'αυτό και άνοιξα το θέμα, μήπως κάποιος με βοηθήσει, μου πει κάτι σοφό που δεν έχω σκεφτεί για να τις αντιμετωπίσω.

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

μην σηκωνεις τον πηχη ψηλα δεν χρειαζεται!

---

το λέω χρόνια στον εαυτό μου και να πως κατήντησα!! :-))

Quote:

---

Originally Posted by nflu

.... εισαι σιγουρη πως αυτο μπορεις να το κανεις?

---

νοπ....δεν είμαι! τι κάνουμε τώρα?

Είμαι από τους ανθρώπους που δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι που δεν μου αρέσει, πόσο μάλλον να προσπαθήσω γι' αυτό.
Αν το επάγγελμα μου δεν ήταν καλλιτεχνικό-δημιουργικό θα είχα πάθει κατάθλιψη. Ένα διάστημα που είχα παραμελήσει τη δημιουργία, γιατί είχα δώσει βάση σε άλλα, έψαχνα αλλού διεξόδους και υποκατάστατα. Αλλιώς θα είχα σκάσει.
Ευτυχώς, το κατάλαβα και από ένα σημείο και μετά πήρα μια απόφαση να αφοσιωθώ μόνο σ' αυτό που με γεμίζει.
Πολλές φορές παραλληλίζω το αίσθημα του να δημιουργείς με εκείνο του έρωτα. Δεν είναι καταπληκτικό να νιώθεις έτσι ενώ παράλληλα εργάζεσαι?
Νομίζω ότι και μόνο αυτό φτάνει. Από κει και πέρα, όλα είναι πιο εύκολα.
Φυσικά θα σε νοιάζει να βελτιωθείς και να γίνεις καλύτερη σ' αυτό που κάνεις, θα σ' ενδιαφέρει να ανανεώνεσαι και να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα και όταν μάλιστα αναγνωρίζεται το έργο και η αξία σου, η ικανοποίηση θα είναι τεράστια.
Δεν είναι κρίμα να τα χάνεις όλα αυτά, επειδή δεν τολμάς να δοκιμάσεις να ασχοληθείς με αυτό που σου αρέσει πραγματικά?
Έχει τόση σημασία να είσαι η καλύτερη σ' αυτό που κάνεις ή να το απολαμβάνεις?
Πιστεύω ότι το πρόβλημά σου είναι αυτό και τίποτα άλλο. Δεν είσαι ανεπαρκής γενικώς. Απλά δεν κάνεις αυτό που θα ήθελες αλλά αυτό που σε πείσανε οι άλλοι ότι θα ήθελες ή ότι σου ταιριάζει.
Μην παραιτείσαι από αυτό που ονειρεύεσαι.