Χώρισα... αλλά... (?)

Την καλημέρα μου σε όλα τα μέλη του φόρουμ!

Όπως γράφω και στον τίτλο του thread, χώρισα με την κοπέλα μου (με χώρισε για την ακρίβεια) πριν από 2 εβδομάδες ακριβώς, αλλά παραδόξως δεν έχω "πέσει" ψυχολογικά, παρά μόνο 5-6 φορές μέχρι στιγμής κι αυτές επειδή έτυχε να βρίσκομαι μόνος στο σπίτι μου για αρκετές ώρες, οπότε το μυαλό μου είχε όσο χώρο χρειαζόταν για να πέσει στη δίνη κάποιων σκέψεων. Θα μου πείτε τότε: "καλά ρε μεγάλε... αφού είσαι οκ τι θέλεις και μας γράφεις;" Σας γράφω επειδή θέλω τη βοήθειά σας ώστε να δω τα πράγματα ακόμη πιο ξεκάθαρα. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως η κοπέλα μου θα γυρίσει πίσω αργά ή γρήγορα κι εδώ θα ήθελα τη γνώμη σας για το αν πρέπει να την δεχτώ πίσω ή όχι.

Επρόκειτο για μια σχέση από απόσταση, η οποία διήρκεσε σχεδόν 10 μήνες. Πάντα είχαμε προβλήματα, αλλά τους τελευταίους 2 μήνες η κατάσταση επιδεινώθηκε. Να σημειώσω πως ήταν μια σχέση με προοπτική συμβίωσης, μιας και σχεδίαζε (σχεδιάζαμε) η κοπέλα μου να έρθει σε εμένα. Έχω δικό μου σπίτι όπως επίσης και σταθερή δουλειά, οπότε θα ήταν και το λογικότερο να κάνει η κοπέλα μου την κίνηση αυτή κι όχι εγώ, μιας και δεν διαθέτει κάτι από τα 2 παραπάνω. Τους τελευταίους 2-3 μήνες λοιπόν, ήταν πολύ νευρική αλλά κι επικριτική μαζί μου. Την ενοχλούσαν διάφορα σε εμένα και μου έκανε παράπονα-παρατηρήσεις πολύ συχνά. Ένιωθα πολύ έντονα πως έψαχνε μια αφορμή για να χωρίσει μαζί μου και να φύγει από τη σχέση μας με "καθαρή συνείδηση" για να μπορέσει να συνεχίσει χωρίς να κοιτάξει πίσω. Για να μην μακρηγορώ και σας κουράζω, αφορμή για το χωρισμό μας ήταν μια παρεξήγηση που έγινε ανάμεσα σε εμένα και σε έναν φίλο της αδελφής της. Μου έβαλε ως όρο για να συνεχιστεί η σχέση μας το να μιλήσω και να.. "τα βρω" με το φίλο της αδελφής της.. φυσικά της το αρνήθηκα μιας και, τόσο η αδελφή της, όσο και ο φίλος της, ανακατεύτηκαν στη σχέση μου και μάλιστα με επιδεικτικό τρόπο. Ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο δεν σκέφτηκα καν να μπω στη διαδικασία να μιλήσω με το φίλο της αδελφής της είναι πως για την κοπέλα μου ο άνθρωπος αυτός δεν της είναι τίποτα ουσιαστικά. Τον έχει δει μόνο 3 φορές στη ζωή της, οπότε βάσει λογικής, δεν θα έπρεπε καν να σκεφτεί το χωρισμό ως λύση για ένα άτομο το οποίο ουσιαστικά δεν γνωρίζει. Επιπλέον και για να αποτρέψω το χωρισμό μας, της πρότεινα ως εναλλακτική λύση το να επικοινωνήσει εκείνος μαζί μου αν ήθελε κι επίσης της πρότεινα να του στείλω ένα μήνυμα στο οποίο να του γράφω πως δεν έχω κάποιο πρόβλημα μαζί του κλπ, κάτι το οποίο έκανα 5 ημέρες αφού χωρίσαμε. Καμία από τις 2 αυτές εναλλακτικές δεν δέχτηκε, ούτε και μου πρότεινε κάτι διαφορετικό. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε επικοινωνήσει καθόλου. Αναρωτιέμαι λοιπόν... όταν γυρίσει (οκ.... ΑΝ γυρίσει!) πιστεύετε πως πρέπει να της δώσω μία τελευταία ευκαιρία; Προσωπικά πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει.. νιώθω έντονα πως δεν αξίζει το να της δώσω ευκαιρία, μιας και έχω εισπράξει έντονα πως δεν εκτίμησε την αφοσίωση την οποία της παρείχα όλο αυτό το διάστημα. Όπως αντιλαμβάνεστε με έχει αδειάσει συναισθηματικά γι'αυτό και ο χωρισμός αυτός είναι ο ηπιότερος που είχα ποτέ. Είμαι άνθρωπος που όταν ξέρω πως κάπου έχω κάνει κάποιο λάθος νιώθω απίστευτες ενοχές, αλλά στην προκειμένη περίπτωση είμαι πολύ εντάξει με τον εαυτό μου, έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Ειλικρινά, έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για να κρατήσω αυτή τη σχέση, δυστυχώς όμως, δεν μου ταιριάζει το να υποκύπτω κάθε τόσο σε τέτοιου είδους εκβιασμούς. Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και ζητώ συγγνώμη για όλο αυτό το κατεβατό.

Γεια σου Τάκη.

Πιστεύω ότι όταν μια σχέση τελειώνει, έχει πάντα κάποιους Α-λόγους που τελειώνει. Είτε αυτοί είναι θέμα χαρακτήρα, συμπεριφοράς, συνθηκών κλπ. Για να ξανα-αρχίσει να δουλεύει μια διαλυμένη σχέση, θα πρέπει κατά την γνώμη μου, όταν το ζευγάρι ξανασυναντηθεί κάποτε, να έχουν αλλάξει αυτοί οι Α-λόγοι που τους χώρισαν. Γιατί αν δεν έχουν αλλάξει, αργά ή γρήγορα θα ξαναέρθουν στο προσκήνιο και το ζευγάρι θα ξαναχωρίσει.

Από πείρα πλέον, νομίζω ότι αν χωρίσεις μία φορά και πεις και λόγια και ακούσεις και λόγια, δύσκολα νιώθεις τα ίδια σε πειρίπτωση επανασύνδεσης.

Δεν έχω να σου δώσω συμβουλή, αλλά αν ξαναγυρίσει, σκέψου τι θα είναι το καλύτερο για σένα. Να επιστρέψεις ή να συνεχίσεις μπροστά?

kuxumuxu, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Συμφωνώ απόλυτα σε όσα γράφεις. Από το ξεκίνημα της σχέσης μου, έκανα αρκετές αλλαγές και υποχωρήσεις ώστε να είμαι εντάξει απέναντι στην (πρώην πλέον) κοπέλα μου. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, έκανα υποχωρήσεις πάνω σε θέματα για τα οποία ήμουν κάθετος παλιότερα κι αυτό για να μπορέσω με αυτό τον τρόπο να κρατήσω τη σχέση μου σε υψηλό επίπεδο. Όταν όμως δεν εισπράττω διάθεση για αλλαγή κι από την πλευρά της κοπέλας μου και μάλιστα σε πιο απλά πράγματα, τότε αποδυναμώνομαι και δεν έχω διάθεση να βγάλω τον καλύτερο μου εαυτό στη σχέση. Με λίγα λόγια "παγώνω" κατά κάποιο τρόπο απέναντι στη σχέση μου, γιατί απλά βλέπω πως οι προσπάθειές μου δεν αναγνωρίζονται, δεν πιάνουν τόπο. Όπως ανέφερα στο πρώτο μου ποστ, ο λόγος για τον οποίο χωρίσαμε ήταν απλά η αφορμή κι όχι η πραγματική αιτία. Η πραγματική αιτία του χωρισμού πιστεύω πως είναι η απόσταση και πιο συγκεκριμένα, η αδυναμία της κοπέλας μου να πάρει την απόφαση να αφήσει την πόλη της και να με ακολουθήσει. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα της (είναι πολύ κυκλοθυμική και νευρική σε μεγάλο βαθμό) τα οποία είμαι σχεδόν βέβαιος πως δεν αλλάζουν. Το να μου ζητάει να χωρίσουμε κάθε τόσο για όχι και ιδιαίτερα σημαντικούς λόγους, είναι κάτι το οποίο με φθείρει πολύ σαν άνθρωπο. Είμαι βέβαιος πως δεν μπορώ να ζήσω με κάτι τέτοιο. Στο σημείο που έφτασε πλέον η σχέση, το μόνο που έχω να κάνω είναι το να σκεφτώ τον εαυτό μου. Πιστεύω πως είναι καλύτερα έτσι για εμένα, γιατί δεν με αντιπροσωπεύουν τέτοιες εκρηκτικές συμπεριφορές. Μπήκε πλέον το συναίσθημα στην άκρη και τη θέση του πήρε η λογική.

Έχεις δίκιο σε αυτά που λες. Πάντα είναι δύσκολο να νιώθεις ότι δίνεις πολλά και παίρνεις ελάχιστα. Αν το νιώθεις όμως, δύο είναι οι περιπτώσεις... 1. Να ισχύει και 2. Να μην ταιριάζουν οι χαρακτήρες και οι 2 να νομίζουν ότι δίνουν στον άλλον και δεν λαμβάνουν τίποτα. Η δεύτερη περίπτωση, μάλλον είναι και η χειρότερη.

Πάντως, και οι 2 περιπτώσεις δείχνουν ότι κάτι δεν κολλάει, οπότε ίσως είναι καλύτερο το να προχωρήσεις μπροστά.

Δεν υπάρχει περίπτωση να γυρισει Μην κουράζεις το μυαλό σου. Σκέψου μόνο εάν έκανες πράματα που την έκαναν να μην θέλει να είναι πια μαζί σου. Φυσικα οσα λεει για τον φιλο της αδερφης μην τα ακους ειναι μια απλη δικαιολογια.
Αμα το παρεις απόφαση θα βρεις καινουργια αγαπη και τοτε απλα μην κανεις τα ιδια λλαθη Για μενα δηλαδη ενα ηταν το λαθος σου...too much too soon 10 μηνες απο αποσταση και κουβεντα για συγκατοικηση?....βιαζεσαι....

kuxumuxu, σε καμία περίπτωση δεν είπα πως πήρα ελάχιστα από αυτή τη σχέση, αντιθέτως κέρδισα πολλά. Πιστεύω όμως πως για να μπορέσει μια σχέση να είναι υγιής σε βάθος χρόνου αλλά και για να μην επέλθει η φθορά, υπάρχουν 3 βασικά πράγματα (κατά τη προσωπική μου άποψη) τα οποία πρέπει να "τηρούνται" και να παρέχονται ισόποσα κι από τις 2 πλευρές: 1) Σεβασμός, στα "θέλω" και τις επιθυμίες του άλλου, 2) αμοιβαίες υποχωρήσεις, ως το σημείο βέβαια που δεν ξεπερνιούνται τα όριά μας και 3) Υπομονή... τεράστια υπομονή!!! Προσωπικά πιστεύω πως διαθέτω και τα 3 και μάλιστα σε αφθονία.. η πρώην κοπέλα μου όμως όχι κι εδώ είναι που χάλασε όλη η συνταγή. Τη στιγμή που μου έλεγε "τελειώσαμε!" με έντονο κι επιβλητικό τρόπο μάλιστα, εγώ προσπαθούσα να σκεφτώ κάποια ενδιάμεση λύση. Της πρότεινα 2 λύσεις και δεν της άρεσε καμία. Σαν χαρακτήρες ταιριάζαμε σε πολλά πράγματα, υπήρχε χημεία. Ίδιοι βέβαια δεν ήμασταν, αλλά είχαμε πολλά κοινά. Παρέλειψα να πω πως την απόφαση για να χωρίσουμε την πήρε εν βρασμώ.

grekoulia, σε ευχαριστώ κατ'αρχήν για την απάντησή σου. Όχι, δεν έκανα πράγματα για τα οποία γενικά να την απομακρύνουν από κοντά μου, το αντίθετο. Της φέρθηκα πολύ σωστά κι αντρίκια, όπως φέρομαι εξάλλου και σε όλους τους ανθρώπους που με περιβάλλουν. Επιμένω ότι θα γυρίσει, γιατί έχει δώσει ήδη κάποια δείγματα μιας κι επικοινώνησε μέσω μηνυμάτων (για πρώτη φορά έγινε αυτό) με την καλύτερή μου φίλη, μιλώντας για εμένα με τα καλύτερα λόγια. Όσο για την συγκατοίκηση.... από τα πρώτα θέματα που μου έθεσε όταν πρωτογνωριστήκαμε, ήταν το θέμα της απόστασης, ότι δηλαδή θα πρέπει μετά από κάποιο διάστημα να φροντίσουμε να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλο, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε μια κανονική σχέση. Αυτό μάλιστα μου το έθεσε ως όρο κατά κάποιο τρόπο, αν ήθελα να εξελιχθεί σε σχέση η γνωριμία μας. Εγώ απλά συμφώνησα, μιας και δεν είχα κάποιο πρόβλημα με αυτό. Επιπλέον η συζήτηση γινόταν για το προσεχές μέλλον κι όχι για το παρόν. Ποτέ δεν την πίεσα να έρθει μόνιμα κοντά μου. Παρόλο που είμαι 36 ετών, δεν βιάζομαι για κάτι τέτοιο...

Το "λάθος" μου ξέρετε ποιο είναι; Το ότι δίνομαι... δίνομαι σε τέτοιο βαθμό που η σύντροφός μου αρχίζει να με θεωρεί δεδομένο. Δεδομένος όμως δεν είμαι, δεν υπήρξα ποτέ. Απλά δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής μια γυναίκα η οποία να εκτιμήσει αυτά που έχω να προσφέρω. Είμαι καθαρά μονογαμικός άνθρωπος. Όταν είμαι σε μια σχέση, ούτε καν μου περνάει από το μυαλό να κάνω κάτι με κάποια άλλη. Μπορώ να αντιστέκομαι στους "πειρασμούς" με μεγάλη ευκολία κι αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή οι γυναίκες τις οποίες επιλέγω για να κάνω σχέση, με ελκύουν ερωτικά. Όταν έναν άντρα τον καλύπτει ερωτικά η σχέση του, πιστέψτε με, δεν έχει κανένα λόγο να "παίξει" με άλλες. Το θέμα είναι πως αυτό (το ότι είμαι αφοσιωμένος κι ότι δίνομαι) είναι ένα αναφαίρετο κομμάτι του χαρακτήρα μου. Δεν το αλλάζω, γιατί δεν θέλω να το αλλάξω. Μέχρι στιγμής όλες σχεδόν οι σχέσεις μου έχουν εκμεταλλευτεί αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα μου, γι'αυτό κι έχουν καταλήξει στο χωρισμό. Είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα βρεθεί στη ζωή μου μια γυναίκα η οποία θα εκτιμήσει αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα μου. Αν όχι, μια χαρά περνάω και μόνος μου...

Καλημέρα Τάκη...
Μιλώντας εκ πείρας, έχω καταλάβει ότι όσο είμαι σε σχέση σκίζομαι πραγματικά για τον άλλον. Του δείχνω πραγματικά πόσο πολύ τον αγαπάω, τον κάνω να νιώθει όμορφα και ότι είναι μοναδικός, παράλληλα όμως, δυστυχώς, πέφτω στην παγίδα του να με θεωρήσει ο άλλος δεδομένη, να μιλάει όπως του κατέβει με τη λογική ότι δε θα φύγω ποτέ.
Εάν λοιπόν μπω στη διαδικασία του να αποδεχτώ ότι έχει στραβά ο χαρακτήρας του ή ότι ουσιαστικά στη σχέση αυτομαζοχιζόμουν και ποτέ δε με γέμισε..τότε πολύ δύσκολο να επανέλθω..θα πρέπει δηλαδή ο άλλος να δείξει πραγματική μεταμέλεια και από εκεί και περά συνεχώς να αποδεικνύει ότι αξίζει να του δώσω ευκαιρία.
Εμένα πάντως αυτό είναι αν θες "το τεστ μου".
Δε λέω να του κάνω καψόνια.
Αλλά πρέπει κι αυτός να κάνει πράγματα αν θέλει να διατηρήσει τη σχέση.
Δηλαδή αυτό που θα έπρεπε να κάνει εξ'αρχής εδώ που τα λεμε, ας το κάνει έστω και λίγο πιο ετεροχρονισμένα, να το κάνει όμως!
Και αν αντέχει μια σχέση στην οποία "ω τι συμφορά" πρέπει να δίνει κιόλας και όχι μόνο να αδειάζει τον άλλον, τότε μένει.
Αν όχι, τότε στο καλό και να μας γράφεις!
Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές.
Πιστεύω λοιπόν, ότι αν είναι να γυρίσει, θα είναι με τους δικούς σου όρους περισσότερο και όχι με τους δικούς της.
Αν δεν της αρέσει, νο προμπ..και μη σου κάνει εντύπωση που δεν είσαι πληγωμένος ή στεναχωρημένος.
Όταν ξενερώνεις με τον άλλον , έτσι συμβαίνει...καλοκαιράκι είναι, βγες έξω διασκέδασε και άσε τους άλλους να βράζουν στο ζουμί τους, κάνε δηλαδή αυτό που έχεις ανάγκη :-)

viod, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις.. βλέπω το θέμα ακριβώς από την ίδια οπτική γωνία με εσένα. Είναι γεγονός το ότι δεν αισθάνομαι πληγωμένος ή στεναχωρημένος. Μια μικρή στενοχώρια την έχω για να είμαι ειλικρινής, αλλά έχει να κάνει καθαρά με το ότι ακόμη μια σχέση μου δεν.. "στέριωσε", κι όχι με την πρώην κοπέλα μου τόσο. Όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ, παρά το ότι είμαι σχετικά ευαίσθητος άνθρωπος και το ότι δένομαι εύκολα συναισθηματικά, μπορώ να βάλω το συναίσθημα στην άκρη και στη θέση του να έρθει η λογική όταν αυτό καταστεί αναγκαίο. Αυτό έχω κάνει και τώρα και βλέπω ξεκάθαρα πως το πιθανότερο είναι να μην μπορέσω ποτέ να είμαι ευτυχισμένος με τη συγκεκριμένη γυναίκα. Δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα πως είμαι αυτός που φταίει για ΌΛΑ όσα έχουν συμβεί (το έχω ακούσει πολλές φορές αυτό και σίγουρα δεν ισχύει) κι ότι στη ζωή μου είχα μέχρι πριν από 2 εβδομάδες μία... "Αγία"! Στο πρόσωπό της συνάντησα τον εγωισμό και την αδιαλλαξία σε όλο τους το μεγαλείο. Κάθε 3 και λίγο και για λόγους ασήμαντους, μου έθετε το θέμα του χωρισμού... ε, είπα κι εγώ να μην προσπαθήσω να την αποτρέψω τις τελευταίες 2 φορές.. Το τελευταίο διάστημα είχα χάσει τη γαλήνη μου. Από την ημέρα που χωρίσαμε έχω ηρεμήσει και βρίσκω ξανά το δρόμο μου σιγά-σιγά. Το πιθανότερο είναι να μην την δεχτώ πίσω (αν γυρίσει..). Πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει, κυρίως όταν έχει περάσει την ηλικία των 30 ετών. Εκεί, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα έχουν διαμορφωθεί ήδη και συνήθως δεν επιδέχονται αλλαγές.

ο τιτλος αυτου του ποστ μου θυμιζει ενα ελληνικο song ....γυρισες αλλα...η αγαπη δε γυρνα....

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

ο τιτλος αυτου του ποστ μου θυμιζει ενα ελληνικο song ....γυρισες αλλα...η αγαπη δε γυρνα....

---

Κάπως έτσι... απλά μια μέρα "ξυπνάς", και διαπιστώνεις πως επενδύεις συναισθηματικά σε μια ουτοπία..

Quote:

---

Originally Posted by Takis 36

Κάπως έτσι... απλά μια μέρα "ξυπνάς", και διαπιστώνεις πως επενδύεις συναισθηματικά σε μια ουτοπία..

---

welcome λοιπον κι εσυ στον κοσμο των singles.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

welcome λοιπον κι εσυ στον κοσμο των singles.

---

Καλώς σας βρήκα! :) Δεν θα μείνω όμως για πολύ σε αυτόν τον κόσμο (των singles).. στη φάση που βρίσκομαι, έχω ανάγκη να έχω κάποια γυναίκα δίπλα μου για να μοιράζομαι.. από τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα, μέχρι και πιο σπουδαία και ουσιώδη. Τώρα, αν τύχει να μην μου ταιριάζει και η επόμενη, δεν πειράζει. Υγεία πάνω απ'όλα. Το σίγουρο πάντως είναι πως θέλω να μείνω μόνος (χωρίς σχέση) για ένα διάστημα ώστε να επανέλθω στο 100%. Φίλοι, φίλες και ατελείωτες συζητήσεις πάνω σε διάφορα θέματα, είναι ότι χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.

Quote:

---

Originally Posted by Takis 36

Καλώς σας βρήκα! :) Δεν θα μείνω όμως για πολύ σε αυτόν τον κόσμο (των singles).. στη φάση που βρίσκομαι, έχω ανάγκη να έχω κάποια γυναίκα δίπλα μου για να μοιράζομαι.. από τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα, μέχρι και πιο σπουδαία και ουσιώδη. Τώρα, αν τύχει να μην μου ταιριάζει και η επόμενη, δεν πειράζει. Υγεία πάνω απ'όλα. Το σίγουρο πάντως είναι πως θέλω να μείνω μόνος (χωρίς σχέση) για ένα διάστημα ώστε να επανέλθω στο 100%. Φίλοι, φίλες και ατελείωτες συζητήσεις πάνω σε διάφορα θέματα, είναι ότι χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.

---

....δε χρειαζεται να συμβιβαζεσαι και τοσο....να βρεις ενα ατομο που να ειναι πολυ κοντα σου, δεν εννοω μονο αποστασιακα αλλα κυριως ψυχικα...στο λεω γιατι πολλες φορες για να μην μεινω μονη δοκιμαζα σχεσεις που κρατουσαν ομως λιγες εβδομαδες.

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΙΛΕ ΤΑΚΗ!

Διαβαζοντας το θεμα σου εντυποσιαστικα με τις τοσες ομοιοτιτες με την δικια μου σχεση -προιν σχεση δλδη- , κι εγω ειμαι χορια απο την αγαπημου γυρο στις 10 μερες, κι στην δικιαμου περιπτοση αυτη εφυγε, κι σε μας υπαρχει η αποσταση διαφορετικα ομως γτ. η προιν μου ηταν εδω Αθηνα φοιτητρια κι μεναμε μαζι , ειμασταν κοντα 7 μηνες αλλα σχεδον καθε μερα κοιμομασταν μαζι τα σουκου μαζι στο εξοχικομου κι γενικα πολλες ωρες της μερας μαζι. Δεν μας ενοχλουσε καθολου! ισα ισα που μας εκανε εντυπωση οτι δεν χορτεναμε ο ενας τον αλλον,οταν το πρωι πηγαινα για δουλεια ξενερωναμε που θα μασταν χορια για λιγες μονο ωρες!!! .Οπως εσενα ετσι κι σε μενα τελευταιες μερες -πριν φυγει να παει στο νησι της κι στο πατρικο της- ολο τσακονομασταν αλλα για βλακειες - αυτο ειναι το πιο ασχημο! οταν τσακονεστε ασκοπα - ,λοιπον ολο μου την ελεγε ,πολυ γκρινια κι εγω δεν εκανα πισω σαν πιο μεγαλος ηθελα να βγαινω παντα απο πανω!! αποτελεσμα μολις βρεθηκαμε χωρια ,την πεμπτη μερα κι φυσικα υπο την επιροη της μανας της ηρθε το μιρεο!
Απο τις επαφες τηλ. κι απο το νετ - καταλαβα οτι ειναι πολυ αποφασισμενη , ειχε ομως τυψεις γτ. προδοσε την σχεση μας! αλλα ορκιζοταν λιγες μερες πριν κι αλλα εκανε!! Φυσικα φταιω κι εγω!! δεν λεω το αντιθετο!! αμα εκανα τα παντα θα μασταν μαζι τωρα!! αλλα ειναι μεγλη ιστορια.
Το θεμα ειναι οτι μπορει να εχουμε καποια επικοινονια αλλα ειναι πολυ λαθος, χθες με εβρισε με παρα πολυ ασχημο τροπο! ειπε κουβεντες που δεν εχω ξανα ακουσει!! ολα αυτα δειχνουν οτι δεν υπαρχει ελπιδα! ομως τ να εχεις μια επαφη βοηθα στο να την ξεπερασω λιγο λιγο, βλεπεις μεσα απο την καθημερινοτητα θα σβησει πιστευω η φλογα του ερωτα μου προς αυτην.
Γιατι ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ!! ο βλακας, απο την αλλη αυτη ,,, αστα , μονο γκομενο που δεν εχει βρει !
Ετσι λοιπον θα σου πρωτεινα να κανεις κι εσυ το ιδιο, να κρατας καποια επαφη μαζι της, δεν ξερω αν εσυ την αγαπας ακομα, αν θελεις βαθια μεσα σου να την ξανα κανεις δικια σου!! δεν γνωριζω τι νιωθει κι αυτη? αν μεσα της θελει να ξανα γινει δικια σου η αν θελει χρονο για να το δουλεψει μεσα της.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

....δε χρειαζεται να συμβιβαζεσαι και τοσο....να βρεις ενα ατομο που να ειναι πολυ κοντα σου, δεν εννοω μονο αποστασιακα αλλα κυριως ψυχικα...στο λεω γιατι πολλες φορες για να μην μεινω μονη δοκιμαζα σχεσεις που κρατουσαν ομως λιγες εβδομαδες.

---

Μα δεν μίλησα για συμβιβασμό.. στην τελευταία μου σχέση για παράδειγμα, στο ξεκίνημά της, στο πρόσωπο της κοπέλας έβλεπα τον εαυτό μου σε θηλυκή έκδοση κι αυτό ήταν κάτι το εντυπωσιακό και σχετικά πρωτόγνωρο για εμένα.. ήταν ένα από τα στοιχεία που με "μάγεψαν" κι αποφάσισα να φερθώ και να αφεθώ, σαν να ήμουν σε μια σοβαρή σχέση. Με την πάροδο του χρόνου όμως, αυτό άρχισε να φθίνει, με αποτέλεσμα τους τελευταίους 2-3 μήνες να επιβεβαιωθώ αρκετές φορές πως τελικά είχα πέσει έξω για μια ακόμη φορά. Γι'αυτό λοιπόν λέω πως θα δοκιμάσω ξανά κι ας μην βρω τόσες ομοιότητες όσες βρήκα στην τελευταία μου σχέση για παράδειγμα. Η πραγματική "ταυτότητα" του καθενός τελικά αποκαλύπτεται σε βάθος χρόνου. Στο ξεκίνημα μιας σχέσης συνήθως δεν μπορούμε να διακρίνουμε ουσιώδη πράγματα για την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του άλλου. Τα μικρά αρνητικά δείγματα τα οποία ενδεχομένως να υπάρχουν, συνήθως τα προσπερνάμε, θεωρώντας τα ασήμαντες λεπτομέρειες.. τελικά όμως.... μήπως η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά; (?)