αυτό το γράμμα πιθανόν θα το διαβάσουν πολλοί αλλά όχι εσύ.....ο μόνος που τον αφορά.....ειρωνεία ε??? ε λοιπόν είναι κ μάλιστα μεγάλη.... κάποτε ήσουν μακριά μου κ σου έγραφα κάθε μέρα κ περίμενα να έρθει η μέρα που θα σου τα έστελνα...τώρα τα γράφω αλλά δεν μπορώ να στα στείλω....αποφάσισες να αποχωρίσεις από τη ζωή μου....από τα όνειρα μου....ότι κ αν λένε οι άλλοι ήμασταν ένα...δεν ξέρω γιατί γίναμε έτσι από ότι μου είπες ούτε κ εσύ....αυτό το γιατί θα με τρώει....πριν από 4 χρόνια σε γνώρισα κ μου άλλαξες όλη μου τη ζωή....ήρθες έφυγες κ μετά έτσι ξαφνικά ξαναμπήκες στη ζωή μου τόσο απλά τόσο αθόρυβα για να μου χαρίσεις αυτό που δεν πρόλαβες τότε....αυτό που δεν σε άφησαν οι συγκυρίες να μου χαρίσεις....είχαμε μια δεύτερη ευκαιρία....δεν ήσουν κ ο πιο απλός άνθρωπος στον κόσμο αλλά λάτρεψα κάθε τι πάνω σου....έκανα πολλά πάρα πολλά λάθη, λάθη που δυστυχώς δεν έβλεπα ή δεν ήθελα να δω κ έτσι σε έχασα....έφυγες λέγοντας μου πως μ αγαπάς κ ότι αυτό δεν θα πάψει ποτέ αν ισχύει....σε είδα να πονάς, σε είδα να το αφήνεις πίσω....τελικά είχες δίκιο εγώ δεν έχω δύναμη, δεν έχω δύναμη να σε αφήσω πίσω μου....έχω να ακούσω τη φωνή σου 2 εβδομάδες κ όμως είναι λες κ σε άκουσα πριν από 5 λεπτά.....η καρδιά μου έχει μια τεράστια πληγή η οποία ακόμα αιμοραγεί....εσύ δεν είσαι εδώ για να τη δεις γιατί δεν θέλω εγώ να τη δεις....κάποτε μου είπες στηρίξου επάνω μου θα είμαι εδώ να σε κρατάω να μην πέσεις ήρθα για να σε αγαπάω κ να μην σε αφήσω να πονέσεις.....αν πονέσεις εσύ θα πονέσω 100 φορές περισσότερο...τότε που μου τα έλεγες νόμιζες πως κοιμάμαι αλλά εγώ σε άκουγα σε ένιωθα....τώρα όμως εσύ με έκανες να πονάω κ να μην αντέχω αυτόν τον πόνο....η αλήθεια είναι ότι πονάω αλλά πονάω βουβά....υπάρχουν ώρες που κάθομαι πάνω από το τηλέφωνο κ περιμένω να δω ένα σημάδι από εσένα αλλά δυστυχώς τίποτα....υπάρχουν πάλι άλλες στιγμές που απλά προσπαθώ να σου στείλω εγώ αλλά το γράφω κ το σβήνω....σήμερα σε είδα από μακριά κ ένιωσα να σκίζεται η καρδιά μου....κάποια στιγμή γύρισες κ κοίταξες προς το μέρος μου λες κ άκουσες την καρδιά μου που σε φώναζε αλλά ήμουν πολύ μακριά για να με δεις.....ακόμα μια φορά έμεινα σιωπηλή όσο κ αν η καρδιά μου ούρλιαζε να σε πάρω τηλέφωνο να σου πω πως είμαι εκεί πως αν γυρίσεις θα με δεις αλλά έμεινα ακίνητη να σε κοιτάζω να φεύγεις.....γιατί δεν είσαι εδώ????που είσαι άραγε πονάς????με θυμάσαι????μου έλεγες ότι δεν θα ξαναβρείς γυναίκα να σε αγαπάει τόσο όσο εγώ....έχω ανάγκη να εμφανιστώ μπροστά σου κ να σου πω είμαι εδώ έκανα αυτά αναθεώρησα θέλω να ξαναμπώ στη ζωή σου αλλά διστάζω....δεν τολμώ....δεν έχω τη δύναμη δεν έχω το κουράγιο να το κάνω....κάθομαι με τις ώρες κ κοιτάω τη θάλασσα εκείνη που σε είχε πάρει τόσους μήνες μακριά μου, εκείνη που θα αγαπάς μέχρι να πεθάνεις.....τη χειρότερη εχθρό μου....βλέπω καράβια κ σε νιώθω δίπλα μου.....το βράδυ είσαι μόνιμος επισκέπτης μου αμίλητος να με κρατάς αγκαλιά κ δυστυχώς έρχεται η ώρα να ξυπνήσω κ εσύ δεν είσαι εκεί να με πάρεις αγκαλιά να με φιλήσεις πονάω κ δεν είσαι εκεί για να μαλακώσεις τον πόνο μου.....σε έχω απέναντι μου κ δεν μπορώ να σε αγγίξω.....ξέρεις πόσο με πονάει αυτό?????ακουμπάω δικά σου πράγματα για να σε νιώσω έστω κ ψεύτικα....κ τότε ο πόνος γίνεται πιο υποφερτός....υπάρχουν μέρες που λέω στον εαυτό μου ότι μπορεί να έφυγες αλλά δεν τελείωσε η ζωή...κ όντως είναι αλήθεια αυτό δεν τελείωσε απλά δεν υπάρχεις εσύ μέσα σε αυτή....θέλω να ανέβω κάπου κ να φωνάξω πως σ αγαπάω πως μου λείπεις πως πως πως, μέχρι να μην μπορώ να βγάλω άλλη φωνή από μέσα μου.....σε λιγότερο από 4 μήνες πάλι θα πας να συναντήσεις την ερωμένη σου....θα πας πάλι στην αγκαλιά της κ εγώ πάλι θα πάω κ θα κάθομαι ώρες να την κοιτάω μήπως κ με νιώσεις.....κάποτε μου είπες πως είμαι η δύναμη σου κ εγώ ένιωθα ο πιο δυνατός άνθρωπος στον κόσμο....τώρα είμαι αδύναμη....ζω για να ζω...αναπνέω για να αναπνέω....μπορείς να μου πεις γιατί η καρδιά μου φωνάζει πως δεν έχουμε τελειώσει ακόμα πως τίποτα δεν χάθηκε.....μπορεί να είναι επειδή είναι κάτι που θέλει αλλά πάντα μέχρι τώρα όταν μου φώναζε ότι κάτι θα γίνει αυτό με κάποιο τρόπο γινόταν....η ελπίδα μου ζει δεν έχει πεθάνει....ζήσαμε κ νιώσαμε μια μεγάλη αγάπη που είμαι σίγουρη πως ακόμα την νιώθουμε άσχετα με το τι λέμε στους άλλους....η αγάπη αυτή άντεξε πολλά θα αντέξει κ αυτό.....κάπως κάπου κάποτε θα ξανά ενωθούμε.....τώρα θα είναι σύντομα θα είναι πολύ αργότερα αυτό δεν το ξέρω....αλλά ξέρω πως όσες φορές κ αν ικανοποιήσουμε το σώμα μας δεν θα καταφέρουμε να ικανοποιήσουμε την καρδιά μας....εκεί θα υπάρχει πάντα εκείνο το κενό....πάντα θα υπάρχει το σημάδι από αυτήν την πληγή.....πάντα θα ζητάει αυτή η πληγή.....δεν ξέρω γιατί αλλά εμείς δεν έχουμε τελειώσει ακόμα απλά όπως λέει κ το τραγούδι απλά παγώσαμε το χρόνο.....απλά κάναμε ένα διάλειμμα....δεν ζω με αυταπάτες αλλά ξέρω τι νιώθω κ μέχρι τώρα δεν έχω βγει ψεύτρα....συνεχίζω τη ζωή μου αλλά η ελπίδα μου είναι εκεί....σ αγαπάω πολύ.....πιστεύω σε εμάς πιστεύω στην αγάπη κ στην δύναμη της.....η αληθινή αγάπη έχει μεγάλη δύναμη...έχει κάνει μεγάλα θαύματα.....κ θα το κάνει κ τώρα....δεν ξέρω τελικά αν θα κάνω την εμφάνιση μου στη ζωή σου ή όχι δεν ξέρω αν θα την κάνεις εσύ ή όχι....το μόνο που έχω να πω είναι αντίο αγάπη μου προσωρινά.....σ αγαπάω....!!!!!!!!!!!
