Εμμονή... ? αν μπορειτε βοηθειστε με

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πού να εντάξω το πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Θα τα πω σύντομα και αν μπορείτε να με βοηθησετε λέγοντάς μου τη γνώμη σας.
Νομίζω ότι είναι αστείο αυτό που μου συμβαίνει τα τελευταία 13-14 χρόνια και ντρεπομαι να το πω/γράψω, αλλά θέλω κάποια στιγμή να τελειώσει.

Είμαι 23 ετών και από τα 10 μου περίπου χρόνια έχω... δεν ξέρω αν λέγεται εμμονή, με μια διασημότητα, έναν "επώνυμο".
Δε θυμάμαι κι ούτε ξέρω πώς ξεκίνησε. Πολύ απλά, ως παιδί κι εγώ θαύμαζα εναν καλλιτέχνη, κολλουσα αφισες στους τοιχους κτλ, οι περισσότεροι νομιζω τα κανουν αυτα σε καποια ηλικία.

Δυστυχώς όμως, τα χρόνια περνούσαν και η εμμονη μου αυτή δεν πέρασε. Απεναντίας, επιδεινώθηκε. Οταν μεγάλωσα και ήμουν πιο ανεξάρτητη, το μόνο που με ενδιεφερε ήταν να τον βλέπω από κοντά, άρχισα να ταξιδευώ και στο εξωτερικό ακόμα για να τον δω για 1-2 ωρες που θα εμφανιζόταν, στεκόμουν έξω απο τα ξενοδοχεία για να του ρίξω μια ματιά...

Εκανα πολλες προσπαθειες για να το σταματησω, εφυγα για ενα διαστημα στο εξωτερικο για σπουδές μόνο και μόνο για να είμαι μακριά... Ό,τι κι αν έκανα ομως ήταν και είναι μάταιο.
Εξακολουθει να ειναι το μονο πράγμα στο μυαλό μου και αυτό που καθοριζει τη ζωή μου. Οταν δουλεύω, αν και είναι το αντικείμενο που σπούδασα και μου αρέσει, το κανω μόνο για να εχω την οικονομικη δυνατοτητα να ταξιδευώ ή να βρισκομαι οπου βρίσκεται εκείνος. Χαιρομαι κι εγω οταν τον βλεπω χαρουμενο και θυμωνω αν κατι κακο ή δυσαρεστο του συμβει,δε ξερω μεχρι σε ποιο σημειο ακροτητας θα εφτανα, ανδεν εχω ξεπερασει ηδη τα ορια. Οι ερωτικές μου σχέσεις... αν και ελάχιστες, πάντα αποτυγχαναν και πιστευω οτι ηταν αυτος ο λογος που τις επηρεαζε.

Επειδη το 'εχω ψαξει το θεμα, κι εχω διαβασει σχετικα με το συνδρομο λατρειας διασημοτητων, ερωτομανία κτλ, δεν νομιζω οτι ειναι αυτο το προβλημα μου, καθως ουτε φανταζομαι οτι εχω καποια ιδιαιτερη σχεση μαζι του, ουτε θα το ηθελα, ουτε το επιδιωξα ποτε, δεν με ενδιαφερει αν αγνοει την υπαρξη μου, αν και με χαροποιει το γεγονος τι με αναγνωριζει οταν με βλεπει και μου λεει ενα γεια.
Εχω φτασει ομως και στο σημειο να ντρεπομαι και αυτον τον ιδιο και δε θελω να βλεπει οτι πηγαινω παντου να τον δω, κι ετσι ποτε τωρα πια δεν εμφανιζομαι μπροστα του.

Δεν ξερω αν εγινε κατανοητο αυτο που περναω, ειμαι ομως σε απογνωση κι ας φαινεται αστειο. Θελω να ξεφυγω και δεν μπορω. Ειναι η πρωτη μου και η τελέυταια μου σκεψη.
Δεν ειμαι και κανενα αντικοινωνικο ατομο, φαινομενικα τουλαχιστον. Εχω τις παρεες μου τους φιλους, βγαινω εξω αλλα αυτο παντα με βασανιζει και θελω να απαλλαγω.
Θελω να ζησω τη ζωη μου κι οχι τη δικη του, δε θελω να με ενδιαφερει τι κανει και πού βρισκεται, δεν θελω να προσπαθω να μαθω τι κανει κατα τη διαρκεια της μερας του, θέλω να μην θελω να ξερω τιποτα για εκεινον.

Πιστέυετε οτι θα μπορουσα να το ξεπερασ με τη βοηθεια ενος ειδικου; η αληθεια ειναι οτι θα ντρεπομουν φοβερα κα θα ενιωθα αβολα να εξομολγηθω αυτο που μου συμβαινει.

γιατι να ντραπεις να πας σε εναν ειδικο?εδω θα εχουν ακουσει τοσα και τοσα και σιγουρα και παρομοια με τα δικα σου.πιστευω οτι αν πας σε ειδικο θα σε βοηθησει,πιθανον με ψυχοθεραπεια.δεν θα χρειαστεις καν χαπια.αποψη μου ειναι να πας,γιατι να βασανιζεις τον εαυτο σου?

Πολυ προτοτυπο οφειλω να ομολογισω...δεν θελω να φανω αδιακριτη...μα θα φανω..ποιοσ???

Χρύσα μου είχα κι εγώ κόλλημα με κάποιον καλλιτέχνη για αρκετά χρόνια και έκανα κι εγώ πολλά από αυτά που αναφέρεις (να τον ακολουθώ παντού,να πηγαίνω στο ξενοδοχείο για να τον δω κλπ).Δεν το θεωρούσα πρόβλημα (ίσως και να ήταν,δεν ξέρω).
Τα καταλαβαίνω πάντως όλα αυτά που λες.Δεν μου φαίνονται περίεργα.

Κοιτάξτε όταν αυτά ξεπερνούν τα όρια ,γίνεται πλέον παθολογική η κατάσταση...
Θυμάμαι μια συμμαθήτρια μου που είχε κόλλημα με τον Κορκολή και όταν βγήκε το σκάνδαλο με το βιντεάκι έφαγε το δουλεμα της χρονιάς!!!!χαχαχαχαχαχ!

Εντάξει το καταλαβαινω και το ξερω ότι συμβαινει σε αρκετο κόσμο αυτό, κι εμενα με κοροιδευαν παλια οι φιλοι μου, ετσι απλά επειδη εβλεπαν το κολλημα. Τωρα σταματησαν γιατι νομιζουν οτι μου περασε.

Το θεμα ειναι οτι εγω θελω να απαλλαγω απο αυτο, να μην το σκεφτομαι, αισθανομαι κατα καποιο τροπο παγιδευμενη. Παω να ξεκολλησω πχ την αφισα που την εχω εδω και τοσα χρονια στον τοιχο, κι ας μην το θελω, ετσι για να δω αν μπορω, κι αισθανομαι τυψεις.

α ρε αντα..και εγω εχω την ιδια περιεργεια αλλα ειπα να μην ρωτησω..αλλα μιας που το εφερε η κουβεντα νταλια και χρυσαμ δεν θελετε αν μας πειτε ποιοι ηταν?

:P...

βασικα νομιζω πωσ το θεμα στο οποιο πρεπει να εστιασεισ ειναι το γιατι τον θαυμαζεισ τοσο...
...κανεισ δεν ειναι τελειοσ....και πισω απο καθε επωνυμο βρισκεται ενασ ιματζ μαικερ...δεν ειναι πραγματικα αυτοσ που βλεπουμε στην προσωπικη του ζωη...

Quote:

---

Originally posted by αννυ
α ρε αντα..και εγω εχω την ιδια περιεργεια αλλα ειπα να μην ρωτησω..αλλα μιας που το εφερε η κουβεντα νταλια και χρυσαμ δεν θελετε αν μας πειτε ποιοι ηταν?

---

αχ...πλιζ Αννυ μου..μη με λεσ.. \"ρε\"...
..εχμ...μια παραξενια μου..:P

μήπως δεν έτυχε να γνωρίσεις κανέναν (ακόμα) στην <πραγματική ζωή> που να σε ξετρελάνει?:P

Χρύσα μου σου έστειλα u2u μήνυμα.Κοίταξέ το αν θέλεις.

Καλά, διάβαζα πολλές ώρες αλλά δεν είχα σκοπό να γράψω...
Αυτό το τόπικ όμως χτύπησε ευαίσθητη χορδή.

Ε ναι λοιπόν, έχω αναπτύξει κι εγώ εμμονή με διάσημους!
Μόνο που εγώ το έπαθα στα 30 μου...:D
Ξεκίνησα με έναν αλλά σταδιακά τους αύξησα.
Τώρα είμαι 36 και έχω τρεις να παίρνω στο κατόπι...

Εγώ θα σας αποκαλύψω και ονόματα όμως να μη σας τρώει η περιέργεια.

Ξεκίνησα με τον Kenneth Branagh μόλις είδα την ταινία του \"Hamlet\" (15 φορές μέσα σε μια βδομάδα παρακαλώ...). Αμέσως μπήκα στο internet, άρχισα να ψάχνω, γράφτηκα σε φαν-κλαμπ, αγόρασα βιντεοκασσέτες, DVD, CD, βιβλία, περιοδικά, αφίσσες, μπλουζάκια, μπρελόκ, ότι μπορούσα να βρω τέλος πάντων, φρόντισα να γνωριστώ και με τις 2 ελληνίδες μέλη του κλαμπ, και το αποκορύφωμα ήταν όταν ταξίδεψα μέχρι την Αγγλία για να τον δω σε μια θεατρική παράσταση (δεν ξέρω αν αυτό ελαφρύνει τη θέση μου, αλλά δεν ήμουν η μόνη... είχαν έρθει άνθρωποι όλων των ηλικιών από τις 4 γωνιές του πλανήτη).
Ό,τι λεφτά μου περίσσευαν πήγαιναν εκεί εννοείται. Τότε άρχισα να μελετάω Shakespeare και να ασχολούμαι με τον κινηματογράφο γενικότερα.

Και μετά έρχεται η Eurovision του 2004...
Βλέπω τον Σάκη επί σκηνής και τρελαίνομαι! Πάντα μου άρεσε, αλλά δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα. Αμέσως χρίστηκα ρουβίτσα. Άντε πάλι ξενύχτια στο internet, περιοδικά, παρακολούθηση συνεντεύξεων, ψάξιμο στα δισκάδικα και αγορά όλων των παλιών του δίσκων, καταγραφή και μεταφράσεις τραγουδιών, σκανάρίσματα και uploading υλικού για τους ξένους φανς, συναυλίες, κλπ. καταλαβαίνετε... Για πρώτη φορά στη ζωή μου καταδέχτηκα να πάω στα μπουζούκια! Για 10 μήνες περίπου δεν άκουγα τίποτε άλλο από τους παλιούς του δίσκους. Και όπως λέει κι η φίλη μας πιο πάνω, στήσιμο έξω απ\'τα κέντρα, τα ξενοδοχεία, τα δημαρχεία, αυθημερόν ταξιδάκια Θεσσαλονίκη για συναυλίες, και δε συμμαζεύεται...

Και τον επόμενο χρόνο μου προκύπτει το Fame Story 3 και ο Περικλής.
Ε, μια από τα ίδια, το έχετε καταλάβει τώρα πώς πάει...

Τώρα ασχολούμαι και με τους 3 (όσο προλαβαίνω).
Οι φίλοι μου ανησυχούν σοβαρά εδώ και καιρό για μένα.
Στην αρχή με αντιμετώπιζαν κάπως παράξενα είναι η αλήθεια, μου μιλούσαν γλυκά και περίμεναν ότι σύντομα θα μου περάσει. Αμ δε...
Το θέμα με μένα είναι ότι δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα μ\'αυτό. Μ\'αρέσει πολύ που ασχολούμαι μ\'αυτά τα θέματα, έχω γνωρίσει ένα σωρό κόσμο, μέχρι και φιλίες έχω κάνει μέσα απ\'τα φαν κλαμπς. Γενικώς περνάω πολύ καλά και το γουστάρω σαν χόμπι.

Μήπως θα \'πρεπε ν\'ανησυχώ κι εγώ γιατρέ μου???

Γεια σου liubi
Αφού σε ευχαριστεί αυτό και το έχεις σαν χόμπι δεν νομίζω ότι είναι κακό.Εχω δει κι εγώ στις συναυλίες και στα νυχτερινά κέντρα και μεγαλύτερες ηλικίες,όχι μόνο κοριτσάκια,που περίμεναν να δουν τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες.
Κατά τ\'άλλα με τι ασχολείσαι?Εργάζεσαι?Είσαι παντρεμένη/έχεις σχέση?Η αφιερώνεις τον περισσότερο χρόνο από τη ζωή σου με το να ασχολείσαι με τους καλλιτέχνες αυτούς?

Γεια σου και σένα Dalia!

Ευχαριστώ για την απάντησή σου.
Και βέβαια εργάζομαι, η δουλειά μου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα αλλά μετά από τόσα χρόνια την έχω ψιλοβαρεθεί, κακά τα ψέμματα.

Είμαι ανύπαντρη και χωρίς σχέση (που δε μ\'ενδιαφέρει αυτό το διάστημα) αλλά έχω μια κόρη 11 χρόνων. Φυσικά μ\'ακολουθεί σ\'όλες τις περιπέτειές μου - αν και κείνη είναι πιο cool, παίρνει τα αυτόγραφά της και δεν τρελαίνεται παραπάνω. Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι παράδειγμα αποτελώ για το παιδί μου... Αλλά περνάω καλά ρε γμτ! Εντάξει, τρώω το σχετικό δούλεμα από όποιον το μαθαίνει, ακόμα κι από πιτσιρίκια, αλλά έχω μάθει να τα προσπερνάω αυτά και να μη μ\'ενδιαφέρει τι λέει ο κόσμος από τη στιγμή που κάνω αυτό που μ\'αρέσει. Ήθελα μάλιστα να ρωτήσω τη φίλη που έγραψε το αρχικό μήνυμα μήπως ο περίγυρός της την έχει κάνει να ντρέπεται γι\'αυτή της τη συνήθεια και δεν είναι δική της επιθυμία να το σταματήσει. Μερικές φορές η πίεση είναι αρκετά μεγάλη. Εμένα κάποιοι μου πρότειναν να επισκεφτώ ψυχίατρο γι\'αυτή την υπόθεση...

Επειδή κι εγώ είχα τέτοιο κόλλημα με έναν καλλιτέχνη καταλαβαίνω αυτό που λες για τον περίγυρο.Εμένα πάντως δεν με ένοιαζε καθόλου τι έλεγαν.Και όταν σταμάτησα να κυνηγάω τον καλλιτέχνη σταμάτησα γιατί εγώ το αποφάσισα για διάφορους άλλους λόγους,όχι γιατί μου το έλεγαν οι άλλοι.