απεγνωσμενα ζηταω βοηθεια!!!

Γεια σας , εδω και ενα μιση μηνα ολα στην ζωη μου πανε απο το κακο στο χειροτερο..Ολα ξεκινησαν οταν αρχισα να ασχολουμαι περισσοτερο με το σωμα μου και την εξωτερικη μου εμφανιση για να νιωθω καλυτερα με τον εαυτο μου. Πηγα σε διαιτολογο και μεσα σε 3 μηνες εχασα 11 κιλα, απο 70 εφτασα 60 με υψος 1.63. Ο διαιτολογος μου ειπε οτι καλο θα ηταν να αρχισω συντηρηση μονο που εγω δεν τον ακουσα και συνεχισα μια εξαντλητικη διαιτα χωρις να το ξερει και εφτασα στα 55 κιλα. Ενιωθα τελεια με τον εαυτο μου και για πρωτη φορα μπορουσα να κυκλοφορω ανετα με το μαγιω μου στην παραλια και τις φιλες μου διχως κανενα προβλημα..Δεν με ενοιαζε που στερουσα φαγητο απο τον οργανισμο μου ημουν χαρουμενη που ειχα επιπεδη κοιλια και αρεσα επιτελους στο αγορι που τοσο καιρο ηθελα, ενω πριν αλλαξω δεν με ειχε προσεξει ποτε του. Φοβομουν να φαω το οτιδηποτε για να μην παχυνω ωσπου μια μερα μετα απο ενα μεγαλο καβγα με τους γονεις μου ξεσπασα σε βουλιμικο επισοδειο, και αυτη η μια μερα εγιναν 2 και μετα 3 και μετα μια εβδομαδα και μετα 1 μηνας!!Αρχισα να τρωω κρυφα και οτι στερηθηκα τοσο καιρο το ετρωγα μεχρι να σκασω!!!Το αποτελεσμα ειναι οτι μεχρι και σημερα τα κιλα που παλεψα με τοσες θυσιες να χασω τα ξαναπηρα και εχω φτασει στα 65 κιλα. Νιωθω απαισια και δεν θελω να βγαινω εξω γιατι ολοι παρατηρουν πως μεσα σε ενα μιση μηνα πηρα τοσα κιλα. Το προσωπο μου ειναι πρισμενο απο τους καθημερινους εμετους τα δοντια μου με πονανε και προσπαθω να μην καταλαβουν οι γονεις μου κατι γιατι δεν προκειται να πιστεψουν οτι το παιδι τους πασχει απο βουλιμια..Θελω επιτελους να βγω απο αυτο το μαρτυριο και θελω να πιστευω πως μπορω , καθε μερα που παιρναει λεω πως θα βαλω ενα προγραμμα στην ζωη μου και καθε βραδυ βρισκομαι στο μπανιο να κανω εμετο ολες τις σαβουρες που εχω φαει..ειλικρινα δεν ξερω πως να το αντιμετοπισω!! ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!

ειναι κριμα να μην εχουμε προβληματα και να δημιουργουμε απο το πουθενα! ειμαι και γω πρωην βουλιμικη. μονο που εγω εχω υψος 1.70 και απο 55 κιλα εχω παει 100! απιστευτο και ομως αληθινο. Και ολα αυτα επειδη τα αντιμετωπιζα ολα με αγχος μην παρω 100 γραμμαρια παραπανω και φανω πιο χοντρη. Το αποτελεσμα? ειμαι 100 και ομως αισθανομαι καλυτερα απο οταν ημουν 55. Η ζωη μου εχει μπει σε αλλο ρυθμο, κανω διαιτα εδω και 3 μερες και παει καλα αλλα χωρις αγχος και υστεριες. Καποια στιγμη θα χαθουν. Και ελπιζω οταν αυτη την φορα θα παω 60 κιλα , ποτε ξανα 55 (διοτι ειχα προβληματα οργανικα), θα το εκτιμησω οσο του αξιζει!. Αν σε πιασει πανικος, θα παρεις και αλλα κιλα. Αν κρυβεσαι απο τον κοσμο, θα λειτουργησει αντιθετα απο αυτο που περιμενεις γιατι θα ειναι ενας φαυλος κυκλος. δεν βγαινεις->τρως->νοιωθεις ασχημα->ξανατρως. Βγες , διασκεδασε, δεν ειναι ολη η ζωη μας τα κιλα και στο λεω εγω που 3 χρονια πιστευα πως ο καθε ανθρωπος κρινοταν απο το ποσα κιλα εχει!. Ζησε, η ζωη ειναι μια. Τα 5 κιλα περισσοτερο ή λιγοτερο δεν σε καθιστουν καλυτερο ανθρωπο! Ξερω τι περνας και τι βασανο ειναι.. Σε παρακαλω, αντιμετωπισε το με ηρεμια. Κανε μια διαιτουλα κανονικη, οχι στερητικη και ολα θα πανε ρολοι. Αδραξε την μερα και μην παιρνεις την ζωη ως δεδομενη!

χαιρομαι πολυ που καποιος απαντησε στο προβλημα μου, πραγματικα μου εδωσες κουραγιο και δυναμη με τα λογια σου..το θεμα ειναι να τα καταφερω και στην πραξη. Τον τελευταιο καιρο το μονο που με απασχολει εινα τα κιλα μου και το αν θα αρεσω στους αλλους. Με μισω για αυτο που κανω ειλικρινα, η καλυτερη μου φιλη μου λεει πως πρεπει να επισκεφθω εναν ψυχολογο αλλα αρνουμαι διοτι οι γονεις μου δεν ξερουν τιποτα και δεν εχουμε και την οικονομικη ανεση. Εσυ απο που πηρες τοση δυναμη και κουραγιο να βγεις απο αυτο το μαρτυριο? ειλικρινα σε θαυμαζω μακαρι να ημουν και εγω τοσο δυνατος χαρακτηρας..οτι και να κανω παντα καταληγω στο φαγητο και στο τελος απομακρυνομαι απο τις παρεες μου, και το ξερω ειναι κριμα γιατι ειμαι ακομα μονο 16 χρονων και χανω τα καλυτερα μου χρονια ασκοπα αλλα μου εχει γινει εμμονη ιδεα η εξωτερικη εμφανιση.. καλη συνεχεια στην διαιτα σου και ευχομαι να πανε ολα οπως επιθυμεις!!!:)

Οταν κανεις διαιτα για να χασεις βαρος και το χασεις, μετα τι θα κανεις? Θα στερεισαι μια ζωη? Η διατροφη σου θα φτιαξει οταν φτιαξει η ψυχολογια σου. Θα δεις ποια θεματα σε απασχολουν.

Quote:

---

Originally Posted by ελεανα

χαιρομαι πολυ που καποιος απαντησε στο προβλημα μου, πραγματικα μου εδωσες κουραγιο και δυναμη με τα λογια σου..το θεμα ειναι να τα καταφερω και στην πραξη. Τον τελευταιο καιρο το μονο που με απασχολει εινα τα κιλα μου και το αν θα αρεσω στους αλλους. Με μισω για αυτο που κανω ειλικρινα, η καλυτερη μου φιλη μου λεει πως πρεπει να επισκεφθω εναν ψυχολογο αλλα αρνουμαι διοτι οι γονεις μου δεν ξερουν τιποτα και δεν εχουμε και την οικονομικη ανεση. Εσυ απο που πηρες τοση δυναμη και κουραγιο να βγεις απο αυτο το μαρτυριο? ειλικρινα σε θαυμαζω μακαρι να ημουν και εγω τοσο δυνατος χαρακτηρας..οτι και να κανω παντα καταληγω στο φαγητο και στο τελος απομακρυνομαι απο τις παρεες μου, και το ξερω ειναι κριμα γιατι ειμαι ακομα μονο 16 χρονων και χανω τα καλυτερα μου χρονια ασκοπα αλλα μου εχει γινει εμμονη ιδεα η εξωτερικη εμφανιση.. καλη συνεχεια στην διαιτα σου και ευχομαι να πανε ολα οπως επιθυμεις!!!:)

---

να σαι καλα! μονη μου το ξεπερασα, χωρις ψυχολογο, χωρις τιποτα! Απλα πιστεψα και καταλαβα πως η ζωη δεν εστιαζεται στο αν εισαι 100γρ. λιγοτερο ή περισσοτερο. Οι ανθρωποι κρινομαστε απο τον χαρακτηρα μας. Δεν ειπα να αφησουμε στο ελεος την εμφανιση μας αλλα οχι ολα να κρινονται απο αυτη. Εδω αλλοι ανθρωποι με ουσιαστικα προβληματα π.χ τυφλοι, αναπηροι κτλ ατενιζουν το μελλον με αισιοδοξια. Εμεις γιατι οχι? Δεν ειναι κριμα?

Ξερω πως νιωθεις, πριν 2 χρονια ειχα χασει 10 κιλα και ειχα γινει και πολυ γκομεναρα :P Μετα επαθα καταθλιψη και δεν μπορουσα να εχω και το φαγητο στο μυαλο μου και αρχισα να μην παλευω με τα διατροφικα μου ενστικτα και ετρωγα οτι να ναι. Σιγα σιγα αρχισα να βαζω κιλα. Τον τελευταιο μισο χρονο κανω τραγικα επισοδεια υπερφαγιας με σκορπιες διαιτες ενδιεμσα, αλλα τους τελευταιους δυο μηνες εχω επισοδεια ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, τρωω ΣΥΝΕΧΕΙΑ!! Το μονο που θελω ειναι να τρωω. Σκεφτομαι πως ημουν πριν και πως ολοι ειχαν παρατηρησει πως ειχα αλλαξει και ντρεπομαι απιστευτα να βγαινω εξω απ το σπιτι και να βλεπω γνωστα μου ατομα γιατι σκεφτομαι οτι θα λενε απο μεσα τους ποσο πολυ παχυνα και οτι εχω βαλει παρα πολλα κιλα και διαφορα τετοια. Που σιγουρα θα το σκεφτουν γιατι κανει πολυ μπαμ και ειναι λογικο οταν δεις καποιον που παχυνε να σκεφτεις "ουαου, παχυνε!". Το αποτελεσμα ειναι να ντρεπομαι απιστευτα και να νιωθω τυψεις, πραγμα που με κανει να θελω να τρωω ακομα περισσοτερο.
Εχω φτασει σε σημειο να χρωσταω στην ΔΕΗ γιατι ξοδευω ολα τα λεφτα μου στο φαι... Δεν θελω να φερνω φιλους στο σπιτι γιατι με βγαζουν εκτος διατροφικου προγραμματος (δηλαδη δεν μπορω να τρωω οσο ειναι αυτοι μαζι μου) και αυτο με κανει απιστευτα ευεξαπτη και νευρικη. Ειμαι σαν ναρκωμανης, θελω την δοση μου. Αν δεν μπορω να εχω το φαι μου γινομαι ο Χαλκ.

Σου ευχομαι να βρεις δυναμη να το ξεπερασεις. Προς το παρον σαν πρωτο βημα κοψε τους εμετους. Θα ειναι πολυ δυσκολο στην αρχη γιατι θα αυξησει το αγχος σου γυρω απ τα κιλα, αλλα ειναι αναγκαιο κακο. Κοιτα να το βαλεις στο προγραμμα να το ξεπερασεις συντομα γιατι αν το αφησεις και σου γινει συνηθεια η διατροφικη διαταραχη δεν μπορεις να την αποχωρηστεις ευκολα, γινεται κομματι του εαυτου σου. Καλη δυναμη!!

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Οταν κανεις διαιτα για να χασεις βαρος και το χασεις, μετα τι θα κανεις? Θα στερεισαι μια ζωη? Η διατροφη σου θα φτιαξει οταν φτιαξει η ψυχολογια σου. Θα δεις ποια θεματα σε απασχολουν.

---

εχεις δικιο η ψυχολογια μου ειναι χαλια εχω σκεφτει μεχρι και τροπους αυτοκτονιας το τελευταιο διαστημα..νιωθω μοναξια , εχω χασει τις παρεες μου και κλεινομαι στον εαυτο μου καλυπτοντας το κενο που νιωθω με το φαγητο και πιστευω οτι εκτος απο την εμμονη με τα κιλα μου εχω παθει καταθλιψη δεν συγκεντρωνομαι στα μαθηματα μου και δεν κανω τιποτα παρα να σκεφτομαι πως ημουν και πως εγινα..

Quote:

---

Originally Posted by edim

να σαι καλα! μονη μου το ξεπερασα, χωρις ψυχολογο, χωρις τιποτα! Απλα πιστεψα και καταλαβα πως η ζωη δεν εστιαζεται στο αν εισαι 100γρ. λιγοτερο ή περισσοτερο. Οι ανθρωποι κρινομαστε απο τον χαρακτηρα μας. Δεν ειπα να αφησουμε στο ελεος την εμφανιση μας αλλα οχι ολα να κρινονται απο αυτη. Εδω αλλοι ανθρωποι με ουσιαστικα προβληματα π.χ τυφλοι, αναπηροι κτλ ατενιζουν το μελλον με αισιοδοξια. Εμεις γιατι οχι? Δεν ειναι κριμα?

---

εχεις τοσο δικιο και ειναι κριμα, μακαρι να βγω και εγω τοσο δυνατη μεσα απο αυτο το αδιεξοδο, το θεμα της εξωτερικης εμφανισης και των παραπανω κιλων με εχει κανει να χανω ουστιαστικα πραγματα απο την ζωη μου και δεν βλεπω τιποτα αλλο περα απο αυτο. Οι διατροφικες διαταραχες απο την μια στιγμη στην αλλη μπορουν να σε κανουν να χασεις τα παντα αλλα καθε φορα που τρωω νιωθω πως ΟΛΑ μου τα προβληματα λυνονται πως μου απαλυνει και διωχνει καθε κακο συναισθημα,σημερα ξυπνησα καπως καλυτερα και τηλεφωνησα στον διαιτολογο μου να κανουμε ενα καινουργιο προγραμμα πιο χαλαρο και ουσιαστικο. Ευχομαι να πετυχει και να βγω εγω η νικητρια μεσα απο αυτο και οχι το φαγητο!! να σαι καλα και παλι:)

Ελεανα διαβασα μονο τ αρχικο μηνυμα σου κ εχω να σου πω το εξης : Κανε κοπελα μου αμεσα, οσο πιο συντομα μπορεις, μια προσπαθεια να βοθησεις τον εαυτο σου να απεγκλωβιστει απο αυτο το φαυλο κυκλο. Οσο νωριτερα τοσο καλυτερα, τωρα π ειναι ακομα σε πρωιμο σταδιο η βουλιμια προτου παγιωθει κ εξελιχθει σε χρονια ασθενεια (διοτι αυτη ειναι η φυσικη της καταληξη αμα δν αντιμετωπιστει), κλεισε ραντεβου σε ψυχιατρο π ειναι εξειδικευμενος σε διατροφικες διαταραχες κ θα σε καθοδηγησει. κλεισε ραντεβου σημερα κιολας, τωρα. μν το αμελεις. δν προκειται να το ξεπερασεις μονη σ ποτε ουτε γραφοντας σε ενα φορουμ. ασε π μπορει να γινεις κ χειροτερα. μονο ο γιατρος θα σε βοηθησει ουσιαστικα. ειμαι βετερανος σε θεματα διατροφικων τα χω δει ολα κ ευτυχως πιστευω τα χω ξεπερασει. δν σου αξιζει ολο αυτο, κανε κατι. θα επανελθω στο θεμα σ αν χρειαστει κ εχω χρονο. bye για τωρα. :)

Τι ειδους φαγητα θες να τρως? Γλυκα και φαστ φουντ? Σοκολατες κλπ? Παντως δε σε κοβω απ αυτα που λες να σαι τοσο δυσκολη περιπτωση στα κιλα. Δε σε κοβω για ασχημη δηλαδη. Τι δεικτη μαζας σωματος εχεις?

Πρακτικα παντως η λυση δεν ειναι να κανεις διαιτα. Ολα αυτα αποτυγχανουν. Η λυση ειναι να λυσεις αυτα που σε απασχολουν, σχολη, φιλους, γκομενικα, αυτοεικονα, οικογενειακα κλπ. Τοτε σιγα σιγα θα πας καλυτερα. ΚΑι να το περνεις οτι το κανεις για την υγεια σου. Εμενα με επιανε βουλιμια σε διαστηματα που ειχα καποιο προβλημα ή και ανορεξια καποιες φορες πχ ηθελα να βγω πρωτος στο πανεπιστημιο. Καταλαβα οτι δεν ειναι θεμα πεινας αλλα θεμα ψυχολογιας και συνηθειας και για να χασεις πρεπει να μη το σκεφτεσαι οτι μπαινεις στη διαδικασια αλλα να γινεται ασυνειδητα. Αν θελεις γραψε τι θεματα σε απασχολουν μηπως και βοηθηθεις απο καποια ιδεα. Υποθετω καπου νιωθεις ενα αισθημα ανεκπληρωτου, μια εκρεμοτητα, ενα στοχο που δεν εχεις πετυχει, και που προσκαιρα το φαγητο σου δινει μια ευχαριστηση.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τι ειδους φαγητα θες να τρως? Γλυκα και φαστ φουντ? Σοκολατες κλπ? Παντως δε σε κοβω απ αυτα που λες να σαι τοσο δυσκολη περιπτωση στα κιλα. Δε σε κοβω για ασχημη δηλαδη. Τι δεικτη μαζας σωματος εχεις?

Πρακτικα παντως η λυση δεν ειναι να κανεις διαιτα. Ολα αυτα αποτυγχανουν. Η λυση ειναι να λυσεις αυτα που σε απασχολουν, σχολη, φιλους, γκομενικα, αυτοεικονα, οικογενειακα κλπ. Τοτε σιγα σιγα θα πας καλυτερα. ΚΑι να το περνεις οτι το κανεις για την υγεια σου. Εμενα με επιανε βουλιμια σε διαστηματα που ειχα καποιο προβλημα ή και ανορεξια καποιες φορες πχ ηθελα να βγω πρωτος στο πανεπιστημιο. Καταλαβα οτι δεν ειναι θεμα πεινας αλλα θεμα ψυχολογιας και συνηθειας και για να χασεις πρεπει να μη το σκεφτεσαι οτι μπαινεις στη διαδικασια αλλα να γινεται ασυνειδητα. Αν θελεις γραψε τι θεματα σε απασχολουν μηπως και βοηθηθεις απο καποια ιδεα. Υποθετω καπου νιωθεις ενα αισθημα ανεκπληρωτου, μια εκρεμοτητα, ενα στοχο που δεν εχεις πετυχει, και που προσκαιρα το φαγητο σου δινει μια ευχαριστηση.

---

ο δεικτης μαζας σωματος μου ειναι 24,46 δηλαδη λιγο πιο πανω απο το φυσιολογικο , απλα ολες μου οι φιλες ειναι κομψες και αδυνατες και οτι και να τρωνε ποτε δεν παχαινουν και οταν καταφερα να αδυνατησω ενιωθα καλα, ενιωθα πιο ποθητη με τα αγορια και κυριως με το συγκεκριμενο που τοσο καιρο ηθελα (και αυτος ηταν και ενας λογος που μπηκα στην διαδικασια διαιτας για να αρεσω στο συγκεκριμενο ατομο) καθως ειχα την πληρη αυτοπεπειθηση και ολα πηγαιναν ρολοι μαζι του και επιτελους ημουν ευτιχισμενη οι γονεις μου απαγορευσαν να βγαινω μαζι του διοτι εχουμε αρκετη διαφορα ηλικιας. Και μετα απο αυτο το μεγαλο καυγα με τους γονεις μου συν το οτι δεν τρεφομουν σωστα ξεσπασα σε αυτα τα επισοδεια. Τα φαγητα που τρωω ειναι απο γλυκα, πατατακια,μακαρονια και πιτσες κρεπες κτλπ. ολες τις λιπαρες τροφες δηλαδη. Ο λογος πιστευω ειναι η μοναξια που νιωθω και το ανεκπληρωτο να ειμαι μαζι με αυτον το ανθρωπο, επισης ζηλευω να βλεπω τις αδυνατες φιλες μου που δεν εχουν ουτε μια ραγαδα καθως το σωμα μου ειναι γεματο πλεον.

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Ελεανα διαβασα μονο τ αρχικο μηνυμα σου κ εχω να σου πω το εξης : Κανε κοπελα μου αμεσα, οσο πιο συντομα μπορεις, μια προσπαθεια να βοθησεις τον εαυτο σου να απεγκλωβιστει απο αυτο το φαυλο κυκλο. Οσο νωριτερα τοσο καλυτερα, τωρα π ειναι ακομα σε πρωιμο σταδιο η βουλιμια προτου παγιωθει κ εξελιχθει σε χρονια ασθενεια (διοτι αυτη ειναι η φυσικη της καταληξη αμα δν αντιμετωπιστει), κλεισε ραντεβου σε ψυχιατρο π ειναι εξειδικευμενος σε διατροφικες διαταραχες κ θα σε καθοδηγησει. κλεισε ραντεβου σημερα κιολας, τωρα. μν το αμελεις. δν προκειται να το ξεπερασεις μονη σ ποτε ουτε γραφοντας σε ενα φορουμ. ασε π μπορει να γινεις κ χειροτερα. μονο ο γιατρος θα σε βοηθησει ουσιαστικα. ειμαι βετερανος σε θεματα διατροφικων τα χω δει ολα κ ευτυχως πιστευω τα χω ξεπερασει. δν σου αξιζει ολο αυτο, κανε κατι. θα επανελθω στο θεμα σ αν χρειαστει κ εχω χρονο. bye για τωρα. :)

---

για να παω σε καποιον ειδικο χρειαζεται να το ξερουν οι γονεις μου και δικοι μου δεν εχουν ιδεα , εσενα σε βοηθησε ειδικος?

Quote:

---

Originally Posted by *Ghost*

Ξερω πως νιωθεις, πριν 2 χρονια ειχα χασει 10 κιλα και ειχα γινει και πολυ γκομεναρα :P Μετα επαθα καταθλιψη και δεν μπορουσα να εχω και το φαγητο στο μυαλο μου και αρχισα να μην παλευω με τα διατροφικα μου ενστικτα και ετρωγα οτι να ναι. Σιγα σιγα αρχισα να βαζω κιλα. Τον τελευταιο μισο χρονο κανω τραγικα επισοδεια υπερφαγιας με σκορπιες διαιτες ενδιεμσα, αλλα τους τελευταιους δυο μηνες εχω επισοδεια ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, τρωω ΣΥΝΕΧΕΙΑ!! Το μονο που θελω ειναι να τρωω. Σκεφτομαι πως ημουν πριν και πως ολοι ειχαν παρατηρησει πως ειχα αλλαξει και ντρεπομαι απιστευτα να βγαινω εξω απ το σπιτι και να βλεπω γνωστα μου ατομα γιατι σκεφτομαι οτι θα λενε απο μεσα τους ποσο πολυ παχυνα και οτι εχω βαλει παρα πολλα κιλα και διαφορα τετοια. Που σιγουρα θα το σκεφτουν γιατι κανει πολυ μπαμ και ειναι λογικο οταν δεις καποιον που παχυνε να σκεφτεις "ουαου, παχυνε!". Το αποτελεσμα ειναι να ντρεπομαι απιστευτα και να νιωθω τυψεις, πραγμα που με κανει να θελω να τρωω ακομα περισσοτερο.
Εχω φτασει σε σημειο να χρωσταω στην ΔΕΗ γιατι ξοδευω ολα τα λεφτα μου στο φαι... Δεν θελω να φερνω φιλους στο σπιτι γιατι με βγαζουν εκτος διατροφικου προγραμματος (δηλαδη δεν μπορω να τρωω οσο ειναι αυτοι μαζι μου) και αυτο με κανει απιστευτα ευεξαπτη και νευρικη. Ειμαι σαν ναρκωμανης, θελω την δοση μου. Αν δεν μπορω να εχω το φαι μου γινομαι ο Χαλκ.

Σου ευχομαι να βρεις δυναμη να το ξεπερασεις. Προς το παρον σαν πρωτο βημα κοψε τους εμετους. Θα ειναι πολυ δυσκολο στην αρχη γιατι θα αυξησει το αγχος σου γυρω απ τα κιλα, αλλα ειναι αναγκαιο κακο. Κοιτα να το βαλεις στο προγραμμα να το ξεπερασεις συντομα γιατι αν το αφησεις και σου γινει συνηθεια η διατροφικη διαταραχη δεν μπορεις να την αποχωρηστεις ευκολα, γινεται κομματι του εαυτου σου. Καλη δυναμη!!

---

Ευχαριστω πολυ, τα ιδια συμπτωματα παρουσιαζω και εγω τον τελευταιο καιρο , συναισθηματα ντροπης για το τι θα πουν οι αλλοι. Ολοι αυτοι οι εμετοι κανουν κακο και το καταλαβαινω αλλα δεν μπορω να το σταματησω, βλεπω τα μαλλια μου καθε πρωι τουφες πανω στο μαξιλαρι και η περιοδος μου ακομα δεν εχει ερθει και τουλαχιστον ταρακουνιθηκα λιγο και πηρα αποφαση να ενημερωθω καλυτερα για το τι προκειται να αντιμετωπισω. Ομως αγχωνομαι γιατι διαβαζα στο internet οτι στην πραγματηκοτητα οι βουλιμικοι θα πρεπει να ειναι παντα stand by για να μην ξεσπασουν ακομα και αν το εχουν ξεπερασει σε μεγαλο βαθμο..δηλαδη ειναι ενα προβλημα το οποιο θα το εχεις και στην υπολοιπη ζωη σου υποσυνειδητα?

Συμφωνω με τον/την κερασι, οτι η διαδικασια της διαιτας πρεπει να γινει ασυνειδητα. Αμα πχ Κυριακη βραδυ πεις "Απο αυριο (Δευτερα σημειωτεον ε?? προσεξτε γτ αυτη η μερα εχει καθιερωθει στην παροιμια, μην ξεκινατε επομενως ποτε διαιτα την Δευτερα!!) θα κανω διαιτα, θα τρωω 3 φορες τη μερα, θα πινω νερο, θα κανω 1 ωρα τζοκινγκ, κτλ σου λεω κ σου υπογραφω οτι κατα 90% μεσα σε λιγες μερες θα εχει αποτυχει. Κ αυτο γτ το σωμα σ θα το βλεπει καταναγκαστικα ολο αυτο (αδοκιμη εκφραση αλλα δν ηξερα πως αλλιως να στο εξηγησω) κ εχουμε μια εμφυτη ταση ως ανθρωποι να μν υπακουμε σε κανονες που ειτε μας οριζουν αλλοι ειτε οριζουμε εμεις οι ιδιοι στον εαυτο μας. γενικως ειμαστε απειθαρχοι ως ατομα, ακομα κ οταν προκειται για το καλο μας. οποτε δουλευοντας πανω σε αλλους τομεις που ειναι κ η πραγματικη ΑΙΤΙΑ του προβληματος (το φαγητο ειναι απλα η κορυφη του παγοβουνου) θα δεις οτι θα φτιαξει κ το αλλο χωρις να το συνειδητοποιησεις καν!

Γιατι για να πας σε ειδικο χρειαζεται να το ξερουν οι γονεις σου? Εκτος αν εισαι ανηλικη, αλλιως μεγαλο ατομο εισαι ο,τι θες κανεις! Επισης ειτε πας ειτε δν πας (που εγω επιμενω να πας διοτι μονη σ δν προκειται να τα καταφερεις σορρυ π στο λεω ωμα αλλα ετσι ειναι) καλο ειναι να μιλησεις ωστε να εχουν μια ιδεα. επισης να τους μιλησει κ ο γιατρος ωστε να ξερουν πως να σου συμπεριφερονται. εγω παω χρονια σε γιατρους κ παιρνω φαρμακα αλλα εγω ειμαι μια κατηγορια απο μονη μου :p

Quote:

---

Originally Posted by ελεανα

ο δεικτης μαζας σωματος μου ειναι 24,46 δηλαδη λιγο πιο πανω απο το φυσιολογικο , απλα ολες μου οι φιλες ειναι κομψες και αδυνατες και οτι και να τρωνε ποτε δεν παχαινουν και οταν καταφερα να αδυνατησω ενιωθα καλα, ενιωθα πιο ποθητη με τα αγορια και κυριως με το συγκεκριμενο που τοσο καιρο ηθελα (και αυτος ηταν και ενας λογος που μπηκα στην διαδικασια διαιτας για να αρεσω στο συγκεκριμενο ατομο) καθως ειχα την πληρη αυτοπεπειθηση και ολα πηγαιναν ρολοι μαζι του και επιτελους ημουν ευτιχισμενη οι γονεις μου απαγορευσαν να βγαινω μαζι του διοτι εχουμε αρκετη διαφορα ηλικιας. Και μετα απο αυτο το μεγαλο καυγα με τους γονεις μου συν το οτι δεν τρεφομουν σωστα ξεσπασα σε αυτα τα επισοδεια. Τα φαγητα που τρωω ειναι απο γλυκα, πατατακια,μακαρονια και πιτσες κρεπες κτλπ. ολες τις λιπαρες τροφες δηλαδη. Ο λογος πιστευω ειναι η μοναξια που νιωθω και το ανεκπληρωτο να ειμαι μαζι με αυτον το ανθρωπο, επισης ζηλευω να βλεπω τις αδυνατες φιλες μου που δεν εχουν ουτε μια ραγαδα καθως το σωμα μου ειναι γεματο πλεον.

---

Λοιπον Ελεανα εδω βρισκεται ολη η ουσια για το γιατι συμβαινει κ που κανεις κ εσυ η ιδια λαθος. με βαση τις απαντησεις που εδωσες κ διαβασα θεωρω οτι πρεπει να πας για ψυχοθεραπεια, διοτι εχεις εναν τροπο σκεψης που ειναι 100% λαθος κ επειδη εχω περασει ακριβως τα ιδια κ αναγνωριζω πλεον τον αρνητικο τροπο σκεψης (κ επικινδυνο ενιοτε) κ τις λανθασμενες πεποιθησεις πιστευω ναι πρεπει να πας. δν σου βαζω κ το μαχαιρι στο λαιμο, αλλα σκεψου το, δοκιμασε κ αμα δν μεινεις ευχαριστημενη η δν δεις αποτελεσμα, διακοπτεις, δν σε κραταει κανεις με το ζορι. Επισης να σε ρωτησω ποσο εισαι, γιατι για μικρη σε κοβω.
Ελεανα ακουσε με κ προσεξε : ΜΕΓΑ λαθος που συγκρινεις τον εαυτο σου με τις φιλες σου. Ειναι τοσο ψυχοφθορο κ κουραστικο π δν οδηγει πουθενα, μονο εσενα φθειρει κ ριχνει. Ο καθενας μας ειναι διαφορετικος, κ οφειλει αν μη τι αλλο να επικεντρωνεται στον ΕΑΥΤΟ του πρωτιστως κ δευτερευοντως στους αλλους, να αναγνωριζει τις αδυναμιες του κ να προσπαθει να αλλαξει τα ασχημα πανω του κ μεσα του. οσο εσυ καθεσαι κ κοιτας τα σωματα των αλλων κοριτσιων κ ζηλευεις κ θυμωνεις, τοσο στασιμη θα μενεις κ θα βουλιαζεις ακομα περισσοτερο. γτ κακο στον εαυτο σ κανεις κ σε κανεναν αλλον. κ στη τελικη χεστηκαν οι φιλες σ αμα τις ζηλευεις επειδη ειναι αδυνατες, αυτες τη δουλεια τους κοιτανε κ ιδου το αποτελεσμα! μηπως να στραφεις κ εσυ στον εαυτο σου, μεσα σου κ εξω σου?
Επισης να θυμασαι ο,τι αποφασιζεις να κανεις για τον εαυτο σου, ειτε προκειται για εξωτερικη αλλαγη (πχ διαιτα) ειτε για εσωτερικη αλλαγη (πχ ψυχοθεραπεια) να το κανεις για σενα κ επειδη εσυ το θες! ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ Σ Κ ΜΟΝΟ! Αμα το κανεις αποσκοπωντας καπου αλλου, το πιθανοτερο να αποτυχεις, διοτι κανεις δν σου εγγυαται οτι ο σκοπος σ θα επιτευχθει! Διοτι αν δν τελεσφορησει ο στοχος σου τοτε να ξερεις οτι θα κανεις rebound (πισωγυρισματα)! Δλδ πες οτι αδυνατιζεις για να αρεσεις σε καποιο αγορι, κ τελικα δν γινει κατι, εκεινος δν σε θελει ρε παιδι μ, τοτε απο στενοχωρια θα επιστρεψεις εκει που ησουνα!
Εγω θα περιμενα παντως να δω μια Ελεανα να λεει "Θελω να αδυνατισω για μενα, για να ειμαι υγιης κ ομορφη" κ οχι "Θελω να αδυνατισω για να μν νιωθω κατωτερη απ τις φιλες μ κ να εχω σχεση" :)