ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΜΕ ΛΕΝΕ ΝΤΙΝΑ.ΕΙΜΑΙ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ.ΠΡΙΝ 10 ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΗΝΕΣ ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ,ΑΠΟ ΑΝΑΚΟΠΗ.ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 2 ΛΕΠΤΑ,Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ ΚΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ.ΚΛΑΙΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ,ΝΙΜΟΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ.ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΘ ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΘΩΣ ΑΝΑΒΑ ΤΟ ΚΕΡΑΚΙ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΤΙ,ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΥ ΤΟΝ ΕΙΔΑ.ΜΟΘ ΓΕΛΟΥΣΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ ....ΝΟΜΙΣΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΙΩΘΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΙ ΕΚΛΑΙΓΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΝΟΜΙΖΩ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ,ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ..ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΘΑ ΤΟΝ ΔΩ ΚΙ ΑΥΤΟ ΚΑΠΩΣ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ.ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΘΕΛΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΤΟΘ ΠΩ ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.ΝΙΩΘΩ ΤΕΛΕΤΑΙΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΩ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΤΙ. ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ,ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ,ΕΦΥΓΕΣ ΠΟΛΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΠΑΜΠΑ.ΓΙΑΤΙ??ΣΑΓΑΠΩ.......ΝΤΙ ΝΑ

τα συλλυπητηρια μου,

σε καταλαβαινω απολυτα και γω εχασα τον πατερα μου πριν απο δυο χρονια ετσι ξαφνικα απο ανακοπη.
Ακομα ειμαι σε χαλια κατασταση και παντα περιμενω να τον δω στα ονειρα μου. σκεφτομουνα οτι αν τον βλεπω καθε βραδυ θα ειναι οπως παλια θα ζουμε μαζι στα ονειρα μου δεν το εχω καταφερει ετσι οπως θα ηθελα αλλα το τι βλεπουμε στον υπνο μας κατα καποιο τροπο μπορουμε να το ελεγξουμε. Κανεις δεν μπορει να σε κανει να νοιωσεις καλυτερα μονο οι στιγμες με τον πατερα σου, το ξερεις πως θα ειναι παντα μαζι σου , ειναι μεσα σου, στην καρδια σου στην ψυχη σου στο μυαλο σου... κουραγιο

Kαλησπέρα, ntezy, και καλώς ήρθες στο φόρουμ.
Συλλυπητήρια για την απώλεια του πατέρα σου
και μάλλον το να γράφεις γι' αυτό κάπου όπως εδώ ,
να βοηθάει να φύγει κάμποσο από το βάρος που κουβαλάς.
Όμως ο καιρός που έχει περάσει είναι αρκετός
όχι για να ξεχάσεις την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου,
αλλά για να μη λυπάσαι τόσο έντονα.
Γνώμη μου είναι ότι δε σου κάνει καθόλου καλό
να πηγαίνεις συχνά σ' εκκλησίες κ.λπ. και ν' ανάβεις κεριά,
αλλά να προσπαθήσεις να ζεις φυσιολογικά
κρατώντας πάντα στη σκέψη σου την ανάμνηση του πατέρα σου.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΓΙΝΕ ΕΧΤΕΣ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΑΛΛΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ ΠΟΛΥ.ΕΧΩ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΧΝΩ ΑΛΛΑ ΣΚΑΩ.ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΞΑΠΛΩΝΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ,ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΜΩΣ....ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΕΤΟΙΑ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ.ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΜΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΤΩΣ.ΤΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΜΙΛΑΩ ΕΔΩ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ...

ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.ΔΗΛΑΔΗ ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΛΗΓΗ..

Σύμφωνοι, όσα χρόνια και να περάσουν
δεν ξεχνιούνται πρόσωπα της οικογένειας που έχουν φύγει
ιδίως όταν μ' αυτά επικοινωνούσαμε ή μας στήριζαν.
Όμως συνεχίζουμε στο μέλλον μαζί με το παρελθόν
και τις αναμνήσεις και το παρόν, ένα κράμα είμαστε.
Καμιά φορά αν και οι αιτίες της αρνητικής ψυχικής διάθεσης
είναι πολλές και διαφορετικές,
τις αποδίδουμε σε μία.
Όπως και να 'χει να χαίρεσαι τα παιδιά σου
που πιστεύω ότι είναι λόγος ικανός για να χαίρεσαι
και να σκέφτεσαι ξεκάθαρα.
Και είναι λίγο ευχάριστο αν το να γράφεις,
σε βοηθάει έστω και λίγο.

Τα συλλυπητηρια μου,

έχω χάσει και εγώ τον πατέρα μου όταν ήμουν 9-10 χρονών από καρκίνο. Η απώλεια είναι τρομερο πράγμα και την ένιωθα για πολλάαααα χρόνια. Όμως είμαστε πολύ διαφορετικές περιπτώσεις και μπορώ να καταλάβω πως νιώθεις αλλά δεν ξέρω πως είναι να χάνεις κάποιον όταν είσαι σε μεγαλύτερη ηλικία. Το θέμα είναι οτί πρέπει να προχωρήσεις και να μην διατηρείς την θλίψη σου, πρέπει να το ξεπεράσεις γιατι η ζωή προχωρά μπροστά και πρέπει να δεχτείς οτί ο θάνατος είναι μέρος της ζωης. Θα ζήσουμε κι άλλους θανάτους δυστυχώς αλλά πρέπει να μάθουμε να τους ξεπερνάμε. Αυτό που έπαθες σίγουρα δεν είναι και λίγο και θέλει χρόνο.. Άσε τον χρόνο, πάλεψέ το γιατί στο τέλος κακό σε σένα θα κάνεις! Θεωρώ οτι δεν είναι καλό να τον ψάχνεις γύρω σου γιατί διατηρείς την θλίψη σου σε υψηλά επίπεδα..

Σου εύχομαι να βρεις την δύναμη να το ξεπεράσεις!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ.ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΓΟΓΙΑ ΣΟΥ.ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΘΕΛΕΙ ΧΡΟΝΟΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ΄ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΓΩ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΠΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ΄ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΙ΄ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ.ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ.ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΠΟΤΕ.ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ..ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ.ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ..ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ.ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΚΑΘΟΛΟΥ

Δεν μπορείς να τον ξεπεράσεις μήπως επειδή φέρνεις στην επιφάνεια το συμβάν? Μήπως επειδή ζητάς την παρουσία του? Αυτά θα σε κρατούν πίσω. Σίγουρα ο χρόνος είναι γιατρός αλλά παίζει μεγάλο ρόλο πως εσύ θα βοηθήσεις στην ανάρρωση σου..
Εγώ πλέον δεν στεναχωριέμαι εύκολα. Εχω συνειδητοποιήσει οτί έφυγε και απλά κοιτάζω μπροστά. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν τον θυμάμαι και πάντα όταν πηγαίνω στην εκκλησία του ανάβω ένα κεράκι. Σίγουρα θα στεναχωρηθώ σε πολύ λίγες φάσεις όμως δλδ σπάνια. Όταν θα το συνειδητοποιήσεις οτί έφυγε πιστεύω οτι τότε θα αρχίσεις να συνέρχεσαι..

ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΩ ΕΤΣΙ΄ΜΑΚΑΡΙ.ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ.ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΦΟΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ.ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Παρε το βιβλιο ο δρομος της απωλειας του μπουκαι. Ειναι εξαιρετικο.

Quote:

---

Originally Posted by ntezy

ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΩ ΕΤΣΙ΄ΜΑΚΑΡΙ.ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ.ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΦΟΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ.ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

---

Θα συνέλθεις με τον καιρό και αν ειδικά έχεις θέληση θα βρεις και την δύναμη... απλά συνειδητοποίησέ το!

Σου το εύχομαι γλυκειά μου! Σου έυχομαι ότι καλύτερο..

Ντίνα, διάβασα το μήνυμά σου και μετά απο κάποια ώρα, επέστρεψα να σου απαντήσω. Έχουν περάσει χρόνια για μένα... Όχι μήνες... Είναι σαν να μη συνέβη ποτέ. Και όμως συνέβη.. Στο νεκροταφείο δεν πηγαίνω συχνά όπως εσύ, επειδή δεν πιστεύω πως είναι εκεί. Είναι σε ένα μέρος τέλειο, όπου δεν υπάρχει θλίψη κ πόνος. Το πιστεύω, στ'αλήθεια το πιστεύω. Και ξέρεις στην αρχή, όπως κι εσύ ευχόμουν να ρθει στο όνειρό μου αλλα δεν γινόταν ποτέ και είχα απογοητευτεί. Μετά απ καιρό και ανα διαστήματα, έρχεται κάθε βράδυ ή μερικές φορές την εβδομάδα. Είναι φορές που νιώθω την παρουσία του, κάπου εδώ γύρω. Όταν για μένα είναι αβάσταχτο και κλαίω τόσο ώστε να μην μπορώ να πάρω ανάσα, έρχεται στο μυαλό μου το χαμόγελό του και σταματάω το κλάμα. Γιατί είμαι σίγουρη πως του ραγίζω την καρδιά. Να σκεφτείς πως ο μπαμπάς σου θα ήθελε να σε βλέπει να χαμογελάς και να προσπαθείς να γεμίζεις τη ζωή σου με φως. Δεν θα ήθελε να σε βλέπει αδύναμη. Μια μέρα είμαι σίγουρη πως θα τον ξαναδείς. Ως τότε, σου εύχομαι να ζεις όμορφα, να έχεις μόνο καλές στιγμές να μοιραστείς μαζί του! :)

Quote:

---

Originally Posted by ntezy

ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΜΕ ΛΕΝΕ ΝΤΙΝΑ.ΕΙΜΑΙ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ.ΠΡΙΝ 10 ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΗΝΕΣ ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ,ΑΠΟ ΑΝΑΚΟΠΗ.ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 2 ΛΕΠΤΑ,Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ ΚΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ.ΚΛΑΙΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ,ΝΙΜΟΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ.ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΘ ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΘΩΣ ΑΝΑΒΑ ΤΟ ΚΕΡΑΚΙ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΤΙ,ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΥ ΤΟΝ ΕΙΔΑ.ΜΟΘ ΓΕΛΟΥΣΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ ....ΝΟΜΙΣΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΙΩΘΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΙ ΕΚΛΑΙΓΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΝΟΜΙΖΩ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ,ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ..ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΘΑ ΤΟΝ ΔΩ ΚΙ ΑΥΤΟ ΚΑΠΩΣ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ.ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΘΕΛΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΤΟΘ ΠΩ ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.ΝΙΩΘΩ ΤΕΛΕΤΑΙΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΩ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΤΙ. ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ,ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ,ΕΦΥΓΕΣ ΠΟΛΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΠΑΜΠΑ.ΓΙΑΤΙ??ΣΑΓΑΠΩ.......ΝΤΙ ΝΑ

---

Ντίνα μου, και εγώ πριν 6 μήνες έχασα την μητέρα μου από ανακοπή, μέσα σε λίγα λεπτά γκρεμίστηκαν όλα όταν την βρήκαμε χαράματα παγωμένη όπως έβλεπε τηλεόραση.. Είναι ώρες που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω το γιατί, γιατί ήταν τόσο 3αφνικό αλλά κάποιες άλλες στιγμές σκέφτομαι ότι αυτή είναι η ζωή.. Λογικά θα υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, και εύχομαι για αυτό ώστε να μπορέσουμε να ειδωθούμε με τους αγαπημένους μας αγγέλους.. Σου εύχομαι ολόψυχα, να είσαι καλά, να τον σκέφτεσαι χαρούμενο και ευτυχίσμενο και να ζήσεις να τον θυμάσαι.. Σκέψου ότι θα ήθελε να σε βλέπει χαμογελάστη..

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΡΘΕΙ ΞΑΝΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ.ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΡΑΓΙΣΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΥΡΙΣΕ ΕΝΑ ΚΟΜΑΤΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.