αισθάνομαι πολύ άσχημα λόγω χωρισμού

Γειά σας, είναι το πρώτο θέμα που ανοίγω στο φόρουμ, αν και σας διαβάζω και από παλαιότερα. Το θέμα μου είναι ότι έχω χωρίσει εδώ και πολυυυυ καιρό και δε μπορώ με τίποτα να νιώσω όμορφα. Είμαι συνεχώς λυπημένη, σκέφτομαι συνέχεια "γιατί αυτό", "γιατί το άλλο" και δε μπορώ να αισθανθώ καλά όσο κι αν το προσπαθώ. Χθες κατα λάθος τον είδα και στο δρόμο και δεν ήταν μόνος του, πήγε παρακάτω...σκέφτομαι ότι τόσο καιρό προσπαθούσα για να είμαστε μαζί και νομίζω ότι ήμασταν καλά. Και όταν χωρίσαμε (εκείνος το ήθελε), πέρασε ένα διάστημα στο οποίο, ενώ εγώ δεν ήθελα να μιλάμε για να μπορέσω κάπως να το διαχειριστώ, εκείνος με έπαιρνε τηλέφωνο γιατί δε μπορούσε τελικά λέει να μην ήμαστε μαζί...κι όταν του δόθηκε η ευκαιρία να μου μιλήσει, τα πήρε όλα πίσω. Τώρα ένα μήνα μετά από την τελευταία φορά που τον είδα, έχει προχωρήσει. κι εγώ ακόμα ψάχνω να βρω τα πως και τα γιατί ρε παιδια..., το έχω πάρει όλο επάνω μου και δεν το αντέχω. αν κάποιος έχει να μου πει κάτι, θα το εκτιμούσα πολύ. Ευχαριστώ.

Εχω να σου πω να βαλεις τον εγωισμο σου να λειτουργησει.......αυτος προχωρησε και ζει μια χαρα την ζωη του..αρα τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα....
το ξερω οτι πονας...και δεν γινεται διαφορετικα...αλλα προσπαθησε να πατησεις τον διακοπτη μεσα σου και να τον αποκλεισεις τελειως κι απο τις σκεψεις και απο τις αναμνησεις σου και απο τα θελω και τα ονειρα σου......
δυσκολο μεν αλλα δεν γινεται αλλιως.......:(

dwyn, όλα είναι στο μυαλό σου. Δεν μπορείς να δεις καθαρά αυτή τη στιγμή, διότι ζεις το πρόβλημα. Αν σου το εξιστορούσε μία φίλη σου, τι θα της έλεγες?

Όλοι το έχουν περάσει αυτό που ζεις τώρα. Δεν υπάρχει συνταγή για να νιώσεις καλύτερα. Χρειάζεται χρόνος. Ίσως να είναι και καλύτερα που τον είδες με άλλη, ώστε να το πάρεις απόφαση ότι τελείωσε οριστικά.

Προσωπικά, μπορώ να σου προτείνω να κάνεις πολλά πράγματα μέσα στην ημέρα, για να μην προλαβαίνεις να σκέφτεσαι και επίσης να κουράζεσαι σωματικά, ώστε να μπορείς να κοιμάσαι το βράδυ. Παραδείγματα. Βγες με τις φίλες σου ή τους φίλους σου, βγες ξανά με φίλους που έχεις χάσει, ψάξε για δουλειά αν δεν έχεις, κάνε κάπου μία εθελοντική εργασία. Βρες ένα ή και περισσότερα νέα χόμπυ, πήγαινε κάθε μέρα γυμναστήριο για να κουράζεσαι. Άνοιξε τους κύκλους σου, μην λες όχι σε προτάσεις για καφέδες κλπ.

Τέλος, άνοιξε και τα μάτια σου και ψάξε νέο σύντροφο. Υπάρχουν άπειροι εκεί έξω.

Και καλή δύναμη. Να θυμάσαι δεν είσαι μόνη σου. Όλοι το έχουμε περάσει. Χαμογέλα και προχώρα. Ένα βήμα την φορά.

Τι ακριβως εγινε? Πως γνωριστηκατε, ποσο καιρο τα χατε, τι γινοταν στη σχεση και γτ χωρισατε και τι εγινε μετα? Αν θες πες 2 λογια πιο συγκεκριμενα να καταλαβουμε.

Quote:

---

Originally Posted by nflu

Εχω να σου πω να βαλεις τον εγωισμο σου να λειτουργησει.......αυτος προχωρησε και ζει μια χαρα την ζωη του..αρα τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα....
το ξερω οτι πονας...και δεν γινεται διαφορετικα...αλλα προσπαθησε να πατησεις τον διακοπτη μεσα σου και να τον αποκλεισεις τελειως κι απο τις σκεψεις και απο τις αναμνησεις σου και απο τα θελω και τα ονειρα σου......
δυσκολο μεν αλλα δεν γινεται αλλιως.......:(

---

μα προσπαθώ και προσπάθηνα να τα αφήσω όλα και να μην το σκέφτομαι. Οπως έγραψα, δεν έκανα καμία κινηση να μιλάω μαζι του προκειμένου να μπορέσω να το χωνέψω τελικά, κι όμως εκείνος επέμενε να μιλάμε για να καταλήξει στο τέλςο στο ότι ήθελε να ήμαστε μαζί. Κι όταν του δόθηκε η ευκαιρία να μου μιλήσει τα πήρε όλα πίσω. Ε, εκεί μάλλον δεν αντεξα, γιατί πραγματικά προσπαθώ να συνέλθω. Και δε μπορώ να καταλάβω γιατί το εκανε αυτό και ενώ γνωρίζει πως ήταν το χειρότερο που μπορουσε να κάνει, τα πήρε όλα πίσω και μέσα σε λίγο διάστημα βρήκε και άλλη. Δε μπορώ να το καταλάβω, συνεχώς σκέφτομαι άσχημα για μένα...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τι ακριβως εγινε? Πως γνωριστηκατε, ποσο καιρο τα χατε, τι γινοταν στη σχεση και γτ χωρισατε και τι εγινε μετα? Αν θες πες 2 λογια πιο συγκεκριμενα να καταλαβουμε.

---

ναι, δε γράφω λεπτομέρειες, εντάξει δε θέλω να λέω και πολλά, ήμασταν μαζί σχεδόν 5 χρόνια. Δε γινόταν τίποτα, πρόβλημα εννοώ δε φαινόταν να υπάρχει. Μια ωραία μέρα απλά μου είπε να μη βλεπόμαστε. Τώρα πια είμαι σίγουρη ότι υπήρχε πρόβλημα, απλά εγώ δεν ήθελα να το δω. Κάτι θα υπήρχε κι εγώ δεν το είδα. Μπορεί εγώ να είχα το πρόβλημα ή να ήμουν το πρόβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by kuxumuxu

dwyn, όλα είναι στο μυαλό σου. Δεν μπορείς να δεις καθαρά αυτή τη στιγμή, διότι ζεις το πρόβλημα. Αν σου το εξιστορούσε μία φίλη σου, τι θα της έλεγες?

Όλοι το έχουν περάσει αυτό που ζεις τώρα. Δεν υπάρχει συνταγή για να νιώσεις καλύτερα. Χρειάζεται χρόνος. Ίσως να είναι και καλύτερα που τον είδες με άλλη, ώστε να το πάρεις απόφαση ότι τελείωσε οριστικά.

Προσωπικά, μπορώ να σου προτείνω να κάνεις πολλά πράγματα μέσα στην ημέρα, για να μην προλαβαίνεις να σκέφτεσαι και επίσης να κουράζεσαι σωματικά, ώστε να μπορείς να κοιμάσαι το βράδυ. Παραδείγματα. Βγες με τις φίλες σου ή τους φίλους σου, βγες ξανά με φίλους που έχεις χάσει, ψάξε για δουλειά αν δεν έχεις, κάνε κάπου μία εθελοντική εργασία. Βρες ένα ή και περισσότερα νέα χόμπυ, πήγαινε κάθε μέρα γυμναστήριο για να κουράζεσαι. Άνοιξε τους κύκλους σου, μην λες όχι σε προτάσεις για καφέδες κλπ.

Τέλος, άνοιξε και τα μάτια σου και ψάξε νέο σύντροφο. Υπάρχουν άπειροι εκεί έξω.

Και καλή δύναμη. Να θυμάσαι δεν είσαι μόνη σου. Όλοι το έχουμε περάσει. Χαμογέλα και προχώρα. Ένα βήμα την φορά.

---

Δε μπορώ να το δω καθόλου αυτό...Αυτή τη στιγμή πιστεύω πως αν κάποιος άλλος δικός μου άνθρωπος, πχ. μια φίλη μου, είχε το πρόβλημα, δε θα μπορούσα με τίποτα να δώσω μια σωστή συμβουλή. Δε μπορώ να αισθανθώ ότι κάνω τίποτα σωστά, σκέφτομαι συνέχεια τί μπορεί να έκανα ώστε να γίνει ότι έγινε...
Το σκέφτηκα και το ότι τον είδα με άλλη, μπορεί να είναι για καλύτερα, για να το πάρω απόφαση. Όμως τελικά κατέληξα να λυπαμαι ακόμη περισσότερο. Δε θέλω να σκεφτώ ότι με ξέχασε. Εγώ δεν το ξέχασα, επιπλέον δεν έχω καταλάβει τί του έκανα ώστε να μη θέλει πια να είμαστε μαζί. Δε σκέφτομαι καθαρά...
Και δε θέλω πραγματικά να σκέφτομαι έτσι, δεν αντέχω άλλο να είμαι συνέχεια έτσι.


Να κάνω πολλά πράγματα...αυτό δυστυχώς δε γίνεται. Ακόμη και να γινόταν, το μυαλό μου δεν ξεγελιέται. Φοβάμαι ότι θα το σκέφτομαι για πάντα και θα νιώθω άσχημα. Δεν πρόκειται να πάω παρακάτω επειδή θα το σκέφτομαι, και δεν το θέλω αυτό..

Γτ δε θες να γινεις πιο συγκεκριμενη?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Γτ δε θες να γινεις πιο συγκεκριμενη?

---

μα τί άλλο να πω; δεν υπάρχει και κατι άλλο. σου απάντησα νομίζω. Δε θεωρώ ότι έχει νόημα να κάτσω να γράψω την κάθε λεπτομερεια,αλλά και από την άλλη δεν υπάρχει κάτι για να προσθέσω, πραγματικά. Δεν έγινε τιποτα απολύτως, ότι σου έγραψα ισχύει. Δεν πρόκειται να νιώθω καλύτερα σκεπτόμενη περισσότερο για τον πόσο καιρό ήμασταν μαζί και γιατί τελικά εγώ ακόμη ψάχνω να βρω τι έγινε. Τί να πω για να γίνω πιο συγκεκριμένη;

Όπως θες dwyn. Σου εύχομαι να το ξεπεράσεις σύντομα ή να επανασυνδεθείς για να μην υποφέρεις.

Υπομονη. Αφου το παλευεις θα το ξεπερασεις. Ο χρονος που περναει θα σε βοηθησει. Καλα κανεις και προσπαθεις να μην κρατας επαφη. Το καλυτερο ειναι να μην ξαναμιλησετε

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Όπως θες dwyn. Σου εύχομαι να το ξεπεράσεις σύντομα ή να επανασυνδεθείς για να μην υποφέρεις.

---

λυπάμαι αν φανηκε απότομη η απάντησή μου, πραγματικά όμως λέω αλήθεια, δεν έχω καμιά λεπτομέρεια "άσχημη" να προσθέσω. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι, κάτι που να υπήρχε και να μην το κατάλαβα. Δεν είχαμε ούτε τσακωμούς, ούτε τίποτα. Προφανώς όμως υπήρχε η επιθυμία εκείνου για να φύγει. Αυτό δε μπορεσα μάλλον να καταλάβω. Αυτό που με έκανε χειρότερα είναι ότι, με άφησε να πιστεύω ότι θέλει να είμαστε μαζί. Ηταν σα να ήμαστε μαζί και απλά τα πήρε όλα πίσω. Αυτό δεν το άντεξα, δε μπορώ να καταλάβω γιατι να το κάνεις στον άλλο, όταν ξέρεις ότι το μόνο που περιμένει είναι αυτό, από εσένα. Και τώρα όχι μόνο τα πήρε όλα πίσω, αλλά βρήκε και άλλη. Πραγματικά δε μπορώ να καταλάω τίποτα.

Ίσως ο φίλος σου είναι από τους ανθρώπους που ενώ λειτουργούν στην καθημερινότητα σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μέσα τους τρέχουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα κι όταν φτάσουν στο δικό τους 'τέρμα', λένε αντίο. Δηλαδή σου σερβίρουν το τελικό αποτέλεσμα, χωρίς να έχεις πάρει μέρος στην όλη διαδικασία, ούτε καν σαν παρατηρητής.

Η σχέση σας αυτά τα 5 χρόνια πώς ήταν? Δηλαδή μένατε μαζί, περνούσατε κάποιο χρόνο μαζί, είχατε κάποια κοινά ενδιαφέροντα ή παρέες? Γενικά πόσο συχνή και πόσο βαθιά ήταν η επικοινωνία σας και οι συναντήσεις? Όταν σου ζήτησε να χωρίσετε, πώς εκείνος το αιτιολόγησε?

Μερικές φορές πάντως η αιτία δεν είναι τα προβλήματα που υπήρχαν, αλλά κάτι θετικό που κατά την κρίση του άλλου δεν υπήρχε, ή δεν ήταν επαρκές.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Ίσως ο φίλος σου είναι από τους ανθρώπους που ενώ λειτουργούν στην καθημερινότητα σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μέσα τους τρέχουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα κι όταν φτάσουν στο δικό τους 'τέρμα', λένε αντίο. Δηλαδή σου σερβίρουν το τελικό αποτέλεσμα, χωρίς να έχεις πάρει μέρος στην όλη διαδικασία, ούτε καν σαν παρατηρητής.

Η σχέση σας αυτά τα 5 χρόνια πώς ήταν? Δηλαδή μένατε μαζί, περνούσατε κάποιο χρόνο μαζί, είχατε κάποια κοινά ενδιαφέροντα ή παρέες? Γενικά πόσο συχνή και πόσο βαθιά ήταν η επικοινωνία σας και οι συναντήσεις? Όταν σου ζήτησε να χωρίσετε, πώς εκείνος το αιτιολόγησε?

Μερικές φορές πάντως η αιτία δεν είναι τα προβλήματα που υπήρχαν, αλλά κάτι θετικό που κατά την κρίση του άλλου δεν υπήρχε, ή δεν ήταν επαρκές.

---

για μένα ήταν μια χαρά. Μέναμε και μαζί, μέναμε και χωριστά, γιατί όταν ξεκινήσαμε να είμαστε μαζί ήμαστε φοιτητες. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί, κάναμε διάφορα πράγματα, περάσαμε και δυσκολίες μαζί. αλλά κι ο καθένας με τις παρέες του. Εκείνος με τους φίλους του, εγώ με τις φίλες μου. Νομίζω τώρα, πως δεν έγινα ποτέ αποδεκτή στους φίλους του, γιατί ακριβώς είχαμε περισσότερα κοινά μαζί απ' ότι είχε τελικά με εκείνους...Μια χαρά τα πηγαίναμε, όπως έγραψα δεν υπήρχαν τσακωμοί, δεν φαινόταν δυσαρεστημένος. Μια μέρα απλά μου το ζήτησε, γιατί ήθελε να είναι μόνος του έτσι είπε.
Τελικά, και αν κρίνω από αυτό που είδα τώρα, αυτό που δεν ήταν επαρκές είναι η εξωτερική μου εμφάνιση. Είναι σίγουρο ότι ήθελε κάτι καλύτερο. Απλά δεν το άντεξα, γιατί έλεγε πως ήθελε να είμαστε μαζί. Γιατί να τα λέει αυτά,όταν ξέρει τί θα προκαλέσουν; Τώρα είμαι χειρότερα από ποτέ, ακόμη και πριν λίγο καιρό είχα αρχίσει να το παίρνω απόφαση. Εγώ φταίω για όλα.

Κοριτσι καλησερα! Το Σεπτεμβρη εζησα μια παρομοια, οχι ιδια ιστορια με τη δικη σου! Καταλαβαινω πως νιωθεις, το εζησα και το ζω κι εγω! Το μονο που βοηθησε στη δικη μου περιπτωση ηταν οτι ξεκινησα ψυχαναλυση γιατι μονη μου δεν μπορουσα να το αντιμετωπισω! Ημουν μονιμα λυπημενη, δεν μπορουσα να βρω ενδιαφερον σε τιποτα, το μυαλο μου ηταν -και παραμενει- κολλημενο σ'αυτον και τα γιατι με βασανιζαν! Τελικα ομως ισως τα πραγματα ειναι πιο απλα αποσο νομιζουμε! Εχεις σκεφτει οτι ισως απο ανασφαλεια επειδη ηταν μονος του ηθελε να γυρισει σ'εσενα για να μην ειναι μονος τουυ, αλλα οταν βρηκε την αλλη ενθουσιαστηκε με το καινουργιο+δεν ηταν μονος του, οποτε αλλαξε γνωμη? Ισως ακουγεται σκληρο αλλα μετα απ'οσα περασα, τιποτα δε μου φαινεται απιθανο!
Ο χρονος σε καθε περιπτωση απαλυνει τον πονο! Παρε οσο χρονο χρειαζεσαι και καποια στιγμη οσο απιθανο κι αν φαινεται θα νιωσεις καλυτερα! Μην πιεζεις τον εαυτο σου να το ξεχασεις, σιγα σιγα θα γινει μονο του! Απ'την αλλη, σιγα σιγα εστω και με το ζορι στην αρχη, προσπαθησε να κανεις καποια δραστηριοτητα ωστε να απασχολεις εστω λιγο το μυαλο σου!Ειναι δυσκολο, αλλα σιγα σιγα θα σου'ρθει η ορεξη!
Εχουν περασε 2 μηνες απο το τελος Αυγουστου που μεσα σ'ενα δευτερολεπτο, ενω μιλουσαμε τηλ/κως, αλλαξε γνωμη ο πρωην μου και μου τα γυρισε ξαφνικα! Δε θα σου πω ψεματα, ακομα το σκεφτομαι συνεχεια και με ποναει πολυ που ξερω οτι ζει μια χαρα τη ζωη του με αλλη!Εκλαψα παρα πολυ, πονεσα, κλειστηκα για καιρο στο σπιτι και δεν ηθελα να δω κανεναν, επαθα καταθλιψη κλπ.Με το ζορι ξεκινησα να κανω καποιες δραστηριοτητες για να ξεφευγω λιγο, εξηγησα στους γυρω μου οτι δεν πορω να το ξεπερασω αμεσως και χρειαζομαι το χρονο μου! Νομιζα πως δε θα περασει ποτε αλλα τωρα, 2 μηνες μετα, ειδα οτι τουλαχιστον ο πονος δεν ειναι το ιδιο εντονος! Κουραγιο λοιπον!