Ανασφάλεια στη σχέση

Καλημέρα!

Έχω σχέση από απόσταση εδώ και ένα χρόνο. Το γεγονός της απόστασης μας δημιουργεί ανασφάλειες όπως είναι φυσιολογικό, και στους δυο μας. Στην περίπτωση της κοπέλας μου της βγαίνει συνέχεια ένα πράγμα να μου ζητάει να της επιβεβαιώνω ότι την αγαπάω και ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Είναι σαφώς πιο συνειδητοποιημένη από μένα και ξέρει τι θέλει σε βαθμό που θα ήθελε να μείνει μαζί μου για πάντα. Εγώ από την άλλη δεν είμαι τόσο σίγουρος εννοώντας ότι δεν νιώθω τόσο σίγουρος να της επιβεβαιώνω ότι όλα θα είναι καλά για πάντα και αυτό με κάνει να νιώθω ενοχές εν μέρη ότι της τρώω το χρόνο ή ότι της λέω ψέματα κλπ. Και νιώθω γενικά ένα συναίσθημα ανασφάλειας σε φάση "τι κάνω σε αυτή τη σχέση αφου δεν ειμαι σίγουρος" κλπ κλπ

Κάνω καλά που νιώθω έτσι? Πως να το χειριστώ?

Ευχαριστώ

Να ξέρεις οτι τα λόγια που λες, την αλλη την κολάνε πάνω σου και δεν είναι δίκαιο για εκείνη.

Να μην λες ψέμματα. Να ξεκαθαρίσεις. Να της πεις ακριβώς αυτό που νιώθεις, για να μην πετάει στα σύννεφα.

Καλύτερα η αλήθεια, παρά τα παραμύθια.

Quote:

---

Originally Posted by kuxumuxu

Να ξέρεις οτι τα λόγια που λες, την αλλη την κολάνε πάνω σου και δεν είναι δίκαιο για εκείνη.

Να μην λες ψέμματα. Να ξεκαθαρίσεις. Να της πεις ακριβώς αυτό που νιώθεις, για να μην πετάει στα σύννεφα.

Καλύτερα η αλήθεια, παρά τα παραμύθια.

---

Δε λέω ψέματα στο ότι την αγαπάω και τη γουστάρω. Αλλά αν της πω ότι αυτό ισχύει για τωρα και δεν ξέρω πως θα ειμαι μετά δεν θα την κάνει να αρχίσει να με βλέπει διαφορετικα?

Πες της τότε, αυτό που νιώθεις. πές της, σ αγαπάω, αλλα μην με ρωτάς συνέχεια, μου δημιουργείς άγχος. Πες της σ αγαπώ, αλλά γιατί μου ζητάς αιώνιες υποσχέσεις? Ποιος ξέρει το μέλλον? Αφού ειμαστε μια χαρά, ζήσε το παρόν και μην σκέφτεσαι το μέλλον, πες της.

Μην αγχώνεσαι, θα δείξει ο καιρός πώς θα εξελιχθεί.

Βέβαια, εύλογο το ερώτημά σου για το αν θα σε βλέπει διαφορετικά, αλλά το θέμα είναι να νιώθεις καλά κι εσύ μέσα σου. Ξέρω γώ, έτσι νομίζω... Από την άλλη, μπορείς να συνεχίσεις σε αυτό το μοτίβο, αλλά χωρίς να νιώθεις ενοχές, γιατί στην τελική όλοι ξέρουμε ότι όταν οι ενήλικες λένε "για πάντα" εννοούν απλά για πολύ καιρό... Λες κι αυτή να μην το ξέρει? Απλά έχει πολλές ανασφάλειες...

Πάντως για να μην την αδικώ έχω και εγώ ανασφάλειες... κακά τα ψέμματα... εμένα η απόσταση μου προκαλεί ένα πράμα "τι κάνω σε αυτή τη φάση... αντί να βγω να κυνηγήσω και άλλα πράγματα κάθομαι και περιμένω πότε θα βρεθούμε" κλπ κλπ... αλλά ξέρω ότι είναι στο κεφάλι μου και δεν της τα βγάζω... σε φάση "ΟΚ αμα θες να κυνηγήσεις και αλλα πράγματα τι κάθεσαι εδώ?" ΜΟυ πήρε πολυ καιρό να το καταλάβω και να το δεχτώ... και όχι ακόμα πλήρως...

Ειναι και γαμω τα άτομα και εχει κάνει πολλά για τη σχέση.. πιο πολλά απο μένα...
Αλλά εγω το βλέπω σαν μια καλή σχέση και αυτή σαν κάτι παραπάνω μαλλον ή απλά έχει αγχωθεί λόγω της απόστασης και θέλει να την επιβεβαιώνω... και εγώ με αυτή την επιβεβαίωση δεν τα πάω καλά με τη συνείδησή μου... :-S

1. Γιατι αποσταση μιλαμε?
2. Πως τα ειδες αυτο τον χρονο που περασατε? Πώς κυλισε?
3. Καθε ποτε μιλατε και καθε ποτε βρισκεστε απο κοντα?
4. Τι προοπτικη υπαρχει να στε στο ιδιο μερος? πχ ειστε και οι 2 φοιτητες σε αλλες πολεις και στην αρχη των σπουδων?
5. Πως γνωριστηκατε και αν μπηκατε αμεσως σε αποσταση ή κανατε στο ιδιο μερος ενα αρχικο διαστημα?

Ειναι πολλες οι ερωτησεις αλλα αν τις απαντησεις θα μπω μετα κ στη ταμπακερα....το χω φαει με το κουταλι το θεμα της αποστασης και εχω αποκρυσταλλωσει τις αποψεις μου...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

1. Γιατι αποσταση μιλαμε?
2. Πως τα ειδες αυτο τον χρονο που περασατε? Πώς κυλισε?
3. Καθε ποτε μιλατε και καθε ποτε βρισκεστε απο κοντα?
4. Τι προοπτικη υπαρχει να στε στο ιδιο μερος? πχ ειστε και οι 2 φοιτητες σε αλλες πολεις και στην αρχη των σπουδων?
5. Πως γνωριστηκατε και αν μπηκατε αμεσως σε αποσταση ή κανατε στο ιδιο μερος ενα αρχικο διαστημα?

Ειναι πολλες οι ερωτησεις αλλα αν τις απαντησεις θα μπω μετα κ στη ταμπακερα....το χω φαει με το κουταλι το θεμα της αποστασης και εχω αποκρυσταλλωσει τις αποψεις μου...

---

1. Στην αρχή 300 Km. Μετά 1200 Km και τώρα 500 Km
2. Δύσκολα λόγω της απόστασης αλλά κατα τ'αλλα όταν είμαστε μαζί τέλεια. Το έχουμε ανάγει λες και είμαστε πιτσιρίκια και περνάμε καλα, εξερευνούμε λέμε αστεία, Φιλαράκια φάση.
3. Μιλάμε κάθε μέρα και πολύ ώρα. Το κάθε πότε βρισκόμαστε εξαρτάται.. αλλες φορές κάθε 2 ή 3βδομάδες. Μια φορα έτυχε να κάνουμε 1 μήνα και 2 μήνες. Περάσαμε και μαζί και 2,5 μηνες όμως.
4. Εγω εργάζομαι σε άλλη πόλη. Αυτή όχι. Είμαστε απο άλλες πόλες εντελώς αλλά έχουμε μια κοινή βάση κάπου που παίζει έντονα να βρεθούμε εκει.
5. Γνωριστήκαμε τυχαία και μπήκαμε κατευθείαν στην απόσταση. Καθόλου στο ίδιο μέρος

Για πές...

Και για να γράψω και τις δικές μου τις ανασφάλειες... για να μη τα ρίχνω όλα αλλού.

Επειδή δεν είχα πολλές σχέσεις στη ζωή μου, ενώ η κοπελιά είχε πάρα πολλές, αυτό έχει δημιουργήσει ένα mindgame μέσα μου. Σε φάση: " ΟΚ αυτή έχει κάνει τόσα πολλά και εγώ όχι... και αυτό μου δημιουργεί την αίσθηση ότι θέλω να κάνω και εγώ κάτι τέτοιο. Οπότε να την αφήσω για να κάνω και εγώ και άλλα πράγματα. Αλλά αν την αφήσω ποιος μου λέει ότι όντως θα τρέξω πίσω από άλλες γυναίκες αφού ποτέ δεν το έκανα? Και έπειτα αξίζει να αφήσεις μια καλή σχέση για να κάνεις κάτι που δεν έκανες στα 20 και 23? Αντί να κάθεσαι σε μια σχέση από απόσταση γιατί δεν περνάς καλά απλά? Ποιός ξέρει που θα καταλήξει η σχέση?"

Βέβαια όλο αυτό το παιχνίδι συνήθως δεν το έχω όταν είμαστε μαζί αλλά μου βγαίνει από την ανασφάλεια της απόστασης.
Σημειώνω ότι φταίω εν μέρη στο ότι μπήκα σε μια διαδικασία να τη ρωτήσω για το παρελθόν της. Και λέω εν μέρη γιατί κάποια πράγματα μου τα είπε από μόνη της ή συνέχιζε να την προσεγγίζει πολύς κόσμος από τα παλιά (χωρίς να ανταποκρίνεται βεβαία - εννοείται) και αυτό μου δημιούργησε προσωπικές ανασφάλειες... προσπαθώ να μη τις βγάζω βέβαια γιατί είναι κάτι καθαρά στο μυαλό μου και δεν έχει να κάνει με τη σχέση μας.

Μάλλον έχω απωθημένα και η όλη φάση μου τα ξύπνησε... τι να πω.... είχα φτάσει καμιά φορά σε σημείο να τη ζηλεύω μέσα μου και να μειώνω τον εαυτό μου επειδή είναι συνειδητοποιημένη, με στόχους, που τους κηνυγάει να ξέρει να περνάει καλά ενώ εγώ πιο χύμα. Εϊχα κομπλεξ μεγάλο το οποίο βέβαια δεν το έδειχνα ποτέ γιατί τη γουστάρω πολύ και όλα αυτα δεν είχαν να κάνουν τίποτα με τη σχέση μας.

Κοίτα, είναι άλλο πράγμα οι προσωπικές ανασφάλειες (π.χ. η δική της 'σίγουρα με αγαπάς?' ή η δική σου 'να την αφήσω για να βρω κι άλλα? κι αν δεν το κάνω?') κι άλλο η γενική αλήθεια πως εγγυήσεις, 'πάντα' και 'ποτέ' δεν υπάρχουν στις σχέσεις. Υπάρχει το εδώ και τώρα, που αν είναι όμορφο, καλό είναι να το απολαμβάνουμε χωρίς άπειρες συζητήσεις γύρω από το αν θα κρατήσει για πάντα. Και γι' αυτό καλό είναι να μην επιβεβαιώνεις πράγματα αγχωτικά και ανυπόστατα.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Κοίτα, είναι άλλο πράγμα οι προσωπικές ανασφάλειες (π.χ. η δική της 'σίγουρα με αγαπάς?' ή η δική σου 'να την αφήσω για να βρω κι άλλα? κι αν δεν το κάνω?') κι άλλο η γενική αλήθεια πως εγγυήσεις, 'πάντα' και 'ποτέ' δεν υπάρχουν στις σχέσεις. Υπάρχει το εδώ και τώρα, που αν είναι όμορφο, καλό είναι να το απολαμβάνουμε χωρίς άπειρες συζητήσεις γύρω από το αν θα κρατήσει για πάντα. Και γι' αυτό καλό είναι να μην επιβεβαιώνεις πράγματα αγχωτικά και ανυπόστατα.

---

Ναι δε λέω... πάντως εγω έχω κάνει κακό πολύ στον εαυτό μου όσο είμαι μακριά...

Π.χ. μια φορά της έλεγα μια εμπερία ενός γνωστού μου (γύρω απο ερωτκα πράγματα) και την έλεγα πιο πολύ για το χαβαλέ. Και γυρνάει και μου λέει και αυτή την αντίστοιχη δική της.... καταήγοντας να μου λέει πως είχε πάει με κάποιον... οπότε εγώ πλέον χωρίς να το θέλω ξέρω κάτι απο το παρελθόν της ... που με την απόσταση γίνεται τερατώδες στο κεφάλι μου και το μεγενθύνω στο βαθμό που πρίν ανέφερα.... "κοίτα αυτή τι έκανε..πρέπει να κάνω και εω το ιδιο..."... μετά μου γυρνάει τούμπα πίσω σε μένα και σκέφτομαι γιατι πρέπει να ξέρω τέτοια πικάντικη λεπτομέρεια? Μου κάνει κακό... μήπως πρέπει να αλλάξω? να σταματήσω να είμαι αδιάκτριτος ή να κάνω ερωτήσεις στο κόσμο για τα προσωπικά του ?

Καταλαβαίνεις τι γίνεται?? γενικώς έχει ξεκινήσει ένα παιχνίδι στο κεφαλι μου που με τρελαίνε.... τρέχω να κρυφτώ πίσω απο τον εαυτό μου ουσιαστικά... αφού με ενοχλεί τοοοοσο πολύ κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να φταίω εγώ.... τι μπορεί να με ενοχλεί να ξέρω κάτι τέτοιο???

Καταλαβες τι εννοω?

Quote:

---

Originally Posted by tingerbell

Μου κάνει κακό... μήπως πρέπει να αλλάξω? να σταματήσω να είμαι αδιάκτριτος ή να κάνω ερωτήσεις στο κόσμο για τα προσωπικά του ?

---

Όχι... απλά να σταματήσεις να δίνεις αξία στην ποσότητα :)

Φυσικά, γενικά μιλώντας για τις σχέσεις, δεν έχουμε λόγο να ρωτάμε πολύ προσωπικές λεπτομέρειες, αλλά δεν έχουμε και λόγο να κλείσουμε τα αυτιά, αν πάνω στη συζήτηση προκύψει να αναφερθούν. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι για κάποιο λόγο νιώθεις άβολα και ίσως ότι μειονεκτείς όταν γίνονται τέτοιες αναφορές. Προφανώς αυτό το κάτι που σε ενοχλεί είναι στον εαυτό σου. Σκέψου λοιπόν καταρχήν αν είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου / τις σχέσεις σου και τις ως τώρα επιλογές σου. Όχι συγκριτικά με κάποιον άλλον ή την κοπέλα σου... εσύ με τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Όχι... απλά να σταματήσεις να δίνεις αξία στην ποσότητα :)

Φυσικά, γενικά μιλώντας για τις σχέσεις, δεν έχουμε λόγο να ρωτάμε πολύ προσωπικές λεπτομέρειες, αλλά δεν έχουμε και λόγο να κλείσουμε τα αυτιά, αν πάνω στη συζήτηση προκύψει να αναφερθούν. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι για κάποιο λόγο νιώθεις άβολα και ίσως ότι μειονεκτείς όταν γίνονται τέτοιες αναφορές. Προφανώς αυτό το κάτι που σε ενοχλεί είναι στον εαυτό σου. Σκέψου λοιπόν καταρχήν αν είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου / τις σχέσεις σου και τις ως τώρα επιλογές σου. Όχι συγκριτικά με κάποιον άλλον ή την κοπέλα σου... εσύ με τον εαυτό σου.

---

Πολύ σωστά τα λες.! Και να ισχύει ότ νιώθω άβολα και κάτι με ενοχλεί με τον εαυτό... το ότι ποτέ δεν είχα σχέση κανονική πράγμα που με οδηγεί να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους - και στη συγκεκριμένη περίπτωση με την κοπέλα μου. Το ξέρω ότι η σύγκριση μονο καλό δεν κάνει γιατί απλά "you can't compare in a world of individuals". Αλλα δυστυχώς είναι πέρα απο τις δυνάμεις μου... δεν μπορώ να το ελέγξω καθόλου και ζω έτσι σχεδόν 6 μήνες τώρα. . Αν και απ'οτι κατάλαβα πάντα έτσι ήμουν, με αρνητική σκέψη, απλά τώρα βρήκε ένα τρόπο να εδραιωθεί.

Συνοπτικά και για να σου απαντήσω δεν είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου.

α) γιατί με κυνηγάει αυτό το φάντασμα της σχέσης που με κάνει να νιώθω μειονεκτικά και
β) σκέφτομαι αρνητικά

:-(

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Φυσικά, γενικά μιλώντας για τις σχέσεις, δεν έχουμε λόγο να ρωτάμε πολύ προσωπικές λεπτομέρειες, αλλά δεν έχουμε και λόγο να κλείσουμε τα αυτιά, αν πάνω στη συζήτηση προκύψει να αναφερθούν. .

---

Και tbh .... θα θελα να ξερα αν έλεγα εγώ κάτι τέτοιο πως θα ένιωθε εκείνη.... :-\

Κακά τα ψέματα .. νιώθω κόμπλεξ... :-)

Χμ... ναι, νιώθεις μειονεκτικά, αλλά έτσι όπως τα διαβάζω, δεν βλέπω κάποια ρεαλιστική διαφορά στα... επίπεδα των ανασφαλειών σας :p Λες για την κοπέλα σου ότι είναι συνειδητοποιημένη, ξέρει τι θέλει, το κυνηγάει, έχει στόχους, περνάει καλά κλπ. Όοομως, αυτή δεν είναι που ζητά επιβεβαίωση και διαβεβαίωση ότι δεν θα τελειώσει ποτέ? Το ότι το κάνει αυτό και ταυτόχρονα δηλώνει τόσο σίγουρη για το ότι θέλει να είναι μαζί σου για πάντα (πράγμα που εσένα σε κάνει να νιώθεις ενοχές κι ανεπαρκής), καθόλου δεν δείχνει 'συνειδητοποιημένο' άτομο, επί της ουσίας. Είναι χμ... πως να το πω... σαν καλοστημένη διαφήμιση, σαν μια ωραία βιτρίνα. Δεν λέω, μπορεί πράγματι εσύ να είσαι πιο ανασφαλής, αλλά νομίζω ότι την εξιδανικεύεις λίγο και ο θαυμασμός σε κάνει να υποτιμάς την αρνητική πλευρά της 'βεβαιότητας' που έχει για το μέλλον μαζί σου.

Τώρα, για την 'κανονική' σχέση που δεν είχες, τι εννοείς? Τι νιώθεις να σου λείπει, πώς θα ήθελες να είναι τα πράγματα? Και ποιες είναι μερικές από τις 'αρνητικές σκέψεις' που κάνεις?