Περισσότερο "μπαμπάς" παρά σύντροφος?
Καλημέρα σε όλους,
Είναι η πρώτη φορά που σας γράφω ενώ έχω κατά καιρούς παρακολουθήσει διάφορα θέματα εδώ.
Είμαι μια μητέρα ενός αγοριού 13 ετών, χωρισμένη εδώ και τρία χρόνια. Εργάζομαι πολλές ώρες και λείπω πολύ από το σπίτι αφήνοντας αυτό το παιδί στην ουσία στην τύχη του.
Εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο δημιούργησα σχέση με κάποιον η οποία οδήγησε πολύ σύντομα (σε διάστημα μερικών μηνών) σε συγκατοίκηση.
Ο άνθρωπος αυτός δεν έχει κάνει ποτέ του οικογένεια και είναι 48 ετών.
Η συγκατοίκηση εξελίχθηκε πολύ ομαλά και προέκυψε και έντονο συναισθηματικό δέσιμο με το γιο μου ο οποίος ίσως λόγω της απουσίας του πατέρα του (οι επαφές τους είναι αραιές, βλέπονται κάθε 15 μέρες και μιλάνε ελάχιστα στα τηλέφωνα).
Κάνουν πολύ καλή παρέα μαζί, βγαίνουν και μαζί οι δύο τους έξω, συζητούν και νιώθω απόλυτη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του αναφορικά με το γιο μου.
Όμως…
Η σχέση η δική μου μαζί του έχει σοβαρά θέματα. Κατά καιρούς έχουν διαδραματιστεί διάφορα ευτράπελα για χαζούς και μη λόγους.
Να αναφέρω ένα παράδειγμα με μήνυμα που νόμιζε ότι ήρθε στο κινητό μου νωρίς το ξημέρωμα και εγώ προσπάθησα να το απαντήσω (στην πραγματικότητα έφτιαχνα το ξυπνητήρι του κινητού μου), αποφάσισε ότι τον κοροϊδεύω και σηκώθηκε και έφυγε από το σπίτι.
Αυτό το σηκώνομαι και φεύγω το έχει πολύ εύκολο, την κοπανάει κάθε φορά που νιώθει πίεση ή φαντάζεται ότι κάτι συμβαίνει που το κρύβω.
Μου προσάπτει διάφορους χαρακτηρισμούς και νιώθω ότι δεν μου έχει καμία εμπιστοσύνη.
Δικαιώματα έχει πάρει ακριβώς γιατί ξέρει ότι ο γάμος μου τελείωσε εξαιτίας δικής μου απιστίας κάτι που μάλλον δουλεύει στο μυαλό του ότι μπορεί να ξανασυμβεί.
Αποκορύφωμα το προηγούμενο ΣΚ που βγήκα με μια φίλη. Φύγαμε από το σπίτι μετά τις 21.00. Ήρθε η φίλη μου και με πήρε με το αυτοκίνητό της. Πήγαμε σε κάποιο μπαρ καφέ στη γειτονιά της. Μακριά από το σπίτι μου. Βρήκαμε καλή δική της παρέα (ήταν θαμώνας στο μαγαζί εκείνη από παλιά). Ήπιαμε κιόλας. Εκείνη ήπιε παραπάνω από όσο άντεχε. Δεν μπορούσε να με γυρίσει σπίτι. Η ώρα ήταν ήδη 14.00. Της είπα να μου υποδείξει πιάτσα ταξί να γυρίσω. Προσφέρθηκαν κάποιοι φίλοι από τους ανθρώπους – φίλους της εκεί στο μαγαζί να με γυρίσουν πίσω να μη χρεώνομαι.
Περίμενε στη βεράντα να επιστρέψω. Δεν τον είδα. Ανέβηκα πάνω και με ρώτησε αν είναι όλα καλά και ποιος με γύρισε. Φοβήθηκα να του πω ότι ήταν 2 άνδρες άγνωστοι και ότι η φίλη μου με κρέμασε. Γνωρίζω ότι ζηλεύει πολύ. Προσπάθησα να το καλύψω όλο αυτό και του είπα ότι με έφερε εκείνη. Θύμωσε γιατί με είχε δει. Άρχισε να λέει σε εντονο τόνο ότι τελειώσαμε, ότι τον κοροϊδεύω ότι δεν τον υπολογίζω, οτι δεν ειναι ο πρωην ανδρας μου που τον δούλευα κανονικότατα, ότι θα περάσει την επόμενη να πάρει τα πράγματα του. Έφυγε άρον-άρον από το σπίτι, πριν προλάβω να καταλάβω καλά-καλά τι έγινε…
Και είχα περάσει τόσο καλά εκείνο το βράδυ! Έβγαινα έξω μετά από μήνες που είμαι σπίτι-δουλειά- σπίτι. Έβγαινα με κάποια φίλη μου και ήταν όμορφα και χαλαρά. Δεν πήρα τηλέφωνο να πω ότι θα αργήσω (αυτό ναι είναι μάλλον λάθος μου).
Δεν δικαιολογώ όμως σε καμία περίπτωση το τελεσίδικο της απόφασής του και αυτό το φεύγω που εκπληρώνει κάθε τόσο, αγνοώντας ότι τον έχω βάλει σπίτι μου και ότι είναι δίπλα στο γιο μου όσο δε γίνεται.
Το παιδί τον έψαχνε την επομένη του έστειλε (όπως εκείνος λέει) δεκάδες μηνύματα.
Εντέλει γύρισε σπίτι μέσα σε 24ωρες με μούτρα κατεβασμένα εξηγώντας μου ότι το κάνει για το παιδί και όχι για μένα γιατί εγώ δεν σέβομαι την αξιοπρέπεια του και του λέω ψέματα και τον κοροϊδεύω!
Δεν ξέρω εσείς πως τα βλέπετε όλα αυτά, είμαι τόσο λάθος, γιατί νιώθω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν με αγαπάει και δεν χαίρεται όταν χαίρομαι χωρίς αυτόν?
Είναι περισσότερο μπαμπάς παρά σύντροφος! Και φυσικά η ευκολία με την οποία σηκώνεται και φεύγει και βάζει τελεία ενώ υπάρχει στη μέση ενα παιδί με προβληματίζει πολύ.
Και επειδή το παιδί μου έχει ζήσει ήδη μια απώλεια με τον πατέρα του να φεύγει από το σπίτι αναρωτιέμαι εγώ που είμαι και τι κάνω τώρα?
Δεν ξέρω ειλικρινά…
Αναμένω τα σχόλια σας και σας ευχαριστώ προκαταβολικά,
