ΑΠΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ

Καλησπερα σε ολους! Νιωθω πολυ καλα διαβαζοντας τις εμπειριες ολων σας με το θεμα καταθλιψη... Παντα, απο μικρη, ειχα μια λιγο μελαγχολικη διαθεση, ενα σκεπιτικισμο, εψαχνα το νοημα.... Συχνα ενιωθα αποτραβηγμενη, ειδικα οταν εβλεπα τους αλλους τοσο χαρουμενους και εγω δε μπορουσα να το νιωσω... Αλλα κατα τα αλλα ημουν καλα, απλα ειχα καποιες κακες στιγμες και επεφτα λιγο πιο ευκολα απο τους αλλους... Μετα απο μια σειρα ασχημων γεγονοτων στη ζωη μου, περασα ενα πολυ δυσκολο διαστημα, ημουνα χαμενη, δε μου αρεσε τιποτα... Γυρω μου φιλοι, σχεσεις, ειχα τα παντα...Αλλα δε μου εκαναν τιποτα.... Το αποτελεσμα ηταν ενα βραδυ να νιωσω οτι δεν αντεχω αλλο, ζητησα βοηθεια... Πηγα σε ψυχιατρο, μου ειπε για μειζονα καταθλιψη, μου προτεινε χαπια για αρχη αλλα δε το θελησα, δε θελω να εχω αναγκη απο χαπια για να ειμαι καλα! Το παλευω μερα με τη μερα και σιγα σιγα μεσα απο τον εσωτερικο πονο αρχιζω να ξαναβρισκω τον εαυτο μου! Ειναι μια αργη και επωδυνη εσωτερικη διαδικασια, οπου θα νικησω ομως, γιατι ημουν και ειμαι δυνατη! Χαιρομαι γιατι εδω μεσα βλεπω οτι τα ατομα που εχουν τετοια θεματα ειναι συνηθως ανθρωποι ευφυεις και ψαγμενοι... Δεν ειμαστε προβληματικοι, ελλατωματικοι, τιποτα τετοιο! Ειμαστε απλα λιγο πιο ευαισθητοι και αυτη ειναι η ομορφια μας! Να ειστε ολοι καλα, να αποδεχεστε τον εαυτο σας και να προσπαθειτε γι αυτον! Ισως η καταθλιψη να ειναι και ενας συμμαχος, ενας φιλος που θελει να μας βοηθησει να ξαναβρουμε τον υπεροχο εαυτο μας!:)

Eυτυχία γνώρισα μια κοπέλα με τη διαφορετικότητα αυτή, είχε θυμώσει με τους γονείς, ο θυμός της κράτησε πολλές μέρες και ύστερα έγινε απόρριψη για το γένος των γονέων.
Μου έλεγε πόσο ανόητοι είναι οι γονείς, ότι αισθανόταν ότι δεν την ήθελαν, δεν το έκαναν επίτηδες, πίστευαν ότι δεν θα είχαν για να την ζήσουν, τα έφερναν δύσκολα.
Κι αυτό το τοσοδούλι έπρεπε να παλαίψει με τους γίγαντες, που δεν ξέρουν ούτε τα βασικά, ότι το έμβρυο ακούει όσο βρίσκεται στην κοιλιά της μάνας του, τα αυτάκια του σχηματίζονται από την πέμπτη εβδομάδα κιόλας, ότι δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχουν από τόσο νωρίς αν δεν χρησίμευαν για να ακούει, ακούει ακόμα και όταν κοιμάται.

Η κοπέλα γύρευε ένα τόπο, την μήτρα της μητέρας για να μπει μέσα και να αρχίσει από την αρχή τον κύκλο της κύησης. Θέλησε λοιπόν να αναλύσει τον εαυτό της, να συμφιλιωθεί μαζί του. Η λογική της άκουγε την κραυγή της αλλά ήταν λόγια από ένα μικρό κοριτσάκι που μίλαγε από μέσα της εξ ονόματος όλων των παιδιών της οικουμένης. Τα λόγια του παιδιού ανάγκασαν την κοπέλα να γυρίσει και να δει τα πεπραγμένα. Ως παιδί πέρασε άσχημα όμως οι δικοί της γονείς είχαν δώσει τον αγώνα τους και βγήκαν νικητές στη ζωή.

Σαν το ένιωσε αυτό, το κοριτσάκι πήρε από τα χέρια της κοπέλας δυο στεφάνια από δάφνη και ελιά και τα έβαλε στο κεφάλι των γονιών, κι έπειτα έτρεξε προς την κοπέλα, άνοιξε το φύλλο της καρδιάς της και μπήκε μέσα. Από τότε μένει εκεί ήρεμο, γαλήνιο, χαρούμενο και ευτυχισμένο. Μετά το θυμό αυτή η καρδιά ήταν ο τρίτος και τελικός τόπος για το παιδί, που όλοι κρύβουμε μέσα μας, η τρίτη μήτρα. Ήταν ο εαυτός του.

Όταν ο φόβος και ο θυμός έφυγαν και ηρέμησαν οι σκέψεις της κοπέλας, τότε γύρισε τα μάτια πίσω στη ζωή της, ψάχνοντας να δει τι κέρδισε και τι έχασε. Κι άρχισε να σκέφτεται.
Aν δεν νιώθεις χαρούμενος στη ζωή σου, κάτι δεν έχεις μετρήσει σωστά, που πάει να πει ξανασκέψου, αν χρειαστεί άλλαξε τον τρόπο σκέψης σου. Μάθε να κρίνεις σωστότερα τις καταστάσεις και τους ανθρώπους γύρω σου και φρόντιζε να είσαι ξυπνητός όταν παίρνεις αποφάσεις. Γιατί αν κοιμάσαι, άλλοι θα κρίνουν και θα αποφασίζουν για σένα. Που ξέρουν τι σε κάνει εσένα ευτυχισμένο για να τους αφήσεις να ορίζουν την ζωή σου; Άλλωστε, εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να ξεχωρίζουν από τα ζώα είναι η κρίση και η συνδυαστική ικανότητα.

μπα ουτε διαφορετικοι πλεον τοσο. αν σκεφτεις οτι οι παντες εχουν καταθλιψη, κανεις δεν ειναι καλα σε τουτη τη χωρα, ακομα και οσοι βγαινουν και πινουν στα κλαμπακια κλπ, καταβαθος πιστευω υποφερουν και το κανουν να ξεχαστουν.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

μπα ουτε διαφορετικοι πλεον τοσο. αν σκεφτεις οτι οι παντες εχουν καταθλιψη, κανεις δεν ειναι καλα σε τουτη τη χωρα, ακομα και οσοι βγαινουν και πινουν στα κλαμπακια κλπ, καταβαθος πιστευω υποφερουν και το κανουν να ξεχαστουν.

---

συμφωνώ, κ οχι μόνο σ' αυτή τη χώρα...ελπίζω τουλάχιστον εσύ να περνάς καλά!

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

συμφωνώ, κ οχι μόνο σ' αυτή τη χώρα...ελπίζω τουλάχιστον εσύ να περνάς καλά!

---

χωρις λεφτα και στανταρντ παρεα γινεται να περασει καλα ενας ανθρωπος ? το παλευω μονος οσο μπορω κι οσο αντεξω.

Quote:

---

Originally Posted by marika

Άλλωστε, εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να ξεχωρίζουν από τα ζώα είναι η κρίση και η συνδυαστική ικανότητα.

---

αν και τα 2 ειναι ιδανικα αυτα ειναι και τα αιτια ολων των μεγαλων συμφορων της ζωης στο πλανητη γη!!

Για ν' απαντήσω στην ευτυχία, ναι είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι με σκεπτικισμό έχουν μια ροπή προς την κατάθλιψη.
Τα φάρμακα να τα πάρεις μόνο αν θεωρείς ότι τα έχεις απόλυτη ανάγκη.
Εγώ για παράδειγμα τα πηρα γιατι κυριολεκτικά δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Ήμουν σε πολύ
άσχημη κατάσταση κ με βοήθησαν αρκετά.


Αλλά αν θεωρείς ότι το παλεύεις κουτσα-στραβά μην καταθέτεις τα όπλα. Τα φάρμακα δεν είναι πανάκεια.

ειναι πολλα τα χρονια και δεν αντεχει κανεις ετσι, ειδικα αν δεν εχει εναν ανθρωπο διπλα του να τον στηριζει να πεσει στα μαλακα, προσγειωνεται ανωμαλα. και χανει τον εαυτο του, κι αντε μετα να τον ξαναβρει. το ιδιο ομως νομιζω συμβαινει και με τα φαρμακα, κανωντας μας να γελαμε χωρις λογο πχ, οποτε ποια η διαφορα τελικα ?

Εχεις απολυτο δικιο σε αυτα που λες, μονο που στη δικη μου περιπτωση ειναι ακομα πιο προφανες! Η μητερα μου ειχε καποιο σοβαρο ψυχιατρικο προβλημα, και αυτοκτονησε πριν απο 7 χρονια. Φυσικα και το ξερω οτι ολα ξεκινανε απο εκει, το ψαχνω και ειμαι ηδη πολυ καλυτερα :) χωρις φαρμακα, μονο με το μυαλο μου! Σε ευχαριστω, γραφεις πολυ ωραια by the way!
αναφερομουνα στη μαρικα, ξεχασα να κανω παραθεση

Quote:

---

Originally Posted by KENO

ειναι πολλα τα χρονια και δεν αντεχει κανεις ετσι, ειδικα αν δεν εχει εναν ανθρωπο διπλα του να τον στηριζει να πεσει στα μαλακα, προσγειωνεται ανωμαλα. και χανει τον εαυτο του, κι αντε μετα να τον ξαναβρει. το ιδιο ομως νομιζω συμβαινει και με τα φαρμακα, κανωντας μας να γελαμε χωρις λογο πχ, οποτε ποια η διαφορα τελικα ?

---

δε νομιζω πως ειναι κανεις στα αληθεια τοσο μονος... μηπως εχεις ανθρωπους αλλα δε τους βλεπεις? και εγω στην πιο ασχημη φαση ετσι νομιζα! Ειχα τοσους γυρω μου και ενιωθα ολομοναχη, αλλα δεν ημουνα! Το προβλημα ημουν εγω και ο τροπος που σκεφτομουν! Ειλικρινα παντως δε μετανιωσα καθολου που δε πηρα φαρμακα, μπορει να ηταν λιγο πιο δυσκολο αλλα τωρα ξερω πως οτι εχω καταφερει μεσα μου οφειλεται σε εμενα! Δεν το ψαχνω ουτε στους αλλους, ουτε στη χημεια

στη παρουσα φαση επειδη ειναι δυσκολη και δεν υπαρχουν λεφτα, εχω αναγκαστικα μονο τους γονεις, οι οποιοι φυσικα δε μετρανε γιατι ουτε να τους μιλησεις δε μπορεις. δε βλεπω αλλου ενδιαφερον, και ναι ισως φταιει κι ο τροπος που σκεφτομαι, αλλα δεν υποτιθεται οτι ευθυνεται η χημεια του εγκεφαλου γι'αυτο ? κι εκει ερχονται τα φαρμακα να την αλλαξουν.

Quote:

---

Originally Posted by eutuxia

Εχεις απολυτο δικιο σε αυτα που λες, μονο που στη δικη μου περιπτωση ειναι ακομα πιο προφανες! Η μητερα μου ειχε καποιο σοβαρο ψυχιατρικο προβλημα, και αυτοκτονησε πριν απο 7 χρονια. Φυσικα και το ξερω οτι ολα ξεκινανε απο εκει, το ψαχνω και ειμαι ηδη πολυ καλυτερα :) χωρις φαρμακα, μονο με το μυαλο μου! Σε ευχαριστω, γραφεις πολυ ωραια by the way!
αναφερομουνα στη μαρικα, ξεχασα να κανω παραθεση

---

EY τυχία, κάποιοι από μας στραφήκαμε στην εσωτερική πορεία του «γνώθι εις εαυτόν» όχι μόνο για ηθική καθοδήγηση, αλλά κυρίως για να βρούμε απάντηση στα θεμελιώδη ερωτήματα που μας απασχολούσαν.
Αυτά που σήμερα η επιστήμη ανακαλύπτει είχαν αποκαλυφθεί στον άνθρωπο από παλιά. Τον 14ο αιώνα ο Μεγάλος Κάλλιστος αποκαλύπτει την ύπαρξη πολλαπλών συμπάντων και ότι ήταν σκόπιμος ο περιορισμός του νου μας να αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεων μόνο το σύμπαν που βιώνουμε.

«Αν ο Δημιουργός δεν δημιουργούσε μόνο ότι χρειαζόταν, κατά την δύναμη και τη σοφία του, τότε αντί του ενός θα βλέπαμε αναρίθμητους κόσμους παράδοξους υπερφυσικούς και πάνω από κάθε νόηση.» ( Φιλοκαλία τόμος Ε’ Σελ. 150).

Περιγράφει αυτούς τους κόσμους τους οποίους πρόκειται να κατοικήσει ο άνθρωπος και που σίγουρα η ψυχή μας έχει επισκεφθεί όσο ακόμα είναι εδώ στον πλανήτη μας.

«Την δόξα και την ακτινοβολία αυτών των κόσμων δεν θα μπορούσε εύκολα η ψυχή να υποφέρει. Τα ενδότερα όμως και ανώτερα φυλάγονται για το μέλλοντα αιώνα. Αυτά για να τα αντέξει να τα δει η ψυχή μας ξαναχύνεται μετά το θάνατο σαν μέταλλο μέσα σε χωνευτήριο και γίνεται καινούργιος άνθρωπος για καινούργια πράγματα καινούργιες οράσεις».

Καθορίζεται λοιπόν η ζωή μας γύρω από το Όντος Ον, τη σχέση μας με το Ον αυτό, την κίνηση της ψυχής μας για την προσέγγισή του και τέλος αυτήν την προσέγγιση και την τελειωτική ένωση του κυττάρου με τον πυρήνα Του, την τελειωτική ένωση και συνύπαρξη σαν Πνεύμα, Αγάπη και Φως του ανθρώπου με το Δημιουργό του.(Φιλ. τομ. Ε σελ.219.)

Quote:

---

Originally Posted by eutuxia

Καλησπερα σε ολους! Νιωθω πολυ καλα διαβαζοντας τις εμπειριες ολων σας με το θεμα καταθλιψη... Παντα, απο μικρη, ειχα μια λιγο μελαγχολικη διαθεση, ενα σκεπιτικισμο, εψαχνα το νοημα.... Συχνα ενιωθα αποτραβηγμενη, ειδικα οταν εβλεπα τους αλλους τοσο χαρουμενους και εγω δε μπορουσα να το νιωσω... Αλλα κατα τα αλλα ημουν καλα, απλα ειχα καποιες κακες στιγμες και επεφτα λιγο πιο ευκολα απο τους αλλους... Μετα απο μια σειρα ασχημων γεγονοτων στη ζωη μου, περασα ενα πολυ δυσκολο διαστημα, ημουνα χαμενη, δε μου αρεσε τιποτα... Γυρω μου φιλοι, σχεσεις, ειχα τα παντα...Αλλα δε μου εκαναν τιποτα.... Το αποτελεσμα ηταν ενα βραδυ να νιωσω οτι δεν αντεχω αλλο, ζητησα βοηθεια... Πηγα σε ψυχιατρο, μου ειπε για μειζονα καταθλιψη, μου προτεινε χαπια για αρχη αλλα δε το θελησα, δε θελω να εχω αναγκη απο χαπια για να ειμαι καλα! Το παλευω μερα με τη μερα και σιγα σιγα μεσα απο τον εσωτερικο πονο αρχιζω να ξαναβρισκω τον εαυτο μου! Ειναι μια αργη και επωδυνη εσωτερικη διαδικασια, οπου θα νικησω ομως, γιατι ημουν και ειμαι δυνατη! Χαιρομαι γιατι εδω μεσα βλεπω οτι τα ατομα που εχουν τετοια θεματα ειναι συνηθως ανθρωποι ευφυεις και ψαγμενοι... Δεν ειμαστε προβληματικοι, ελλατωματικοι, τιποτα τετοιο! Ειμαστε απλα λιγο πιο ευαισθητοι και αυτη ειναι η ομορφια μας! Να ειστε ολοι καλα, να αποδεχεστε τον εαυτο σας και να προσπαθειτε γι αυτον! Ισως η καταθλιψη να ειναι και ενας συμμαχος, ενας φιλος που θελει να μας βοηθησει να ξαναβρουμε τον υπεροχο εαυτο μας!:)

---

Δε προκειται να πω πολλά! Ειναι σα να ακούω ΑΚΡΙΒΩΣ εμένα!... :o
+1

Και επιτρεψτε μου να αφιερώσω κάτι στην Ευτυχία, εμπνευσμένος απο όσα έγραψε!
Εγω δε πρόκειται να μιλήσω με όρους κλπ, δεν ειμαι γιατρός και μισω τους γατρούς! Σαν καλλιτεχνης έγραψα το εξής:

Διαφορετικούς κι'ας μας λένε,
Αυτοι δε ξέρουν τι χάνουν
Μα όταν το καταλάβουν
δε μας κερδίζουν, ό,τι και να κάνουν

Χαζους μπορει να μας πουν
άτομα με ειδικές ανάγκες
Μα αυτοί δεν αγαπούν
Ειναι ψευτικοι, κάλπικοι πίσω απο μάσκες

Ξέρουμε να αγαπάμε
Λυγίζουμε και πονάμε
Κλαίμε , βαλαντώνουμε σα μικρά παιδιά
γεμάτα απο ευτυχία και χαρά

Να λάμπεις σα μαργαριτάρι,
Αυτο κανει τους εχθρούς να σκάνε
Απο το κακό τους να τσινάνε
Οταν σε βλέπουν να χαμογελάς...

Υ.Γ. Ελπίζω να σε έκανα λίγο να νιώσεις καλύτερα!!! :P :o
Toυλάχιστον να χαίρεσαι που είσαι διαφορετικη, γιατι όλοι οι άλλοι ειναι ''καταραμένοι'' να είναι ΟΛΟΙ ίδιοι!!! :)

Παρα πολυ ωραιο devil! Σε ευχαριστω!!!;) Εχεις δικιο! Και εσυ να χαιρεσαι λοιπον, δεν ειμαστε ρομποτακια!:D