Πως θα επρεπε να συμπεριφερομαι στις κρισεις πανικου του αντρα μου?

Στην δικη μου περιπτωση αυτος που παθαινει αυτες τις κρισεις πανικου ειναι ο αντρας μου και οχι εγω. Η αληθεια ειναι πως δεν τον στηριξα καθολου και στην αρχη μαλιστα πιστευα οτι το κανει επιτηδες για να τραβηξει το ενδιαφερον μου. Η πρωτη φορα που το επαθε ηταν οταν τον τσακωσα να με κερατωνει. Τον συγχωρεσα αλλα του κανα την ζωη κολαση για κανενα χρονο. Απο κει και περα εμεσα τον αγνοω. Απο τοτε μολις γινει κατι και στριμωχτει λιγο το παθαινει. Δεν τον στηριξα, δεν εκανα υπομονη, δεν ημουν ουτε ειμαι πλαι του σ' αυτο που περναει γιατι απλουστατα δεν ειμαι καλα μαζι του. Μολις ξεκιναει μια κουβεντα που δεν του πολυαρεσει ή εχω εγω δικιο και δεν εχει τι να πει τον πιανουν οι κρισεις. Εγω δηλαδη τοτε τι πρεπει να κανω? να του συμπαρασταθω, να τα καταπιω αυτα που με ενοχλουν σ' αυτον και ξεκινησα να του τα λεω και να προσπαθησω να του κανω κουβεντα αλλη φορα που ενδεχομενως θα γινει το ιδιο? Σε αυτη την περιπτωση θα αρχισω να εχω εγω κρισεις....

τον εχω παει απειρες φορες στο νοσοκομειο, ολοι οι γιατροι ειπαν οτι ειναι ψυχολογικο. Ενας ψυχιατρος που τον ειδε του εδωσε seropram αλλα τα εκοψε μετα απο ενα 6μηνο και δεν ξαναπηγε και στον ψυχιατρο γιατι πιστευει πως ολοι αυτοι οι γιατροι ειναι για να τα περνουνε μονο. Εγω τον παρακαλουσα να συνεχισει, να κανει ψυχοθεραπεια ή οτι αλλο του ελεγε ο ψυχιατρος αλλα δεν με ακουσε

Μήπως δεν έχει νόημα να προσπαθείς για κάτι ουσιαστικό ΤΗΝ ΩΡΑ της κρίσης και του πανικού?
Μήπως ουσία έχει για την λύση το πριν και το μετά?
Επίσης \"το δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά σου\" δεν έρχεται σε αντίφαση αλλά μάλλον σε συμπλήρωση στο \"τα δικά μας δικά μας\". Και κάλιστα ισχύουν όλες αυτές οι προτάσεις αν συμπληρώσεις την λέξη προβλήματα μετά τα μου,σου,μας

ΥΓ το έχω ξαναγράψει νομίζω αλλά το πιστεύω βαθιά και θα το ξαναγράψω.
---ΕΡΩΤ Πόσοι ψυχολόγοι χρειάζονται για να αλλάξουν μία λάμπα?
---ΑΠΑΝΤ Ένας, αρκεί να θέλει και η λάμπα να αλλάξει.

μηπως ξερει κανεις τι ειναι το Seropram? σε ποιες περιπτωσεις δινεται?

Quote:

---

Originally posted by gramle
Μολις ξεκιναει μια κουβεντα που δεν του πολυαρεσει ή εχω εγω δικιο και δεν εχει τι να πει τον πιανουν οι κρισεις.

---

χμμμμμμ

το seropram ειναι αντικαταθλιπτικο και χρησιμοποιιτε και για τις κρισεις πανικου....αν και απο οτι καταλαβα τα φαρμακα βοηθουνε αλλα την θεραπεια πρεπει να την κανει παλι το μυαλο μας.
ειναι δυσκολο να καταλαβει ενας τριτος καποιον που υποφερει απο τετοιες κρισεις, αλλα αν τον αγαπας υποστηριξε τον με υπομονη και συγχωρεσε τον αν καποιες φορες αντιδρα πιο νευρικα.Να ξερεις οτι επειδη καταβάλει προσπαθεια να ξεφυγει απο αυτην την καταρα ειναι πολλες φορες σε ενταση και μπορει να τυχει να ξεσπα σε δικα του ατομα επειδη αισθανεται \"μοναξια\" σε αυτη τη καθημερινη μαχη που δινει με τον εαυτο του.
Να εχεις υπομονη και να τον πεισεις να κανει καποια ψυχοθεραπεια (και γω την ιδια γνωμη εχω με τον αντρα σου για τους ψυχοθεραπευτες κτλπ.) αλλά για να υπάρχουν να του πεις εδω και τοσα χρονια θα πει οτι υπάρχει λογος.
Δες την σελιδα www.stress.gr όπου υπαρχουν κάποιες \"τεχνικες\" που χρησιμοποιούνται στις ψυχοθεραπειες.
Καλη δυναμη.

Quote:

---

Originally posted by Helena

Quote:

---

Originally posted by gramle
Μολις ξεκιναει μια κουβεντα που δεν του πολυαρεσει ή εχω εγω δικιο και δεν εχει τι να πει τον πιανουν οι κρισεις.

---

χμμμμμμ

---

χμμμμμμμμμμμ.....

Αυτα τα χμμμ φανταζομαι σημαινουν οτι νομιζετε οτι υποκρινεται?...δεν συμφωνω μαζι σας αλλωστε επαιρνε ενα ψυχοφαρμακο για 6 μηνες...και φυσικα οταν πιεζεται συναισθηματικα ειναι χειροτερα τα πραγματα...gramle καλυτερα να ζητησεις την γνωμη ενος ειδικου πως πρπει να αντιμετωπισεις την κατασταση.

Οταν παθαινει πανικο μη χειροτερευεις την κατασταση, δλδ μη θυμωνεις οτι σχεδιο και να σου χαλασει μια κριση πανικου. Πες ΝΑΙ σε οτι σου ζητησει. Μη δειξεις οτι κουραστηκες (διοτι θα κουραστεις μεχρι ν απαλλαχθει απο τις κρισεις) και ΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Δειξε αγαπη και οποτε μπορει αγκαλιασε τον σφιχτα να νιωσει ασφαλεια, σιγουρια κι αγαπη. Ολα αυτα χρειαζομαι ΕΓΩ οταν παθαινω κρισεις πανικου. Αν νιωσω τη σιγουρια το οτι υπαρχει ενας ανθρωπος που θα με παει στο Νοσοκομειο σε χρονο μηδεν, οποιαδηποτε στιγμη του το ζητησω ή και αν δεν του το ζητησω και νιωσω οτι ολα αυτα τα κανει επειδη νοιαζεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κι οχι απο συμφερον, υποχρεωση κλπ, τοτε ο πανικος δυσκολευεται να μου χτυπησει την πορτα τοσο ευκολα, αλλα και αν το κανει εγω θα εχω βοηθεια και δε θα φοβαμαι τοσο.

Quote:

---

Originally posted by gramle
Μολις ξεκιναει μια κουβεντα που δεν του πολυαρεσει ή εχω εγω δικιο και δεν εχει τι να πει τον πιανουν οι κρισεις.

---

1. Εισαι σιγουρη για ποιο λογο δεν του πολυαρεσει η κουβεντα?
2. Εισαι σιγουρη οτι δεν εχει τι να πει?

Θα σου δωσω παλι παραδειγμα εμενα:
Μολις ξεκινησει μια κουβεντα που με πανικοβαλλει ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ* στο προσωπο μου ζωγραφιζεται ο φοβος. Για να αποφυγω τη συζητηση ΜΟΝΑΧΑ επειδη το αισθημα της κουβεντας με τρομαζει, προσπαθω ν αλλαξω θεμα, να παω τουαλετα, να κανω κατι τελωσπαντων για να ξεχαστει ο συνομιλητης. Αν τεθει η ουσιωδη ερωτηση του θεματος ή μια ερωτηση που ΠΑΝΤΑ με τρομοκρατει για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ*, οχι μονο πανικοβαλλομαι, αλλα δεν απαντω ποτε κι ας εχω χιλιες δυο απαντησεις.


*Μια δασκαλα μικρη με μαλωσε. Υψωσε τον τονο της φωνης της και με φωναξε: \"Γιατι το εκανες αυτο???\" και ενιωσα ντροπη μπροστα σε ολους τους συμμαθητες. Αυτο το γεγονος με στιγματησε κι απο τοτε οταν ακουω αυτη τη φραση παγωνω ακομη κι αν μου την πουνε καλοπροαιρετα, αδιαφορα κλπ.

gramle μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω αλλα δεν μπορω να πω γιατι κρισεις παθαινω πανικου οχι.
δεν μπορω να πω λοιπον τιποτα με σιγουρια αλλα κι εμενα μου φαινεται λιγο τραβηγμενο να τις παθαινει με ο,τιδηποτε τον χαλαει εκτος κι αν της παθαινει κ στους υπολοιπους τομεις της ζωης του περα του οικογενειακου πχ στη δουλεια του..

να κανω μια αλλη ερωτηση..κρισεις πανικου παθαινει μονο σε περιπτωσεις που ειναι μαζι σου και πιεζεται η γενικα εχει παθει και αλλου?

Quote:

---

Originally posted by Wintertimes

Quote:

---

Originally posted by gramle
Μολις ξεκιναει μια κουβεντα που δεν του πολυαρεσει ή εχω εγω δικιο και δεν εχει τι να πει τον πιανουν οι κρισεις.

---

1. Εισαι σιγουρη για ποιο λογο δεν του πολυαρεσει η κουβεντα?
2. Εισαι σιγουρη οτι δεν εχει τι να πει?

Θα σου δωσω παλι παραδειγμα εμενα:
Μολις ξεκινησει μια κουβεντα που με πανικοβαλλει ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ* στο προσωπο μου ζωγραφιζεται ο φοβος. Για να αποφυγω τη συζητηση ΜΟΝΑΧΑ επειδη το αισθημα της κουβεντας με τρομαζει, προσπαθω ν αλλαξω θεμα, να παω τουαλετα, να κανω κατι τελωσπαντων για να ξεχαστει ο συνομιλητης. Αν τεθει η ουσιωδη ερωτηση του θεματος ή μια ερωτηση που ΠΑΝΤΑ με τρομοκρατει για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ*, οχι μονο πανικοβαλλομαι, αλλα δεν απαντω ποτε κι ας εχω χιλιες δυο απαντησεις.


*Μια δασκαλα μικρη με μαλωσε. Υψωσε τον τονο της φωνης της και με φωναξε: \"Γιατι το εκανες αυτο???\" και ενιωσα ντροπη μπροστα σε ολους τους συμμαθητες. Αυτο το γεγονος με στιγματησε κι απο τοτε οταν ακουω αυτη τη φραση παγωνω ακομη κι αν μου την πουνε καλοπροαιρετα, αδιαφορα κλπ.

---

δεν του πολυαρεσει η κουβεντα γιατι τον φερνω σε δυσκολη θεση, του μιλαω με επιχειρηματα για αυτο που υποστηριζω ενω αυτος λεει αερολογιες.
Εχει κατι να πει αλλα παντα τον επισκιαζω με την δικη μου προσωπικοτητα που σαφως ειναι πιο δυνατη... Αυτο τον κανει αδυνατο μπροστα μου και νιωθει σαν το μικρο παιδι που το μαλωνουνε
Απλα ειμαστε ενα ζευγαρι που δεν εχει καμια επικοινωνια, δεν συναντιεται πουθενα και ειναι μαζι μονο για το παιδι (αν και αυτο δεν νομιζω να ειναι και το καλυτερο για το παιδι γιατι αυτο τα καταλαβαινει και τα αντιλαμβανεται ολα).
Δεν μπορω δηλαδη να προσποιουμαι οτι εκεινη τη στιγμη που παθαινει τις κρισεις οτι ειμαι καλα μαζι του, να τον παρω αγκαλια για να νιωσει ασφαλεια κλπ.

να πω οτι εχεις αδικο?
απαντησε μου αν θες οταν ζοριζεται πχ στην δουλεια του παθαινει τετοιες κρισης η μονο η πιεση της οικογενειας τον κανει να τις παθαινει?σκεψου γιατι ρωταω