9 χρόνια σχέση - 6 μήνες γάμος .... και τώρα τι ;;;;
Δεν ξέρω πως να αρχίσω αλλά είμαι πολύ προβληματισμένη και πελαγωμένη όπως όλοι εδω μέσα υποθέτω...
Είμαι κλασσική περίπτωση σχέσης απο τα 19 που κατέληξε σε γάμο ... φυσικά ο πρώτος μου... φυσικά με "μεγάλωσε" με τον τρόπο του.. τον αγαπάω έχω μάθει να ζω μαζί του αλλά δεν είμαι ερωτευμένη... δεν μείναμε ποτέ μαζί... ακόμη και μετά το γάμο δεν μένουμε μαζί γιατί οι δουλειες μας είναι ακόμη σε απόσταση...
Οι πιο πολύ θα ρωτήσετε γιατί παντρευτηκα αφού ακομη δεν έχουμε βρει κοινό σπιτικό;;; γιατί προέκυψε... η φυσική συνέχεια των πραγμάτων... και ο άντρας μου είναι πολύ θρήσκος οπότε τον πίεζε πολύ όλο αυτό...
Είναι πολύ καλό παιδί... με αγαπάει... με προσέχει με τον τρόπο του αλλά δεν είμαι ευτυχισμένη... μακάρι να ήμουν... μακάρι να ήταν διαφορετικά...
Οι δικοί μου μου λένε να μην χωρίσω γιατί χαρακτηριστικά μου λένε... ότι αφού δεν σε χτυπάει... δεν πίνει... δεν ξενοκοιτάει... είναι νοικοκύρης... σε αγαπάει σε εκτιμάει... τελος... όλοι ίδιοι είναι και δεν θα βρεις αυτό που θες ποτέ...
Με παρακολουθεί και ψυχολόγος η οποία μου λεει να δω λίγο τον εαυτό μου ανεξάρτητα απο τους υπόλοιπους ... γιατί λεει βάζω προτεραιότητα τα θέλω των άλλων...
Έχω μια δουλειά πολύ καλή μπορώ να σταθώ μόνη μου αλλά φοβάμαι να κάνω το βήμα... αυτή την στιγμή είμαστε λίγο παγωμένοι... μου έχει αφήσει χώρο να σκεφτώ και χρόνο...
Φυσικά το ερωτικό κομμάτι έχει εξαφανιστεί (που για να είμαι 100% ειλικρινής δεν ξέρω αν υπήρχε και ποτέ... ) αλλά έχω ακόμη συναισθήματα... δεν ξέρω αν είναι η ασφάλεια που με κρατάει αλλά κάτι με κρατάει αν και θεωρώ ότι έχει τελειώσει όλο αυτό!
Η ερώτηση μου έιναι τελικά τι είναι αυτό που αξίζει και μένει;;; Αξίζει να συμβιβαστώ μήπως δεν βρω τίποτα άλλο καλό;;; εκεί έξω κυκλοφορούν πολλά "σκάρτα πράγματα" όπως μου λεει η μαμά μου... δώστε μου ένα φως στο τούνελ (μιας και είναι και Παρασκευή βράδυ... κολλάει...!!!!)
Υ.Γ Είμαι 28 χρονών και μένω σε επαρχιακή πόλη