Δύσκολη κατάσταση - Έρωτας δίχως ανταπόκριση
Μετά από αρκετό καιρό που έμεινα μόνη, πάλεψα με τον εαυτό μου, έβαλα σε τάξη τα συναισθήματά μου, μετάνιωσα για λάθη(που ήταν πολλά και μεγάλα), έκλαψα και ηρέμησα, εμφανίστηκε στη ζωή μου ένας άνθρωπος για τον οποίο ένιωσα κάτι που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ και δεν υπερβάλλω. Ένιωσα κάτι αθώο, παιδικό, ονειρικό και άπιαστο από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Ήθελα να τον βλέπω συνέχεια, να μου μεταδίδει αυτή τη μαγική αύρα του. Δε μιλήσαμε ποτέ, δε συστηθήκαμε, απλώς τον έβλεπα από μακριά. Ώσπου τον βρήκα στο διαδίκτυο. Αρχίσαμε να μιλάμε από εκεί. Του είπα ότι τον έχω δει. Δεν έχω φωτογραφία κι έτσι δεν ξέρει με ποια μιλάει. Μου είπε όποτε τον δω να του μιλήσω. Του έχω μιλήσει για κάποια προσωπικά μου θέματα και η αλήθεια είναι πως με έχει βοηθήσει πολύ. Μου δίνει δύναμη όταν μου μιλάει. Τον βλέπω στα όνειρά μου. Τον σκέφτομαι συνέχεια και τον ψάχνω παντού. Τον είδα κάποια στιγμή, αλλά επειδή ήμουν και με άλλα άτομα μαζί δεν του μίλησα, ώστε να του συστηθώ ότι είμαι αυτή με την οποία μιλάει στο διαδίκτυο. Έχω πολύ καιρό να τον δω και μου λείπει.
Υπάρχει όμως ένα τεράστιο πρόβλημα. Σύντομα θα χειροτονηθεί διάκονος και θα ακολουθήσει άγαμο βίο, πράγμα που σημαίνει ότι ποτέ δε θα μπορέσει το όνειρό μου να γίνει πραγματικότητα. Και αναρωτιέμαι, αξίζει να μάθει τι νιώθω γι' αυτόν? Αξίζει να βάλω εκείνον και τον εαυτό μου σ' αυτή τη διαδικασία?
Σας ευχαριστώ!