Printable View
οκ οπως βλεπεις ολα λειτουργουν κανονικα κ παλι...Μπορω κ παλι να πληγωνομαι απο κανεναν αλλον...εκτος απο τον εαυτο μου .ξερει τοσο καλα να με πουλαει κ να με πνιγει...να ισοπεδωνει την οποια αυτοεκτιμηση μου...θα το παλεψω...κ μονο τοτε θα βγω κ παλι απο την τη σπηλια που ζουσα εδω και ενα χρονο>ισως κ να παω ακομα πιο βαθεια προσπερνωντας τη γραμμη.Αυριο εχω ραντεβου με τον ψυχιατρο μου.Εχω αποφασισει να τον απαλλαξω απο το καθηκον του να με σωσει...Ολα εχουν να κανουν με τον αιωνιο εχθρο μου κ αυτος ειμαι εγω....30 χρονια συνυπαρχουμε στο ιδιο σωμα!ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ πρεπει να την κανει..ζηταω περιοδο χαριτος... απο το φαντασνμα του εαυτου μου.κουραστηκα να τον φοβαμαι...ειναι ΑΡΡΩΣΤΟΣ.Τόσο καιρο ειχα χαθει απο τους πάντες για να τον εξοντώσω...κ αυτος???κοβω ενα κεφαλι και βγαζει 1000...ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ!!!ομως εγω δεν ειμαι ημιθεος...Δεν ειμαι Ηρακλης..Αυτος ηταν μυθολογια!!!να προσεχεις τον εαυτο σου!!!
δεν ξερω κατα ποσο μου κανει αυτο το forum αλλα εχω κολλησει..να ειναι απο την αυτοκαταστροφη μου????
κατι που πιθανολογω οτι λεγεται καπως τελος παντων με κανει να ανοιγω post αναζητωντας λυση!Ανοιξα θεμα για την κατασταση μου οτι ειμαι μεταιχμιακη που εμεινα μονη μου με ενα παιδι γιατι ο αντρας μου..απεβιωσε..(τι παραξενο οσο και να το λεω, να το γραφω,να το σκεφτομαι νιωθω εδω κ εναμιση χρονο οτι θα ξυπνησω απο αυτον τον εφιαλτη...ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥ!!!)και το post καταληγει στο αν κ πως πεθαινει κανεις απο ακινετον...Κανω post για το οτι κολλαω σε καθε ειδους απορριψη κ φτανει η κουβεντα οπου να ειναι.Εχω διαβασει πολλα post κ η συζητηση συνεχιζεται normal>Να ακομα μια φορα που η λογικη και η παρανοια μου μεσα μου ισοφαριζουν....
κ αντε σε αυτο το μονολογο μου αλλα αλλου.....???
πρεπει να ειναι τρομερο αυτο που ζεις.και σιγουρα ειναι πολυ δυσκολο να ξαναβρεις τις δυναμεις σου.αλλα εχεις ενα παιδι,ζησε για αυτο,για να μεγαλωσει σωστα και ο πονος καποια στιγμη θα φυγει.ειλικρινα δεν ξερω τι να πω για να ε βοηθησω.30 χρονών εισαι?αν ναι εισαι πολυ νεα.θα ερθουν και καλυτερες μερες.μερικες φορες σκεφτομαι ποσο χειροτερα μπορουμε να γινουμε?καποια στιγμη θα αρχισουμε να ανεβαινουμε..
υπομονη και εμεις θα ειμαστε εδω να βοηθησουμε αν και οσο μπορουμε..
Σέυχαριστω πολυ..30 ειμαι και νιωθω εντελως ανωριμη κ υπερσυναισθηματικη..ΑΛΛΑ Η ΠΡΟΣΠΑΘΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ κ γω προσπαθω....κλαιω,παραννοω χτυπιεμαι,αλλα...ΕΠΙβΙΩΝΩ!!!� �ε νυχια και με δοντια μεν αλλα εκειΣτισ δυνατες μου στιγμες με πιανει κατι σαν να θελω να φερθω στη ζωη οπως μου φερθηκε...χαστουκι αυτη?κλωτσια εγω...τι καλα να κρατουσαν αυτες οι δυνατες στιγμες λιγο περισσοτερο?παντως πραγματικα σε ευχαριστω..ειναι σα να χανεσαι κα καποιος να σε φωναζει πισω..
30??
pragmatika se thaumazo interappted, ego eimai 18 k niotho oti einai to teleutaio mou kalokairi, k elpizo etsi na nai auti ti fora.
aksizei na prospathiseis, exeis ena paidi k auto leei polla.
panta iparxoun k xeirotera.
opos ego. :)
Τι εννοείς???Quote:
Originally posted by shannyn
niotho oti einai to teleutaio mou kalokairi, k elpizo etsi na nai auti ti fora.
ta panta kai tipota
Εγώ πάντως σου εύχομαι να είναι το τελευταίο καλοκαίρι που δεν είσαι καλά.Και όλα τα υπόλοιπα καλοκαίρια να σε βρουν πολύ καλύτερα.
seuxaristo poli.
:P
δεν εφτασα κ τοσο ευκολα στα 30....
κι ουτε επιβιωνω τοσο ευκολα
μαθαινεις ομως να βρισκεις τροπους να συνεχιζεις..
απο ενστικτο πολλες φορες
γιατι κι εγω στα 18 μου δεν ειχα παιδι
αλλα η ζωη θελει @@@ κι εγω θελω να θεωρουμαι οτι τα χω
η οτι δεν κατεθεσα τα οπλα ετσι..
Κάθε μέρα είναι σαν να φτάνω στα όρια μου. Καθάρα από ένστικτο ζω ακόμα κι ακριβώς επείδη μου αρέσει ( ή ίσως άρεσε) να νιώθω δυνατή κι ότι δεν τα παράτησα απλώς..
Έλπιζω να συνεχίσεις δυνατή, και με το καιρό να φτιάξουν όλα..
Μην τα παρατάς ούτε και τώρα..Τι τελευταίο καλοκαίρι και βλακείες;Δηλαδή θα δεχτείς να αποδείξεις ότι οι άλλοι ήταν δυνατότεροι και καλύτεροί σου και σε νίκησαν και σε καταπάτησαν;Ποτέ....Θα πεθάνω πολεμώντας...Κάνεις αγωγή με χάπια;Γιατί έχει πολλή κατάθλιψη το μήνυμά σου και οφείλω να στο πω......Quote:
Originally posted by shannyn
Κάθε μέρα είναι σαν να φτάνω στα όρια μου. Καθάρα από ένστικτο ζω ακόμα κι ακριβώς επείδη μου αρέσει ( ή ίσως άρεσε) να νιώθω δυνατή κι ότι δεν τα παράτησα απλώς..
Έλπιζω να συνεχίσεις δυνατή, και με το καιρό να φτιάξουν όλα..