Άγχος και απομόνωση σε σχετικά μικρή ηλικία.

Γεια σας!!Ειμαι καινουργια εδω,και προσπαθω να μαθω το Forum.Σας γραφω εδω το πρόβλημα μου μήπως βγάλω καμιά άκρη. Συγνώμη για τα ορθογραφικά μου λάθη.
Ειμαι 16.Και ειμαι αρκετα κλειστος τυπος. Εχω παρεες στο σχολειο. Αλλα οταν ειναι να βγουμε εξω (στην πολη) κομπλαρω. Δεν θελω να βρισκομε μεσα σε κοσμο. Πολυ κιολας =Ρ Αισθανομαι πολυ ασχημα. Νομιζω πως ολοι κοιτουν εμενα.Ο.Ο Δεν ξερω πως να συμπεριφερθω πως να κινιθω,τιποτα. Με αποτελεσμα να λεω διαφορες δικαιολογιες στις φιλες μου γι αυτο το πραγμα. Δεν θελω να το κανω αυτο. Αλλα δεν θελω να πιεζω πολυ τον εαυτο μου γτ μετα απο αυτο συνηθως εχω πονοκεφαλους. Ειμαι σχεδον ολη μερα κλεισμανη στο σπιτι. Και σκεφτομαι μερικες φορες.Πως θα βγω ετσι εξω??Πως θα σπουδασω??(ειμαι και μετρια μαθητρια) Πως θα βρω δουλεια με αυτα τα χαλια? =(
Πως? Πως? Πως ?...:( Επισης βλπεω πολλα παιδια τις ηλικιας μου ΤΡΕΛΕΝΟΝΤΑΙ να πανε σε κλαμπ.. Εγω αυτες τις 'μουσικες' που ακουνε εκει τις μισω... Και δεν θελω να παω με τιποτα. Ακουμε στην τηλεοραση τοσα για παιδακια μικρα που πεθαναν απο το πολυ αλκοολ ή που τα βιασαν ή που τα σκοτωσαν, και τρω ακομη περισσοτερο. Ο.Ο :( Τι να κανω βρε παιδια? =( πια ειναι η γνωμη σας γ ολο αυτο? =(

Σαν να περιγράφεις τον εαυτό μου :) Είχα και εγώ ακριβώς τα ίδια θέματα με σένα στην ηλικία σου. Όταν έβγαινα έξω νόμιζα ότι όλοι με κοιτάγανε και ότι εγώ ήμουν ο " περίεργος " ενώ όλοι οι άλλοι κομπλέ - με τα club και όλα αυτά πάλι τα ίδια .. Τώρα είμαι 21 άρα καταλαβαίνεις ότι δεν τα περνούσα πολύ παλιά αυτά. Απλά ηρέμησε, μην το υπεραναλύεις, όταν βγάινεις έξω κανείς δεν σε κοιτάει περίεργα, είναι στο μυαλό σου όλο αυτό. Με τα club και αυτά, απλά μην πας, και εγώ σαν εσένα δεν αντέχω τα club, την μουσική - την πολυκοσμία και γενικότερα την νεοελληνική παρακμή που βλέπω εκεί - άρα δεν πατάω ποτέ, μην " προσπαθείς " να διασκεδάσεις με το να πηγαίνεις σε μέρη που δεν σ αρέσουν απλά διασκέδασε όπως θέλεις εσύ.

οκ σαν να με καθυσίχασες =) Αλλα αυτο το προβλημα που δεν βγαινω καθολου εξω? πως θα το λυσω? =( εσυ εχεις παει ποτε σε κλαμπ?

Καλημερα Αλεξανδρα! Η δικη μου συμβουλη ειναι να μην παρασυρεσαι. Στην εφηβεια ολοι μας επηρεαζομασταν, προσπαθουσαμε να μπουμε λιγο πολυ σε ενα κοινο τροπο διασκεδασης...και τί καταλαβαμε; Ολη αυτη η νεοελληνικη παρακμη οπως καλα αναφερθηκε, ευτυχως, δεν ταιριαζει σε ολους! Εχεις σκεφτει το ενδεχομενο οτι μπορει απλα να μην ανηκεις εδω; Δεν ειναι κακο! Εγω οταν εζησα ενα διαστημα στη Γαλλια, αναθεωρησα για πολλα πραγματα, καθως γνωρισα πολυ κοσμο που ποτε δεν ασχοληθηκε με την ξεφρενη ζωη του Παρισιου, ζουσαν στην εξοχη, κανανε μπαρμπεκιου και περνουσαν υπεροχα! Και δεν ειναι καθολου κατακριτεο αν δε σου αρεσει το nightlife εκει, καθως εχουν χιλιες δυο αλλες διοδους, τις τεχνες, τον αθλητισμο, κτλ κτλ. Ολη η αυτη η πιεση που νιωθεις ειναι εν μερει κοινωνικη, και λογικο ειναι, οταν ημουν 16 πασχιζα πχ να πεισω τον εαυτο μου οτι μου αρεσουν συγκεκριμενα ρουχα που ηταν τοτε στη μοδα γιατι ησουν "εξωγηινος" αν δε σου αρεσαν. Τωρα βεβαια τα σκεφτομαι ολα αυτα και γελαω, αλλα τοτε δεχομουν μια κοινωνικη πιεση και φυσικα οχι μονο για ρουχα, για αλητειες, για καπνισμα, για να εχω σχεση, κτλ κτλ. Αλεξανδρα μου η ζωη σου ειναι μπροστα να την φτιαξεις οπως θες εσυ, οσο μπορεις μην επηρεαζεσαι. Ολοι βρισκουμε τον δρομο μας μια μερα και πιστεψε με, αυτος που τοτε ηταν κοινωνικα αποδεκτος, στην ενηλικη ζωη μπορει να σου φανταζει απλα ανουσιος.

Σε ευχαριστω πολυ =) Μακαρι να ειναι ετσι οπως τα λες =)

Ναι έχω πάει - αλλά για να βγάλω υποχρέωση - γενέθλια γιορτές κλπ ;)

Κι εγω το παθαινω οταν εχει πολυ κοσμο..
Αισθανομαι οτι ολοι με σχολιαζουνε με κοροιδευουν ή κατι τετοιο....
Αλλα μετα αρχιζω και σκεφτομαι...
Ο αλλος δεν εχει αλλη δουλεια να κανει και ασχολειται μαζι μου;;;
Ετσι ηρεμω λιγο κανα 5 λεπτο και μετα με ξαναπιανει αχαχαχα

εγώ πάλι πέρασα δύσκολη εφηβεία αλλά το ακριβώς αντίθετο ...έκανα τα πάντα για να με προσέξουν (ξυρισμένο μαλλί, η βαμμένο μπλε, πράσινο κτλ, σκουλαρίκια παντού , ταττου κτλ ) και με σχολίαζαν πάρα πολυ αφού μεγάλωσα σε χωριό. η μάνα μου η καημένη τα είχε παίξει αλλά εγω της έλεγα πως όλοι αυτοί που με σχολίαζαν είχαν τόσα χάλια κ μίζερη ζωή για αυτό ασχολούνται μαζί μου. Οι άνθρωποι πάντα θα λένε ( η προγιαγια μου έλεγε πίσω λένε κ για τον βασιλιά) αλλά το πιο σημαντικό είναι η εικόνα που έχεις εσύ για τον εαυτό σου...

Εμενα ομως και γεννεθλια να ειναι πχ ωρες ωρες φοβαμαι τοσο που βρισκω μια δικαιολογια ΠΑΛΙ αυτο ο φοβος βρε παιδι μ -.-
Γιατι να μην ειμαι σαν τους αλλους που δεν τους νοιαζει τπτ!!!!!!!????!!!:mad:

Στην ηλικια σου ακριβως τα ιδια ειχα κι εγω, ακριβως τα ιδια περνουσα. Σαν να μου περιγραφουνε τον εαυτο μου 6 χρονια πισω.. Πρεπει να συνειδητοποιησεις οτι ο φοβος αντικειμενικα δν υπαρχει.. ειναι φοβια γεννημα του μυαλου σου.. και ο φοβος δεν μπορει να σου κανει τιποτα.. αλλα πρεπει να μπεις μεσα απο αυτο, λιγακι να ξες θα σε βασανισει.. αλλα αν εισαι αγωνιστρια θα τα καταφερεις! καλη συνεχεια! :)

Αγαπητη Αλεξανδρα,θα ηθελα να σου δωσω μια συμβουλη.Οσα πραγματα πανω σου τα θεωρεις "παραξενιες" και νομιζεις πως δεν ειναι φυσιολογικος ο τροπος αντιδρασης σου,αλλες τοσες "παραξενιες" νομιζουμε πως εχουμε ολοι μας.Ειμαστε τοσο ιδιοι μεταξυ μας οι ανθρωποι που μπορει να ακουγεται ακομα και βαρετο.Βρες τι σε ενδιαφερει πραγματικα και ασχολησου με αυτο.Δεν εισαι υποχρεωμενη να ενδιαφερεσαι για πραγματα που ενδιαφερουν τους περισσοτερους συνομηλικους σου.

=( Ενταξει ευχαριστω για τις απαντησεις σας =) ... Αλλα αν μπορειτε πειτε την γνωμη σας και γι αυτο.
Ακουω πως τα παιδια της ηλικιας μου καθε σαββατο βραδυ ειναι εξω. Εμενα προσοπικα το βραδυ δεν μου αρεσει να βγαινω =( Παλι φοβαμαι οπως συνηθως με πιανει τρεμουλο και ιδρωνω.
Αυτη η παραξενια, εστω ειναι φυσιολογικη?? Που δεν μου μ αρεσει δλδ να βγαινω εξω. Ειναι φυσιολογικο αυτο για ενα 16χρονο παιδι? =/ =(

otan dn vgaineis ta sabbatokuriaka pws pernas thn wra sou.?

Καθομαι στον υπολογιστη..

δεν υπάρχει φυσιολογικό και μη... αν κάτι το αισθάνεσαι μη φυσιολογικό και σου προκαλεί άσχημα συναισθήματα είναι ένα πρόβλημα και θέλει λύση... Γιατί φοβάσαι ?