Το τέλος μιας σχέσης που λέγαμε πως θα κρατήσει για πάντα...

Ερωτευτήκαμε όταν ήμασταν νέοι. Εγώ στα δεκαεννιά και αυτή στα δεκαέξι. Μείναμε μαζί έξι χρόνια. Εδώ και έναν μήνα η σχέση μας τελείωσε από δική της... πρωτοβουλία. Με απάτησε και το ανακάλυψα. Δεν επιδίωξε επανασύνδεση. Προσπαθώ να καταλάβω. Όχι τους λόγους, μα την λογική των επιλογών μας.

Ήμασταν ένα πολύ ταιριαστό ζευγάρι και τα νέα τόσο της απιστίας όσο και του χωρισμού μας ήταν για τον κύκλο των γνωστών μας κεραυνός εν αιθρία. Σε λίγους μήνες σχεδιάζαμε να φύγουμε μαζί στο Εξωτερικό για να συνεχίσουμε τις σπουδές μας και να κτίσουμε μετέπειτα την ζωή μας εκεί. Φαινόταν πως τελευταία αντιμετωπίζαμε προβλήματα, για τα οποία ποτέ δεν μιλήσαμε, αν και εγώ πάντα προσπαθούσα. Συχνά της έλεγα «δεν μου μιλάς, μίλησέ μου, πες μου, πότε θα μάθω τι κρύβεις στο μυαλό σου;», μα πάντα εκείνη κρατούσε τα προβλήματά της και τις σκέψεις της κρυφές. Πάντα ζήλευε και κάποτε με έφερνε σε δύσκολη θέση. Από πλευράς μου ποτέ δεν είχα κοιτάξει άλλη κοπέλα και το θεωρούσα αδιανόητο να προδώσω την πίστη που μου έτρεφε. Αδιανόητο θεωρούσα και το να με προδώσει αυτή. Πάντα με διεκδικούσε και με κατηγορούσε ότι δεν την διεκδικώ εγώ και πως δεν την θέλω. Στην αρχή το θεωρούσα χαριτωμένο, μα προς το τέλος ακατανόητο. Δεν είχα μάτια για άλλη... Καποιες φορές ένιωθα πως είχα κουραστεί και εγώ μαζί της. Ήταν φορές που σκεφτόμουν να την αφήσω και να βρω κάποια που θα μου ταιριάζει περισσότερο, μα πάντα έδιωχνα αυτές τις σκέψεις. Το θεωρούσα αδιανόητο να της κάνω κάτι τέτοιο. Έλεγα "μα τι λες;! Θα το κάνεις αυτό στην Χ σου;" Τον τελευταίο χρόνο είχα χάσει το ενδιαφέρον μου και την παραμελούσα. Αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο στις δικές μου υποθέσεις παρά σε αυτήν και με εκνεύριζε κάθε της κίνηση. Αυτή πίστευε πως ντρεπόμουν για αυτή. Συχνά της έλεγα πως φουσκώνω από υπεριφάνεια όταν την έχω δίπλα μου.

Γνώρισε κάποιον και άρχισε να μιλά τηλεφωνικά μαζί του και λίγο πριν μάθω όλη την ιστορία, κοιμήθηκε μαζί του. Μετά γύρισε σε εμένα λέγοντας μου πως η σχέση μας έχει βαλτώσει και πως θέλει να την αλλάξουμε και πως δεν θέλει να με χάσει. Πως μ’ αγαπά πιο πολύ από οποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο και θα πεθάνει αν με χάσει. Έλεγε συνέχεια πως δεν την θέλω, δεν την φιλώ, δεν την υπερασπίζομαι, δεν ενδιαφέρομαι για αυτήν. Ίσως να ήταν και έτσι... Όταν, λίγο καθυστερημένα, συμφώνησα ― κλαμένος ― να προσπαθήσουμε και της είπα πως είμαι τρελός για αυτήν, μου ζήτησε χρόνο. Μετά από λίγες μέρες έμαθα πως με είχε απατήσει και πως το σύντομο ειδύλλιό της είχε τελειώσει, μα πως δεν ήταν πια ερωτευμένη μαζί μου. Το διάβασα σε κάποιο μήνυμα που είχε στείλει σε μια φίλη της, όταν ψαχούλεψα το κινητό της. Μαλώσαμε πολύ άσχημα. Από πλευράς μου της έδειξα πως τελείωσε και αυτή δεν επιδίωξε επανασύνδεση. Μετά από αυτό βρεθήκαμε μαζί δύο φορές σε διάστημα δύο εβδομάδων. Φιληθήκαμε, την τελευταία φορά, με πάθος πολλές φορές, αλλά μου είπε ότι δεν είμαι έτοιμος και ότι όταν το ξεπεράσω να την κυνηγήσω εγώ. Πως κουράστηκε τόσα χρόνια να με διεκδικεί αυτή. Την επόμενη μέρα έμαθα πως πήγε και βρήκε τον άλλον, που μένει σε άλλη πόλη και πέρασε μαζί του μια εβδομάδα. Μπορείτε να φανταστείτε τη πλήγμα ήταν αυτό για τον ανδρισμό μου... Ειδικά όταν την περίοδο που μου ζητούσε χρόνο, μου έλεγε πως δεν μπορεί συνευρίσκεται για λίγο καιρό μαζί μου ερωτικά. Μιλήσαμε μια φορά έκτοτε, μετά από δυο εβδομάδες, με δική μου πρωτοβουλία. Μου είπε πως πάντα ένιωθε κατώτερή μου και πως είχε καταλάβει πως δεν μπορούσε να με κάνει ευτυχισμένο. Μου είπε πως είναι ράκος και της λείπω κάθε μέρα αλλά πως δεν γίνεται να βάλουμε προστιγμήν στην άκρη τα λάθη μας και να είμαστε μαζί, πως είναι νωρίς. Νομίζω πως συνεχίζει να είναι με τον άλλον και αυτό με πονά. Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για το οτιδήποτε και εξακολουθώ να την θεωρώ την πιο όμορφη και γλυκιά κοπέλα που είχα γνωρίσει ποτέ. Έκανα πολλά λάθη, την θεωρούσα δεδομένη. Αυτή δεν μου μίλησε ποτέ για τα συναισθήματά της και προτίμησε να συνάψει παράλληλη σχέση με κάποιον διανοητικά και εμφανισιακά κατώτερό μου. Το εν λόγω άτομο το είχα γνωρίσει. Από την αρχή μου είχε κάνει αρνητική εντύπωση.

Τώρα πιστεύω πως δεν θα ξαναγνωρίσω κάποια που θα μου αρέσει περισσότερο από αυτήν. Η αυτοεκτίμησή μου έχει καταρρακωθεί. Δυσκολεύομαι να ξεχάσω τη ζωή που ζούσαμε και σχεδιάζαμε. Φοβάμαι την μοναξιά. Η σχέση μας είχε πολύ πάθος και αγάπη και έρωτα, ειδικά τα τέσσερα πρώτα χρόνια. Μεγαλώσαμε μαζί. Λίγες βδομάδες πριν μπλέξει μαζί του, το σεξουαλικό της πάθος ήταν αμείωτο. Λίγες εβδομάδες μετά δεν ήθελε να έχουμε σεξουαλική επαφή. Πως σταματά τόσο γρήγορα η ερωτική έλξη για κάποιον; Σεξουαλικά προβλήματα δεν είχαμε ποτέ, τουναντίον. Πως μπορείς και βγάζεις έτσι εύκολα κάποιον από την ζωή σου. Γίνεται να μένεις με κάποιον που σου αρέσει υπερβολικά, μα που πλέον αντιμετωπίζετε προβλήματα επικοινωνίας και κατανόησης; Φταίμε και οι δύο... Ποτέ δεν φταίει μόνο ένας. Μα νιώθω πως τρελαίνομαι όταν σκέφτομαι πως ίσως όλα τα προκάλεσα εγώ... Οι δικοί μου άνθρωποι μου λένε πως καλά κάνω και αναγνωρίζω τα λάθη μου, μα πως από ένα σημείο και μετά, προσπαθεί να μου φορτώσει ενοχές... Ήταν ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα σφοδρότερα στη ζωή μου... Φυσικά, ποτέ δεν σταμάτησα να της δείχνω την αγάπη μου και πόσο πολύ την θέλω. Απλά κατά την τελευταία περίοδο ήμουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση λόγω πανεπιστημιακών υποχρεώσεων και άγχους για την ευόδωση των σχεδίων μας... Αυτή μου λέει πως ποτέ δε θα ερωτευτεί άλλον άνδρα τόσο δυνατά. Αυτό μου το έλεγε κλαίγοντας και πριν μάθω για την απιστία της, όταν ήδη με είχε απατήσει και μου ζητούσε χρόνο... Δεν μπορώ να την μισήσω... Νομίζω πως αρχίζω να μισώ τον εαυτό μου για το ότι δεν της έδινα παρά ψίχουλα αγάπης και προσοχής... Δεν μπορώ να σταματήσω να με κατηγορώ... Μα δεν γίνεται να αναθερμάνεις έναν έρωτα που έχει σβήσει... Πονάω που δεν προσπαθήσαμε ποτέ ουσιαστικά... Νομίζω πως τα δικά μου τα προβλήματα και οι ιδεοληψίες σκότωσαν την αγάπη της... Τελικά ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης;.. Πως εξηγείται πως μετά από όλο αυτό εγώ ακόμα τρέφω αισθήματα; Λίγο πριν με απατήσει μου έλεγε το πόσο καλός και όμορφος είμαι σύμφωνα τις φίλες της και πόσο τυχερή είναι που με έχει... Που πήγαν όλα αυτά;.. Εγώ τα διέλυσα;

Νιώθω πως δεν θα ερωτευτώ ξανά. Πως καμία γυναίκα δεν θα με επιλέξει. Πως δεν θα ενδιαφερθώ για καμία. Τόσα χρόνια άλλωστε γιατί δεν τράβηξε καμία άλλη την προσοχή μου;.. Νιώθω ένα απέραντο κενό... Σταμάτησαν τα δάκρυα και η οργή προς στιγμήν... Δεν έχασα τον άνθρωπό μου μόνο, μα μια ζωή...

(Συγνώμη για τη μεγάλη έκταση της ανάρτησης, γράψτε μου, αν θέλετε, τις σκέψεις σας.)

δυστυχως φιλε διεπραξες ενα απο τα ποιο σοβαρα λαθη παραμελωντας την κοπελα σου . αυτο ομως δε σημαινει οτι το φταιξιμο ειναι ολο δικο σου . οπως αναγνωριζεις κ ο ιδιος το φταιξιμο ειναι κ των 2 . δεν αξιζες τετοια συμπεριφορα . μην ανησυχεις θα ξαναερωτευτεις -βαζω στοιχημα - απλα θελει λιγο χρονο .κ την επομενη φορα μην παραμελησεις την φιλεναδα σου
ειναι το καλητερο που μπορουμε να κανουμε εμεις οι αντρες

Καλησπέρα Άλεξ, ό,τι και να σου πω βασικά κούφιο..το θέμα δεν είναι το ποιός είναι το θύμα και ποιός ο θύτης, γιατί πιστεύω και οι δύο έχετε παίξει αυτούς τους ρόλους εναλλάξ..σίγουρα ένας έρωτας σε τέτοια ηλικία και με τέτοια διάρκεια φαντάζει ιδανικός και ακαταμάχητος, η ζωή όμως δε τελειώνει εδώ, και είναι μια αλήθεια, πίστεψέ με θα ζήσεις και ακόμα εντονότερες στιγμές, απλά τώρα είναι ακόμα νωρίς και πρέπει να χωνέψεις τη κατάσταση ως έχει, διότι δύσκολα θα καταφέρετε να επανενωθείτε σα να μη συνέβησαν τα προηγούμενα. Ίσως όπως είπες κι ο ίδιος είναι ο φόβος της μοναξιάς που επιδεινώνει τη συναισθηματική σου κατάσταση, είναι αυτή η ασφαλεια που ένιωθες κοντά σε αυτό τον άνθρωπο και ξαφνικά καταλαβαίνεις πως δεν θα υπάρχει πλέον στη ζωή σου, πίστεψέ με κι εκείνη δε θα περάσει ευκολότερα! το γεγονός οτι σε απάτησε δεν τα λέει όλα, ίσως δημιουργήθηκαν κενά επικοινωνίας μεταξύ σας τον τελευταίο χρόνο. Όπως και να χει μη περιμένεις να ξυπνήσεις αύριο μες τη τρέλα, χρειάζεσαι χρόνο, δεν έχασες μόνο τη κοπέλα σου αλλά κι έναν άνθρωπο που αγαπάς, τη φίλη σου.

Απλη ειναι η ιστορια σου και κλασσικη, χιλιοπαιγμενη θα ελεγα. Εκανες φοβερα λαθη με φυσικο επακολουθο τη ρηξη. Οταν την ειχες δε νοιαζοσουνα, επρεπε να στα φορεσει για να δωσεις σημασια. Ας προσεχες. Ειδες ο αλλος ο επιβητορας που ενω ειναι κατωτερος οπως λες εμφανισιακα και πνευματικα απο σενα πως την καλαφατιζει? Και εισαι στα πατωματα τωρα εσυ και πιστευεις οτι δε θα γνωρισεις αλλη γυναικα στη ζωη σου και μονο αυτη ειναι κλπ κλπ. Και μας λες επισης οτι την τελευταια φορα ησουν αγχωμενος λογω πανεπιστημιακων υποχρεωσεων και μαλακιστηκες οσον αφορα την ευοδωση των σχεδιων σας. Μηπως αντι να χαλιεσαι να αξιοποιησεις την εμπειρια αυτη για να ωριμασεις και να διαχειριζεσαι πιο εξυπνα τις καταστασεις? Ολοι τα χουμε περασει αυτα και καναμε τις μαλακιες μας. Απλα οι εξυπνοι μαθαινουν απ αυτα και εξελισσοντε ως ανθρωποι. Τι παει να πει σε πιεζανε τα μαθηματα? Και τι φταιει η αλλη σ αυτο? Μου θυμιζει λιγο αυτο που ακουω συνεχεια οτι τσακωνοντε τα ζευγαρια λογω κρισης.

Τεσπα αυτα οσον αφορα την αυτοκριτικη. Στο σημερα λοιπον...πριν ποσο καιρο εγιναν αυτα? Εχετε επαφες μεχρι σημερα? Με τον αλλον τι εκανε? Ειναι μαζι? Εσυ πως αντεδρασες αυτο το διαστημα? Τι τι ειπες και τι εκανες? Και τι ζητας απο δω και περα?

Καλησπερα... Σαν να διαβαζω την ζωη μου, τα συναισθηματα μου, τους πονους μου... Οτι και να σου πω αυτην την στιγμη ξερω ποσο μικρο ειναι. Θα προσπαθησω μονο να σου πω πως ειμαι εγω μετα απο 3 μηνες μοναξιας. Ο ιδιος ανθρωπος με πρωτα. Ισως και λιγακι καλυτερη! Αναρωτηθηκα πολλες φορες: Αραγε ηταν αυτο που πραγματικα ηθελα? Η μεσα μου βαθια ηθελα να αλλαξει η κατασταση και καταβαθος φοβομουν τις συνεπειες του χωρισμου(δηλαδη αυτες που νιωθεις τωρα) και το ανεβαλλα σαν γεγονος? Και να που ηρθε τελικα... τωρα τι κανουμε? Σιγουρα δεν απευθηνεσε στην Χ σου γιατι ΔΕΝ μπορει να σε στηριξει οπως πολυ καλα εκανε τοσα χρονια στα οσα σου προβληματα. Η Χ ειναι αυτη που δημιουργησε το τωρινο σου προβλημα. Ασε τον εαυτο σου να εκφραζει ολα του τα συναισθηματα, μην τα καταπιεζεις, οπως πχ δεν θα καταπιεζες ενα δυνατο γελιο ετσι και ενα δυνατο κλαμα πρεπει να ειναι το ιδο εκφραστικο. Ειναι και αυτο συναισθημα.
Δεν πρεπει να θεωρεις τον εαυτο σου ανανδρο καθως εκεινη ειναι η κοτα(με την καλη ενοια) της υποθεσης γιατι γεν μπορει να μεινει ουτε για μια στιγμη μονη της και κρεμετε μονιμα απο τα τετοια ενως αλλου. Ενω εσυ που εισαι ΑΞΙΟΣ φυσικα μπορεις να μενεις μονος σου. οπως τωρα που μιλαμε. Ειναι εκεινη εκει? Οχι. Επαθες κατι? Οχι. Θα παθεις κατι? Και παλι οχι... Αρα τι σε φοβιζει η μοναξια? Αφου ειναι εκει ηδη και δεν σε πειραζει πουθενα...
Απο τυψεις για να επιβεβαιωσει τις επιλογες της και να ειναι οσο το δυνατον λιγοτερο οδυνιρο για εσενα ξαναγυριζει πισω, προσπαθοντας να σε στηριξει σε αυτο που περνας. Ξερει πολυ καλα τι αξιζεις για αυτο σε αφησε να το βρεις. Νιωθει οτι δεν ειναι αρκετη για εσενα και κακα τα ψεματα μαλλον ειχες και εσυ αρχισει να νιωθεις το ιδιο. Φτασατε εδω που φτασατε, Εκλεισε ο κυκλος σας.
Μαζεψε τα κομματια σου σιγα σιγα, εχεις τουλαχιστον 2 μηνες πονου στην καρδια. Σε κανεναν δεν αρεσει να ποναει. Αλλα τουλαχιστον ξερεις οτι αυτος ο ανθρωπος ζει.
Σου μιλαω λιγο σκληρα, αλλα περασα απο εκει και πιστεψε με, μετα απο 2 μηνες και κατι καταλαβα τι ωραια που ειναι να φλερταρεις ακομη και τις γατες στο δρομο...
Καλη δυναμη...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.

Kerasi, το δικό μου μερίδιο ευθύνης σκέφτομαι και προσπαθώ να μάθω απο τα λάθη μου. Θέλεις δεν θέλεις μαθαίνεις. Δεν ήμουν τέρας αδιαφορίας. Της έδειχνα πως την θέλω και της εξέφραζα την αγάπη μου. Κάποια άνθρωπο δεν είναι τόσο δυνατοί που να μπορούν παρά τα άγχη τους και τα προβλήματά τους να κρατούν αδιαφοροποίητη την συμπεριφορά τους στον σύντροφό τους. Της είχα μιλήσει για την δύσκολη ψυχολογική μου κατάσταση. Το παράπονό μου ήταν που δεν μου μίλησε αυτή για τα δικά της προβλήματα. Περί του γεγονότος ότι παρουσιάζω τον άλλον κατώτερό μου και καθώς καταλαβαίνω πως εδώ μου την λες, έχεις δίκαιο, είναι προσωπική μου κρίση, αυτή προφανώς εκτίμησε πράγματα σε αυτόν και ναι σε κάθε περίπτωση το γεγονός πονάει. Δεν υπάρχει ουσιαστική επαφή πια μεταξύ μας. Μου είπε πως είναι πολύ νωρίς, πως ήταν χυδαίο αυτό που έκανε και πως δεν μπορεί να με ξανακοιτάξει μετά από αυτό. Τι θελω; Πως να ξέρω;!.. την μια τη θέλω, την άλλη όχι, μετά την σκέφτομαι με αγάπη, άλλωτε με θυμό... Είναι πολύ νωρίς. Ούτε αυτή ξέρει. Την μια θέλει να μείνει μόνη της, την άλλη μου λέει πως μπορεί τον άλλο μήνα να γυρίσει αλλά να μην είμαι έτοιμος. Κανείς από τους δυο δεν ξέρει αν τελείωσε η ιστορία μας οριστικά ή όχι.

Άννα, σίγουρα και εγώ είχα δεύτερες σκέψεις τον τελευταίο χρόνο. έβλεπα πως ίσως δεν ταιριάζουμε πια, αλλά την αγαπούσα πολύ. Δεν μπορώ αυτή την στιγμή να την σκέφτομαι με μίσος. Πονάω και όταν βλέπω φωτογραφίες της λιώνω. Έκανα προσπάθειες για την σχέση μας, και αυτή, μα οι τρόποι μας ποτέ δεν έγιναν κατανοητοί από τον άλλον. Και εγώ είχα σκεφτεί τον χωρισμό πιο πριν, μα δεν μπορούσα να την αφήσω. Την αγαπούσα και την αγαπώ πολύ. Δεν με φοβίζει η μοναξιά. Με φοβίζει που συντηρείται η έγνοια μου για εκείνη. Με προτρέπεις να το δω εγωιστικά (αν καταλαβαίνω καλά). Νόμιζα πως είμαι πολύ εγωιστής, μα δεν μπορώ να ρίξω όλο το βάρος πάνω της. Την κατηγορώ που δεν μου μίλησε πριν είναι αργά και κρατούσε μέσα της όλα τα συναισθήματα εκείνα που την έκαναν να πιστεύει πως δεν την εκτιμώ και δεν την θεωρώ αρκετή για εμένα. Το ξέρω πως κάποια στιγμή θα καταφέρω να αισθάνομαι ανάλογα με εσένα, μα τώρα πονάω που σιγά σιγά φεύγει από την ζωή μου ο άνθρωπός μου, ο σύντροφός μου και η κοινή ζωή μας.

επιδη απλα ειχε βρει αλλον σου ελεγε δικαιολογιες οτι η σχεση σας εχει βαλτωσει κλπκλπ που κακως τις πιστεψες κατα τη γνωμη μου ειναι πολυ συχνο φαινομενο αυτο ειχα πχ ενα φιλο που ηταν σε σχεση και με συμβουλευοταν μια ζωη και καναμε συμβουλεια για το πως θα τα παει καλα μαζι της και μολις χωρισε χωρις να εχω σχεση εγω με αυτο ξαφνικα θυμηθηκε οτι ειμουν μ@@@@κας επιδη απλα δε με χρειαζοταν αλλο.εγω στη θεση σου δε θα επαιρνα καθολου στα σοβαρα ολα αυτα που σου ειπε δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι σου κλπκλπκλπ και θα τα εβλεπα απλα ως αλοθι και ως μια δικαιολογια για να δικαιολογισει την απιστια της εμενα τουλαχιστον ετσι μου φανετε... η δικη μου γνωμη ειναι οτι αφου την ηθελες δεν επρεπε να παραιτηθεις ετσι απλα επιδη μεταχιριστηκε ενα κολπακι να πληγωσει τον εγωισμο σου για να φυγεις.. απο τη στιγμη που σου ελεγε σε αγαπα επρεπε να το παλεψεις ηταν σα να σου ελεγε σε αγαπω αλλα θελω να κανω τη πλακα μου εγω ετσι το βλεπω.......

6 χρονια δεν ηταν λίγα. Θα σε πονάει όλο αυτό σίγουρα γιατι εκτος των άλλων είχατε συνηθίσει μια κοινή ζωή μαζί,μέγαλώσατε μαζί... και οι 2 κανατε σιγουρα λάθη αλλα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι που δεν μπορούσατε αν κατάλαβα σωστά τελευταία να επικοινωνήσετε ουσιαστικά. Ίσως αυτη να ένιωσε παραμελημένη , απλά αν ήθελε θα μπορούσε να σε καταλάβει και να το κουβεντιάσει μαζί σου. Πέρα απο αυτό όμως το κυριότερο είναι πως δεν είναι πλεον ερωτευμένη μαζί σου. Είναι μικρή ακόμη και μπορεί να θέλει να ζησει παραπανω πραγματα στη ζωή της,να γνωρίσει κ άλλους ανθρώπους. Ούτως ή αλλως και συ το είχες σκεφτεί με τη διαφορά οτι εσύ δεν το έκανες πράξη ενώ η κοπέλα το έκανε. Θα σου έλεγα κι άλλα αλλα θεωρώ πως με κάλυψε απόλυτα η Άννα Μ.

Συνηθως οταν κουραζομαστε απο μια ρουτινα-συνηθεια κανουμε και ονειρα. Τα ονειρα εχουν καταβαση το τι θα ηταν ιδανικο και για τους δυο μας. Το θεμα ειναι οτι κανουμε ονειρα χωρις να κουβεντιαζουμε ουσιαστικα με τον αλλον, τι λειπει απο τον καθενα μας.
Ενοειτε οτι θα εχεις ενοια, παντα ειχες και παντα θα εχεις. Ειναι ο ανθρωπος που διαλεξες με καθε κοστος να ειναι διπλα σου και ησουν σιγουρος για την επιλογη σου. Ομως αυτο δεν σημαινει οτι κραταει μια σχεση για παντα. Ο ερωτας περναει, η αγαπη μενει. Καποτε οι προγωνοι μας στον πολεμο πηγαιναν δυο δυο για να αντιμετοπιζουν τις δυσκολιες πιο ευκολα. Αν ενας απο τους δυο πεθενε στην διαδρομη? Δεν παμε κουτρουβαλα με εναν ανθρωπο για μια ζωη διπλα μας. Συνυπαρχουμε.
Φυσικα και πρεπει να το δεις εγωιστικα καθως μονο ο εαυτος σου σε ακολουθει αυτη την στιγμη και κανενας αλλος. Εννοειτε πως θα πονας και θα πονας για πολυ καιρο ακομη γιατι προδοσες τις προσδοκιες σου. Ηθελες ενα σωρο πραγματα να κανεις πραγματικοτητα (πχ να φυγεις στο εξωτερικο) και οπως οι παλαιοι ετσι και εσυ εναντια στις δυσκολιες ηθελες υποστηρηξη για τον αγωνα,το αγνωστο. Για αυτο καπου εδω σου λεω: Ηθελες πραγματικα να εισαι μαζι της, η μηπως ηθελες την ασφαλεια και την σιγουρια που σου προσφερε? Αν απαντησεις το δευτερο, και ενα φιλαρακι σου μπορει να σου προσφερει ασφελεια και σιγουρια... Καπου εκει ο φοβος στην εγκαταλειψη της εξαρτησης απο την Χ ειναι μεγαλος, ειναι αυτος που ζεις τωρα. Θα σου περασει, θα με θυμηθεις... Ειναι σαν να κοβεις το καπνισμα... Δεν σου λεω να διαγραψεις αναμνησεις, τραγουδια δικα σας, παρεες κοινες.. Σου λεω οσο πιο συντομα το δεχτεις σαν γεγονος τοσο πιο συντομα θα σου απαλυνει ο πονος. Να ξερεις οτι οσο εσυ αλλο τοσο ποναει και η Χ. Δες τι κανει...! Προσπαθει να βρει κατι να της απαλυνει τον πονο. Αν οχι συντροφο, εσυ μπορεις να βρεις κατι αλλο. Δεν μπορει κατι θα υπαρχει!!

ολοι οι ανθρωποι εχουν κατι στην ακρη του μυαλου τους... για παραδειγμα αντι να πουν θελω να διασκεδασω να γλεντισω να κανω το κεφι μου θα πουν τη δικαιολογια εισαι ετσι εισαι αλιως δε σε θελω πια κλπκλπκλπ εχεις αυτο το ελλατομα το αλλο εκεινο κλπ αυτο ειναι ενα παρα πολυ συχνο φαινομενο.. καλο θα ειναι λυπον σε καθε περιπτωση να εξεταζουμε τα αληθηνα αισθηματα των αλλον.. οταν πχ ο αλλος ζηλευει εχει ενοχες λεει αν σε χασω θα παιθανω σε αγαπω κλπκλπ αυτο ειναι αποδιξη οτι απλα πατησε στο οτι ετοιμαζοσουν να φορτωσεις τα λαθη στον εαυτο σου μου εχει τυχει και εμενα αυτο... αρα σταματα να πιστευεις οτι εφταιγες εσυ αυτο ηταν απλα μια παγιδα που ειχε σκοπο να σου ριξει σε εσενα καθε ευθυνη.

alexm, κουραγιο. Δεν εχει νοημα να αναλωνεσαι στο τι θα μπορουσε να ειχε παει καλυτερα, ουτε στο ποιος εφταιξε περισσοτερο. Για την ιστορια, δεν θεωρω οτι τα διελυσες ολα εσυ, οπως και οι προλαλησαντες.
Πιστευω οτι το επιπεδο αγγλικων ολων επιτρεπει να διαβασουν το παρακατω κειμενακι. Δεν ειναι δικο μου προφανως, ηταν αναρτημενο σε σελιδα μεσου κοινωνικης δικτυωσης, αλλα το παραθετω αυτουσιο. Κάντε εναν κοπο να το διαβασετε, αξιζει τον κοπο.

ARE YOU WITH THE RIGHT PARTNER?

During a seminar, a woman asked," How do I know if I am with the right person?"
The author then noticed that there was a large man sitting next to her so he said, "It depends. Is that your partner?" In all seriousness, she answered "How do you know?" Let me answer this question because the chances are good that it's weighing on your mind, replied the author.
Here's the answer.
Every relationship has a cycle… In the beginning; you fall in love with your partner. You anticipate their calls, want their touch, and like their idiosyncrasies. Falling in love wasn't hard. In fact, it was a completely natural and spontaneous experience. You didn't have to DO anything. That's why it's called "falling" in love.
People in love sometimes say, "I was swept of my feet."Picture the expression. It implies that you were just standing there; doing nothing, and then something happened TO YOU.
Falling in love is a passive and spontaneous experience. But after a few months or years of being together, the euphoria of love fades. It's a natural cycle of EVERY relationship.
Slowly but surely, phone calls become a bother (if they come at all), touch is not always welcome (when it happens), and your spouse's idiosyncrasies, instead of being cute, drive you nuts. The symptoms of this stage vary with every relationship; you will notice a dramatic difference between the initial stage when you were in love and a much duller or even angry subsequent stage.
At this point, you and/or your partner might start asking, "Am I with the right person?" And as you reflect on the euphoria of the love you once had, you
may begin to desire that experience with someone else. This is when relationships breakdown.
The key to succeeding in a relationship is not finding the right person; it's learning to love the person you found.
People blame their partners for their unhappiness and look outside for fulfillment. Extramarital fulfillment comes in all shapes and sizes.
Infidelity is the most common. But sometimes people turn to work, a hobby, friendship, excessive TV, or abusive substances. But the answer to this dilemma does NOT lie outside your relationship. It lies within it.
I'm not saying that you couldn't fall in love with someone else. You could. And TEMPORARILY you'd feel better. But you'd be in the same situation a few years later.
Because (listen carefully to this):
The key to succeeding in a Relationship is not finding the right person; it's learning to love the Person you found.
SUSTAINING love is not a passive or spontaneous experience. You have to work on it day in and day out. It takes time, effort, and energy. And most importantly, it demands WISDOM. You have to know WHAT TO DO to make it work. Make no mistake about it.
Love is NOT a mystery. There are specific things you can do (with or without your partner), Just as there are physical laws Of the universe (such as gravity), there are also laws for relationships. If you know how to apply these laws, the results are predictable.
Love is therefore a "decision". Not just a feeling.
Remember this always: God determines who walks into your life. It is up to you to decide who you let walk away, who you let stay, and who you refuse to let GO!

Συνεπως, αγαπητε Αλεξ, δεν εχει σημασια μονο ΠΟΙΟΝ βρισκεις, αλλα να βρισκεις ΤΡΟΠΟΥΣ να τον/την αγαπας. Γιατι? Μα επειδη πιστευεις οτι του αξιζει. Κατα τη γνωμη μου αυτο που πρεπει να σου μεινει απο την προσφατη εμπειρια σου ειναι οτι η αγαπη θελει δουλεια. Και μην ανησυχεις, η αγαπη ξαναρχεται ;-) . Καμια φορα και με το ιδιο προσωπο -κι αν οχι με το ιδιο, τοτε ειναι παντα για το καλυτερο.

Συμφωνω με το υπεροχο και ομορφο πιο πανω κειμενο. Απλα πιστευω οτι θα επρπε να λεει οτι εαν χωριζεις γιατι ο συντροφος σου ειναι πολυ λαθος, η οτι εχει αλλαξει κι κανει πραγματα που δεν τα αντεχεις, σε αυτη την φαση ειναι λογικο και πρεπει να πας για αλλα!
Παντος ειναι πολυ καλο ,πρεπει να αλλαζουμε κι εμεις, να κανουμε πραματα για να αγαπησουμε τον ανθρωπο μας παραπανω! και οχι να πιστευουμε οτι θασ βρουμε την τελεια η τον τελεια συντροφο.

Συμβαίνει συχνά μέσα σε σχέσεις να αλλάζουμε και μετά απο αυτές τις αλλαγές να μην ''συναντιόμαστε'' πια με τον συντροφο μας. Έτσι όμως είναι η ζωή. Καμία σχέση δεν είναι ποτέ χάσιμο χρόνου. Αν δεν σου έδωσε αυτό που ήθελες, σου έμαθε τι είναι αυτό που ΔΕΝ θέλεις. Καιρός να πας παρακάτω............

Καλησπέρα, σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Είναι πολύ βοηθητικό να ακούς τις απόψεις ανθρώπων έξω από τον κύκλο των δικών ανθρώπων και των φίλων, των οποίων οι άποψη είναι αναγκαστικά "χρωματισμένη".

Ariel, σε ευχαριστώ που παρέθεσες το αγγλικό κείμενο. Συμφωνώ σε πολλά από αυτά που γράφονται. Πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο να επιτύχεις την τέλεια επικοινωνία με τον σύντροφό σου και πως είναι η θέληση, η ωριμότητα, η σαρκική έλξη και η αγάπη που κρατούν ένα ζευγάρι μαζί. Δυστυχώς χρειάζεται μεγάλη δύναμη να διαχειριστείς μια κρίση της οποίας το διακύβευμα να είναι αν θέλεις πραγματικά να συνεχίσεις να είσαι με τον σύντροφό σου.

Στην δική μου την περίπτωση, καθώς ούτε εγώ ήμουν ερωτευμένος, αποφάσισα να μην διαλύσω την σχέση μου λόγω αγάπης, έλξης και έγνοιας. Σίγουρα πίστευα πως θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστό ταίρι για εμένα, μα την ανεύρεσή του τη θεωρούσα διαδικασία χιμαιρική. Και ηλίθια... Αφενός γιατί δεν γίνεται να σου έρθει ουρανοκατέβατο και από την άλλη γιατί η αγάπη προς έναν άνθρωπο, παρά τα όσα σας διαφοροποιούν και όλα εκείνα που αρχίζουν να κουράζουν, ήταν ιερή. Στην δική μου την ιστορία, με πόνεσε και με απογοήτευσε πολύ το γεγονός πως δεν ήταν πως η Χ βρήκε ένα πιο ταιριαστό ταίρι από ότι ήμασταν εγώ για αυτήν. Όλες οι πράξεις της δείχνουν πως μέχρι και μετά την εξομολόγηση της απιστίας της ήταν μπερδεμένη... "Σαγαπώ πιο πολύ από την μητέρα μου, τον πατέρα μου κ.λ.π", "Να έρθω αύριο σπίτι σου το μεσημέρι?", "θέλεις να πάμε μαζί σε εκείνο το πάρτυ κ.λ.π.", "αν χωρίσουμε το ξέρω πως ποτέ δεν θα γυρίσεις πίσω" (αυτή η κουβέντα πριν μάθω την απιστία της), "θέλεις να έρθεις αύριο να περάσουμε μαζί την τάδε γιορτή?", (όταν ανακάλυψα ότι ξαναπήγε σε αυτόν) :"―τι θέλεις από εμένα; αφού δεν με θέλεις, δεν θέλεις να είσαι μαζί μου" ―ποιος σοου είπε ότι δεν θέλω;.. ―Ναι! μετά από έναν χρόνο!", "η μητέρα μου πιστεύει πως σε λίγους μήνες θα είμαστε και πάλι μαζι", "(κλαίγοντας με αναφλυτά) φαντάζομαι ότι έρχεσαι και με παίρνεις από τη δουλειά, όλη μέρα σε σκέφτομαι, έχω τα βιβλία που μου επέστρεψες δίπλα στο κραβάτι μου και όλα τα πράγματά σου όπου τα έχεις αφήσει" (το τελευταίο αληθεύει, το είδα και εγώ ο ίδιος μια μέρα που έλειπε από το σπίτι και χρειάστηκε να πάω εκεί για κάποιους λόγους), "είναι πολύ νωρίς ακόμα για να είμαστε μαζί", μου έστειλε κάποιους στοίχους του Ελύτη "είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτό αγάπη μου, να μιλώ για σένα και για μένα"...

Όλες οι κινήσεις τις δείχνουν πως ήταν μπερδεμένη αλλά αντί να προσπαθήσει μια τελευταία φορά μαζί μου αποφάσισε να στραφεί αλλού... Την τελευταία φορά που την είδα, ήρθε με το χέρι της γεμάτο χαρακιές και κάτι μου έλεγε περί αυτοκτονιών. Οι φίλοι μου μου λένε πως έστησε παράσταση, μα και αυτό να ισχύει, χρειάζεται κάποια διαταραχή για να χαρακωθείς μόνο και μόνο για να περάσεις κάποιο μήνυμα... Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι τέτοια ηθοποιός. Όταν σταμάτησε να είναι μαζί του και ήρθε να μου πει να προσπαθήσουμε για την σχέση μας (δεν ήξερα τίποτε τότε), όλο το βράδυ δεν με άφηνε να τραβήξω το χέρι μου, ήθελε να την έχω αγγαλιά..

Δεν μπορώ να σταματήσω να πιστεύω πως η εξέλιξη μεταξύ μας ίσως και να μην ήταν προδιαγεγραμμένη... τούτο δεν έχει βέβαια καμια αξία...

Σας ευχαριστώ πολύ για τη βοήθειά σας, όλες οι απαντήσεις ήταν πολύ βοηθητικές...

Φιλαρακι τελευταια φορα που ειδωθηκατε ποτε ηταν? Πριν ποσο καιρο? Και τελευταια επικοινωνια ποτε ηταν? Τωρα δηλαδη μιλατε? εχετε καποια επαφη?