εγω και η ιδεοψυχαναγκαστικη

γεια σε ολους.και εγω διαγνωστικα με ιψδ στα 19 μου.σημερα ειμαι 28.αυτο που εγω πιστευω ειναι οτι προκειται για ιδιαιτερα υπουλη ασθενεια και σκληρη.προσωπικα για την περιπτωση μου δεν γνωριζει κανενας εκτος απο την οικογενεια μου.στα περισοτερα πραγματα δεν με επηρεασε σε καποια ομως με αφησε πισω .η μαχη πρεπει να ειναι συνεχης και να σκεφτομαστε οτι η ζωη ειναι σκληρη και θελει συνεχη αγωνα.και παρακολουθηση απο ειδικους επισστημονες φυσικα.αυτο που ηθελα να πω οτι οσοι ειμαστε απο αθηνα καλο ειναι να ξεκινησουμε μια επθκοινωνια και να βρεθουμε καποια στιγμη!τουλαχιστον μεταξυ μας καταλαβαινομαστε καλυτερα.θα ηθελα να ακουσω αποψεις πανω σε αυτο

Πραγματικά καλή ιδέα....αν ήμουν από Αθήνα θα ήμουν o πρώτος που θα συμμετείχα σε αυτό....είναι πολύ καλό να σε ακούνε άνθρωποι που βιώνουν το ίδιο....που έχουν τον πόνο...και όπως λέει και o Μπάμπης o Στοκας το σκοτάδι του ενός...δυο μαζί το κάνουν φως...

πολλες φορες νιωθω οτι και να το πω καπου ο αλλος δεν θα καταλαβει τι εχω θα πει ελα μωρε παραξενιες ειναι ψιλοφοβιες.για να καταλαβει καποιος πρεπει η να το βιωνει η να εχει εκπαιδευτει σε αυτο(γιατρος).αυτο πιστευω κανει και τις σχεσεις με το αλλο φυλο περιπλοκες αντε να σε καταλαβει η κοπελα και δικαιο θα εχει αν πχ δεν ακουμπας κατι.απο την αλλη τραγικο δεν ειναι να μη φοβασε ισχυρους και να πολεμας και να φοβασε ενα πομολο οπως εγω.γι αυτο μεταξυ μας ας ειμαστε ειλικρινεις και να τα λεμε !αυτο!

μετά από τόσα χρόνια δεν έχει περάσει σε κάποιο βαθμό; και τι είδους σκέψεις/ιδεοψυχαναγκασμούς έχεις; σε ειδικό πηγαίνεις από τότε ως τώρα;

τι εννοεις βαθμο.ναι πηγαινα σε ειδικο διεκοψα αλλα τωρα αποφασισα οτι αυτο το πραγμα πρεπει να ξεριζωθει οριστικα και ξαναξεκιναω δυναμικα.οι ιδεοληψιες αφορουν κυριως σκεψεις που αντιμετωπιζω με πλυσιμο των χεριων και μπανιο οταν πιανω καποια αντικειμενα. αγχος για το μελλον και διαφορα αλλα που δεν φαινονται με γυμνο ματι που λεμε στην κοινωνια.

pws ksekinhse.?

εκεινο το καλοκαιρι ενιωθα οτι κατι δεν πηγαινε καλα.αγχος φοβιες δεν μπορουσα να κατσω ησυχος.και αποφασισα να παω στο γιατρο.περασα εντονα χρονια δραστηρια κοινωνικα και με ξεγελασε πολλες φορες αλλα καταλαβα οτι εχασα αρκετα θα την νικησω και θα διεκδικισω και οσα μου στερησε.αγωνα θελει.αλλα δεν ξερω και αν εσεις νιωθετε οτι ειναι μια ασθενεια που μπορει να γινει κατανοητη απο τους αλλους.επισης δεν ξερω αν μπορει να επιβιωσει μια σχεση με μια κοπελα πλεον γι αυτο προς το παρον κραταω τις αποστασεις μου

εμενα έχει περιοριστεί κυρίως γύρω από τα μαθήματα προς το παρόν και δεν επηρεάζει και τόσο άλλους τομείς....από την άλλη βδομάδα σκέφτομαι να πάω για πρώτη φορά σε ειδικο

τα συμπτώματα της ασθένειας αυτης ποια ειναι??

Γεια σας!Είμαι 22 χρονών και φοιτητής εκτός Αθήνας...Η μόνιμη κατοικία μου είναι στην Αθήνα.Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια τέτοια συνάντηση. Εμένα οι φίλοι μου από το γυμνάσιο-λύκειο γνωρίζουν περίπου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω...Στα 15 μου η κατάσταση ήταν ανυπόφορη και ήταν ολοφάνερο μέσα στην τάξη ότι κάτι έτρεχε,(έκανα τελετουργικά,σηκωνόμουν όρθιος την ώρα του μαθήματος στα καλά καθούμενα)δέχτηκα κοροιδίες ακόμα και από τους φίλους μου, στους οποίους μίλησα για το πρόβλημα μου λίγα χρόνια αργότερα προς το τέλος του λυκείου που ήταν πιο ώριμοι και κατάλαβαν μέχρι ενός σημείου). Από τότε μέχρι σήμερα μιλάω σε κάποιο αριθμό ανθρώπων που αισθάνομαι ότι θα κάνουν προσπάθεια να καταλάβουν.

Είναι η διαταραχή κατά την οποία ο ασθενής έχει εμμονές του τύπου ότι θα αρρωστήσει, κινδυνεύει από μικρόβια, ότι θέλει το κακό κάποιου, ότι θα χάσει τον έλεγχο και θα προβεί σε μια ενέργεια που δεν επιθυμεί, ότι είναι κακός(ενοχές),ότι δεν είναι σωστός,ότι είναι άχρηστος(χαμηλή αυτοπεποίθηση).Συχνά, ο ασθενής για να αντιμετωπίσει όλο αυτό και να εξουδετερώσει το άγχος, τις ανησυχίες και τους φόβους του, καταφεύγει σε κάποιες τελετουργικές ενέργειες.Πολλές φορές η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή συνοδεύεται από κατάθλιψη.

se ti 8a boh8ousan aytes oi synanthseis.?

Τι να σου πω, κι εγώ δεν έχω περάσει λίγα... Δε μου διαγνώστηκε ποτέ αυτό, γιατί δεν πήγα ποτέ σε ειδικό, αλλά είχα κάτι εξάρσεις που ακόμη τις θυμάμαι... Με το οινόπνευμα στο χέρι όλη την ώρα και σε συνεχή πανικό μην ακουμπήσω εδώ κι εκεί. Στο σχολείο με έκραζαν και τώρα μετά από τόσα χρόνια όποιος με βλέπει μου λέει "ακόμη έχεις τη συνήθεια να απολυμαίνεις με οινοπνευμα?" στην πλάκα και καλά.. δεν το βρίσκω τόσο αστείο. Αυτή η ασθένεια μας περιθωριοποιεί. Κανείς δεν μπορεί να μας καταλαβει. Μόνο άτομα με την ίδια πάθηση μπορουν να μας καταλάβουν.
Για τις σχέσεις με το άλλο φύλο ας μη μιλήσω...
Δεν το έχω ξεπεράσει, έχω όλη τη σειρά Dettol...Και δεν ξέρω πώς θα ακουστεί, πια έχω μάθει να ζω με αυτό.

δεν ειπα για συναντησεις μπορουμε να μιλαμε μεταξυ μας αφου καταλαβαινομαστε για διαφορα θεματα και αν κανενας μετα θελει να τα πει απο κοντα με τον αλλο οκ.αυτο!να βοηθησει μπορει μονο η επιστημη και ο εαυτος μας.

Βλέπεις καποιο ψυχολογο? η γνωσιακη συμπεριφορικη μεθοδος ψυχολογιας θεωρειται αρκετα καλή στην αντιμετωπιση της ιψδ μεσα απο τη μεθοδο της της εσωτερικης παρατηρησης. Αν θες ψαξε βρες παλιες αναρτησεις μου στην ενοτητα ιψδ που αφορουν τη μεθοδο αυτη.
Μου κανει όμως εντυπωση που αν και το διαπιστωσες το προβλημα πολύ νωρις ακομα δεν το εχεις ξεπερασει.
Συνηθως οι αρχες της ιψδ ειναι σε αγχος, φοβιες τα οποια με τη σειρα τους πανε πισω σε τραυματικες στη ζωη του ατομου εμπειριες.
Πάντως μια καλη σχεση ηρεμα κι ετσι βοηθα με τον τροπο αυτο στην αντιμετωπιση του. Κανει τα συμπτωματα του λιγοτερο εντονα ή σπάνια στην εμφανιση. Γι αυτο σου σνιστω μην πεις οχι σε μια σχεση.