Διεζευμενη ανύπαντρη μαμά...

Περίπου «μονογονεικη οικογένεια»…

Και ξεκινάω έτσι γιατί με εμένα συνέβη το παράδοξο, ο πρώην σύζυγος να αποφασίσει ,ότι μετάνιωσε για το γάμο μας και το παιδί ,τη δεύτερη μέρα που γέννησα την κόρη μας …!! Μετά από 10 χρόνια (τόσο είναι η κορούλα μου τώρα) δεν την έχει δει ποτέ ,δεν έχουμε κανενα είδους επικοινωνίας ούτε με εμένα ούτε με το παιδί…άρα εγώ κανονικά ειμαι μια «διεζευμενη ανύπαντρη μαμά»!!!

Για να μην μακρηγορώ το θέμα μου είναι το εξής …μετά από 10 χρόνια εμφανίστηκε στη ζωή μου ένας άνθρωπος με τον οποίο τα πάμε παρά πολύ καλα .Αυτός δεν έχει οικογένεια αλλα είναι στη φάση να δημιουργήσει . Δεν τον ενοχλεί καθόλου το γεγονός ότι εγώ έχω ένα παιδί & με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω ότι τα πάνε καλα .

Το θέμα μου όμως είναι κατά πόσο πρέπει να εκτεθεί η μικρή σε όλο αυτό , τι πρέπει να της πω & φοβάμαι παρά πολύ μήπως, λόγο έλλειψης από πατρική φιγούρα δεθεί μαζί του.

Να σημειώσω επίσης ότι γνωρίζω πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ένας παππούς ή θειος και λοιποί συγγενικά πρόσωπα και να επισημάνω ότι δυστυχώς δεν υπάρχει αυτό το οικογενειακό περιβάλλον για να καλύψει κάπως το κενό. Ειμαι μόνο εγώ και η μικρή εδώ και 10 χρόνια μόνες , χωρίς όμως να έχω απόκλιση από την κοινωνική μας ζωή τις φυσιολογικές οικογένειες.

Αυτά και σας ευχαριστώ πολύ …

...φωτεινή καλώς ήρθες :)
πόσο καιρό γνωρίζεις αυτό τον άνθρωπο?

καλως σας βρηκα ,διστυχως ειναι 7 μηνες και αντιλαμβανομαστε και οι δυο οτι ειναι λιγος καιρος για να παρουμε αποφασεις ,το δυσκολο ειναι ομως να αποκλησουμε και τη μικρη απο τι ζωη μας & ειναι και κατι που εχουμε συζητησει και δεν το θελουμε κιολας Θεοφανεια μου!

..μα δεν χρειάζεται να αποκλείσεις το παιδί σου απ αυτή την τόσο σημαντική απόφαση που θα προσδιορίσει και το δικό της μέλλον.
Η άποψη μου είναι να μη βιαστείς γιατί το διάστημα είναι πολύ μικρό για μεγάλα βήματα. "δες" σιγά-σιγά αν μπορείς να σκεφτείς τη ζωή σου με αυτόν τον άνθρωπο και αν βλέπει με σοβαρότητα το θέμα του παιδιού. Δεν χρειάζεται να γίνει ο πατέρας που δεν είχε το παιδί αλλά ο σύντροφος της μητέρας που δεν θα της δημιουργήσει προβλήματα και θα μπει στην "οικογένεια" με διακριτικότητα και αθόρυβα ώστε να μη διαταράξει την ψυχολογία της...

Σειρά μου να συμφωνήσω μαζί σου Θεοφανία:o
Το χρονικό διάστημα είναι όντως μικρό, συνεπώς στην φάση αυτή πρωτεύει να γνωριστείτε μεταξύ σας σαν ζευγάρι, να δείτε αν πραγματικά ταιριάζετε και να ισχυροποιήσετε τους μεταξύ σας δεσμούς.
Θα συμβούλευα η επαφή με την μικρή να μην είναι τόσο συχνή. Ενέχει πάντα ο κίνδυνος να τον δει σαν εισβολέα στην μεταξύ σας σχέση (μανας-κόρης) ή να δεθεί υπερβολικα μαζί του και να πληγωθεί από έναν μελλοντικό πιθανό χωρισμό.
Ναι δεν θα την αποκλεισετε φυσικά απ τη ζωή σας αλλά καλο είναι να κάνετε μικρά και σταθερά βήματα. Σίγουρα έχει ανάγκη από ένα πατρικό πρότυπο από τη στιγμή που δεν γνώρισε τον πατέρα της , επίσης πολυ πιθανό είναι όσο και αν εσύ προσπάθησες για το αντίθετο, να έχει μέσα της τον φόβο της εγκατάλειψης και η βαθύτερη γνώμη της για τους άντρες να μην είναι η καλύτερη, οποτε καλο είναι να υπάρξει χρόνος εξοικείωσης με την ιδέα ενός συντρόφου της μητέρας που έως τώρα είχε μόνο δική της.

Σας ευχαριστω πολυ για τις αποψεις σας ..... και εμεις ετσι πανω κατω λεμε οτι ειναι το σωστο! στο παιδι θα πρεπει να μιλησω καθαρα?φοβαμαι μηπως αρχισει να κανει σκεψεις ...γιατι δεν την μεγαλωσα ωστε να αποστρεφεται την εικονα της οικογενεια...! παντα τις ελεγα οτι υπαρχουν πολλων ειδων οικογενειες!! τι πρεπει να απαντησω σε ενα 10χρονο το οποιο με ρωταει "μαμα τι ειστε μεταξυ σας ,μονο φιλοι?" και τι να απαντησω οταν με ρωταει "μαμα πως πρεπει να συμπεριφερομαι εγω στον Κυ.ταδε?,τι μου ειναι , τι τον εχω?" ...

να σημειωσω οτι ειμαι και απο αυτες τις μαμαδες που δεν εχουν και την ανεση να αφησω καπου τι μικρη μου ωστε να αφιερωσω χρονο μονο στη σχεση....καπια απο τα πρακτικα προβληματα....!!! σας ευχαριστω...

Θα πεις οτι ειναι ο φιλος σου και οτι εχετε σχεση , τοσο απλα .

Φωτεινή μου εγώ θα σου έλεγα να είσαι ειλικρινής με την μικρή σου στο πλαίσιο που ορίζει η ηλικία της.
Που σημαίνει, για να μην εκτεθείς αργοτερα απέναντι της , καλο είναι να της πεις ότι είναι ένας άντρας που σου αρέσει, κάνετε παρέα, νιώθεις όμορφα μαζί του και πιστεύεις οτι και εκείνος νιώθει το ίδιο. Από εκεί και πέρα τόνισε της ότι προτεραιότητα σου είναι αυτή και οτι δεν βιαζεσαι για οποιαδήποτε αλλαγή στην ζωή σας. Ρώτησε την πως αισθάνεται με την παρουσία του, αν τον συμπαθεί. Και ότι δεν υπάρχει κάποιος λόγος να συμπεριφέρεται διαφορετικά , αλλά ευγενικά όπως συμπεριφέρεται σε όλους τους ανθρώπους που συμπαθεί και τήν κάνουν να νιώθει φιλικα.
Το ότι δεν εχεις κάπου ν' αφήσεις την μικρή είναι όντως πρόβλημα...

Για τον παλαι ποτε συζυγο τι εχεις πει στη μικρη?

Συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση μου απλά οι υποχρεώσεις είναι πολλές και ο χρόνος λίγος....kerasi για τον εξαφανισμένο "μπαμπά" της , με την βοήθεια μιας παιδοψυχολόγου της έχω μεταφέρει εως τώρα ότι ,η μαμά και ο μπαμπάς κάποτε ήταν ερωτευμένοι και μετά κάπου δεν τα βρήκαμε και αποφασίσαμε ότι είναι καλύτερα αντί να μαλώνουμε να χωρίσουμε . Στην επόμενη ερώτηση της μικρής "και εγώ γιατί δεν τον βλέπω?" η απάντηση ήταν ότι καμία φορά συμβαίνει αυτό γιατί ο καθένας παίρνει το δρόμο του ...πάντως εως τώρα δεν έχει ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα ...στα 10 χρόνια 2 φορές μου έκανε ερωτήσεις...δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι ...αλλά τουλάχιστον δεν τις έχω μεταφέρει κανένα αρνητικό συναίσθημα...

και μιας και βρήκα τώρα χρόνο θα ήθελα να κάνω ακομα μια ερώτηση......αν υπάρχει κάποιος ή κάποια που να έχει παρόμοια εμπειρία....όταν είμαστε οι τρεις μας και η μικρή δείχνει ότι ζηλεύει ή ανταγωνίζεται τη σχέση που έχω και δημιουργεί θέμα ..τι κανείς εκείνη την ώρα πως αντιδράς ,τι στάση πρέπει να παρω ,τι στάση πρέπει να πάρει ο σύντροφος μου?

Συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση μου απλά οι υποχρεώσεις είναι πολλές και ο χρόνος λίγος....kerasi για τον εξαφανισμένο "μπαμπά" της , με την βοήθεια μιας παιδοψυχολόγου της έχω μεταφέρει εως τώρα ότι ,η μαμά και ο μπαμπάς κάποτε ήταν ερωτευμένοι και μετά κάπου δεν τα βρήκαμε και αποφασίσαμε ότι είναι καλύτερα αντί να μαλώνουμε να χωρίσουμε . Στην επόμενη ερώτηση της μικρής "και εγώ γιατί δεν τον βλέπω?" η απάντηση ήταν ότι καμία φορά συμβαίνει αυτό γιατί ο καθένας παίρνει το δρόμο του ...πάντως εως τώρα δεν έχει ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα ...στα 10 χρόνια 2 φορές μου έκανε ερωτήσεις...δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι ...αλλά τουλάχιστον δεν τις έχω μεταφέρει κανένα αρνητικό συναίσθημα...

Καταρχην να κανεις το σταυρο σου που ο πρωην συζυγος δε σας ενοχλει, που δεν ερχεται να σας κανει φασαριες κλπ ή εχετε επικοινωνια? Ειναι καλυτερη η αδιαφορια που δειχνει και το παιδι θα καταλαβει απο μονο του οτι ο βιολογικος φαδερ ηταν ειναι και θα ειναι persona non grata.

Διαζυγιο νομικα εχεις παρει? Εχεις το χαρτι στο χερι σου? Κανενα φραγκο δινει ο εξαφανισμενος? Και θα σου πω για τα υπολοιπα.

διαζύγιο υπάρχει και έχει βγει εις βάρος του ... διατροφή δεν έχει δώσει ποτέ και διεκδίκησα μόνο αυτή που εκδικάστηκε την πρώτη φορά αλλα μετά τα παράτησα γιατί δεν είχα ούτε το κουράγιο ούτε τα λεφτά να καταθέτω συνεχεία αγωγές...

δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ επαφή ...ποτέ δεν υπήρχε από την μέρα που έφυγε..