Aγχος και απόγνωση....

καλησπέρα σε όλους!
Διανύουμε πολύ δύσκολες εποχες και το πιο σίγουρο είναι οτι έρχονται ακόμα πιο επίπονες....
Ειμαι 32,και τα τελ.2 χρόνια δουλέυω μόνη μου..είναι πολύ δύσκολο επαγγελμα,γεμάτο απαιτησεις,άγχος,πίεση...το γεγονος οτι παλευω μόνη μου το κανει ακομα πιο δύσκολο γιατι δεν έχω να στραφώ πουθενα για βοηθεια σε κάποιο προβλημα,έστω και καθημερινο...στηριξη δεν υπάρχει από συγγενικό ή φιλικό περιβαλλον και αυτο με γεμίζει παραπονο αλλά και πιεση γιατι με κανει να μη βλεπω φως..ειμαι στο γραφειο ολη μερα με κοινωνικη ζωη μηδεν,διαβασμα,τρεξιμο ,αγχος και αντιμετωσπιση απο το ευρητερο περιβαλλον ως απειρη ,ασχετη,μικρη και τα σχετικά...όσο και να το παλευω ,αν κ πολλες φορες το χανω,δε βρισκω κανενα λογο να αισιοδοξω...δεν ξερω αν πρεπει να επιμενω σε κατι που δεν μου αποφερει οχι εσοδα αλλα ενα ικανο ποσο να καλυψω τα εξοδα του γραφειου...
Εχω επενδύσει όμως,και ψυχολογικα και συναισθηματικά,εχω παλεψει πολυ και εχω περασει τοσο δυσκολες καταστασεις...το ποναω...δεν θελω να το κλεισω...αν υπάρχξει πιθανοτητα να με οδηγησει καπου απο δω κ περα εγω θα το εγκαταλειψω τωρα?ένας φίλος μου -σε παρομαια κατασταση κ αντικειμενο-μου λεει οτι απλα εθελοτυφλω...
Βρίσκομαι σε μεγαλο δίλλημα...ζω επαρχια και για αλλου δουλεια ουτε λόγος,που?θα πρεπει να φύγω για Αθήνα...και εκει πάλι απο το μηδέν..χωρις την οικογενεια μου,χωρις φιλους,χωρις δουλεια...απ το μηδεν,παλι!

Κ οχι οτι εδω εχω κοινωνικη ζωη ή σχεση αλλά εκει θα χρειαστει να ξεκινησω απο το μηδεν...

Χανω την πίστη μου και το κουραγιο μου...και καθημερινα ειμαι γεματη απογοητευση..βλεπω συγγενεις μου ή κ φίλους και νευριάζω γιατι σκεφτομαι οτι με αποριπτουν χωρις να μου δίνουν την δυνατοτητα πρωτα...
ξερω δεν είμαι η μόνη...αλλα δε με παρηγορει

Με μπερδεψες. Απο τη μια λες οτι δεν εχεις στηριξη απο κανενα συγγενεις φιλους κλπ, δεν εχεις κοινωνικη ζωη, δουλευεις πολλες ωρες, δε βλεπεις ανθρωπο και απ την αλλη οτι οι κοντινοι σε κατακρινουν, οι φιλοι και ο περιγυρος σε θεωρουν ταδε ή δεινα, δεν βγαζω ακρη. Ή το προβλημα σου ειναι απλα το εργασιακο? Αν ειναι το εργασιακο πιο ευκολο ειναι να σου κανω την αποδειξη του φερμα...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Με μπερδεψες. Απο τη μια λες οτι δεν εχεις στηριξη απο κανενα συγγενεις φιλους κλπ, δεν εχεις κοινωνικη ζωη, δουλευεις πολλες ωρες, δε βλεπεις ανθρωπο και απ την αλλη οτι οι κοντινοι σε κατακρινουν, οι φιλοι και ο περιγυρος σε θεωρουν ταδε ή δεινα, δεν βγαζω ακρη. Ή το προβλημα σου ειναι απλα το εργασιακο? Αν ειναι το εργασιακο πιο ευκολο ειναι να σου κανω την αποδειξη του φερμα...

---

Σε μπέρδεψα γιατι?
Το αντικείμενο κ η φύση της δουλείας ειναι τετοια που απαιτει πολλές ωρες,δίαβασμα,έχει τρέξιμο αγχος κλπ...για να σταθεί όμως μια επιχειρηση ,ένα γραφειο, ένα μαγαζί ,οτιδηποτε είναι αυτο θα πρεπει να έχει πελατες,έσοδα..
στο δικό μου ξεκινημα λοιπον δεν ειχα την αναλογη στηριξη απο το ευρυτερο περιβαλλον μου αρα λογικο ειναι να υπ΄ρχει η απαγοητευση κλπ...χωρις να με εχουν εμπιστευτει ή δοκιμασει εφυσηχαζονται λέγοντας "ειμαι απειρη,μικρή κλπ"...
ε όλη αυτη η κατασταση σε φτανει σε τελμα...κ δυστυχως νιωθω οτι τωρα εχω πλησιασει οσο ποτε..

Ok, αρα εχεις ανθρωπους γυρω σου απλα δε σε στηριζουν, σου τη λενε με μια φραση. Σωστα? Και αυτο σε αποδυναμωνει και σου κοβει τα φτερα να συνεχισεις την προσπαθεια στη δουλεια? Νομιζω τωρα σ επιασα.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Ok, αρα εχεις ανθρωπους γυρω σου απλα δε σε στηριζουν, σου τη λενε με μια φραση. Σωστα? Και αυτο σε αποδυναμωνει και σου κοβει τα φτερα να συνεχισεις την προσπαθεια στη δουλεια? Νομιζω τωρα σ επιασα.

---

Καπως ετσι...δε μου τη λένε σε μορφή κόντρας,απλά η στάση και η πεποιθηση τους εκφραζει αυτό...
Δε μου κόβει τα φτερά αλλά σίγουρα με αποτρέπει να κάνω όνειρα και να ελπίζω σε κατι καλύτερο..

Μαλιστα. Να σε ρωτησω κατι αλλο, η δικη σου γνωμη για τη ζωες των ατομων αυτων, οταν ειναι επικριτικη, κατα ποσο τους επηρεαζει στους στοχους τους? πχ τη μαμα σου, αδερφια, φιλους, γνωστους κλπ?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Μαλιστα. Να σε ρωτησω κατι αλλο, η δικη σου γνωμη για τη ζωες των ατομων αυτων, οταν ειναι επικριτικη, κατα ποσο τους επηρεαζει στους στοχους τους? πχ τη μαμα σου, αδερφια, φιλους, γνωστους κλπ?

---

Καταλαβαίνω την ερωτηση σου και μου αρεσει κ όπως τη θέτεις...
αλλά δεν είμαι ούτε δημόσιος ουτε ιδ.υπάλληλος...δυστυχώς για να μπορέσουν τα όνειρα να πάρουν κα΄ποια μορφή δεν αρκεί να κάνω όνειρα μόνο,να βάλω στόχους ,να σκέφτομαι αισιόδοξα κλπ...πρεπει πρακτικά να μπορέσω να το κρατήσω ανοικτό το γραφείο..πως θα γίνει αυτό?τα έσοδα κα το πελοτολόγιο ειναι μηδαμινά ..που να ελπίζω?σε καλύτερες μέρες?δεν θέλω να γίνομαι γκρινίαρα,κ δυστυχώς μερα με τη μέρα με πνιγει ολο κ περισσοτερο...δε βγαινει ακρη..που να στηριχτώ?

Μη μπερδευεσαι. Αλλο το θεμα της ελλειψης στηριξης και αλλο το θεμα της πορειας του γραφειου. Πρεπει να ρθεις στο σημειο να μη σε αγγιζουν τα λογια των αλλων, απ οπου και αν προερχοντε. Πρεπει να δεις γιατι τα λογια καποιων ατομων εχουν αντικτυπο σε σενα. Τωρα για το αν θα συνεχισεις τη δουλεια αυτη ειναι διαφορετικο θεμα. Γιατι μπορει να ειχες την τελεια επιθυμητη στηριξη απο ανθρωπους. Αυτο δε σημαινει οτι οπωσδηποτε θα παει καλα το γραφειο. Απλα εσυ θα ενιωθες ακμαιο το ηθικο σου. Ξεκινα λοιπον να μπεις σε μια λογικη του να σε αφηνουν ανεπηρεαστη οι σκεψεις και τα σχολια που κανουν οι αλλοι για σενα. Ουτε και το ηθικο σου γτ ετσι αγεσαι κ φεερεσαι απο τις βουλες των αλλων. Η αυτοεικονα σου δεν πρεπει να ναι συναρτηση του τι λενε οι αλλοι για σενα, οπως απ οτι εχεις παρατηρησει οτι κανουν ολοι οι αλλοι. Αληθεια τι δουλεια ειναι αυτη?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Μη μπερδευεσαι. Αλλο το θεμα της ελλειψης στηριξης και αλλο το θεμα της πορειας του γραφειου. Πρεπει να ρθεις στο σημειο να μη σε αγγιζουν τα λογια των αλλων, απ οπου και αν προερχοντε. Πρεπει να δεις γιατι τα λογια καποιων ατομων εχουν αντικτυπο σε σενα. Τωρα για το αν θα συνεχισεις τη δουλεια αυτη ειναι διαφορετικο θεμα. Γιατι μπορει να ειχες την τελεια επιθυμητη στηριξη απο ανθρωπους. Αυτο δε σημαινει οτι οπωσδηποτε θα παει καλα το γραφειο. Απλα εσυ θα ενιωθες ακμαιο το ηθικο σου. Ξεκινα λοιπον να μπεις σε μια λογικη του να σε αφηνουν ανεπηρεαστη οι σκεψεις και τα σχολια που κανουν οι αλλοι για σενα. Η αυτοεικονα σου δεν πρεπει να ναι συναρτηση του τι λενε οι αλλοι για σενα, οπως απ οτι εχεις παρατηρησει οτι κανουν ολοι οι αλλοι. Αληθεια τι δουλεια ειναι αυτη?

---

Δε διαφωνώ..κ θα υπάρξουν κ αυτές οι μέρες...είναι όμως αλληλενδετα...οταν βλεπεις οτι μπορεις,οτι αγωνιζεσαι,οτι το παλευεις παρολες τις δυσκολίες κ ολο αυτο ΔΕΝ εχει αποτελεσμα πως να το κάνουμε?εσοδα και πελάτες δεν θα υπάρξουν πως θα μπορεσει να ειναι ακμαιο το ηθικο,να συνεχισω να πιστευω οχι στις δυνάμεις μου αλλα στο μοτιβο οτι θα τα καταφερω,πως γίνεται?εγω σου λεω ναι,θα την βρω την ακρη και τη λύση στο οποιο προβλημα γιατι θα το παλέψω με νυχιακ δοντια αλλα για να δημιουργηθει εστω κ προβλημα θα πρεπει να γινει η κινηση και να σου δειξει εμπιστοσυνη,να σου δωσει το βημα να του αποδειξεις...2 χρονια ειμαι,λογιστικο γραφειο εχω αλλα δεν...δεν ....και κουραστηκα να ακουω αερολογιες...του τυπου σκεψου θετικα

Παλι μπερδευεσαι πινκο. Μη συναρτας την εξελιξη της δουλειας με τα σχολια των αλλων. Το πως θα παει η δουλεια κ αν θα το κλεισεις ειναι αλλο κεφαλαιο και εξαρταται απο οικονομικες παραμετρους. Αρα εν κατακλειδι, κοιτας να μην επηρεαζεσαι απο το τι λεν οι αλλοι ακομα κ η μαμα και μετα κοιτας τι θα κανεις στο θεμα εργασια.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Παλι μπερδευεσαι πινκο. Μη συναρτας την εξελιξη της δουλειας με τα σχολια των αλλων. Το πως θα παει η δουλεια κ αν θα το κλεισεις ειναι αλλο κεφαλαιο και εξαρταται απο οικονομικες παραμετρους. Αρα εν κατακλειδι, κοιτας να μην επηρεαζεσαι απο το τι λεν οι αλλοι ακομα κ η μαμα και μετα κοιτας τι θα κανεις στο θεμα εργασια.

---

θΑ διαφωνησω,ναι μεν εξαρταται απο οικονομικες παραμετρους αλλά οχι αποκλειστικά και μονο απο αυτο...και σου λεω οκ εγω ειμαι εισοδηματιας και καταφερνω κ συντηρω το γραφειο κ τα οποια εξοδα μπορει να εχει ,και παλι ομως μπορει να προζχωρησει και να παει παρακατω χωρις πελατες?πως?οσο κ να θελω να μην επηρεαστω κ να κρατησω το γραφειο καθημερινα η σκεψη οτι όλο αυτο ειναι ματαιο δε με αφηνει...ειμαι 32,ρισκαρω και εχω "επενδυσει" σε κατι που αν το αφησω ,παλι ξεκιναω απο το μηδεν...και οσο πιο πολυ το παρατεινω τοσο περισσοτερο "καθυστερω" την προσαρμογη μου στο ξεκινημα απο το μηδεν...

ΚΑΙ ΘΕΛΟΝΤΑΣ Κ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙς ΣΤΙς ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΟΥ...Η ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΕΤΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΠΙΣΤΗ

Αγαπητο μελος καλησπερα,
καταρχην, και μονο που πηρες την αποφαση και προσπαθησες, επενδυσες και αγωνιστηκες, θα πρεπει να το αναγνωρισεις στον εαυτο σου και να του δωσεις συγχαρητηρια. Δεν εχουν ολοι το ιδιο σθενος και αποφασιστηκοτητα. Η εποχη ειναι δυσκολη ναι, ωστοσο δεν πρεπει να το βαλεις κατω. Επισης δεν ειναι ολες οι εποχες του χρονου ιδιες. Υπαρχουν περιοδοι που ολοι περνανε την περιοδο του τρεξιματος, της αγωνιας, της ελλειψης χρονου, κτλ. Η ελλειψη κοινωνικης ζωης ειναι συχνο φαινομενο, απο φοιτητες, επαγγελματιες, οικογενειαρχες. Το να ξεκινησεις απο το μηδεν ξανα, δε γνωριζω κατα ποσο θα ηταν επιτυχες τωρα. Η λεξη κλειδι ειναι η υπομονη. Και ναι, ξερω οτι εχεις ηδη κανει πολυ. Αλλα και ποιος δεν κανει? Η επιτυχια σου χρωσταει και εαν συνεχισεις την επιμελη και σωστη δουλεια, θα σου δωθει. Χρειαζεται ομως χρονο.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Αγαπητο μελος καλησπερα,
καταρχην, και μονο που πηρες την αποφαση και προσπαθησες, επενδυσες και αγωνιστηκες, θα πρεπει να το αναγνωρισεις στον εαυτο σου και να του δωσεις συγχαρητηρια. Δεν εχουν ολοι το ιδιο σθενος και αποφασιστηκοτητα. Η εποχη ειναι δυσκολη ναι, ωστοσο δεν πρεπει να το βαλεις κατω. Επισης δεν ειναι ολες οι εποχες του χρονου ιδιες. Υπαρχουν περιοδοι που ολοι περνανε την περιοδο του τρεξιματος, της αγωνιας, της ελλειψης χρονου, κτλ. Η ελλειψη κοινωνικης ζωης ειναι συχνο φαινομενο, απο φοιτητες, επαγγελματιες, οικογενειαρχες. Το να ξεκινησεις απο το μηδεν ξανα, δε γνωριζω κατα ποσο θα ηταν επιτυχες τωρα. Η λεξη κλειδι ειναι η υπομονη. Και ναι, ξερω οτι εχεις ηδη κανει πολυ. Αλλα και ποιος δεν κανει? Η επιτυχια σου χρωσταει και εαν συνεχισεις την επιμελη και σωστη δουλεια, θα σου δωθει. Χρειαζεται ομως χρονο.

---

Μολις ετοιμάζουν να κλέισω τον υπολογιστή,είμαι απο τις 8:30 στο γραφείο ,πέρασα μια φρικτή μερα με απιασιες σκεψεις και συναισθηματα και δεν καταφερα να δουλεψω ετσι όπως επρεπε...
το μυαλο μου χαμένο και θολο..μονο τωρα πριν κανα 2ωρα καταφερα να συντονιστώ και να δουλέψω...
Ηταν μια νοτα αισοδοξιας το μνμ σου...με αγγιξε!μακαρι να κατφερω να σταθω στο υψος μου να περασει η φουρτουνα και μετα με καθαρο μυαλο να πάρω μια απόφαση όσο πιο ανώνυδη γίνεται...
Σευχαριστώ,πραγματικά!
καλό βράδυ σου εύχομαι...

Γεια σου pinko! Δυστυχώς οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν αρκετό άγχος και τρέξιμο και ειδικά στη χώρα μας, προσπαθούν χωρίς στήριξη κι ενθάρρυνση. Συνήθως είναι ιδιαίτερα δύσκολη η πρώτη 5ετία. Μέχρι τώρα τι κινήσεις έχεις κάνει για να προσελκύσεις πελατεία, και τι δυνατότητες υπάρχουν στο μέρος που μένεις? Αξιοποίησε κάθε διαθέσιμο μέσο να προωθήσεις τον εαυτό σου και μην το βάζεις κάτω, η θετική διάθεση κι η επιμονή κάποια στιγμή φέρνει αποτελέσματα. Κατανοώ απόλυτα την απογοήτευση για τους συγγενείς και φίλους... Εννοείς δεν σε συστήνουν σε κόσμο ή δεν απευθύνονται οι ίδιοι σε εσένα?

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Γεια σου pinko! Δυστυχώς οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν αρκετό άγχος και τρέξιμο και ειδικά στη χώρα μας, προσπαθούν χωρίς στήριξη κι ενθάρρυνση. Συνήθως είναι ιδιαίτερα δύσκολη η πρώτη 5ετία. Μέχρι τώρα τι κινήσεις έχεις κάνει για να προσελκύσεις πελατεία, και τι δυνατότητες υπάρχουν στο μέρος που μένεις? Αξιοποίησε κάθε διαθέσιμο μέσο να προωθήσεις τον εαυτό σου και μην το βάζεις κάτω, η θετική διάθεση κι η επιμονή κάποια στιγμή φέρνει αποτελέσματα. Κατανοώ απόλυτα την απογοήτευση για τους συγγενείς και φίλους... Εννοείς δεν σε συστήνουν σε κόσμο ή δεν απευθύνονται οι ίδιοι σε εσένα?

---

Mαρινα καλημέρα!Αν κ σε καποιο βαθμο ήξερα ότι είναι δύσκολος δρόμος σίγουρα δε φανταζόμουν το πόσο...υπάρχουν μέρες που τα βγάζω πέρα με δύσκολα φύσης προβλήματα και άλλες που απελπίζομαι...ξέρω ότι ακόμα είναι αρχή, 2 χρόνια αλλά είμαι και 32..και αυτο με φοβίζει,εχω αφοσιωθεί σε κατι που ίσως να μην έχει νόημα να το παλέυω άλλο....δυνατοτητες υπάρχουν γιατι ειμαι σε επαρχια,τουριστικη περιοχή και σίγουρα θα μπορουσαν πολλοι να με στηριξούν...έχουν επιχειρησεις,είναι ελ.επαγγελματιες κλπ...υπαρχει δηλ η δυνατοτητα ..βλεπω όμως οτι δεν υπαρχει η διαθεση!!εχω Συγγενεις φαντάσου πολυ κοντινους που δεν με εμπιστευονται για μια απλη δήλωση....για τις επιχειρησεις τους ουτε λόγος...καμια προσπαθεια στηριξης ενος νεου ανθρωπου...και αυτο με απογοητευει και με γεμιζει παραπονα...με απορριπτουν θεωρόντας οτι είμαι "μικρη κ απειρη"...κ η ειρωνι;α στην όλη αυτη υποθεση ειναι οτι τα μεγαλα λογιστικα γραφεια της περιοχης που εχουν θυσαυρίσει δεν ασχολουνται σε βαθος για μια υποθεση,εγω βλεπω κ λάθη,παραλειψεις ακομα κ σε απλα πραγματα...κ όχι οτι εγω ειμαι αλανθαστη αλλα λόγω φόβου,τα ψαχνω παντα παραπάνω,ασχολουμαι επι της ουσιας κ οχι να πληρωθω κ τελος....πριν 2 χρονια φαντασου ειπα στην κολλητη μου ,οταν δεν ειχα ανοιξει ακομα γραφειο ελα να σου κάνω τη δήλωση σου(δηλωση πλακας,μισθωτη ηταν) κ μου απαντα:ρε συ την κανω στη λογιστρια του μπαμπα μου που δε μου παιρνει λεφτα!!!η γελοια!!!που επι μια πενταετια εκανα δηλωσεις κλπ σε γνωστους μου κ φίλους κ δεν επαιρνα φραγκο!!!

ο θειος μου(συνταχιουχος) που μπαινοβγαινει σπιτι μας καθε μερα θα στειλει τα χαρτια του στην αθηνα για να του κανει τη δηλωση μια λογιστρια εκει,δε ντρεπεται?αναρωτιεμαι...
με τετοιες σκεψεις γεμιζω το μυαλο μου..λάθος μου,το ξέρω!!!