Η φίλη μου η Κατερίνα, είναι μια ζωντανή, δραστήρια κοπέλα.
Ζει μόνη της, αν και έχει σοβαρό κινητικό πρόβλημα, είναι καλλιεργημένη, με πολλές γνώσεις, αίσθηση του χιούμορ και ερωτεύσιμη ως γυναίκα όπως λένε οι άνδρες φίλοι της....
Αλλά, το θέμα σεξ σταματά γι' αυτήν εδώ. Ο πρώτος της μεγάλος έρωτας, αδέσμευτος άνδρας στα 40 και κάτι του, "κώλοσε", μόλις εκφράστηκαν ανοιχτά τα αισθήματα της κοπέλας. "Σ' αγαπώ", "μόνο μιια γυναίκα σαν κι εσένα ήθελα να με αγαπήσει", το μόνο που θέλω είναι να χαμογελάς, αλλά φεύγω...!!!!
Ο άλλος, ένας παιδικός της φίλος, την πλησίασε, άνοιξε όλη την "ατζέντα'σεξ - έρωτας' αλλά θωρακίστηκε πίσω από τον πολύχρονο γάμο, που μέχρι τότε περνούσε βαθιά κρίση.
Ο ψυχολόγος που παρακολουθεί κατά καιρούς την όμορφη και ευαίσθητη φίλη μου, την παροτρύνει να συνεχίσει δυναμικά τη ζωή και να μην απογοητεύεται. Ομως και τι δεν άκουσε από τους δύο παραπάνω άνδρες η κοπέλα αυτή, με αφορμη την τετραπληγία της!
Να στραφεί στον αυνανισμό, σε βοηθήματα, τους βάζει ιδέες, είναι μάγισσα, ανώτερή τους τόσο που να μην την απασχολεί ο σαρκικός έρωτας, να βρει μόνιμη παρέα συγκάτοικο. Φυσικά και οι δύο άντρες... "ξέχασαν" τις υποσχέσεις που έδιναν τον πρώτο καιρό.
Επεσε σε κατάθλιψη η Κατερίνα, που δεν επιθυμεί να είναι δέσμια των τραυματικών παιδικών και νεανικών της χρόνων. Προσπαθεί να .ξεπεράσει τον παντρεμένο φίλο της, μαζί με τις μπαρούφες του και τη γαργάρα της προκατάληψης:-)
Το ερώτημα όμως παραμένει. Εχουμε το δικαίωμα από απόσταση, χωρίς καλά καλά να γνωρίζουμε τον άλλον να βγάζουμε συμπεράσματα, να καταδικάζουμε με θεωρίες ή πλάνα που οι ίδιοι δημιουργούμε στο μυαλό μας;
Θελουμε ακόμα τον ανάπηρο μόνο να τον θαυμάζουμε, σαν ένα διατηρητέο γραφικό χωριο, όπως λέει κάπου η ψυχολόγος και συγγραφέας Φωτεινή Τσαλίκογλου;
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και θα χαρώ ν' ακούσω τις απόψεις σας.