θελω να αυτοκτονησω

πιθανοτατα ειμαι σε λαθος thread,συγγνωμη ψυχαναγκαστικοι συντροφοι αλλα δεν ειδα υποκατηγορια αυτοκτονιας και ειπα να ποσταρω εδω, γιατι ο ψυχοθεραπευτης λεει πως ειμαι φοβικος με τη ζωη-ιδψ ...Απλη η περιπτωση μου, δεν εχω λογο να ζω.Δεν υπαρχει λογος για προσπαθεια δεν υπαρχει καμια ηλιαχτιδα φωτος ,δεν ειμαι αυτος που θα ηθελα να ειμαι...βασικα κοιταζω πισω μου και βλεπω οτι οριζω την εννοια της καταντιας, σε ολα τα επιπεδα...εχω αποτυχει στα παντα-> σιχαινομαι τον εαυτο μου, ψαχνω απεγνωσμενα να βρω κατι να με κρατησει στη ζωη αλλα ματαια,ολα ματαια....δεν υπαρχει κανενας λογος...Αρνουμαι τα παντα, τιποτα δεν με ικανοποιει...Για να γινω πιο συγκεκριμενος, σταδιακα η ζωη εφυγε μεσα απο τα χερια μου,με αποτελεσμα να κοιταζω πισω και να θεωρω αδιανοητο οτι εχει συμβει, μοιαζει σαν 1 κακο ονειρο αλλα καθε μερα ξυπναω και δυστυχως βλεπω οτι οντως ειναι αυτη η ζωη μου..εχουμε και λεμε¨
ΙΔΨ Διαταραχη με τασεις προτυπα τελειομανιας
Καταθλιψη
Διαταραχη της εξωτερικης εμφανισης, ετσι λεει ο ψυχολογος εγω προσωπικα θεωρω πως εχει αλλοιωθει το προσωπο μου
Αρνηση προς το οτιδηποτε,καμια δυνατοτητα να πεισθω στις προτεινομενες λυσεις του θεραπευτη,δεν αποδεχεται τη θεωρια μου πως θελω να αυτοκτονησω ως αποροια κινητρων-αλλα στηριζει την κατασταση μου στην εννοια της φοβιας για ζωη
Υπογαμασφαιριναιμια....σοβα ρη ασθενεια στο αιμα,το ανοσοποιητικο δεν παραγει καποιες απαραιτητες ουσιες-σφαιρινες-επιρρεπης σε λοιμωξεις και σε καρκινο μελλοντικα
Μαζοχιστικες τασεις
Αγχωδεις διαταραχες
TINITUS
Σωματικα προβληματα αρθωσεων αναπτυξιακα και ατυχημα με αποτελεσμα να μην μπορω να αθληθω στο "αντικειμενο" που αγαπω
Εθισμος στο τσιγαρο , στον υπολογιστη
Κοινωνικη Απομονωση
Οικογενειακα προβληματα
Αισθημα καθημερινου βασανου ανευ προοπτικης βελτιωσης της καταστασης

ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ? ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΧΑΘΗΚΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ? ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΧΑΡΟΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ? ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΧΑΡΕΣ-ΗΔΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΞΑΝΑΒΡΩ? ΤΕΛΟΣ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΠΟΥ ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ,ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΚΑΙ ΛΕΣ "ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΛΕΜΕ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!"

ΑΝΑΖΗΤΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.....Θεωρω την αποφαση μου να αυτοκτονησω ως λογικη αρνηση σε 1 ματαιη ζωη κατωτερου επιπεδου απο την προγραμματισμενη....ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΖΩ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ? ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΑΛΕΥΩ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΖΩΝΤΑΝΟΣ....ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΣ? ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΘΕΛΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ Κ#@ΛΟΖΩΗ, ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΩΝΕ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ? ΝΑΙ, ημουν ευφυης,ΝΑΙ ,ειχα φυσιολογικες σχεσεις με το ετερο φυλλο,ΝΑΙ ειχα κοινωνικη ζωη,ΝΑΙ υπηρχαν ατομα που με θαυμαζαν,ΝΑΙ βρισκομουν σε 1 υψηλο επιππεδο φυσικης καταστασης
ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΑΝΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΖΕΙΣ? ΟΤΑΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ-ΠΟΥ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ- ΣΕ ΒΓΑΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 70% ΑΝΑΠΗΡΟ ΚΑΙ ΔΕΝ! ΔΕΝ! ΗΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΕ ΤΙ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΑΣ?
ΤΕΛΟΣ, ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΟΣΟΙ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ! ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ
ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ?

ξεχασα να αναφερω κατι βασικο που ειδα και σε 1 αλλο νημα...ζω καθαρα και μονο μεχρι στιγμης για να μην πληγωσω τη μητερα μου, αλλα ειναι τοσο δυσκολο που ωρες ωρες ξεσπαω και πανω της και σκεφτομαι πως απτο να τη σκοτωνω μερα με τη μερα,σκεφτομαι ποσο ασχημα νοιωθει βλεπωντας το γιο της να παραπεει ,ισως να ηταν καλυτερα να την απαλλαξω απο αυτο το αργο βασανιστικο μαρτυριο που ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ, ισως να ειναι καλυτερα να τελειωσει καποια στιγμη, δεν υπαρχει λογος να την παιδευω στο καθε μερα, αν ηξερα οτι η υπαρχουσα κατασταση ειναι πιο επωδυνη γι αυτην-απο την ενδεχομενη απωλεια της αυτοκτονιας- θα το ειχα ηδη κανει

Tρελός δεν είσαι, είναι απολύτως κατανοητά όλα αυτά που γράφεις. Τι γίνεται όμως αν στην επόμενη πίστα (εννοώ μετά απο αυτό που έχεις στο μυαλό σου να κάνεις)
συναντήσεις κάτι χειρότερο απο αυτό που ζεις τώρα; Γιατί να πας εκεί μια ώρα αρχύτερα; Σκέψου το.

Όσο για το ερώτημα σχετικά με την μητέρα σου, ένα είναι σίγουρο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απώλεια απο το χάνει μια μητέρα το παιδί της. Άρχισε να αντιμετωπίζεις ένα ένα τα προβλήματά σου αρχίζοντας απο αυτό που έχει τον μικρότερο βαθμό δυσκολίας για σένα έτσι ώστε κάτι να καταφέρεις και σιγά σιγά θα παίρνεις θάρρος και θα τα αντιμετωπίσεις όλα.

Ποσα χρονια εισαι σε αυτη την κατασταση και πως ξεκινησε?
Δουλευεις?

Προσπάθησε να είσαι κοντά σε ανθρώπους που σε αγαπούν και τους αγαπάς και να το ρίξεις στο χιούμορ.Θα ήταν καλό να βρεις ένα ψυχολόγο σε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα και να ξεκινήσεις κάποιες συνεδρίες να ανεβεί το ηθικό σου για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις και τα υπόλοιπα. Κουράγιο, σε καταλαβαίνουμε, ό, τι θες γράψε μας.

Φίλε, αν καταλαβα καλα όλα ξεκινησαν απο καποιο ατυχημα? που σου προκαλεσε καποια αναπηρια? θα θελες να γινεις πιο σαφης σ αυτο?
Να μου επιτρεψεις να τις επαναλαβω αυτα τα ωραια που λες για σενα, όπως τις παραθετεις, ευφυης, φυσιολογικες σχεσεις με το ετερο φυλλο, κοινωνικη ζωη, ατομα σε θαυμαζαν, βρισκοσουν σε 1 υψηλο επιππεδο φυσικης καταστασης? γιατι να χαθουν πλήρως? παρα το προβλημα δεν μπορεις να βρεις μεσα σου τις ψυχικες δυναμεις μακρια απ την απογοητευση που νιωθεις ωστε αυτα τα ωραια να συνεχισουν να υπαρχουν σ ενα καλο βαθμο?

Έχεις στολίσει τον προηγούμενο εαυτό σου με τα προικιά της βενετιάς και τον σημερινό με τα ξόμπλια του νεόπτωχου, λολ
Τι σημαίνει δηλαδή είχα προοπτικές επιτυχίας? Επιτυχία πάλι τι σημαίνει? Η ευφυία? Ακόμη κι αυτή, αλλάζει όταν τη δεις από αλλού.
Οι "φυσιολογικές" σχέσεις? Δεν υπάρχουν, είναι κοινωνικές νόρμες. Κουσούρια? Άπειρα, γιατί ο καθένας είναι διαφορετικός και όχι τέλειος ώστε να ξαπλώνει στον Προκρούστη.
Κοινωνική ζωή? Πάμπολλες φορές βασισμένη σε συμβιβασμούς και ψεύτικες συμπεριφορές. Σοβαρή ασθένεια? Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν με αυτή και δίχως να νιώθουν την τάση αυτοκτονίας. Υπήρχαν άνθρωποι που με θαύμαζαν. Κακώς, γιατί δεν ήσουν ήρωας και ήρωες δεν υπάρχουν. Γι αυτό σκότωσε τον ήρωα που είχες ντυθεί παλιά
και ξεκίνα να είσαι ένας νέος εαυτός, που μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά που έχει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά όχι καταναγκαστικά και με τελειοθηρία, γιατί εκεί γίνεσαι του εαυτού σου ο μπάτσος. Και μπάτσους θέλουμε? Απάντησέ το εσύ.
Και κάτι άλλο. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει αν κάποιος θέλει να αυτοκτονήσει, κάποιος άλλος να θέλει να τον "σώσει". Αυτό δεν υπάρχει δλδ, νομίζω πως αν ένας άνθρωπος έχει περισσότερους λόγους να το κάνει, θα το κάνει έτσι κι αλλιώς. Αλλά να σώσω κανέναν δε θέλω, και δε νομίζω πως μπορώ να το κάνω, πόσο μάλλον σ'ένα φόρουμ, οπότε η βοήθεια που ζητάς δεν έχει να κάνει με το να σε γλιτώσει κάποιος από δική σου απόφαση, κι ελπίζω να μην το βλέπεις έτσι.

Τρελός δεν είσαι.
Απελπισμένος είσαι.
Και η απελπισία δεν είναι ο καλύτερος οδηγός όταν αντιμετωπίζεις δύσκολες καταστάσεις.
Να ψάξεις να βρείς άλλον οδηγό.

Και να σου πώ κάτι.
Το τι θα ξημερώσει στη ζωή σου ΔΕΝ το ξέρεις.
Το να προεξοφλείς ότι μόνο αρνητικά θα έχει είναι παιχνίδι του μυαλού σου. Και μάλιστα άσχημο παιχνίδι. Γιατί το μυαλό σου (και όχι η όντως σκληρή πραγματικότητα που ζείς) δε σου αφήνει να χαρείς τα χίλια πράγματα που μπορείς να χαρείς.

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας, ειλικρινα not even in my wildest expectations τοσες απαντησεις....Θα αρχισω παρατηρωντας πως καποιοι ειστε "ψημμενοι" απο ψυχολογο βλεπω στην απαντηση σας τα εγομενα του δικου μου...
@φροζεν ...Φιλε μου αμφιβαλλω αν μπορουν τα πραγματα μπορουν να υπαρξουν χειροτερες συνθηκες απτις υπαρχοντες,επισης η απωλεια ειναι προβλημα, η καθημερινη ματαιωση που βιωνει βλεποντας με απεγνωσμενο,κατατονικο,να καθομαι ολη μερα σε 1 pc διχως καμια ορεξη για ζωη δεν ειναι εξισου επιπονο?δεν περναει μερα που να μην σκεφτω οτι θα βγαλει καρκινο που εχει τετοιο γιο..
@belteguese Δυστυχως απο παιδακι ημουν σε περιεργη φαση γιατι ανεκαθεν υπηρχαν εντονα ενδο-οικογενειακα προβληματα(πατερας τοξικομανης ,ο οποιος με εβλεπε ανταγωνιστικα με ζηλια,ισως γιατι ειχε κι αυτος τεραστια θεματα οικογενειακα)..Παρολαυτα μεχρι την εφηβια αντεχα δεδομενου πως ενοιωθα 1 χαρα με τον εαυτο μου,παρολο που ειχα ηδη αρχισει να στερουμαι τον αθλητισμο λογω προβληματων στα γονατα.Σαν μαθητης δεν υπηρξα κατι εξαιρετικο ,αλλα ανεκαθεν στην ανω μεσαια ανω ταξη (αν μπορουμε να δωσουμε 1 κλιμακα)
..ισως το ατυχημα μου να ηταν η αρχη 1 σταδιακης διαλυσης, οπως το αντιλαμβανομαι προσωπικα.Οκ μεχρι τοτε υπηρχαν θεματα ,πολλα, αλλα ενοιωθα ακομα οτι μπρουσα να ανταπεξελθω, ικανος γεματος ονειρα,ισως και over-confident.Επειδη αυτο συνεπεσε με την αρχη της ενηλικης ζωης,αναγνωριζω πως σταδιακα παραιτηθηκα,αρχισα να ακολουθω τη ζωη χωρις πρωτοβουλιες βλεψεις και παθος ,αναζητωντας εφημερες απολαυσεις,απκτωντας κακες συνηθειες καπνισμα αλκοολ χαρτοπαιξιες,αρχισα να βαζω κιλα, μεχρις οτου που φτανουμε στο σημερα που δεν αναγνωριζω ποιος ειμαι..Δουλεψα παραλληλα ,τελειωσα και 1 σχολη ,και φτανουμε στο σημερα που συν τοις αλλοις ειμαι και ανεργος,αλλα δεν το φερω βαρεως γιατι λογω συναισθηματικης φορτισης δεν μπορω να εργαστω
Μεσα σε αυτο το διαστημα οπως ανεφερα στην προηγουμενη αναρτηση, συνεβησαν διαφορα περιεργα,βγηκαν στην επιφανεια πολλα χουγια που δεν ηθελα ,και γιγαντωνονται μερα με τη μερα.
@μανωλης...Φιλε μου το χιουμορ δεν μπορει να με κανει distract απαυτη τη φαση στην οποια ειμαι,ουτε μπορω να ειμαι κοντα σε ατομα που αγαπω γιατι τους μαυριζω, δεν θελω να χω καν επαφες με τη μητερα μου για να μην τη ταλαιπωρω περαιτερω, ηδη το φερω ενοχικα που εξελιχθηκα σε τετοιο φυντανι..ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟ...ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΑ -> meaning εγω θα κατσω με τους δαιμονες, θα πρεπει να δαπανησω χρονο κατα τον οποιο αναγκαζομαι να μετριασω τα θελω που ειχα καποτε ,γεγονος που δεν με βοηθα να επιλεξω τη ζωη ( δεν εχω κινητρο να συμβιβαστω σε lower standards of living) αλλα μαλλον την ευκολη λυση της αυτοκτονιας καθως ειναι τοσο πολλα αυτα που εχω χασει και διχως αυτα δεν βλεπω λογο να ζω (εχουμε δαπανησει ωρες ατελειωτες να προσπαθω να εξηγησω πως ως ηδονιστης δεν εχουν μεινει πολλες επιλογες για χαρα, αλλα μπροστα μου βρισκω αδιεξοδα που μονο παταιωση κρυβουν)
@ιοαννης...Συνονοματε ευλογη η αποροια η αποροια σου...Λογω ατυχηματος στερηθηκα τον αθλητισμο ολοκληρωτικα , και τη θεση του πηραν το τσιγαρο τα meaningless ξενυχτια η χαρτοπαιξια και οι καφεδες με εταιρους αργοσχολους φοιτητες. Εκτεθηκα σε κορτιζονη λογω ατυχηματος και ως μεσω αντιμετωπισης αλλων ιογενων παραγοντων (που κατ'εμε μαλλον εξηγει και την αλλοιωση στα χαρακτηριστικα του προσωπου μου), εβαλα κιλα λογω κακης διατροφης,αποχαυνωθηκα λογω ψυχοσυνθεσης και ελλειψης σεροτονινης απο αθλητισμο , η σχολη μου ως αδιαφορη δεν μου εδωσε κινητρο να ασχοληθω σοβαρα με αποτελεσμα να χασω και κομματι της ευφυιας μου, σεξουαλικα αρχισαν να ξυπνανε διαφορα ενστικτα. και μαλλον αρχισα να δυσανασχετω εντονα με τη ζωη μου οταν εχασα 1 πολυετη σχεση οταν τις εξομολογηθηκα τις σκεψεις που ειχαν αρχισει να γινονται εμμονες..Υποθετω πως οταν χωρισαμε τοτε ειδα πραγματικα ποσο πισω εμεινα και ποσο πολυ ειχα αλλαξει, λογω σχεσης ξεχνιομουν ,απλα εν τελει ,τωρα ,κοιταζω πισω και βλεπω το χαος και τη καταντια...Α και το κερασακι φετος εβγαλα και προβλημα υγειας στο ανοσοποιητικο, ετσι γιατι δεν ειχα αρκετα φαινεται...
Confide, νομιζω πως η "επιτυχια" ειναι υποκειμενικη ,αν και τοτε ενοιωθα κοντα στους στοχους μου, τους εβλεπα εφικτους, πλεον δεδομενου οτι ειναι ανεφικτοι ,δεν υπαρχουν καν νεοι..
Φυσιολογικες σχεσεις υπο την εννοια της στατιστικης και οχι του Στατιστικου λαθους που απεγινα σε πολλους τομεις της ζωης μου, βλεπε σεξουαλικο και διαταραχες προσωπικοτητας (εχω και στοιχεια οριακου ατομου) ...Κοινωνικη ζωη και ψεμμα? Ναι οκ ,αλλα καλυτερα να μπορεις να ελισεσαι στο ψεμμα παρα στην απομονωση ως κοινωνικο αποβλητο, υπαρχει μεταβολη και αποκει που βιωνα το θαυμασμο πλεον βιωνω την απορριψη, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΒΑΘΜΟ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ...ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΗΡΩΑ? ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΗΡΩΑ ΜΙΛΑΜΕ? ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ 1 ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ...οσο γα την ερωτηση σωσιματος, δεν εχεις αδικο, απλα, εθεσα 1 ερωτημα...ΠΟΣΟ ΤΡΕΛΟΣ ΕΙΜΑΙ που νοιωθω οτι η μονη λογικη λυση ειναι η αυτοκτονια? αποψεις ζηταω, οχι γιατρεια....
justine δυστυχως θεωρω πως η προεξοφληση του μελλοντος ειναι αποτελεσμα ερευνας και συνειδησης πως πλεον ειμαι κομματι μειονοτητων και περιθωριακος βασει taboo της κοινωνιας. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΥΑΛΟΥ, ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΡΟΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ FEEDBACK πΟΥ ΔΕΧΟΜΑΙ
και επειδη ειμαι ρηχος και επιφανειακος στο επακρο, και δεν θελω να αλλαξω, αλλα να ικανοποιησω τις ματαιοδοξιες μου, μαλλον βλεπω πως δεν υπαρχει λυση γιατι δεν νοιωθω ικανος να αποδεκτω τη κατασταση στην οποια βρισκομαι (την γνωριζω αλλα δεν μπορω να πορευτω με αυτη - και η μεχρι τωρα πορεια με το ψυχολογο δεν με εχει ωφελησει)

εχω μερικές απορίες........θες να σου πούμε λόγους για να μην αυτοκτονήσεις που εσύ θα δεχθείς σαν καλούς λόγους? θες να σου πούμε πως εχεις δίκιο που θες να αυτοκτονήσεις? θες απλά να εκφράσεις τις σκέψεις σου? με λίγα λόγια ... χρειάζεσαι βοήθεια κ υποστήριξη ή απλά μοιράζεσαι τις σκέψεις κ συζητάς ?

@κλειδι σκεψης ...οτι θες -θεωρεις συμβουλευεις-επεξηγεις, δεν θετω κατι σαφες, αν θα επρεπε να δωσω πιο συγκεκριμενη κατευθυνση, διερωτουμαι : ειναι παρανοια να θελω να αυτοκτονησω λογω των παραπανω? εχετε βρεθει σε φαση απολυτης ματαιωσης?
προσωπικα ψαχνω να βρω 1 νοημα να συνεχισω και δεν το πετυχαινω...αν θελετε να εξηγεισετε τους λογους που κρατουν εσας στη ζωη επισης μετα χαρας να τους ακουσω..
τα γραπτα μου ειναι τελειως αδομητα ,δεν εχουν συνοχη απλες σκεψεις αποτυπωμενες αναρχα, εν τελει μονο και που τα γραφω καλο μου κανει,ξαναλεω οτι θες μοιρασου, δεν ανοιξα νημα με στοχο να πετυχω την εξιλεωση μου απο τη ζωη

καλησπερα,δε θα στο παιξω γαματη επειδη κατα καποιο τροπο μιλαω εκ του ασφαλους. Καταρχην οι λογοι που παραθετεις για να αυτοκτονησεις δεν ειναι ανεξαρτητοι ο ενας απ'τον αλλο, δεν ειναι αυτονομοι,δηλαδη τα 2/3 απ'αυτα να δουλευες και να τα διορθωνες (γιατι τα μισα τουλαχιστον διορθωνται) μπαμ μπαμ αδειαζει η λιστα..απο ενα σημειο και μετα αισθανομαι δηλαδη πως γουσταρεις να βλεπεις τη λιστα να φουσκωνει και να παιρνει αξια, γιατι "οσα περισσοτερα,τοσοι λιγοτεροι λογοι να προσπαθησω,ματαιος κοπος". Εννοειται δε θα σου πω εαν αυτα αρκουν για να τη κανεις γι'αλλα μερη,γιατι πολυ απλα η αποψη μου ειναι υποκειμενικη,κι ουτε γνωριζω πως θα αντιμετωπιζα τη ζωη μου βρισκομενη στη θεση σου, οποτε τσαμπα μαλακιες θα ελεγα! Εσυ γουσταρεις να προσπαθησεις; καλα κοιτα για να μπαινεις εδω νιωθωντας την αναγκη να μοιραστεις τις σκεψεις σου και να ανοιχτει διαλογος σημαινει πως λογους ψαχνεις για να μεινεις εδω. Σε καλο δρομο εισαι. Οταν λες καταθλιψη,εθισμος στο τσιγαρο και πισι,κοινωνικη απομονωση κι αλλα τοσα φανταζομαι αντιλαμβανεσαι πως αυτα δεν ειναι "μονιμα" προβληματα κι αμα γουσταρεις τα ξεφορτωνεσαι! βεβαια δεν καταλαβαινω τι εννοεις ρηχος και μαζοχιστης..ενιγουει ομως..

Quote:

---

Originally Posted by mpliki

καλησπερα,δε θα στο παιξω γαματη επειδη κατα καποιο τροπο μιλαω εκ του ασφαλους. Καταρχην οι λογοι που παραθετεις για να αυτοκτονησεις δεν ειναι ανεξαρτητοι ο ενας απ'τον αλλο, δεν ειναι αυτονομοι,δηλαδη τα 2/3 απ'αυτα να δουλευες και να τα διορθωνες (γιατι τα μισα τουλαχιστον διορθωνται) μπαμ μπαμ αδειαζει η λιστα..απο ενα σημειο και μετα αισθανομαι δηλαδη πως γουσταρεις να βλεπεις τη λιστα να φουσκωνει και να παιρνει αξια, γιατι "οσα περισσοτερα,τοσοι λιγοτεροι λογοι να προσπαθησω,ματαιος κοπος". Εννοειται δε θα σου πω εαν αυτα αρκουν για να τη κανεις γι'αλλα μερη,γιατι πολυ απλα η αποψη μου ειναι υποκειμενικη,κι ουτε γνωριζω πως θα αντιμετωπιζα τη ζωη μου βρισκομενη στη θεση σου, οποτε τσαμπα μαλακιες θα ελεγα! Εσυ γουσταρεις να προσπαθησεις; καλα κοιτα για να μπαινεις εδω νιωθωντας την αναγκη να μοιραστεις τις σκεψεις σου και να ανοιχτει διαλογος σημαινει πως λογους ψαχνεις για να μεινεις εδω. Σε καλο δρομο εισαι. Οταν λες καταθλιψη,εθισμος στο τσιγαρο και πισι,κοινωνικη απομονωση κι αλλα τοσα φανταζομαι αντιλαμβανεσαι πως αυτα δεν ειναι "μονιμα" προβληματα κι αμα γουσταρεις τα ξεφορτωνεσαι! βεβαια δεν καταλαβαινω τι εννοεις ρηχος και μαζοχιστης..ενιγουει ομως..

---

Ακριβως αυτο .......

Καλησπερα,οντως εχεις πολλα προβληματα αλλα το να αυτοκτονησεις δεν ειναι λυση.Ο Θεος σου εδωσε τη ζωη και ο Θεος θα την παρει.Σκεφτηκες ποσο κλαμα και πονο θα προκαλεσεις στη μητερα σου?Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο το να χασει μια γυναικα το παιδι της,ποσο μαλλον να το χασει απο αυτοκτονια.Συγουρα θα νιωθει τυψεις πιστευοντας οτι κατι δεν εκανε σωστα ή οτι καπου φτεει και αυτη.Ο Χριστος ειπε «Μακάριοι εσείς που τώρα κλαίτε, γιατί θα γελάσετε».Πριν 2000 χρονια γεννηθηκε ο Χριστος ο γιος του Θεου και απο βασιλιας εγινε δουλος και μαστηγοθηκε και σταυροθηκε για να μας χαρισει την αιωνια ζωη και εσυ θα την απορρηψεις?...Λες οτι εχεις κοινωνικη απομονοση,γιατι δεν πηγαινεις σε καποιο μοναστηρι να μιλησεις με τους μοναχους και να σου δωσουν συμβουλες?Διαβαζε Αγια Γραφη και θα αλλαξει τελιος ο τροπος που σκεφτεσαι..Θα εχεις λογο να ζεις για να φτασεις το φως.Η ψυχη σου ειναι το πολιτημοτερο πραγμα που εχεις...Μην την χασεις...