Originally Posted by
lamegirl
δεν ξερω αν πρεπει να μιλησω. αυτα που εχω μεσα μου ειναι φρικιαστικα και αφηνω να δηλητηριαζουν (μεχρι αυτοκτονικης τασης και αυτοκαταστροφης) εμενα μονο. Δεν ξερω αν θα πρεπει να πω οτι ο παππους μου βιαζε τον αδερφο μου και οτι οταν μαθευτηκε πολυ αργα (ο αδερφος μου παρουσιασε \'\'ξαφνικη\'\' ομοφυλοφυλια στα 22) ΟΛΟΙ οι συγγενεις μου δεν μιλανε σε εμενα, στον αδερφο μου και στην μανα μου (δεν εχω πατερα).
Εγω τοτε ημουν 11. Δηλαδη ζω απο τα 11 χωρις οικογενεια, χριστουγεννα-πασχα-καλοκαιρια μονη με τη μανα μου, διοτι στα 25 ο αδερφος μου εφυγε και αρχισε την κατρακυλα του στα πεζοδρομια. κατι απο το οποιιο αφιερωσα 7 χρονια απο τα 22 μου μεχρι τωρα στα 29 να σταματησω, αλλα αυτος συμπεριφερεται κυριολεκτικα σα να μη με ξερει..Δεν ΘΕΛΕΙ να σωθει πια. Μου πηρε χρονια να το κατανοησω. Εχει ενα λαιφσταυλ και δεν θελει να γινει νορμαλ. Οχι οτι το δικο μου λαιφσταιλ ή κονωνικη ζωη ειναι \'νορμαλ\' με τοση απομονωση απο μικρη αλλα στο πεζοδρομιο δεν νομιζω να καταληξω, προτιμω την αυτοκτονια.
αυτος ο βιασμος του αδερφου μου στα 7 του, ειναι η αιτια για οτι συνεβη μετεπειτα κοινωνικα και οικονομικα και ψυχικα...
ο πατερας μου μας παρατησε οταν η μανα μου επαθε καταθλιψη μετα το βιασμο (απο ενοχες) και αρχισε να μη δουλευει και να πηγαινει ολη μερα εκκλησια
γιαυτο το λογο ειχαμε απο καπια στιγμη και μετα φοβερο οικονομικο προβλημα, να το πω κομψα, υπηρξαν περιοδοι που μας ταιζε η τοπικη εκκλησια, την ωρα που η μανα μου εχει δικο της σπιτι στο χωριο αλλα δεν μπορουσαμε να παμε (θελουν να μας πετροβολησουν οι συγγενεις απο τοτε ποιυ ο αδερφος μου σε μια κριση πανικου κατηγορησε τον παππου οτι τον βιαζε) και γιαυτο μεναμε σε ενοικιαζομενα στην αθηνα (απο τα οποια 4-5 φορες φαγαμε εξωση)
στα 17 παρατησα το σχολειο γιατι απλουστατα τι να κανω εκει δεν ηξερα, με κανεναν δεν μπορουσα να μιλησω, αφου ολες και ολοι ζουσαν μια ευδαιμονια (ρουχα, καλλυντικα, εκδρομες, συγγενεις, παρτυ) την ωρα που εγω επρεπε να βλεπω τηλεοραση και να πειναω μερικες φορες μεχρι ναρθει η μανα μου σπιτι απο την εκκλησια, και να μην ξερω οπυ ειναι ο αδερφος μου, και επισης να γνωριζω οτι αν παρω τηλεφωνο συγγενη να με βοηθησε, ή θα γελασει ή θα με βρισει (και ολα αυτα πριν γινω καν 18)
πηρα τηλεφωνο καποιες φορες που δεν ηξερα που ειναι η μανα μου (ελειπε για 3-5 μερες καμια φορα) και ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΑΝΕ,μου λεγανε \'\'και εγω τι θες να σου κανω κοπελα μου\'\' (οι θειες οι θειοι και ολοι τους..) και μετα αφηνανε το τηλ ανοιχτο για να μη μπορω να τους καλεσω..
παντως (κατι που με ενοχλει αφανταστα τωρα πια γιατι ακομη πληρωνω σωματικα και κοινωνικα), νομιζα οτι ΕΓΩ εφταιγα για ολα, και εβαλα 30 κιλα μεσα σε λιγα σχετικα χρονια, επειδη μου μπηκε η ιδεα οτι πραγματι εγω φταιω, εγω απετυχα να σωσω τη μανα μου, εγω απετυχα να σωσω τον αδερφο μου
παντως το λυκειο το τελειωσα αν και με φοβερη χλευη και απομονωση, εβαζα πεισμα καθε πρωι και πηγαινα μεχρι την τελευταια μερα.
τι να συζητησω λοιπον, ειμαι ενα ατομο εκ γενετης \'μαρκαρισμενο\' να ζησει μια φρικη, ακομη κι αν δεν συνεβη σε εμενα την ιδια, ζω την καταθλιψη της μανας μου (πριν καν γεννηθω), την αυτοκαταστροφικη πορεια του αδερφου μου, το ΜΙΣΟΣ της γενικης οικογενειας μου (για το θυμα και ...εμενα ,απο 11 χρονων! επειδη ηθελα να παραδεχθουν ολοι το ΕΓΚΛΗΜΑ και να μας βοηθησουν), και γενικως μια πορεια προς τα κατω υποβοηθουμενη μαλιστα απο εκεινους που ΞΕΡΑΝΕ παντα τι συνεβαινε.
δεν θελω να το κανω μελοδραματικο, αλλα οι αδερφες και το σοι της οικογενειας απο τη πλευρα της μανας μου, οσοι γνωριζανε δηλαδη τα \'γουστα\' του παππου μου, ειναι ιδιαιτερως πλουσιοι οικονομικα (δηλαδη θα μπορουσαν ανετα να μας βοηθησουν), αντι αυτου προτιμησαν να αποκληρωσουν τη μανα μου (δεν πηρε τιποτα οταν πεθανε η γιαγια) και να μας αποφευγουν,
αυτη τη στιγμη ειμαι στο πατρικο σπιτι μου, το οποιο πηρα πισω με δικαστικο τροπο μετα απο χρονια, και με το που ανοιγω το παραθυρο ή θα γελανε μαζι μου ή θα με κοιτανε σα να ειμαι λεπρή... οι μισοι απο αυτους ειναι μακροσυγγενεις εν τω μεταξυ. Και το κανουν αυτο επειδη απλως καποια στιγμη ο αδερφος μου \'εσπασε\' και ειπε το δραμα του!!
Δεν ξερω τι να κανω αλλο αλλα με αυτο το θεμα κλεινει το μυαλο μου και εχω τασεις αυτοκτονιας. Δεν θελω να διαβαζω τετοιες ειδησεις. Δεν συνεβη σε εμενα αλλα νιωθω τελικα σα να συνεβη, σα να βιαζανε εμενα και μαλιστα απο τοτε που γεννηθηκα. :(