Συνέχεια φταίω...

Καλημέρα. Έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που ήταν αρκετά κριτικό απέναντι μου. Η οικογένεια μου είχε διάφορες προσδοκίες, διάφορα όνειρα και προσπαθούσαν να τα κάνουν όνειρα μου κατά κάποιο τρόπο.

Το πρόβλημα μου σήμερα βρίσκεται στη σχέση μου. Πάντα ήμουν αγχώδης και νευρικός, επίσης πάσχω από ΙΨΔ. Νιώθω πως δεν με καταλαβαίνει, κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, λέει ό,τι θέλει. Αρχικά το παίρνω ψύχραιμα και κάνω πράγματα για μένα, τότε επανέρχεται και μου λέει πως είμαι άτομο που φέρεται άσχημα και που δεν τοποθετώ στη ζωή μου τους άλλους. Αργότερα μπορεί να το πάρει πίσω αυτό... Μετά προσπαθώ να του εκφράσω πως αισθάνομαι (θυμωμένος, στεναχωρημένος κ.τ.λ.) και αρχίζει ένας παράξενος ανταγωνισμός. Στο τέλος βγαίνω πάντα ο φταίχτης που δημιουργεί προβλήματα και δεν προσπαθεί μέσα σε αυτό πως είμαι πιεστικός και ελεγκτικός αφού γυρίζει τούμπα όλη η συζήτηση. Ό,τι εκφράσω εκλαμβάνεται ως έλεγχος ενώ εκφράζω τι νιώθω π.χ. απέναντι σε κάτι ελεγκτικό.

Στην πραγματικότητα νιώθω πως αυτό έχει αρχίσει να μου περιορίζει την ελευθερία διότι είναι σα να έχει δικαιώματα και εγώ να πρέπει να δίνω αναφορά ή να ζυγίζω τι θα κάνω με τους δικούς μου, με τους φίλους μου. Όταν το αναφέρω αυτό μου λέει πως δεν πάω καλά και πως εγώ το ερμηνεύω έτσι ή ακόμα χειρότερα δε με καταλαβαίνει τι λέω και 15 φορές να το πω.

Ενώ την μια λέει πως με αγαπάει π.χ. την άλλη λέει κάτι πολύ άσχημο που ξέρει πως θα με ενοχλήσει, θα σχολιάσει τους δικούς μου όπως προείπα, θα προσπαθήσει να μου διορθώσει το ημερήσιο πρόγραμμα, τι ώρα θα κοιμηθώ, θα ξυπνήσω... Όταν καυγαδίζουμε τα παίρνει πίσω μερικά εξ' αυτών και απαιτεί από εμένα κάτι που ίσως είναι πιο ελεγκτικό. Από την άλλη όλο αυτό με κάνει να σκέπτομαι μήπως πράγματι κάνω κάτι παράξενο κι εγώ μιας και από πλευράς του λέει πως όλα αυτά τα κάνει από λάθος π.χ. αλλά εγώ είμαι υπερβολικός και θα μπορούσα να τα έχω διαχειριστεί ψύχραιμα αντί να φωνάζω, να τα παραθέτω ήρεμα και ωραία. Σε αυτό πιθανότατα έχει δίκιο, αισθάνομαι όμως πως έχει γίνει κάπως κουραστικό αυτό το πράγμα διότι όλοι απαιτούν πράγματα από μένα με χειριστικούς κατ' εμέ τρόπους. Τα παραπάνω έχουν αρχίσει να με επηρεάζουν και στον ύπνο μου δυστυχώς.

Ξέρω πως δεν αξίζει να προσπαθήσω, ζορίζομαι να ανταποκριθώ ξανά, την τελευταία φορά ειπώθηκαν απαίσια πράγματα και παραλίγο να βάλω τα κλάματα, πως θα μπορούσα να ηρεμώ πιο εύκολα; Ας πούμε τώρα του μιλάω με το ζόρι για να μη φανώ στεναχωρημένος, υπερβολικός. Δε θέλω όμως και τόσο. Από την άλλη αν απομονωθώ δημιουργώ ένα κλίμα μη εμπιστοσύνης νομίζω, που κάνω εγώ ό,τι θέλω.

Καλημερα Γατε.
Σε περιπτωσεις σαν αυτη που περιεγραψες δεν μπορεις να κανεις και πολλα , παρα μονο μια ηρεμη συζητηση με τον φιλο σου με σκοπο να καταληξετε σε καποια κοινη αποφαση και οχι σε καβγα...
Δεν αναφερεις για ποσο καιρο γινεται αυτο , αλλα αν δεν ειναι προσφατο και εχει γινει μονιμη κατασταση τοτε ισως να μην υπαρχει πλεον περιθωριο συνεννοησης.

Καλημέρα Betel. Όταν ξεκινώ την ήρεμη συζήτηση δέχομαι πρόκληση, αδιαφορία ή ειρωνεία. Το αποτέλεσμα είναι να φορτώσω και να βγω φταίχτης λόγω του γεγονότος πως φόρτωσα. Νομίζω είναι μόνιμη κατάσταση και μου επιβεβαιώνει πως θα διορθωθεί η κατάσταση και θα προσπαθήσει να είναι πιο προσεκτικός την επόμενη φορά, γίνονται όμως ξανά τα ίδια.

Tοτε θα πρεπει να αποφασισεις αν αυτα που κερδιζεις απο αυτη την σχεση ειναι αρκετα ωστε να ανεχτεις αυτες τις ασχημες συμπεριφορες ή αν θα πρεπει να σκεφτεις το ενδοχομενο του χωρισμου.

Δεδομένου του γεγονότος πως δεν έχουμε γνωριστεί τόοοοοσο καλά φοβούμαι μήπως κάνω λάθος και δεν έχω κάνει την απαραίτητη υπομονή. Αυτά βέβαια τα σημάδια της ασυνεννοησίας μου προμηνύουν κακή κατάληξη ενώ αρχικά είχα πάρα πολύ θετικές σκέψεις για αυτή τη σχέση. Πρακτικά έχω απογοητευθεί από αυτήν τη συμπεριφορά. Από την άλλη σκέπτομαι πως αν τα σημάδια είναι τόσο αρνητικά από τώρα που είμαστε στην αρχή, τι θα γίνει μετά;

Αναφερεσαι σε γκομενα ή σε φιλο σου? Παντως οτι και να ναι, αμα χαλιεσαι σταματας επαφες και τελειωνει το θεμα. Το αν εχεις ιδψ δε βλεπω να υπεισερχεται καπου σ αυτο που λες. Τι καθεσαι και περιμενεις? Να αλλαξει ο αλλος? Εσυ αλλαζεις χαρακτηρα να γινεις οπως θελω εγω να εισαι ας πουμε? Ασε την κλαψομουνιαση και προχωρα στην πραξη.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Δεδομένου του γεγονότος πως δεν έχουμε γνωριστεί τόοοοοσο καλά φοβούμαι μήπως κάνω λάθος και δεν έχω κάνει την απαραίτητη υπομονή.

---

Aν συμβαινει αυτο , αν εισαι εσυ δηλαδη ανθρωπος χωρις υπομονη θα εχει φανει και σε προηγουμενες σχεσεις , οχι απαραιτητα ερωτικες . Αν λοιπον πιστευεις πως οντως το προβλημα ειναι σε εσενα τοτε θα πρεπει να αρχισεις προσπαθειες να το αλλαξεις .

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Αυτά βέβαια τα σημάδια της ασυνεννοησίας μου προμηνύουν κακή κατάληξη ενώ αρχικά είχα πάρα πολύ θετικές σκέψεις για αυτή τη σχέση. Πρακτικά έχω απογοητευθεί από αυτήν τη συμπεριφορά. Από την άλλη σκέπτομαι πως αν τα σημάδια είναι τόσο αρνητικά από τώρα που είμαστε στην αρχή, τι θα γίνει μετά;

---

Εδω εχεις απολυτο δικιο , συνηθως οταν ειμαστε στην αρχη μια σχεσης ολα μοιαζουν ιδανικα και μετα εμφανιζονται προβληματα , αν τα προβληματα αρχιζουν νωρις δεν ειναι καλο σημαδι.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

αισθάνομαι όμως πως έχει γίνει κάπως κουραστικό αυτό το πράγμα διότι όλοι απαιτούν πράγματα από μένα με χειριστικούς κατ' εμέ τρόπους.

---

Γάτε,
μήπως η συμπεριφορά σου είναι υποτακτική γιατί έτσι σε έμαθαν και έχεις εγκλωβιστεί στην ανατροφή σου?

Γάτε, σκέψου το ενδεχόμενο ο φίλος σου να μεταθέτει το δικό του πρόβλημα σε σένα. Δηλαδή, εκείνος να είναι που έχει παράλογες απαιτήσεις και να σε εκνευρίζει σκόπιμα για να σε κάνει να φαίνεσαι εσύ ο κακός της υπόθεσης.
Μην τσιμπάς...

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για τις απαντήσεις σας. :)

Είμαι ομοφυλόφιλος. Βασικά πίστευα πως το πρόβλημα παρουσιάζεται επειδή δεν έχω υπομονή όμως ομολογώ πως είχα και 1-2 πολύ καλές σχέσεις στη ζωή μου. Ο λόγος που δεν κράτησαν ήταν διαφορετικός. Για παράδειγμα στην πιο όμορφη σχέση που έχω κάνει δεν υπήρχε χημεία στο σεξουαλικό. Στο επικοινωνιακό αντιθετα όλα ήταν υπέροχα. Στις υπόλοιπες σχέσεις, μου έχει συμβεί το αντίστροφο δεν έχω καλό επικοινωνιακό αλλά έχω καλό σεξουαλικό κομμάτι. Σε αυτές στερούμαι ελευθερίας δηλαδή έχω παρατηρήσει πως δέχομαι ένα παιχνίδι με υπαινιγμούς για το αν είμαστε μαζί, αν δεν είμαστε μαζί και όοοολο αυτό αιωρείται στον αέρα. Αυτό είναι σύνηθες στους ομοφυλόφιλους διότι έχουν σοβαρά θέματα αποδοχής. Δε θα κρύψω πως δε νιώθω την ανάγκη να κάνω τέτοιες χαζομάρες ίσως επειδή ξέρουν όλοι για μένα.

Η συμπεριφορά μου ισχύει πως είναι περισσότερο υποτακτική κι ίσως δε συνάδει με τον τρόπο ζωής μου που είναι διεκδικητικός πλέον σε άλλα επίπεδα. Θα κάνω αυτά που θέλουν οι άλλοι για να μείνουν ικανοποιημένοι και να μη στεναχωρηθούν από εμένα. Σαφή όρια βάζω σήμερα, τα οποία παραβιάζονται έμμεσα στην περίπτωση της σχέσης π.χ.. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζομαι ως ο τρελός όταν εκφράζω τη δυσαρέσκεια μου. Για παράδειγμα αισθάνομαι πως μου έχει απαγορευθεί να βγαίνω με τους φίλους μου, εκείνος λέει πως βέβαια έχω αυτό το δικαίωμα και πως δε μου έχει απαγορεύσει κάτι τέτοιο και πως εκείνος είναι ελεύθερος να βγαίνει με τους φίλους του και να μην του απαγορεύω κάτι τέτοιο. Εδώ θέλω να εκφράσω πως δεν απαγόρευσα ποτέ κάτι τέτοιο, απλά ζήτησα να μου λέει τι θέλει και να μην είναι αναποφάσιστος διότι έτσι προφανέστατα θα δώσω βάση στο να κάνω άλλα πράγματα και να φτιάξω ένα στερεό πρόγραμμα που δε θα τον έχει μέσα. Λεκτικά λοιπόν μπορεί να είμαι ελεύθερος δέχομαι αντίποινα ψυχολογικά όμως όταν κάνω πράγματα για μένα τα οποία δεν είναι εμφανή με πρακτικό τρόπο. Παραδείγματα> Υπαινιγμούς πως δεν τον νοιάζομαι, υπαινιγμούς για το αν τον αγαπάω, υπαινιγμούς για το αν είμαστε μαζί, διάφορα παράξενα παιδικά νάζια. Από την άλλη όποτε ξεκινήσω αυτήν την κουβέντα λέει πως αυτά τα κάνω εγώ, μου τα κοινοποιεί όμως μόνο όταν εκφράζω τη δυσαρέσκεια μου. Φέρω βαρύτατη ευθύνη το ομολογώ ίσως φταίω αποκλειστικά εγώ που το επιτρέπω.

Αναρωτιέμαι αν μπορώ να θέσω προτεραιότητα εμένα πλέον και αν αυτό θα φέρει ισορροπία και ισοτιμία μιας και δε θα ήθελα να φύγω τρέχοντας αν κι ομολογώ πως σήμερα νιώθω τόσο φορτωμένος που μου περνά από το μυαλό.

Τα όρια σε κάθε σχέση επανατοποθετούνται, ανάλογα με αυτόν που έχουμε απέναντί μας. Εκεί που πιστεύουμε πως υποχωρούμε για να δώσουμε χώρο στον άλλο να εκφραστεί (πράγμα απόλυτα θεμιτό), διαπιστώνουμε πως ο άλλος διεκδικεί περισσότερο χώρο, και μάλιστα με όχι και τόσο διαλεκτικό τρόπο. Καλό είναι λοιπόν να βάζουμε σαφείς διαχωριστικές γραμμές, πέρα από τις οποίες θα είμαστε ανυποχώρητοι και να περάσουμε αυτό το μήνυμα στον άλλο με σαφήνεια.

Στη δική σου περίπτωση έχω την αίσθηση πως, είτε δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου αυτά τα όρια, είτε δεν δίνεις στο φίλο σου να τα καταλάβει με σαφή τρόπο. Αν πάλι νιώθεις πως έχεις κάνει και τα δύο, τότε ίσως πρέπει να επανεξετάσεις την προοπτική της σχέσης.

Μην αναλώνεσαι επομένως στο ποιός από τους δύο φταίει. Απλά ξεκαθάρισε τη θέση σου...

Έχω κάνει και τα δυο. Αισθάνομαι δηλαδή ικανοποιημένος από αυτά που έχω κάνει. Έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου τα όρια, τα έχω παραθέσει κιόλας. Το πρόβλημα παρουσιάζεται στο έμμεσο του θέματος που δίχως απόδειξη εμφανίζομαι ως ο κακός και αυστηρός και στο γεγονός πως αρνείται να κατανοήσει αυτά που λέω. Π.χ. έγραψα κάτι και το έδωσα σε 5 άτομα να το διαβάσουν, εκείνος ήταν ο μόνος που δεν το καταλάβαινε και μάλιστα γέλαγε ειρωνικά με αυτό που είχα γράψει.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

αισθάνομαι πως μου έχει απαγορευθεί να βγαίνω με τους φίλους μου, εκείνος λέει πως βέβαια έχω αυτό το δικαίωμα και πως δε μου έχει απαγορεύσει κάτι τέτοιο και πως εκείνος είναι ελεύθερος να βγαίνει με τους φίλους του και να μην του απαγορεύω κάτι τέτοιο.

Αναρωτιέμαι αν μπορώ να θέσω προτεραιότητα εμένα πλέον και αν αυτό θα φέρει ισορροπία και ισοτιμία μιας και δε θα ήθελα να φύγω τρέχοντας αν κι ομολογώ πως σήμερα νιώθω τόσο φορτωμένος που μου περνά από το μυαλό.

---

Για το πρώτο που λες, μήπως ο σύντροφος σου ζηλεύει και σε θέλει εξ ολοκλήρου δικό του? να μη σε μοιράζεται με κανέναν? να υπάρχεις μόνο για εκείνον?
Νιώθω ότι σε "αναγκάζει" να υιοθετήσεις έναν παθητικό-δεκτικό ρόλο στη σχέση που έχετε...

Για το 2ο, θα το δεις στην πράξη, δε νομίζω να υπάρχει κανείς να σου δώσει σίγουρη απάντηση.
Σίγουρα όμως καλό είναι να εκφράζεσαι, να μην καταπιέζεις τα θέλω σου ανάλογα με το τί θέλει ο καθένας από σένα...και αν πραγματικά σε θέλει, θα το σεβασθεί πιστεύω...

Αγαπητή Λένα, τον έχω ρωτήσει και λέει όχι. Άλλες φορές μου λέει διάφορα κτητικά, π.χ. θέλω να κάνεις αυτό, είσαι δικός μου και άλλα τέτοια... Σίγουρα είναι και σίγουρα είμαι ανασφαλής επίσης, δε βγάζω την ουρά μου απ' έξω, σίγουρα είμαι δύσκολος και απαιτητικός χαρακτήρας επίσης με πολλές άμυνες. Είναι κάτι που το παραδέχομαι. Από πλευράς του τη μια το παραδέχεται την άλλη το παίρνει πίσω και μου λέει πόσο κακός είμαι και πως όλα αυτά τα κάνω επειδή έχω εμπειρίες που με έχουν κάνει έτσι και δεν φταίει εκείνος. Επίσης τέθηκε και ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο δεν το έχω λύσει μαζί του μιας και δεν απαντάει ποτέ όταν τον ρωτάω. Αναφέρθηκε πως τα συναισθήματα του έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τα δικά μου διότι είναι δυναμικότερα και έχουν σοβαρότερη μορφή ενώ τα δικά μου είναι αναστρέψιμα όπως ανέφερε άρα και δε χρήζουν τόσης συζήτησης. Βασικά δε θέλω να τον κάνω να αλλάξει σκέψεις διότι όσο και αν με πληγώνουν τα όσα λέει, ξέρω πως αυτά πηγάζουν από δικά του προβλήματα. Δε θα ήθελα να φύγω όμως χωρίς να έχω εμένα σε πρώτο πλάνο διότι έτσι απλά θα συνεχίζω να κάνω σχέσεις που εγώ θα το παίζω θύμα και οι άλλοι θύτες μου.

...εμένα πάλι απ όλα αυτά που διάβασα, μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι είναι ανασφαλής απέναντι σου και απέναντι σε αυτό που έχετε.
Αυτό με το κομμάτι που έγραψες και γελούσε ειρωνικά και δεν το κατάλαβε, σχεδόν μου το επιβεβαίωσε.
Ισως χρησιμοποιεί λάθος τρόπους να εκφράζει την αγωνία του για τη σχέση σας και συ να παίρνεις λάθος μνματα...