Προσπάθεια αυτοκτονίας

Δεν πέρασε ένας χρόνος και προσπάθησα πάλι να πάρω χάπια για να τερματίσω τη ζωή μου. Αυτή τη φορά δεν κατέληξα στο νοσοκομείο,
καθώς με πρόλαβε η μητέρα μου και έφτυσα όλα τα χάπια. Μίλησα με τον γιατρό μου..αλλά τι να έκανε κι αυτός; Προσπαθούσε να με ηρεμήσει.
Από προχθές...νιώθω διαφορετική. Δεν αισθάνομαι καλά. Με φοβάμαι πλέον πολύ. Φοβάμαι εκείνη τη στιγμή που θα λυγίσω και θα παραιτηθώ. Και
ίσως εκείνη η φορά να είναι και η φαρμακερή.

Με κατέβαλλε η λύπη, αφού πήρα τηλέφωνο το άτομο που έζησα μαζί του 2,5 χρόνια. Ήθελα να μάθω απλά τι κάνει. Το αποτέλεσμα; Να μου πει ότι έχει
ξεκινήσει μια νέα ζωή, ότι δεν με θέλει μέσα σε αυτήν πλέον και πως καλό θα ήταν να μην ενοχλήσω ξανά. Δεν υπάρχω πλέον.
Ζήσαμε τόσο έντονα, τόσο παθιασμένα, τόσο ερωτικά και αγαπημένα....και όλα αυτά ξεχάστηκαν με έναν νέο έρωτα.

Κι εγώ είμαι εδώ..στο μηδέν του παρελθόντος. Να προσπαθήσω να σταθώ δυνατή, να μαζέψω τα κομμάτια, να με βοηθήσω, να προχωρήσω, να ξεχάσω να..
να... να... πώς θα γίνουν όλα αυτά;;

Δεν μπορώ. Απλά δεν μπορώ και δεν θέλω.

γρήγορη η μάνα... ευτυχώς :)

να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου, αυτό να κάνεις, καλή μου.
μετά απο λίγο η πολύ χρόνο, καμία συναισθηματική απογοήτευση δεν επιμένει. τώρα δεν μπορείς να το κατανοήσεις, αλλά έτσι ακριβώς είναι.

Quote:

---

Originally Posted by no name

δεν θέλω.

---

Ακριβώς αυτό κοπελια.
Όταν θελήσεις ξανά,θα δεις ότι μπορείς και εσύ να τα διαγράψεις όλα με έναν νέο ερωτα.

έχεις δρόμο μπροστά σου. αν δεν αισθάνεσαι ικανή να προσπαθήσεις για τίποτε και νιώθεις άδεια ή λυπάσαι που η απόπειρά σου δεν πέτυχε, νομίζω ότι πρέπει να ζητήσεις τη γνώμη ενός ειδικού. γνώμες από δω κι από κει στην τρέχουσα εποχή της αστάθειας μέσα σου μάλλον θα σε σαστίσουν παραπάνω. μήπως το ξανάκανες επειδή θες να δείξεις σε κάποιους που δεν σε βλέπουν ότι είσαι εκεί?

Quote:

---

Originally Posted by Tonya

έχεις δρόμο μπροστά σου. αν δεν αισθάνεσαι ικανή να προσπαθήσεις για τίποτε και νιώθεις άδεια ή λυπάσαι που η απόπειρά σου δεν πέτυχε, νομίζω ότι πρέπει να ζητήσεις τη γνώμη ενός ειδικού. γνώμες από δω κι από κει στην τρέχουσα εποχή της αστάθειας μέσα σου μάλλον θα σε σαστίσουν παραπάνω. μήπως το ξανάκανες επειδή θες να δείξεις σε κάποιους που δεν σε βλέπουν ότι είσαι εκεί?

---

Tonya, δεν το έκανα για να τραβήξω την προσοχή. Προσοχή έχω δυστυχώς παραπάνω απ όση χρειάζεται.
Επισκέπτομαι ψυχίατρο, με έχει βοηθήσει πολύ. Δεν σκοπεύω να τον αλλάξω. Είναι έμπιστος, έμπειρος και πάνω απ όλα ειδικός κ άνθρωπος.

μπράβο κούκλα μου!

Quote:

---

Originally Posted by no name

Tonya, δεν το έκανα για να τραβήξω την προσοχή. Προσοχή έχω δυστυχώς παραπάνω απ όση χρειάζεται.
Επισκέπτομαι ψυχίατρο, με έχει βοηθήσει πολύ. Δεν σκοπεύω να τον αλλάξω. Είναι έμπιστος, έμπειρος και πάνω απ όλα ειδικός κ άνθρωπος.

---

no name ακου και μια αποψη απο εναν ανθρωπο που το χει προσπαθησει πολλες φορες...πολλες φορες η ζωη μοιαζει με μια ατελειωτη μαυριλα,ενα τουνελ απο το οποιο δεν βλεπεις πως μπορεις να βγεις ή αν θες να βγεις και η ερωτικη απογοητευση στην περιπτωση σου κανει τα πραγματα χειροτερα...για να εφτασες να κανεις μια τετοια πραξη αρα καποιο προβλημα ηδη προύπηρχε και απλα ο χωρισμος το εβγαλε στην επιφανεια.η συμβουλη μου ή για να το θεσω καλυτερα η αποψη μου ειναι να προσπαθησεις να στραφεις σε πραγματα που σε χαροποιουσαν,βρες ενα χομπυ,διαβασε ενα βιβλιο,αθλησου!εν πασει περιπτωσει ξοδεψε τον χρονο σου δημιουργικα,διοχετευσε την οποια ενεργεια που εχεις σε ευχαριστα πραγματα..τα ποια θα ειναι αυτα εσυ ξερεις.ολοι μας εχουμε γυρω μας ανθρωπους που μας αγαπανε,να στραφεις σε αυτους.προβλημα που μοιραζεται στα 2 ελαφρυνει το βαρος απο τους ωμους μας..εγω παλεψα για την ζωη μου και ειμαι ακομα εδω.κανε και εσυ το ιδιο!

Quote:

---

Originally Posted by no name

Δεν πέρασε ένας χρόνος και προσπάθησα πάλι να πάρω χάπια για να τερματίσω τη ζωή μου. Αυτή τη φορά δεν κατέληξα στο νοσοκομείο,
καθώς με πρόλαβε η μητέρα μου και έφτυσα όλα τα χάπια. Μίλησα με τον γιατρό μου..αλλά τι να έκανε κι αυτός; Προσπαθούσε να με ηρεμήσει.
Από προχθές...νιώθω διαφορετική. Δεν αισθάνομαι καλά. Με φοβάμαι πλέον πολύ. Φοβάμαι εκείνη τη στιγμή που θα λυγίσω και θα παραιτηθώ. Και
ίσως εκείνη η φορά να είναι και η φαρμακερή.

Με κατέβαλλε η λύπη, αφού πήρα τηλέφωνο το άτομο που έζησα μαζί του 2,5 χρόνια. Ήθελα να μάθω απλά τι κάνει. Το αποτέλεσμα; Να μου πει ότι έχει
ξεκινήσει μια νέα ζωή, ότι δεν με θέλει μέσα σε αυτήν πλέον και πως καλό θα ήταν να μην ενοχλήσω ξανά. Δεν υπάρχω πλέον.
Ζήσαμε τόσο έντονα, τόσο παθιασμένα, τόσο ερωτικά και αγαπημένα....και όλα αυτά ξεχάστηκαν με έναν νέο έρωτα.

Κι εγώ είμαι εδώ..στο μηδέν του παρελθόντος. Να προσπαθήσω να σταθώ δυνατή, να μαζέψω τα κομμάτια, να με βοηθήσω, να προχωρήσω, να ξεχάσω να..
να... να... πώς θα γίνουν όλα αυτά;;

Δεν μπορώ. Απλά δεν μπορώ και δεν θέλω.

---

Καλησπερα, βρισκομαι ακριβως στην ιδια ψυχολογικη κατασταση για τον ιδιο λογο. Εχω σκεφτει πολλες φορες να δωσω τελος στη ζωη μου και γω ...
Μονο αν το παρεις εγωιστικα θα μπορεσεις σιγα σιγα να το ξεπερασεις. Αυτος δεν νοιαστηκε καθολου για σενα ενω εσυ ...? δεν σου αξιζει καποιος που να σε αγαπαει?

Quote:

---

Originally Posted by unlucky

Καλησπερα, βρισκομαι ακριβως στην ιδια ψυχολογικη κατασταση για τον ιδιο λογο. Εχω σκεφτει πολλες φορες να δωσω τελος στη ζωη μου και γω ...
Μονο αν το παρεις εγωιστικα θα μπορεσεις σιγα σιγα να το ξεπερασεις. Αυτος δεν νοιαστηκε καθολου για σενα ενω εσυ ...? δεν σου αξιζει καποιος που να σε αγαπαει?

---

unlucky, όταν χάνεις κάτι τότε καταλαβαίνεις την αξία του. Αυτό ταιριάζει απόλυτα στη δική μου κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by no name

unlucky, όταν χάνεις κάτι τότε καταλαβαίνεις την αξία του. Αυτό ταιριάζει απόλυτα στη δική μου κατάσταση.

---

Ναι αυτος σε εχασε και καταλαβε την αξια σου δηλαδη? Ξυπνα no name κανενας δεν αξιζει να του "χαριζουμε" τη ζωη μας!
η μανουλα σου τι τρομαρα θα πηρε φανταζομαι ... και αμα πεθαινες ο πρωην σου οπως και ο δικος μου ( αν αυτοκτονουσα εγω) θα εβαζαν τα κλαματα και δεν θα μπορουσαν να κοιμηθουν. Αν το μαθαινε το πολυ πολυ θα ελεγε η κοπελα ηταν τρελη, ευτυχως που χωρισα, ετσι σκεφτονται οι γυρω μας...No name το ξερω οτι σε στενοχωρω αλλα οι σχεσεις σημερα ειναι αστα να πανε...για αυτο κοιτα τον εαυτο σου

Quote:

---

Originally Posted by unlucky

Ναι αυτος σε εχασε και καταλαβε την αξια σου δηλαδη? Ξυπνα no name κανενας δεν αξιζει να του "χαριζουμε" τη ζωη μας!
η μανουλα σου τι τρομαρα θα πηρε φανταζομαι ... και αμα πεθαινες ο πρωην σου οπως και ο δικος μου ( αν αυτοκτονουσα εγω) θα εβαζαν τα κλαματα και δεν θα μπορουσαν να κοιμηθουν. Αν το μαθαινε το πολυ πολυ θα ελεγε η κοπελα ηταν τρελη, ευτυχως που χωρισα, ετσι σκεφτονται οι γυρω μας...No name το ξερω οτι σε στενοχωρω αλλα οι σχεσεις σημερα ειναι αστα να πανε...για αυτο κοιτα τον εαυτο σου

---

Εγώ τον έχασα και μετά κατάλαβα την αξία του. Δεν είναι έτσι όπως τα περιγράφεις. Είναι πολλά περισσότερα που δεν δύναμαι να αναφέρω.
Η μαμά απλά τρελάθηκε. Την πρώτη φορά ήταν πολύ χειρότερα γιατί είχα καταλήξει στο νοσοκομείο.

Quote:

---

Originally Posted by unlucky

No name το ξερω οτι σε στενοχωρω αλλα οι σχεσεις σημερα ειναι αστα να πανε...για αυτο κοιτα τον εαυτο σου

---

Όταν σας αντάλλαζαν για χωράφια και προβατίνες ήταν καλύτερα...
Έλα μωρέ,ξυπνάτε...
Ξεσκαλώστε για το ποσο χαλια είναι σήμερα τα πράγματα.
Super είναι...
Χαλια ήταν στην εποχή που οι μανάδες σας έκαναν "σχέσεις"όχι τώρα.
Και άμα πεθάνεις,ναι κανεις δεν δίνει δεκάρα...
Γιατί να δώσουν...
Τι σου χρωστάνε?
Μάθετε να κοιτάτε την party σας και αφήστε την κλάψα για ασήμαντα θέματα όπως γκόμενοι που κυκλοφορούν με το κιλό και δώρο στα γαριδάκια.

Quote:

---

Originally Posted by no name

Εγώ τον έχασα και μετά κατάλαβα την αξία του. Δεν είναι έτσι όπως τα περιγράφεις. Είναι πολλά περισσότερα που δεν δύναμαι να αναφέρω.
Η μαμά απλά τρελάθηκε. Την πρώτη φορά ήταν πολύ χειρότερα γιατί είχα καταλήξει στο νοσοκομείο.

---

Δεν ξερω πως και γιατι χωρισες αλλα απο οτι διαβασα τον πηρες τηλ και σου ειπε οτι εχει προχωρησει. Δεν τον νοιαζει για σενα! Μην τον ξαναπαρεις τηλεφωνο και ΜΗΝ ξανακανεις καμια αποπειρα, δεν το αξιζει. Και κατι λαθος να εκανες εσυ, αυτος που αγαπαει συγχωρει και θελει να ειναι μαζι σου...μην κατηγορεις τον εαυτο σου εξαιτιας της αγαπης σου για εκεινον. Δεν το αξιζει.. Επισης σε νιωθω οτι αγαπησες αλλα πρεπει να μαθεις οτι κανενας και τιποτα δεν ειναι δεδομενο!

εμένα η μαμά μου άκουσε από μένα πόσο με βασάνιζε την έκτη ημέρα στο προαύλιο του νοσοκομείου, ήταν δυστυχισμένη. Σε 3,5 μήνες έπαθε εγκεφαλικό και δε μούφτανε ο εαυτός μου που ήμουν χάλια, από τότε και για τα επόμενα 19 χρόνια τη φρόντιζα εγώ ώσπου "έφυγε". ωραία τα κατάφερα! μα ήμουν τόσο δυστυχισμένη με τις παρεμβάσεις της. να πεις ότι είχε και ..τρόπο.. περνάνε εικόνες από το μυαλό μου και τις διώχνω γιατί ακόμη δεν μπορώ να τις αντιμετωπίσω. άλλωστε αποφάσισα ότι δεν υπάρχει πια λόγος να το κάνω. ο νεκρός δεδικαίωται και πληρώσαμε και οι δυο πικρά τις συμπεριφορές μας.. εγώ τουλάχιστον επιβίωσα και προχώρησα, εγώ το ξέρω πώς. το γεγονός ότι τη φρόντισα έδιωξε από πάνω μου τις τύψεις και εκείνη, την τελευταία λέξη που μου είπε πριν βουβαθεί για πάντα (έζησε 2,5 χρόνια ακόμη στη σιωπή), ήταν "σ' αγαπώ παιδί μου". αυτές οι γαμημένες οι αγάπες που ο κάθε ένας αγαπάει με το δικό του τρόπο...

Quote:

---

Originally Posted by Tonya

εμένα η μαμά μου άκουσε από μένα πόσο με βασάνιζε την έκτη ημέρα στο προαύλιο του νοσοκομείου, ήταν δυστυχισμένη. Σε 3,5 μήνες έπαθε εγκεφαλικό και δε μούφτανε ο εαυτός μου που ήμουν χάλια, από τότε και για τα επόμενα 19 χρόνια τη φρόντιζα εγώ ώσπου "έφυγε". ωραία τα κατάφερα! μα ήμουν τόσο δυστυχισμένη με τις παρεμβάσεις της. να πεις ότι είχε και ..τρόπο.. περνάνε εικόνες από το μυαλό μου και τις διώχνω γιατί ακόμη δεν μπορώ να τις αντιμετωπίσω. άλλωστε αποφάσισα ότι δεν υπάρχει πια λόγος να το κάνω. ο νεκρός δεδικαίωται και πληρώσαμε και οι δυο πικρά τις συμπεριφορές μας.. εγώ τουλάχιστον επιβίωσα και προχώρησα, εγώ το ξέρω πώς. το γεγονός ότι τη φρόντισα έδιωξε από πάνω μου τις τύψεις και εκείνη, την τελευταία λέξη που μου είπε πριν βουβαθεί για πάντα (έζησε 2,5 χρόνια ακόμη στη σιωπή), ήταν "σ' αγαπώ παιδί μου". αυτές οι γαμημένες οι αγάπες που ο κάθε ένας αγαπάει με το δικό του τρόπο...

---

Tonya, δεν μπορώ να νιώσω όσα γράφεις, το σίγουρο είναι πως βγάζουν πόνο και μια σκληρότητα πέρα για πέρα αληθινή.