πως βιωνετε την καταθλιψη.. και πόσο καιρό σας παίρνει μεχρι να περασει?
σωματικα σας ριχνει ? ατονια αδυναμια αισθημα κενου?
Printable View
πως βιωνετε την καταθλιψη.. και πόσο καιρό σας παίρνει μεχρι να περασει?
σωματικα σας ριχνει ? ατονια αδυναμια αισθημα κενου?
Την βιωσα ως μια κακια αρρωστια, σαν τοσο εντονο πονο μεσα στην ψυχη μου, που πολλες φορες δε μπορουσα να παρω αναπνοη. Την βιωνω ακομη, στην συντηρηση της θεραπειας της, με πολλες βεβαια διακυμανσεις. Ξεκινησα να εχω τα πρωτα εντονα σημαδια το 2010 και μου πηρε σχεδον εναμιση χρονο για να βγω απο την πολυ ασχημη μαυρη τρυπα και αλλο τοσο που εδειχνα σταδιακη βελτιωση. Πιστευω οτι μπορει να θεραπευτει, αλλα νομιζω οτι σου αφηνει παντα καποια σημαδια που δε μπορεις να σβησεις. Αυτο βεβαια θα το διαπιστωσω σε λιγα χρονια.
Δεν βρισκω νοημα σε τιποτα , ουτε καν στο αλλο φυλο , κ εμενα μου κραταει 8 χρονια ( σορρυ αν σε απογοητευω ) . Βαθια μεσα μου ξερω ομως οτι περναει . Ολα περνανε Ακομη και ο βαρυς αλκοολισμος που περασα , αν κ ολοι , κ εγω , με ειχαν καταδικασμενο , κρατησε 5-6 χρονια .
σωματικα σας ριχνει ? ατονια αδυναμια αισθημα κενου?
8 χρονια ειναι λιγα, εγω τωρα κοντευω τα 30 κι αυτο μπορουμε να πουμε ξεκινησε απ'το λυκειο. με Ι5 κι απ'το στρατο (μου δωσαν και φαρμακα τα οποια δε πηρα), μονιμη ανεργια και λιγες σχεσεις λογο αντικοινωνικοτητας. τελευταια το ειχα ριξει και στο αλκοολ, αλλα ευτυχως το εκοψα τον Μαϊο.
6 χρόνια μου πήρε. Σαν να με κατασπάραζε η οδύνη το βίωνα, κι ένιωθα μεγάλη ατονία, και αδυναμία να κρατηθώ όρθια μερικές φορές,
τα εχω κ εγω ακομα αυτα..Quote:
Originally Posted by JaneDoe
Εγώ παλεύω από το 2003, δηλαδή όλη σχεδόν την ενήλικη ζωή μου!Τότε πήρα φάρμακα για 1 περίπου χρόνο, μετά το 2006-2008 και τώρα πάλι. Ευτυχώς (τουλάχιστον σε εμένα) η έξαρση διαρκεί μερικούς μήνες, μετά παίρνω φάρμακα και είμαι καλά (δηλ. σε ύφεση) για όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Το θέμα είναι ότι η πληγή δε γιατρεύεται, οπότε κάθε τρεις και λίγο ξανανοίγει και είναι σαν την πρώτη φορά...Τα συναισθήματα, ο φόβος, ο τρόμος, η ένταση, οι ιδέες στο κόκκινο. Βέβαια, εγώ έχω και αγχώδη διαταραχή κατά βάση, οπότε ίσως αυτά να μην ισχύουν στην "σκέτη" κατάθλιψη. Είναι πάντως τρομερό συναίσθημα.Βουλιάζεις και νομίζεις πως δεν υπάρχει επιστροφή. Βάλτος. Φρίκη.
Αν επιτρεπεται πως αντιμετωπιζεις αυτο το διπολο ? Εγω πιστευω πως η αγχωδης διαταραχη οταν μου εμφανιστηκε ειχε ως αιτιο την καταθλιψη που βιωνα απο την εφηβεια αλλα δεν αντιμετωπιστηκε στο σωστο χρονο. Τωρα αναρωτιεμαι αν πρεπει να ξεκινησω ψυχοθεραπεια.
Βιολογικά συμπτώματα δεν έχω (προβλήματα ύπνου, φαγητού κτλ.)
Βέβαια έχω αυτοάνοσο εδώ και 15 χρόνια, που ίσως σχετίζεται.
κατα τ'άλλα, δε βρίσκω νόημα σε απολύτως τίποτα (πχ να βγεις για καφέ, να αγοράσεις ρούχα, να ερωτευτείς κτλ.), είμαι κλεισμένος στο σπίτι μου, δε βγαίνω πουθενά (εκτός από το supermarket να ψωνίσω και να τρέχω σε ΙΚΑ, νοσοκομεία κτλ σχετικά με το αυτοάνοσο), έχω απομακρυνθεί από όλους, δε μιλάω με κανέναν, σεξ έχω να κάνω 5 χρόνια.
Το μόνο που με ευχαριστεί είναι να βλέπω ταινίες.
Ακριβως οπως τα λετε ολοι...Δε με ευχαριστει τιποτα πια, ανηδονια, εντονη απαθεια και απεχθεια για το αλλο φυλο, μοναξια και ηθελημενη απομακρυνση απο παρεες, φοβος να γελασω εστω και για λιγο, ενοχη και απιστευτα χαμηλη αυτοεκτιμηση και κατωτεροτητα, αντικοινωνικοτητα, απογοητευση, καταπιεσμενος θυμος, ειναι τρομερο ωρες ωρες νιωθω ζωντανη νεκρη ..ενω ειναι μερες που θελω να προσπαθησω να επανελθω οπως ημουν μετα πεφτω..
Τους τελευταιους 2 μηνες εκανα βηματα βεβαια αρχισα να περιποιουμαι τον εαυτο μου γιατι τον ειχα παραμελησει ...οχι απο αποψη καθαριοτητας αλλα εκανα τα βασικα, δεν ειχα κουραγιο ουτε να χτενισω τα μαλλια μου, επισης εχω σταματησει να κλαιω, κοιμαμαι χωρις τη βοηθεια χαπιων και ολα αυτα υστερα απο ενα απασιο διαστημα 1,5 χρονου.
Εμενα αυτο που με ευχαριστει ειναι να χαζευω στο ιντερνετ και η μαγειρικη..
Επισης αυτο που ισως με βοηθησε ειναι οτι επαψα να αγωνιω για την εννοια του χρονου, δηλαδη δεν καταπιεζω τον εαυτο μου, τον αφηνω χαλαρο...
unlucky και μισανθρωπια ? και τασεις αυτοκτονιας ? δολοφονιας ? να θελεις να κανεις κακο στους αλλους με τη μαλακια και τη ψευτια που τους δερνει ?
Περισσοτερο θυμο και αδικια νιωθω ( δεν θα δολοφονουσα και δεν θα πηγαινα στη φυλακη για κανεναν απο οσους με εβλεψαν και οταν ημουν μικρη και σαν ενηλικη επανειλημμενως, ωστοσο ευελπιστω να τιμωρηθουν οπως πρεπει και να νιωσω ικανοποιηση και δικαιωση για τον πονο, το φοβο και τα δακρυα που μου προκαλουν αυτα τα ανθρωποειδη)Quote:
Originally Posted by KENO
ουτε φυσικα σκεφτομαι την αυτοκτονια, γιατι ετσι θα τους εκανα τη χαρη να χαιρονται και να πουνε και απο πανω οτι ημουν και τρελη με ψυχολογικα, ενω οι ιδιοι θα με ειχαν φερει στην απελπισια!!!! Συν τα περιουσιακα οφελη που θα εχουν οι βρωμοσυγγενεις. Ε οχι, δεν θα τους διευκολυνω και οικονομικα τη ζωη απο πανω!
Το βασικο γνωρισμα της καταθλιψης σε εμενα ειναι η απουσια ελπιδας οτι κατι θα αλλαξει προς το καλυτερο, οτι θα γνωρισω ατομα που θα με αγαπανε, θα μου δειξουν σεβασμο και θα μου φερθουν με καλοσυνη.
Υπαρχει οντως υποκρισια, ψευτια, φθονος και γω ειμαι μαγνητης
Eιμαι συνεχως κουρασμενος , κ αδυναμος να κανω μονο ταπαραιτητα . Τρομερη ασθενεια .Quote:
Originally Posted by dipolikos
.................................................. ..............................