είμαι σε πολυ οριακό στάδιο

Καλησπέρα,είμαι μια νέα γυναίκα που εδώ και παρά πολυ καιρο βουλιάζω στην απραξία,δεν έχω διάθεση να κανω τίποτα,έχω οικειοθελώς απομονωθεί στο σπίτι μου,που είμαι όλο μοναχή και δεν βγαίνω καθολου εξω,μονο για καποια απαρετιτα και αυτα με βαρεια καρδια,ούτε απο το κρεβάτι πολλές φορές δεν θέλω να σηκώθω,μακάρι να κοιμομουνα συνέχεια,υπάρχω αλλά δεν ζω,δεν έχω κανένα να μιλήσω να μοιραστώ το προβλημα μου,δεν θέλω να φάω συχνά,με έχω αμελισει τελείως,δεν έχω κίνητρα δεν ζω ουσιαστικά,δεν έχω τα κότσια να"φύγω",δεν έχω κανέναν όλοι κατα καιρούς με γέμισαν ψέματα ελπίδες φρούδες και διαπροσωπια στο έπακρο.ειμαι τελείως μόνη και απελπισμένη,είδα το forum και ελπίζω κάποιος να μου πει κάτι,να μου δώσει μια ελπίδα,ευχαριστω όσους δουν και θελήσουν να βοηθήσουν

Το προβλημα που λες ποιο ειναι?

αντιμετοπιζω κ γω καπια απο αυτα τα προβληματα εχω κ γω αρκετα προβληματα ασυνενοησιας με αρκετο κοσμο υπαρχουν βεβαια κ καπιοι που με καταλαβενουν αλλα δυσκολευομαι να τους εχω κοντα μου και εγω δεν εχω πολυ ορεξη να βγω αλλα βγαινω με το ζορι μερα παρα μερα συνηθως.. και εγω τρωω σχετικα δυσκολα αλλα ενταξει τρωω οστοσο και αυτο με τα ψεματα δυστηχως το εχω ζησει πολυ στη ζωη μου και απο ανθρωπους ακομα που αγαπουσα αλλα τελικα υποχορησα γιατι δεν ηθελα να τους χασω και απλα το εκανα γαργαρα..η λυση ειναι κανεις να επιδιωξει την επικοινωνια με ανθρωπους που τον καταλαβενουν ενω ειχα στη ζωη μου αξιες τελικα παρατηρισα οτι οι ανθρωποι που πιστεψα σε αυτους με απογοητευσαν κ τελικα αν και απογοητευμενος απο τη ζωη απλα το πηρα αποφαση οτι τα πραγματα θα πανε ετσι και αισθανθηκα τη ζωη να με παιρνει απο κατω δυστηχος... οστοσο προσπαθησα να σταθω στα ποδια μου κ εκανα οτι μπορουσα για αυτο...

Σε ευχαριστω που με ρωτάς,δεν ξέρω τι ακριβώς το ξεκίνησε,ειναι πολλα και αν δεν γνωρίζω πως να το διόρθωσω ίσως ότι χρόνια κανείς δεν μου στάθηκε και δεν με συμβουλεψε,πάντως τώρα η κατάσταση μου ειναι τραγική Μονή Μονή Μονή με χίλια προβλήματα χωρίς να βλέπω λύση!!

Αλεξανδρε έχουμε αρκετά κοινά,νομίζεις ότι ειναι εύκολο να βρεις ανθρώπους να σε ακούσουν και να σε καταλαβουν?προσπαθησα στην αρχή και να βρω ανθρώπους και να πάρω τα πάνω μου αλλά ήταν όλα μεγάλη αποτυχία και έγινα χειρότερα,όταν αυτά τα κανείς μόνος χωρίς κανένα δίπλα σου,έστω να σου πει μια γλυκεια κουβέντα όλα σου φαίνονται πολυ πιο άσχημα,έχω πλέον μεγάλο προβλημα είμαι μόνη τελείως ούτε γονείς ούτε συγγενείς ούτε τίποτα,οι αντοχές μου πίεσαν τελείως,φοβάμαι ότι δεν θα βρω ξανά τον παλιό εαυτό μου και αν συμβεί κάτι τέτοιο...........παει

τα συμπτοματα που περιγραφεις ειναι κοινα με της καταθλυψης οποτε θα ηταν πλ καλο για εσενα να επισκευτεις εναν ψυχολογο δεν ειναι ευκολο αλλα ειναι μια πλ καλη και σιγουσρη λυση...η ψυχολογικη μας υγεια ειναι εξισου συμαντικη με την σωματικη και φυσικα εχουν αλληλεπιδραση μεταξυ τους


φιλικα!

Καλησπέρα αν είχα χρήματα θα το σκεφτομουνα,έκανα μια αποπειρα πριν 4 μέρες και πήγα σε μια κυρία με μόνο 25€ την φορα και τελικά ήθελε να πηγαίνω 3 φορές την εβδομάδα για 30 λεπτά μόνο και στο Κορωπι!!!κοροιδια και απο τον "ειδικό",νομίζω ότι όταν κάποια άτομα έχουν κοινα προβληματα θα μπορούσαν να βοηθηθούν έστω για αρχή....

Θέλω να πω αν υπήρξε ως αφετηρία ένα σύνολο προβλημάτων που σε έφεραν στη συγκεκριμένη κατάσταση ή η ιδια η κατάσταση αυτή ανατροφοδοτεί ένα φαύλο κύκλο που αναπαράγεται στο διηνεκες?

Quote:

---

Originally Posted by Aliandra

Αλεξανδρε έχουμε αρκετά κοινά,νομίζεις ότι ειναι εύκολο να βρεις ανθρώπους να σε ακούσουν και να σε καταλαβουν?προσπαθησα στην αρχή και να βρω ανθρώπους και να πάρω τα πάνω μου αλλά ήταν όλα μεγάλη αποτυχία και έγινα χειρότερα,όταν αυτά τα κανείς μόνος χωρίς κανένα δίπλα σου,έστω να σου πει μια γλυκεια κουβέντα όλα σου φαίνονται πολυ πιο άσχημα,έχω πλέον μεγάλο προβλημα είμαι μόνη τελείως ούτε γονείς ούτε συγγενείς ούτε τίποτα,οι αντοχές μου πίεσαν τελείως,φοβάμαι ότι δεν θα βρω ξανά τον παλιό εαυτό μου και αν συμβεί κάτι τέτοιο...........παει

---

μου ετυχε και μενα να αντιμετωπισω ενα σχετικο προβλημα αλλα εψαξα παρα πολυ (αν κ τα πραγματα εγιναν κ παλι δυσκολα) κ τελικα βρηκα ανεξαρτητα αν ειναι ευκολο η δυσκολο απλα πρεπει να προσπαθησεις με ενα απλο τροπο βλεπεις που πιθανον μπορει να πετυχεις καπιον που μπορει να καταλαβει απλα προσπαθεις κ οτι γινει αλλιως συνεχιζεις τη προσπαθεια και εμενα μου συμβενουν ακομα πολες αποτυχιες αλλα τουλαχιστον λεω εγω προσπαθησα κ οτι μπορουσα εκανα οστοσο για νη βρεις κατι πρεπει απλα να προσπαθησεις τωρα αν το πετυχεις θα ειναι τυχαιο γεγονος αν ανταποκριθει.

Aliandra,
καλύτερα να απευθυνθείς σε ψυχίατρο σε δημόσιο νοσοκομείο...
Ως πρώτο βήμα, θα βοηθηθείς αρκετά, πιστεύω.
Και όταν έρθεις λίγο στα ίσα σου οργανικά, τότε μπορείς να ξεκινήσεις να δουλεύεις τα ψυχολογικά σου. Και εμείς εδώ γύρω θα είμαστε να συζητάμε!

Σχετικά με τη μοναξιά που νιώθεις, νομίζω ότι νιώθεις εξαιρετικά ευάλωτη, αδύναμη, ανήμπορη και έχεις ανάγκη να ακουμπήσεις σε έναν ώμο, να εκφραστείς και να βγάλεις προς τα έξω τον πόνο που κλείνεις μέσα σου...

Καλησπέρα και ευχαριστω για την συμβουλή σου,ειναι αλήθεια ότι νοιώθω ευάλωτη,αδύναμη ,ανήμπορη και μου λείπει η ανθρώπινη παρουσία και ο καλός ο λόγος,όταν είσαι τελείως μόνος,χωρίς ελπίδα και έχοντας ένα πολυ βαρύ φορτίο που προσπαθείς μόνος να το σηκώσεις χρόνια τώρα οι αντοχές σε εγκαταλείπουν.δεν έχω την στήριξη,αν θες,απο κάποιον που θα με καθοδηγήσει ούτε κάνει την δύναμη να το κανω μόνη μου,μέσα στα πολλα χρόνια που συμβαίνει αυτό γιγαντωθηκε,κάποια στιγμή πήρα αντί καταθλιπτικα απο κάποιον γιατρό και μετά με άφησε χωρίς καμμιά επαφή να βρω την άκρη!ισως άνθρωποι με παρόμοια προβληματα να μπορούσαν να αλληλοβοηθουν,ίσως να βρεθεί μια επαφή που να κάνει καλο.ενας γιατρός θα δώσει αμέσως φάρμακα και δεν θα ασχοληθεί όσο πρέπει για τέτοιες καταστάσεις που ειναι σημαντικότατες για άτομα με μεγάλη ευαισθησία και ταραγμένη ψυχολογία,που κάτι ασήμαντο για άλλους να μας κάνει χειρότερα......

Καλησπέρα και πάλι,υπήρξαν καποια προβληματα που δεν έδινα σημασία γιατί δεν τα θεωρούσα σοβαρά,με την πάροδο του χρόνου και την κατάσταση να μην αλλάζει άρχισα να καταλαβαίνω ότι έχω κάποια θέματα,αλλά χωρίς να ξέρω τους λόγους καιρό βασικότερο χωρίς να έχω κανένα να μιλήσω και να με βοηθήσει να καταλάβω.Μετα προστέθηκαν και τα ψυχολογικά που με κάνανε να απομονοθω με ένα σωρό φοβίες και ανασφάλειες για πολυ καιρο,είμαι σε άσχημη φάση,μόνη και χαμένη,απελπισμένη για ότι μου συμβαίνει αποκομμένη απο όλους και απο όλα!

Αλεξανδρε καλησπέρα,προσπάθησα και εγω να κανω κάποιες καινούργιες παρέες αλλά για μια γυναίκα ειναι πολυ δύσκολο,μόνο σαν άνθρωπο δεν με βλέπαμε,αλλά θέλανε και απο την στιγμή που δεν έχω ούτε μια φίλη πως να πηγαίνω μόνη,όλοι το παρεξηγουσαν,ειναι και θεμα τύχης την πια στην προκειμένη δεν είχα,έναν άνθρωπο θέλω που να με δει και αυτός έτσι,δεν ζητάω πολλα αλλά μάλλον σπανίζει το είδος τελικά,το έχω δει πολλές φορές το έργο και απο τα δυο φύλλα και απελπιστικά περισσότερο,πολυ θα ήθελα κάποιον να με καταλάβει,μου φαίνεται τόσο δύσκολο με αυτά που έχω βιώσει....

Ποιό είναι αυτό το βαρύ φορτίο που νιώθεις αδύναμη να σηκώσεις?

Κουραγιο φιλη μου ολα αυτα που περιγραφεις ειναι συπτωματα καταθλιψης κ το λεω επειδη εχω μεγαλη πειρα απο αυτο,οταν παθαινεις καταθλιψη χανεις η μειωνετε το ενδιαφερον σου για ολα κ για ολους,προσπαθησε να μιλησεις σε καποιο συγγενικο προσωπο να σε συνοδεψει σ ενα ειδικο ακομα καλυτερα σε πνευματικο στην εκκλησια,πιστεψε με κ εγω προτου βρω το αγορι μου που τωρα λεμε κανουμε οικογενεια δεν ημουν καλα κ απο τοτε εχω αντιμετωπισει περιστατικα καταθλιψης με τον καλυτερο δυνατο τροπο,πιστεψε με αποκλειεται να μην σου αρεσει απολυτως τιποτα ουτε μια δραστηριοτητα εστω κ μεσα στο σπιτι κατι,οταν βρεις τον εαυτο σου θα το καταλαβεις