Γιατί ζούμε?

Είναι φορές που μου φαίνονται όλα μάταια! Αν μπεις στο χορό θα αναγκαστείς να χορέψεις. 'Ομοια αφού σου δώσανε ζωή θα αναγκαστείς να την ζήσεις....
Αλλά πραγματικά........ βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν με τόσο πάθος να καταφέρουν να ξεχωρίσουν στο κοινωνικό σύνολο και απορώ.......... και τι αν ξεχωρίσουν? Τί αν μαζέψουν λεφτά? Τί αν έχουν μια άνετη οικονομικά ζωή?
Ειδικά αυτούς που αναλώνονται στην δουλειά τους και στην οικονομική ευημερία δεν τους καταλαβαίνω! Και είναι πιο ευτυχισμένοι απο εμένα!
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και αυτό μου δίνει κάποια ικανοποίηση, αλλά παραμένω με την απορία!
Έχω την αίσθηση οτι μόνο σαν έναν περίπατο μπορώ να δώ την ζωή που μου δόθηκε......... χωρίς καμιά σημασία, χωρίς κάποιο βαθύτερο νόημα.
Αναρωτιέμαι αν η κατάθλιψη προκύπτει απο την επίγνωση οτι δεν έχει κανένα νόημα αυτό το θέατρο της ζωής (εκτός αν το νόημα είναι να καταστρέψουμε οτι φυσικό υπάρχει και να γεμίζουμε τη γη με πλαστικά σκουπίδια) ή εγώ τα βλέπω απλά μαύρα.
Εσείς γιατί ζείτε?

Ζούμε για να εκπληρωσουμε τα ονειρά μας ,να παλέψουμε την συμβατικότητα έτσι όπως αυτή φαίνεται μπροστά στα μάτια μας και που μας εμποδίζει να εκπληρώσουμε τους στόχους μας.
Όλα ειναι δρόμος , τίποτα δεν είναι στάσιμο και ας φαίνεται μερικές φορές οτι κολάμε στο ίδιο σημείο, πάντα εξελισόμαστε σε κάτι και μέσα απο τις ηδονές και μέσα απο τους πόνους. Αν αυτοί είναι περισσότεροι είναι γιατι τους θυμόμαστε να είναι περισσότεροι και ξεχνάμε τις μικρές μα τόσο συμαντικές χαρούμενες στιγμές της καθημερινότητάς μας, γιατί ξεχνάμε οτι μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να γευτούμε να μυρίσουμε, να αντιληφθούμε το χάδι θεού και ανθρώπου.
Ζω γιατί μπορώ να ονειρευομαι και να παλεύω για να προχορώ σε μια αναζήτηση τελικά που είναι η ζωή. Πάμε και θα δούμε τι θα βρούμε , λύπη να είναι , χαρά; Μα είμαι εδω ζωντανός για να τα νιώσω, αυτό να μην ξέχναγα μονάχα ...οτι μπορώ να τα νιώσω.

Γιατί πρέπει να υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα; Και ποιο μπορεί να είναι αυτό; Και μη μου πείτε ότι το να πιστεύεις ότι υπάρχει ένας Θεός που μας δημιούργησε απλά για να ικανοποιήσει τα καπρίτσια του μας δίνει ένα βαθύτερο νόημα.
Νομίζω ότι το λάθος μας όταν κάνουμε τέτοιες σκέψεις είναι ότι προσπαθούμε να σκεφτούμε τον κόσμο συνολικά και να πιάσουμε ένα γενικό νόημα στο μυαλό μας που να καλύπτει τα πάντα.
Όμως ο άνθρωπος επηρεάζεται από τη αντίληψή του για τα πράγματα. Αν ξεδιαλύνουμε τα σύνολα περιβάλλοντος που μας περικλείουν θα δούμε ότι τελικά το νόημα για μας έχει σχέση μόνο με το άμεσο περιβάλλον μας.
Δηλαδή άλλο είναι το νόημα για το σύμπαν, για τη γη, για τα έμβια όντα, για το ανθρώπινο γένος, για τα μεγάλα κοινωνικά σύνολα, για το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον μας, το δίκτυό μας από ανθρώπους και για τον ίδιο τον άνθρωπο. Το κάθε σύνολο επηρεάζει τον άνθρωπο αλλά σε διαφορετικό βαθμό και η απόσταση και το εύρος παίζει καθοριστικό ρόλο. Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα, καθορίζεται πρωτίστως από τη δική μας οπτική γωνία και μετά από τις σχέσεις με τους οικείους μας, τη θέση μας, τους δεσμούς με το κοινωνικό σύνολο και όσο πάει όλο και λιγοστεύει η επίδραση των ευρύτερων συνόλων. Το νόημα πιστεύω είναι αυτό που δίνει καθένας για τον εαυτό του, ανάλογα με το πόσο ελεύθερος είναι να το κάνει.

Geia sas kai apo mena meta apo poli kairo...diavazontas etc ta post Kleiw gia kapio logo vrika sosto na apantisw sto diko sou...mh rwtas gt oute egw den xerw...

Kleiw nai sigoura exeis dikio sto oti afou sou dwsane th zoi tha prepei kai na th zhseis...ma to thema sth zoi den einai poso zeis ma to pws zeis...iparxoun tosoi gyro mas pou perasan mia kai mono idieterh stigmh sth zoi tous pou simenei tosa osa emeis de tha vroume se xronia anazitishs...
Nai isos opos les na iparxoun kapioi pou douleyoun kai niazonte na vgaloun kiala kiala...ma skeftikes pws to megalhtero pososto aftwn to kanei gt exei na sintirisei alous anthrwpous gyro tou?oso perisotero doulepseis kapios toso kalhtera tha zhsoun aftoi pou agapaei...kai aftomatos kai aftos vevea...
An sth zoi sou opos les de vriskeis to noima afto einai kathara sta xeria sou na fanei...emeis deinoume noima sth zoi mas kai Oxi afth se mas...alios an htan anapoda ta pragmata tpt den thaxe noima...
H zoi exei ametrites omorfes stigmes na sou prosferei...ma distixos gia aftes prepei na palepsoume...antithetos tis disarestes mas tis dinei aploxera kai as mh tis axizoume...ma an to vazame kato etc apla...asto to xasame to paixnidi...
Koitaxe na vreis to noima sou Kleiw gt mono afta pou theloume kai sinithos den exoume mas kratane sth zoi...an den exeis logo na xypnas kathe proi...twte gt na to kaneis?
Sigoura den einai ola aspro kai mayro sth zoi...esi apla koita na vreis afta ta liga ma toso simantika ypoloipa xromata pou peritrigirizoun gyro sou...arpaxe ta kai mh ta moirasteis me kanena mexri na vreis kapios se xeiroterh katastash apo sena...kai etc aftos me th seira tou na kanei to idio gia kapion allo...
Mh psaxneis na vreis to noima ths zois Kleiw mou diskolo na vrethei apo toso stenomialo on opos o anthrwpos...psaxe na vreis kati pio aplo...psaxe na vreis ta xromata...kai an telika to katafereis...mh mas xexaseis kai emas...

kalh epitixia eyxomai...
Me ektimish Sorrow

[quote]Originally posted by Kleiw
Είναι φορές που μου φαίνονται όλα μάταια! Αν μπεις στο χορό θα αναγκαστείς να χορέψεις. \'Ομοια αφού σου δώσανε ζωή θα αναγκαστείς να την ζήσεις....
Αλλά πραγματικά........ βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν με τόσο πάθος να καταφέρουν να ξεχωρίσουν στο κοινωνικό σύνολο και απορώ.......... και τι αν ξεχωρίσουν? Τί αν μαζέψουν λεφτά? Τί αν έχουν μια άνετη οικονομικά ζωή?
Ειδικά αυτούς που αναλώνονται στην δουλειά τους και στην οικονομική ευημερία δεν τους καταλαβαίνω! Και είναι πιο ευτυχισμένοι απο εμένα!
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και αυτό μου γγδίνει κάποια ικανοποίηση, αλλά παραμένω με την απορία!



Κλειώ

Κατ αρχας η ζωή είναι δώρο και σαφώς προτιμότερο από την ανυπαρξία. Τώρα το πώς θα την διαχειριστείς θέλη πολλή σκέψη και κυρίως άλλη τόση δουλειά. Ζεις για να προχωράς τον εαυτό σου μπροστά, να γίνεσαι καλύτερος και παραγωγικότερος για σένα και για τους άλλους. Ζεις για να αισιοδοξείς, να περνάς καλά, να κρίνεις και να κρίνεσαι, να προσπαθείς κάθε μέρα να βάζεις ένα λιθαράκι παραπάνω σ αυτο που λέγεται εαυτός, να αγαπάς και να αγαπιέσαι και να το χαίρεσαι, να γίνεσαι άφοβος και τολμηρός στα δύσκολα, να περιπαίζεις την πάρτη σου αμα χρειάζεται. Ζεις για να αγωνίζεσαι για μια καλύτερη κοινωνία, ζεις για να περπατάς με το κεφάλι ψηλά και να δίνεις απλόχερα τη βοήθειά σου εκεί που στο ζητούν. Ολα αυτά είναι η ζωή και είναι για μεγάλα παιδιά. Εσύ είσαι μεγάλο παιδί??

Αν υποθέσουμε οτι υπάρχει θεός και δεν μας έχει δώσει τόσο μυαλό ωστε να μπορούμε να απαντήσουμε σε τέτοια ερωτήματα τότε καλά θα κάνουμε να μην βασανίζουμε τον εγκέφαλο μας με τέτοιο τρόπο.

Παραπάνω καταγραφήκανε ώριμες σκέψεις όπως το οτι προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι όσο μεγαλώνουμε.

Κάτι πιο απλό για μένα - η ζωη ειναι ωραια, προσδεθείτε και απολάυστε τη διαδρομή :)

Η ερώτηση μου έχει πολλές πλευρές και μπορεί να πάρει διαφορετικές ερμηνίες.

Σε επίπεδο συμπαντικό, σε επίπεδο κοινωνικό, σε επίπεδο ατομικό........

Οι περισσότεροι μου απαντήσατε με βάση της γλυκές στιγμές που έχει η ζωή και την ευτυχία που μπορεί να νιώσουμε.
Πράγματι έχει! Και γλύκα και πίκρα!
Δεν αντιλέγω στο γεγονός οτι δεν έχουμε επιλογή παρά να ζούμε αφού βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση. Αλλα έχουν νόημα όλα αυτά? Αν ναι, ποιο?

Νομίζω οτι αυτό το νόημα, αν το βρούμε, θα επιρρεάσει και τον τρόπο που ζούμε..........

Εχουμε καταστρέψει την φύση λες και φτιάχτηκε μόνο για μάς ....
Γεμίζουμε υλικά αγαθά και κάνουμε πολλά σκουπίδια!
Σε κοινωνικό επίπεδο, κοιτάμε ποιος θα υπερισχύσει....( και μη μου πείτε οτι το κάνουμε για να επιζήσουμε ή για να προσφέρουμε καλές συνθήκες διαβίωσης σε αυτούς που αγαπάμε! Αν το κάναμε αυτό δεν θα είχαμε ξεπεράσει τα όρια........ Ασε που οι καλές συνθήκες την σύγχρονη ημέρα περιλαμβάνουν άπλετο καταναλωτισμό! )
Που αφιερώνουμε τον χρόνο μας? Τι νόημα έχει το κυνήγη για επιτυχία? Εμένα αποτυχία μου φαίνεται να δουλεύω τη μισή μέρα για να καταναλώνω την άλλη μισή!

Η ύπαρξη μας είναι ένα τίποτα!! Τελείως εγωκεντρική! Δεν βλέπω κανένα νόημα σε όλα αυτά που κάνουμε!
Ισως και να μην υπάρχει!

Ισως πρέπει να δώ αυτή τη ζωή σαν έναν περίπατο! Και να προσπαθήσω τουλάχιστον να μου αρέσει !!! Δεν με αφήνουν όμως και να τον χαρώ γιατί έχουν κόψει οτι δέντρα μου αρέσανε και βάλανε άλλα πλαστικά που τους τα πούλησε μια πολυεθνική και δεν θέλουν πότισμα!

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
[...] Ισως πρέπει να δώ αυτή τη ζωή σαν έναν περίπατο! [...]

---

Είμαστε η καταιγίδα στην άκρη τ\'ουρανού.
Σκορπάμε στα χέρια του ανέμου, κι εκείνος μας μοιράζει..
στα γαλάζια βουνά, σε διψασμένα δέντρα,
σε μαγικά ρυάκια κι ορμητικούς χειμάρους..
στα κεραμίδια του χωριού ή στα στενά μιας πόλης,
σε πεινασμένα ρούχα αστέγων, στους υπονόμους..
Η βαρύτητα της ζωής μας, περπατά πάνω στο νερό..
ίπταται ..από τη γη των οριζόντων, μέχρι το ουράνιο τόξο.
Υπόσχεση που βλέπεις στα μάτια των νεοφερμένων, παιδιών. Το ουράνιο τόξο.
Ερχόμαστε να κλέψουμε, να χαρίσουμε να σκοτώσουμε, να αγαπήσουμε ..
Από το πρώτο φως
ως το τελευταίο.
Απ\'την καρδιά της θάλασσας,
στης γης τον νου, για τ\'ουρανού μας την ψυχή..
Είμαστε η καταιγίδα. Ερχόμαστε.
Μαζί μας φέρουμε κι άλλους. Θεούς και δαίμονες.
Ευχές και κατάρες. Είμαστε μαγεία και ύλη.
Ηλιος, άνεμος και πέτρα. Είμαστε το μέσο .. η πύλη έκφρασης
του καλού και του κακού.
Λες και μας έφτιαξαν για να τσακωθούν πάνω μας!
Θεία οικονομία..
Τα παρακείμενα σατανικά μου μάτια όμως,
τα ζει ένα μυαλό που δεν ησυχάζει εύκολα
και μια καρδιά που νοιώθει αδικημένη.
Δύο επιλογές έχω εκεί:
Είτε λέω \"δε βαριέσαι, μια ζωή την έχουμε..
ας τη γλεντήσουμε και χαλάλι.\" , ή γίνομαι ερευνητής και γεμίζω αμέτρητα χαρτιά
με τα σωθικά μου, μήπως βρω μέσα μου αυτό που δεν είναι εμφανές εκεί έξω ..
Είτε τρώω την καρδιά μου κομμάτι κομμάτι
και μετά πεθαίνω,
ή , ανάσα την ανάσα - λέξη τη λέξη - σελίδα τη σελίδα, εξαυλώνομαι ...
και μεταφέρομαι στον θάνατο εν ζωή, να δαμάσω τη σχέση μου μαζί του
πριν του δοθεί εξουσία πάνω μου..
Ο φόβος του τέλους, είναι ο χειρότερος σύντροφος.
Η ζωή σου παύει εκεί που θα σε καταλάβει..
Ο φόβος συχνά σε προστατεύει, μα όταν έρθει η στιγμή που σε απειλεί,
αυτό που έχεις να κάνεις είναι να συμφιλιωθείς μαζί του.
Να του σφίξεις το χέρι και να του πεις,
\"καλώς ήλθατε! Καθήστε. Σα στο σπίτι σας..\"
Συζήτησε τον με σκοπό να τον γνωρίσεις καλά.
Μάθε απ\'έξω τις συνήθειες του και τη φυσιολογία του, και
άρχισε την πλακίτσα μαζί του .. Ακόμα και ο ισχυρότερος
γίνεται αρνάκι αν δεν τον πάρεις στα σοβαρά.
Τελικά αντιλαμβάνεσαι πως δε μπορεί ο φόβος, σαν φόβος, να σε βλάψει.
Γιατί γνωρίζοντας τον καλά, βλέπεις πως ο φόβος σου είναι ..εσύ!
Και λές,
\"μα τόσο καιρό με τον εαυτό μου είχα να κάνω?
υπάρχουν τόσα εκεί έξω, κι εγώ παλεύω με μένα??\"
Αποκτάς έναν βαθμό συνειδητότητας,
(γνωρίζοντας αυτό το τρεμάμενο κομμάτι του εαυτού σου)
που σε κάνει ισχυρότερο.
Ωραία, τώρα είμαστε έτοιμοι για το αεροπλάνο..
Ετοιμοι για το ασυμβίβαστο αβέβαιο μετέωρο ταξίδι της ζωής..
Θεοί και δαίμονες, σας αγαπάω., γιατί είστε ..εγώ!
κι αυτό είναι το εισιτήριο. Ομως οι αποσκευές?
Ενα έχω να σου πω. Θα χρειαστείς αρκετά για το ξεκίνημα,
όμως πάρε και μια άδεια βαλίτσα την οποία θα γεμίζεις στον δρόμο..
Κάποια στιγμή αρχίζεις να το απολαμβάνεις πραγματικά.
Να το γουστάρεις πολύ!
Τί να σου πουν τώρα δυο μπύρες και μια γκόμενα?
Η ηδονή των αισθήσεων, στο νου παίρνει μορφή,
κι εσύ χτύπησες στο επίκεντρο..
Δεν αξαρτάσαι πια .. απλά ταξιδεύεις, εξελισσόμενος.
κι όσο ταξιδεύεις, τόσο γαληνεύεις. Κι όσο γαληνεύεις, τόσο ταξιδεύεις..
κι αυτό, του θανάτου, σου φαίνεται απλά
άλλο ένα ταξίδι.
Αφομοιώνεις κι αφομοιώνεσαι .. Εξατμίζεις και εξατμίζεσαι ..
Μέχρι που γίνεσαι ..σύννεφο ..καταιγίδα στην άκρη τ\'ουρανού.
Σκορπάς στα χέρια του ανέμου κι εκείνος σε μοιράζει..
καταιγίδα
στα γαλάζια βουνά, σε διψασμένα δέντρα,
σε μαγικά ρυάκια κι ορμητικούς χειμάρους..
στα κεραμίδια του χωριού ή στα στενά μιας πόλης,
σε πεινασμένα ρούχα αστέγων, στους υπονόμους..
Και ίπτασαι ...από τη γη των οριζόντων,
μέχρι το ουράνιο τόξο .. .. .


Μ->

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
[...] Το νόημα πιστεύω είναι αυτό που δίνει καθένας για τον εαυτό του, ανάλογα με το πόσο ελεύθερος είναι να το κάνει.

---

Η ζωή είναι μέσα σ\'ένα σπασμένο ποτήρι.
Κόβεσαι πίνοντας πριν το δεις..
Πιες όσο θέλεις, αλλά έχε τον νου σου.
Ασε τον δρόμο και χάσου στα στενά..
Η απόσταση σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι
τα πράγματα πανοραμικά. Γέμισε, αν θες,
τους νικοτινικούς υποδοχείς του εγκεφάλου, μα συνέχισε
να με κοιτάς στα μάτια. Περιπλανήσου.. χωρίς φόβο,
ως εκεί που φτάνει η καρδιά σου. Αφέσου στη θάλασσα της
νύχτας, να\'ναι κάθε αυγή μια νέα ακτή..
Καμιά στροφή δεν είναι λάθος. Δες όσους κόσμους μπορείς.
Μην αναλωθείς ψάχνοντας την αγάπη. Είναι συνυφασμένη
με την αλήθεια, κι αν είναι, θα σε βρει αυτή. Επένδυσε
στον έρωτα και σε κάθε είδους μέθη. Κλάψε, γέλα, πόνεσε
και αγαλίασε, ανανεώνοντας συνεχώς τη θηλυκή σου υπόσταση.
Αγγιξε τη φωτιά και κράτα τη γεύση της ζωντανή μέσα σου,
για να μπορέσεις ν\'ανακαλύψεις εξόδους όταν όλα γίνουν
μπουρλώτο. Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς..
Τίποτα δε σου ανήκει, μόνο το ταξίδι.
Να έχεις δυνατή φωνή. Μην ακούς κανέναν, ούτε εμένα.
Μόνο τον άνεμο της καρδιάς σου.
Μη σκεφτεσαι. Νοιώσε..
Μην αφήσεις ποτέ τίποτα να γίνει πιο δυνατό από την
επιθυμία σου. Προσπάθησε σπάνια ν\'αφήνεις το επείγον
να προηγείται του σημαντικού.
Οσο κι αν αγαπηθείς, μη ξεχάσεις πως νόημα θα βρεις
μόνο σ\'ότι αγαπάς εσύ, κι όχι σ\'ότι σ\'αγαπά.
Η ζωή είναι γλυκιά, όμως μη την αφήσεις να σε λιγώσει
αποστρεφόμενος τις πικρίες της.
Ο κόσμος είναι όμορφος, τόσο όσο φροντίζεις να τον
ομορφαίνεις με την παρουσία σου.
Μην αγωνιάς για τίποτα. Οτι σου πρέπει, θα σε βρει
στην επόμενη γωνία. Μη βιάζεσαι. Μάθε να απολαμβάνεις
και τους χυμούς της προσμονής. Μην περιμένεις να σε
κάνει ευτυχισμένο κανείς, αν δε μπορείς να το κάνεις
εσύ για τον εαυτό σου.
Ο μόνος τρόπος να χαρίσεις γαλήνη στην καρδιά σου,
είναι να μάθεις στην αυτάρκεια της δικής σου μετέωρης
πραγματικότητας, χωρίς αυταπάτες εξασφάλισης και
αποδοχής από τους άλλους, επενδύοντας στην ιδιαίτερη
σχέση αγάπης μεταξύ του εαυτού σου και της αρμονίας
του σύμπαντος.
Ολα τα χρησιμοποιείς και σε χρησιμοποιούν.
Να είσαι χρηστικός και να φθείρεσαι όπως ορίζει
η φύση σου. Να είσαι δοτικός. Κανείς δε μπορεί να
σου πάρει τίποτα, μόνο τη γεύση σου. Οσο περισσότερο
δίνεσαι, τόσο υπάρχεις. Οσο αφήνεσαι, τόσο μεγαλώνεις.
Ολα είναι μικρά και περαστικά. Μόνο ένα είναι μεγάλο.
Το νόημα τους..
Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς. Τίποτα δε σου ανήκει.
Μόνο το ταξίδι..
Μάθε να επηρεάζεσαι όσο το δυνατόν λιγότερο απ\'όσα
διαβάζεις κι ακούς, αλλά διδάξου απ΄τις δικές σου
εμπειρίες κι άσε τον γνησιότερο εαυτό σου
να ξετυλίγεται μπροστά σου. Ολα είναι εσύ.
Οσο περισσότερο σε μαθαίνεις, τόσο περισσότερο
ζεις πραγματικά. Τιποτα δεν τελειώνει εδώ.
Μη σε απασχολεί το αν θα πεθάνεις και πότε.
Κάθε νέα ημέρα που ξεκινάει είναι νέο δώρο,
σ\'όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι.
Αν αποφασίσεις να μείνεις, μείνε μ\'εκείνη που
θα κάνει την καρδιά σου να τραγουδάει. Που θα
ευθυγραμμίζεται μ\'αυτό που είσαι.
Μείνε, όχι μ\'εκείνη που θα σ\'αφήνει να ταξιδεύεις,
αλλά μ\'αυτή της οποίας το ταξίδι θα συνηγορεί με
το δικό σου..
Κάνε παιδιά. Ομως έχε στον νου σου. Πρωταγωνιστής
της δικής σου ζωής είσαι εσύ, όχι το παιδί σου.
Φτιάχνε πράγματα που χαλάνε. Νοιώσε το μεγαλείο της
δημιουργίας. Χρωμάτισε τον κόσμο γύρω σου όπως αγαπάς.
Εξελίξου, μα μην αλλάξεις ποτέ. Μείνε παιδί και
γέλα τη ζωή. Ο κόσμος είναι ένα κωμικό σενάριο.
Παίξε τους ρόλους σου με ανοιχτή καρδιά.
Καλή σχέση, ωφείλεις να έχεις μόνο με τον εαυτό σου.
Συμπάθα τους ανθρώπους. Δεν είχαν όλοι έναν
τέτοιο πατέρα .... Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς.
Τίποτα δε μας ανήκει. Μόνο το ταξίδι ...


Μ->

ελα ντε!γιατι ζουμε?αμα βρειτε απαντηση τι θελω επειγοντως

Σήμερα ζω για το τώρα :)

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Είναι φορές που μου φαίνονται όλα μάταια! Αν μπεις στο χορό θα αναγκαστείς να χορέψεις. \'Ομοια αφού σου δώσανε ζωή θα αναγκαστείς να την ζήσεις....
Αλλά πραγματικά........ βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν με τόσο πάθος να καταφέρουν να ξεχωρίσουν στο κοινωνικό σύνολο και απορώ.......... και τι αν ξεχωρίσουν? Τί αν μαζέψουν λεφτά? Τί αν έχουν μια άνετη οικονομικά ζωή?
Ειδικά αυτούς που αναλώνονται στην δουλειά τους και στην οικονομική ευημερία δεν τους καταλαβαίνω! Και είναι πιο ευτυχισμένοι απο εμένα!
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και αυτό μου δίνει κάποια ικανοποίηση, αλλά παραμένω με την απορία!
Έχω την αίσθηση οτι μόνο σαν έναν περίπατο μπορώ να δώ την ζωή που μου δόθηκε......... χωρίς καμιά σημασία, χωρίς κάποιο βαθύτερο νόημα.
Αναρωτιέμαι αν η κατάθλιψη προκύπτει απο την επίγνωση οτι δεν έχει κανένα νόημα αυτό το θέατρο της ζωής (εκτός αν το νόημα είναι να καταστρέψουμε οτι φυσικό υπάρχει και να γεμίζουμε τη γη με πλαστικά σκουπίδια) ή εγώ τα βλέπω απλά μαύρα.
Εσείς γιατί ζείτε?

---

Χαχα...Κλειώ.......Διάβασα την ερώτηση και ψυχιατρικά θα στην έβγαζα καταθλιπτική,φιλοσοφικά υπαρξιακή και ως Κάσι απλά θα πω έτσι βρε για να\'χουμε κάτι να λέμε ή γιατί δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε.....

Quote:

---

Originally posted by interappted
ελα ντε!γιατι ζουμε?αμα βρειτε απαντηση τι θελω επειγοντως

---

Χαχα........Εγώ ζω λέει για να πλένω τα χέρια μου,να τελετουργώ να \"τραμπαλιάζομαι\"...Βασικά ρε συ Τζο εγώ το συναισθηματικό σκαμπανέβασμα δεν το ζω...Ζω μόνο ένα μόνιμο κατέβασμα αυτό τον καιρό...Χεχε...Έχασα το κουμπί του ασανσέρ και παρέμεινα στο υπόγειο.....Έναν τεχνικό παρακαλώ!!!!

Πάνε απ\' τις σκάλες. Δεν έχει;

λολ olorou να σαι καλα
με εκανες κ γελασα

kassi δεν θες τεχνικο
γιατι κ το ανσασερ χαλασμενο ειναι
σε ανεβοκατεβαζει μονο του
δεν εχει κουμπια να πατησεις
εγω θα θελα να βγω
με εχει πιασει ναυτια παει αποτομα απο το ισογειο στην ταρατσα κ ν αθες να κατεβεις στον 4 πχ γιατι τ αχεις δει ολα δεν προβλεπεται