Ο δεσμός της μητέρας μου

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα θέμα που με απασχολεί. Είμαι 23 χρονών, οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και χρόνια και η μητέρα μου έχει πλέον δεσμό μ έναν κύριο εδώ και τρία χρόνια και πλέον μένουνε και μαζί. Εγώ και η αδερφή μου έχουμε φύγει για σπουδές, εγώ τελειώνω αυτό το καλοκαίρι και γυρνάω πίσω ενώ η μικρή έχει τουλάχιστον μια χρονιά ακόμη. Αρχικά με τον συγκεκριμένο κύριο εγώ ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, ένιωθα μια αντιπάθεια και μια ειρωνία προς εμένα, σε αντίθεση με την αδερφή μου την οποία συμπαθεί πολύ και το δείχνει. Τέλος πάντων αυτό δεν είναι κάτι που με στεναχωρούσε αφου ούτε εγώ έτρεφα ιδιαίτερη συμπάθεια. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι όταν πηγαίνω στη μαμά είμαι ουσιαστικά φιλοξενούμενη στο ίδιο μου το σπίτι. Δηλαδή αυτός επιβάλλεται, μου κάνει παρατηρήσεις και δεν αφήνει το σκυλάκι μου να κυκλοφορεί στο σπίτι (ενώ η μαμά δεν έχει πρόβλημα). Δεν θα με πείραζε να μου έκανε παρατηρήσεις η μητέρα μου φυσικά, αλλά με ενοχλεί να το κάνει ένας ξένος για μένα άνθρωπος. Τώρα που θα γυρίσω σπίτι δεν θέλω να μένω στο σπίτι ΤΟΥΣ αλλά στο σπίτι ΜΑΣ, δηλαδή της μητέρας μου κι εμένα. Δεν της ζήτησα να τον χωρίσει, απλά δεν θέλω να μένω με τον δεσμό της. Πιστεύτε ότι είμαι παράλογη και κακιά? Γιατι πραγματικά και η μαμά και η αδερφή μου με κάνουν να νιώθω ενοχές για αυτό, με λένε εγωίστρια και κακομαθημένη. Είμαι όντως ή έχω έστω και λίγο δίκιο σε αυτό που ζητάω...;:(

Να πω επίσης ότι τώρα που πλησιάζουν γιορτές, είπα στη μαμά ότι δεν θέλω να πάω στο σπίτι με αυτές τις συνθήκες. Η απάντηση ήταν ότι θα έρθει να με δει μια μέρα εδώ που μένω, αφού δεν θέλω να πάω για γιορτές. Δηλαδή σκασίλα μου, αν δεν σου αρέσει μην έρχεσαι δεν πειράζει. Και η αδερφή μου επικροτεί αυτή την απάντηση. Συγνώμη, μόνο εγώ βλέπω ότι αυτή δεν είναι συμπεριφορά μητέρας...;

Δεν έχεις άδικο αλλά δεν ξέρω για ποιό λόγο σε αποκαλούν έτσι.
Χωρίς να ακούσω κ τη δεύτερη/ άλλη πλευρά δεν μπορώ να εκφέρω 100% άποψη.

Το θέμα που έχεις να αντιμετωπίσεις δεν είναι ο νυν σύζυγός της αλλά η ίδια η μητέρα σου.
αυτή τον διάλεξε οπότε κ αυτή θα ξέρει ή τουλάχιστον θα δικαιολογεί τη συμπεριφορά του.
Μίλησε μαζί της πες της αυτό που σε ενοχλεί κ αν δείχνει να αδιαφορεί ή να μην καταλαβαίνει οτι υπάρχει θέμα, αγνόησε την κ κάνε τον μ@λάκα.
Δυστυχώς δε θέλω να σου προτείνω κάτι τέτοιο αλλά δεν έχεις αλλη επιλογή.
Μετά να σε κατηγορούν κ απο πάνω οτι βάζεις προβλήματα στη σχέση τους.
οπότε κανε πως δεν υπάρχει.

Η αδερφή μου λέει ότι είμαι εγωίστρια γιατί λέει πως στέκομαι εμπόδιο στην ευτυχία της μαμάς και ότι πρέπει να την αφήσω να συνεχίσει τη ζωή της, εγώ έχω πεί 100 φορές πως ναι θέλω να είναι ευτυχισμένη και ναι θέλω να συνεχίσει τη ζωή της, αλλά όσο μένω μαζί της, θα ήθελα να ζω μόνο μαζί της και όχι με τον δεσμό της. Είναι απλό, θέλω να νιώθω το σπίτι μου ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. Με όλη την άνεση που ο καθένας δικαιούται να έχει στο σπίτι του. Η μαμά πάλι, πέρσι που ξαναέκανα την ίδια συζήτηση γύρισε και μου είπε ότι ζηλεύω και γι αυτο τα κάνω αυτά. Τραγικό απλά.

Δεν μπορώ ούτε να αδιαφορήσω, ούτε να κάνω τον μαλάκα. Αισθάνομαι πως η μητέρα μου έχει ως προτεραιότητα τον δεσμό της και όχι τα παιδιά της. Γιατί όταν δέχεται να μην δει το παιδί της προκειμένου να μείνει με τον φίλο της, αυτό ακριβώς κάνει. Κι αυτό είναι κάτι που με θλίβει απίστευτα...

Μάλιστα. όπως πάντα δεν καταλαβαίνουν
νιώθει οτι αυτός θα συνεχίσει να είναι μαζί της μέχρι τα γεράματα ενω εσύ μεγαλωσες κ θα φύγεις να κάνεις τη δική σου οικογένειά αύριο μεθαύριο :p
οποτε λογικό. νιώθει λίγο μονη αλλά δε σε πολύ υπολογίζει γιατί κ εσύ θα κάνεις τη δική σου ζωή.δεν έχει άλλο στήριγμα οπότε κ δε σου δίνει το δίκιο.
Κ γιαυτό πιστεύω βρήκε νέο άντρα. ίσως να ένιωθε μόνη της μαζί με όλες τις αλλες ανάγκες π θέλει ν καλυψει ένας άνθρωπος
αστην ν κάνει αυτό που θέλει. ΕΣΥ κάνε τη ζωή σου.

Μα δεν μπορείς να κανείς κ αλλιώς.
να πεις τι ας πούμε ; χώρισε τον ;
δε λέει. όπως κ δε λέει ν κατσεις ν πεις στο σύζυγο της οτι πχ αυτός σε ενοχλεί με αυτό που κάνει.
τώρα πχ 50+ άνθρωπος λες να άλλαξει απο δικο σου αίτημα ;
Ο,τι τους γουσταρει κάνουν δυστυχώς γ σένα. αλλά έτσι είναι.

Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω, αλλά εννοείται και δεν θα πω σε κανέναν να χωρίσει. Όπως επίσης και δεν απαιτώ να αλλάξει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να γίνει (και θα έπρεπε να γίνει) θα ήταν να μην ζουν μαζί. Εκείνος στο σπίτι του και η μάνα μου στο δικό της με τα παιδιά της κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν και άλλες μητέρες στο φόρουμ, εγώ πάντως πιστεύω πως μια σωστή μητέρα, όσο και να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, εκείνα είναι πάντα η προτεραιότητά της.

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω, αλλά εννοείται και δεν θα πω σε κανέναν να χωρίσει. Όπως επίσης και δεν απαιτώ να αλλάξει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να γίνει (και θα έπρεπε να γίνει) θα ήταν να μην ζουν μαζί. Εκείνος στο σπίτι του και η μάνα μου στο δικό της με τα παιδιά της κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν και άλλες μητέρες στο φόρουμ, εγώ πάντως πιστεύω πως μια σωστή μητέρα, όσο και να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, εκείνα είναι πάντα η προτεραιότητά της.

---

εσύ μπορεί να πιστεύεις αλλά εκείνη όχι.
Συμβιβασου γιατί δε θα περάσεις καλά.

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω, αλλά εννοείται και δεν θα πω σε κανέναν να χωρίσει. Όπως επίσης και δεν απαιτώ να αλλάξει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να γίνει (και θα έπρεπε να γίνει) θα ήταν να μην ζουν μαζί. Εκείνος στο σπίτι του και η μάνα μου στο δικό της με τα παιδιά της κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν και άλλες μητέρες στο φόρουμ, εγώ πάντως πιστεύω πως μια σωστή μητέρα, όσο και να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, εκείνα είναι πάντα η προτεραιότητά της.

---

Μα και για τη μητερα σου φιλη μου, νομιζω οτι ειστε η πρωτη προτεραιοτητα. Το οτι δεν σε στηριζει μπροστα στον συντροφο της, δεν σημαινει οτι σε αγαπαει λιγοτερο....Μια συζητηση μαζι της ισως ελυνε πολλες παρανοησεις, αν υπαρχουν....Οπως και να εχει παντως, πρεπει να καταλαβεις οτι εσυ και η αδελφη σου ειστε ενηλικες, που σημαινει οτι καποια στιγμη πρεπει να αρχισεις να αποδεσμευεσαι απο την παιδικη συναισθηματικη προσκολλιση στην μητερα και να μην σε ενοχλει ακομα και αν νιωθεις οτι 'προτιμα' τον συντροφο της απο εσενα, γιατι απλα άλλη ειναι η αγαπη στα παιδια και άλλη στον εραστη...οπότε δεν τιθεται θεμα προτιμησης...τουλαχιστον σε τετοιες ηλικιες....αν ησουν μικρο παιδι...θα σου απαντουσα αλλιως φυσικα...Αλλα εισαι γυναικα..:) Για αυτο, να της μιλησεις...σαν κορη προς μαμα, αλλα και σαν γυναικα προς γυναικα...

monkey, το να μη νιωθεις ανετα επειδη ζει και ο συντροφος της μητερας σου μαζι σας ειναι καθαρα δικο σου προβλημα και κανενος αλλου. Απο που προκυπτει οτι η μητερα σου βαζει πανω απο σενα τον συντροφο της; Η αδελφη σου δεν συμφωνει, ειναι καθαρα δικο σου το συμπερασμα. Και η αληθεια ειναι οτι με την αρνητικοτητα σου ειναι λογικο ο ανθρωπος να εχει και αντιστοιχη συμπεριφορα απεναντι σου. Τι παει να πει να μην μενουν μαζι; Γιατι πιστευεις οτι πρεπει να σε ρωτησει η μητερα σου για το τι θα κανει; Ειναι υποχρεωμενη να ακολουθει το καθε σου καπριτσιο; Στα λεω σταρατα γιατι την ξερω την κατασταση, ετσι και η αδελφη μου ειχε προβλημα με τον συντροφο της μητερας μου και ας μην εμεναν μαζι, για αυτο και στα λεω οπως ακριβως ειναι τα πραγματα. Ασε που εγω δεν ειδα αυτο που λες, οτι δεν στηριζει η μητερα σου. Δηλαδη οταν λες/κανεις κατι παραλογο πρεπει να σε στηριξει; Αυτη νομιζεις οτι ειναι η υποχρεωση των γονιων;

Απλα παρτο αλλιως, εισαι ενηλικη κοπελα, δειξε λιγη κατανοηση στις αναγκες της μητερας σου. Αυτη η γυναικα εδειξε τεραστια υπομονη για να σας μεγαλωσει (οταν κανεις παιδι θα καταλαβεις), ε ηρθε η ωρα να κοιταξετε οι αδελφες και λιγο την ευτυχια της, δεν νομιζεις;

Φυσικά και θα πρέπει να με ρωτήσει τη στιγμή που θα μένουμε μαζί. Όταν φύγω από το σπίτι ας κάνει ότι θέλει, γιατί όμως εγω πρέπει να ζήσω με έναν ξένο άνθρωπο μέσα στο σπίτι και να με περιορίζει κιόλας? Ας κάνει ότι θέλει με τη σχέση της, να τη κρατήσει έξω από το σπίτι μας ζητάω. Αλλιώς να φέρω κι εγώ τον φίλο μου με το έτσι θέλω να συγκατοικήσουμε όλοι μαζί στο σπίτι να γίνουμε κοινόβιο... Ημαρτον, δεν γίνεται να κάνει ο καθένας ότι θέλει χωρίς να σκέφτεται και τους άλλους..! Ξαναλέω, ΟΤΑΝ φύγω να κάνω τη ζωή μου όπως λέτε, ας κάνει ότι θέλει, τώρα όμως που μοιραζόμαστε την ίδια στέγη, ναι, φυσικά και έχω λόγο σχετικά με το με ποιον θα συγκατοικώ.

Οχι δεν εχεις λογο, δεν εχεις κανεναν απολυτως λογο. Και ξερεις γιατι; Γιατι μενεις στο σπιτι της μητερας σου και οχι στο δικο σου. Βαζεις τον εγωισμο σου πανω απο ολα και απο ολους, για αυτο και θετεις το διλλημα στη μητερα σου "Η αυτος η εγω", και σε ποναει που η μητερα σου δεν ενδιδει σε τετοιες κακες συμπεριφορες. Κοιτα monkey, ουτε σε ξερω ουτε με ξερεις, οτι σου λεω στο λεω για να σκεφτεις λιγο παραπερα. Εχεις σκεφτει οτι με τον τροπο σου κανεις δυστυχισμενη τη μητερα σου; Τη μητερα που σε μεγαλωσε με θυσιες; Για σκεψου το λιγο. Και στο κατω κατω ποιος σε περιοριζει; δηλαδη τι σου λεει; Οταν ζεις με αλλους ανθρωπους παντα γινονται συμβιβασμοι, απολυτως λογικο ειναι αυτο δεν νομιζεις; Δεν εχεις καταλαβει κατι, αυτος ο ανθρωπος ΔΕΝ ειναι πλεον ξενος, ειναι ο συντροφος της μητερας σου, και αν τη σεβεσαι εστω και λιγο, πρεπει να σεβαστεις και αυτον. Δεν μπορω να προσθεσω κατι αλλο, απλα κατσε και σκεψου αν αξιζει να πληγωνεις ανθρωπους που αγαπας για χαρη του εγωισμου σου.

Εγω προσωπικα το βρισκω φυσιολογικο αυτο που νιωθεις στην αρχικη φαση της σχεσης..δεν μπορεις σε τιποτα να ερθεις κοντα με αυτον τον ανθρωπο?Καταλαβαινω η μανα σου ειναι η στηριξη σου,την θες και λιγο αποκλειστικα ομως εχει και αυτη ζωη και δικαιωμα στην ευτυχια και στον ερωτα..
Γιατι τον εχεις δει τοσο στραβα αυτον τον ανθρωπο?Τελος θα πω οτι αν δεν εχει καταφερει να ερθει κοντα σου ειναι λαθος του..Πρεπει να κανει πισω ο "νεοφερμενος" κατ'εμε για να φερει ισορροπιες σε μια ηδη οικογενεια.

Βασικά δεν ξέρω γιατί ξεκινήσαμε στραβά μ αυτόν τον άνθρωπο. Μπορεί να κάνω και λάθος, πάντως μου φάνηκε ότι από την αρχή δεν με συμπάθησε. Δεν μου μιλάει, πολλές φορές ούτε καλημέρα, πολλές φορές με ειρωνευόταν, έλεγε ότι δεν θα καταφέρω να βγάλω ποτέ τη σχολή μου (πρόκειται για μια αρκετά δύσκολη σχολή με αποτέλεσμα να χρωστάω μαθήματα) και διάφορα άλλα, τη στιγμή που έδειχνε ένα πολύ καλό πρόσωπο προς την αδερφή μου (της έκανε δώρα, της μιλούσε κανονικά). Αυτά είναι πράγματα που δεν παρατήρησα μόνο εγώ αλλά και άλλοι άνθρωποι του περιβάλλοντος μας. Τέλος πάντων εγώ δεν μένω σε αυτο, δεν μ ενδιαφέρει αν με συμπαθεί ή όχι, και η μαμά μου ας είναι με όποιον θέλει, δεν με αφορά. Το μόνο που θέλω είναι η ηρεμία μου μέσα στο σπίτι και αυτό δεν γίνεται με το να μένουμε όλοι μαζί. Δυστυχώς στις εποχές που ζούμε ειναι πολύ δύσκολο να βρώ μια δουλειά, και ακόμα και να βρώ δεν νομίζω πως θα μου φτάνουν αυτά που θα βγάζω ώστε να μπορέσω να ζήσω μόνη μου, και να κάνει κι η μαμά τη ζωή της όπως τη θέλει...

Εισαι πολυ λογικη δεν δικαιουται να φερεται λες κ ειναι κηδεμονας σου,Κανε μια κουβεντα με την μητερα σου να τον βαλει στην θεση του οσο ειναι καιρος,Ειναι πολυ ζορικο αλλα προσπαθησε το για δουλεια στην αναγκη πας κ εξωτερικο για να εχεις ενα μισθο καθωσπρεπει,η μητερα σου πρεπει να στηριξει εσενα στα πρωτα σου βηματα για να απομακρυνθεις απο αυτο το περιβαλλον εφοσον επιλεγει αυτον τον ανθρωπο εσυ δεν θα την πληρωσεις καλυτερα