Printable View
Παιδια σκεφτομαι παρολο που ειμε ψυχωτικος(ειμε σε πολυ καλη κατασταση) να παω στο στρατο οσο μπορεσω για να μα8ω να πειθαρχω στο σωμα μου(λεω αμα βαρεθω ή κουραστω εκει μεσα να παρω ι5 εστω για 3 μηνες).Θα το συζητησω με την ψυχοθεραπευτρια μου.Ποια η αποψη σας.ΕΝΑ συνθημα επισης στρατος σχολεια ψυχιατρεια.Θελω αποψεις....
οτι λεω να παω με ι3 δηλαδη αποφευγεις το οπλο και κανεις δουλεια γραφειου.Η ψυχιατρος μου ειπε πως με την αλλαγη φαρμακων σ ενα χρονο θα με πολυ καλα και εχω απαλλαγη μεχρι το δεκ του 2008.
Φίλε,κοίταξε να γίνεις καλά και άσε το Στρατό.Και Ι5 να πάρεις δεν σε εμποδίζει πλέον πουθενά να βρεις δουλειά...
1 πραγμα θα σου πω
Κι εγω σαν και σενα το εβλεπα,να παω στρατο να μπω λιγο σε ενα ρυθμο,να μην εχω και εγνοιες στο κεφαλι μου γιατι ειχα κατι προβληματακια απο πριν και αρκετη πιεση απο σπιτι και δουλεια
Περασα λοιπον ολες τις ιατρικες εξετασεις κανονικοτατα(με επελεξαν και για ΥΕΑ φαντασου) αλλα δεν μπορουσα με τιποτα να μπω στο κλιμα του ΕΣ.Η ολη κατασταση θυμιζε φρενοκομειο και συνεχεια σκεφτομουν \"τι κανω εγω εδω μεσα????\".Σκεφτομουν να την κοπανησω απο καμμια μαντρα και ειχα συνεχως μια αντιδραστικη διαθεση,με πολλα νευρα,ετοιμος για γερο τσαμπουκα.Θα ελεγα οτι οι συνθηκες εκει μεσα ειναι πολυ ευνοικες τα προβληματα που εχει ο καθενας να εμφανιστουν ή και να γιγαντωθουν.
Για καλη μου τυχη,την 5-6η μερα ενας φιλοτιμος ψυχολογος ζητησε να με δει και μετα απο 2-3 ωρες κουβεντα διεγνωσε καταθλιψη(8ετη μαλιστα).Εμεινα 3 μερες υπο παρακολουθηση στο αναρρωτηριο(οι χειροτερες μερες της ζωης μου,σκεφτομουν με τριπλασια ταχυτητα αποτι συνηθως).Τελικα με ειδε και τριμελης επιτροπη με ψυχιατρο,που μου εδωσε 1 χρονο αναβολη μετα απο 20 δευτερολεπτα εξετασης.
Δυστυχως δεν εχω ξεμπλεξει ακομα με την υποθεση αλλα θα κανω οτι ειναι δυνατο να μην περασω ουτε απεξω.Ισως στην περιπτωση σου να λειτουργησει διαφορετικα,εγω παντως δεν θα στο συνιστουσα με τ ι π ο τ α.Και κατι τελευταιο.Μετα απο αυτο το εφιαλτικο 10ημερο,ειμαι πολυ πολυ χειροτερα αποτι ημουν πριν
Προσωπικα...η ασθενεια ειχε αρχισει να προχωραει οταν πηγα στρατο...δεν εκανα παρεες ευκολα...ζητουσα απομονωση...αργοτερα ξεσπασε σε ολο το \"μεγαλειο\" της.
Δεν το μετανοιωσα...καλα περασα στο στρατο...απλως θα ηθελα να ηταν διαφορετικα τα πραγματα και να αποκομιζα πιο πλουσιες εμπειριες...και να μην ημουν τοσο μοναχικος...ειχα διαβασει σχεδον ολη τη βιβλιοθηκη τοπυ στρατοπεδου lol και ο σακος μου οταν επαιρνα αδεια ηταν ασηκωτος απο τα πολλα βιβλια που πηγαινα σπιτι...καλα τα βιβλια αλλα καποια αλλα πραγματα ειναι καλυτερα οπως το να εχεις να διηγηθεις πραγματικα ομορφες στιγμες και καταστασεις...εμπειριες.
Χαρά στα κουράγια σου..Εδώ άλλοι το παίζουν ψυχωσικοί για να πάρουν Ι5 και ο πραγματικά ψυχασθενής ποθεί να εκτίσει την θητεία του;;Πραγματικά αξιέπαινο...Quote:
Originally posted by Skiaxtro
Παιδια σκεφτομαι παρολο που ειμε ψυχωτικος(ειμε σε πολυ καλη κατασταση) να παω στο στρατο οσο μπορεσω για να μα8ω να πειθαρχω στο σωμα μου(λεω αμα βαρεθω ή κουραστω εκει μεσα να παρω ι5 εστω για 3 μηνες).Θα το συζητησω με την ψυχοθεραπευτρια μου.Ποια η αποψη σας.ΕΝΑ συνθημα επισης στρατος σχολεια ψυχιατρεια.Θελω αποψεις....
Μπες με φόρα και προχώρα, είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις .
και εγω σκεφτομαι σοβαρα απο την ερχομενη εβδομαδα να παω και να διακοψω την αναβολη που εχω, να παρατησω την σχολη, και να κανω την θητεια μου. Εαν κανω τωρα τα χαρτια μου θα με παρουν τον Μάϊο. ελπιζω να τα καταφερω νιωθω οτι θα τα καταφερω αλλά απο την άλλη μερια δεν εχω ζησει την εμπειρια του στρατου και φοβαμαι μηπως και εχω τασεις να φυγω απο το στρατοπεδο και δεν αντεξω την ολη κατασταση..παρ\'αυτα νιωθω αρκετα ετοιμος. οσους εχω ρωτησει τα χειροτερα εχουν να μου διηγηθουν απο το στρατο :D
Skiaxtro δοκιμασε το και θα δεις οτι ειναι θεμα τροπου σκεψης, αν το αντιμετωπισεις σαν μια ευκαιρια να μαθεις νεα πραγματα, να γνωρισεις νεους ανθρωπους και επιστρατευσεις μπολικο χιουμορ, θα τα καταφερεις μια χαρα. Εξαλλου οπως ειπες η κατασταση σου ειναι σταθερη και θα συνεχισεις να φροντιζεις τον εαυτο σου. Ο στρατος ειναι δυσκολη υποθεση ειτε για οσους εχουν ζησει σε ενα υπερπροστατευτικο περιβαλλον και δεν εχουν κατ\' ουσία ενηλικιωθει, ειτε για οσους εχουν καποια αδιαγνωστη ή μη σταθεροποιημένη διαταραχή. Αν το θες και νομιζεις οτι μπορεις να τα καταφερεις, θα τα καταφερεις.
παγωμενε μου...δεν νομιζω πωσ ειναι καλη ιδεα...για δεν τουσ προλαλισαντεσ...
φοβαμαι μηπως λογο της καταθλιψης-διπολισμου δεν αντεξω τον εγκλησμο και την λογικη του στρατου..δεν νομιζω οτι υπαρχει αλλος λογος
Φίλε μου, όταν πριν από 3 χρόνια διάβαινα τα μονοπάτια της κατάθλιψης, η σκέψη και μόνο ότι δεν είχα ακόμα υπηρετήσει τη στρατιωτική μου θητεία αποτελούσε θηλειά στο λαιμό μου.Quote:
Originally posted by pagwmenos
φοβαμαι μηπως λογο της καταθλιψης-διπολισμου δεν αντεξω τον εγκλησμο και την λογικη του στρατου..δεν νομιζω οτι υπαρχει αλλος λογος
Τώρα, ως φαντάρος, εδώ και 2-3 μήνες, αναλογίζομαι τις τότε σκέψεις μου και χαμογελώ! :-) Το μόνο εφόδιο που χρειάζεσαι είναι να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι αυτοί οι 12 μήνες, κατά τους οποίους θα υπηρετήσεις, θα σε γεμίσουν με εμπειρίες και εικόνες, που θα διηγήσε για μια ζωή. Μην ακούς τίποτα και μη δίνεις σημασία σε κανένα από τα ανθρωπάκια, που η μόνη τους εξουσία είναι εντός στρατοπέδου. Κανένας δεν μπορεί ούτε καν να σε αγγίξει. Να είσαι συνεπής στους κανόνες που ισχύουν για όλους και προσπάθησε να μην αντιδράς, ακόμα και αν πιστεύεις ότι κάτι που κάνεις εκεί μέσα σου φαίνεται χωρίς νόημα! Να ζεις τις στιγμές και οι μέρες θα περάσουν χωρίς να το καταλάβεις. Εγώ θα θυμάμαι για μια ζωή τα 3 κιλά κρεμμύδια που καθάριζα στα μαγειρία και τα άλλα τόσα κιλά δάκρυ που έριξα καθαρίζοντάς τα!! :-))
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
...άσε που μπορεί ο στρατός να είναι και πράξη αυτονόμησης για εξαρτητικές προσωπικότητες που μέχρι τώρα αντιμετώπιζαν ωμή παρεμβολή από οικογενεικά και κοινωνικά (όλα μέσα) πλαίσια. Οξύμωρον πλην πραγματικόν. Φευ!
ακου να δεις!εγω σπουδαζα και εφαγα την πρωτη μου φλασια(συναισθηματικη ψυχωση λεει ο γιατρουλης).μετα πηγα στρατο και ετσι οπως ηταν το κλιμα εκει μεσα εφαγα και την δευτερη.εκει δεν αστειευτηκαν και ακολουθησε η \"ωραια πεντελη\" για ενα μηνα.μετα απο αυτο που εζησα θα σου προτεινα αν δεν εχεις λογους, οπως να δουλεψεις στο δημοσιο, να μην πας στρατο.τελος