Καταθλιψη

Γεια σας παιδια,ειμαι καινουργειος στο φορουμ και εγινα μελος με σκοπο να μιλησω για το προβλημα μου ωστε να νιωσω καπως καλυτερα.ολα ξεκινησαν εναμιση μηνα πριν,οταν επεσα σε καταθλιψη.τα συμντωματα ειναι ελειψη ενδιαφεροντος για το οτιδηποτε,υπνηλια εν αρχη και μετα αυπνιες,εντονη κοπωση ακομα κι αν δεν κανω τιποτα,αισθημα ανικανοτητας,συνεχες απαισιοδοξες σκεψεις για το μελλον μου και ελειψη συγκεντρωσης με αποτελεσμα να δυσκολευομαι ακομα και στο να διαβασω για την σχολη μου.παραλληλα απομονοθηκα.μερα με την μερα νιωθω ολο και ποιο πολυ να με τυλιγει ενα μαυρο πεπλο και οσο περναει ο καιρος νιωθω να χαζευω,ξεχναω ευκολα πραγματα,δυσκολευομαι να κανω μια κουβεντα και φοβαμαι οτι θα τρελαθω.αποφασησα οτι χριζω ψυχολογικης βοηθειας μιας και οσο και αν προσπαθησα δεν μπορεσα να ξεφυγω απο ολο αυτο μονος.μου ειναι δυσκολο ομως να αποδεχθω οτι ενδεχεται να παρω αντικαθληπτικα.υπαρχει καποιος που εχει περασει παρομοιο προβλημα και μπορεσαι να το ξεπερασει χωρις την χρηση φαρμακων;

εγω που ειμουν συνεχεια καταθλιπτικος με βοηθησαν πολυ τα ταξιδια το να βλεπω συνεχεια το ιδιο περιβαλον αυτο βλεπτει πολυ τη ψυχολογια μου δε ξερω αν με πιανεις...

Φιλε ντιμ θες να μας πεις αν συνεβη κατι που επηρεασε την ψυχολογια σου? ή ηταν ολα τελεια στη ζωη σου?

ναι καταλαβαινω τι λες.ομως εγω εχω απομονωθει τελειως απο εκει που δεν μπορουσα να κατσω σπιτι μια μερα,τωρα με το ζορι σηκονομαι απο το κρεβατι

Γεια σου Ντιμ.. αυτό που ρωτάς θα σου το πει μόνο ένας ειδικός.. ένας ψυχολόγος ίσως,.... η σχολή σου το πανεπιστήμιο σου πρέπει να έχει ψυχολογική υποστήριξη για φοιτητές γιατί δεν απευθύνεσαι κι εκεί να πάρεις μια γνώμη;; ή να πας από μόνος σε κάποιον ψυχολόγο;;
Τώρα καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην υπάρχουν χρήματα για κάτι τέτοιο.. μα νομίζω πως το καλύτερο είναι αυτό.. Ζήτα βοήθεια απ΄όποιον μπορείς..
Μίλα και με κάποιον φίλο.. φίλη.. ή με κάποιον συγγενή που εμπιστεύεσαι... γονείς, αδερφό.. μην το αφήνεις
Αν πάλι το χεις ήδη κάνει μη φοβάσαι τη χρήση φαρμάκων όπως η παθολογική ασθένεια (αρτηριακή πίεση, σάκχαρο, κ.τ.λ) έτσι και η ψυχική ασθένεια ή διαταραχή κι έτσι αντιμετωπίζονται..

σας ευχαριστω για τα σχολια σας.κερασι προβληματα υπηρχαν και υπαρχουν,ομως δεν αισθανομαι οτι με βυθησαι καποιο απο αυτα.ισως να το εκαναν υποσεινηδειτα,αλλα θελω να πω οτι δεν νιωθω οτι υπαρχει καποιος συγκεκριμενος λογος που επεσα ετσι.ιβαν εχω ακουσει διαφορα για τα φαρμακα αυτα.αν δω ομως οτι δεν υπαρχει καμια εναλλακτικη αναγκαστηκα για εκει με βλεπω.ξεκινησα εδω και 3 μερες να πινω καπια βοτανα που διαβασα οτι εχουν αντικαταθλιπτικη δραση...θα δουμε

Η αδρανεια παντως που περιγραφεις ειναι συνυφασμενη με την καταθλιψη. Λες οτι ολα ξεκινησαν 1,5 μηνα πριν. Δεν εντοπιζεις κατι που μπορει να σου πηγαινε στραβα? αν οχι παμε σε αλλες αιτιες, αν και ειναι πιο σπανιες περιπτωσεις.

Καλησπερα και απο εμένα. Ντιμ έχω περάσει όλα αυτά που περιγράφεις και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν θα σου δώσω συμβουλές γιατί ο καθένας περνάει το μαρτύριό του ΜΟΝΟΣ του και το ξέρεις καλά. Ο καθενας που το έχει περάσει το βιώνει διαφορετικά. Εμένα μου εκδηλώνεται με απίστευτο άγχος και πόνο στο στομάχι. Μισή είχα μέινει όταν μου συνέβει το καλοκαίρι του 2012. Δεν μπορούσα να κάνω τπτ, δεν μπορουσα να φαω, φοβόμουν ότι κάτι θα παθω....τα γνωστα πολύ δυσάρεστα συναισθήματα. Όταν μου συνέβη αυτό, ήταν η τρίτη φορά κατά σειρά, το είχα ξαναπάθει στα 21 και στα 28. Τώρα είμαι 33. Την τρίτη φορά είπα ότι δεν θα το αφήσω να με ταλαιπωρεί αλλο και εδώ και 2 χρόνια σχεδόν κάνω ψυχοθεραπεία. Το πόσο σε βοηθάει η ψυχοθεραπεά ούτε που σου περνάει από το μυαλό. Και πήρα και αντικαταθλιπτικά τα οποία τα φοβόμουν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Σε πληροφορώ λοιπόν ότι μετά από λιγες εβδομάδες (καθότι κάνουν 4 εβδομάδες να δράσουν) ένοιωσα πολύ καλύτερα και δεν το πίστευα. Ο συνδυασμός ψυχοθεραπέιας και αντικαταθλιπτικών είναι η καλύτερη αντιμετώπηση. Χτυπάς το κακό στη ρίζα του αρκεί να το θες και να ανοιχτείς στην ψυχοθεραπεία. Και επειδή δεν μου αρέσει να χαιδεύω αυτιά σου λέω ότι είναι στο χέρι σου να βγεις από αυτό. Εγώ αυτό κατάλαβα μετά από 2 χρόνια. Δεν λέω ότι έχω λύσει όλα μου τα προβλήματα, γιατί και τώρα που γράφω είμαι άσχημα ψυχολογικά. Περνάω πα΄λι φάση πανικού και άγχους αλλά ξέρω ότι δεν θα πάθω τπτ και ότι θα περάσει. ϊσως να σου πω κ την ιστορία μου κάποια στιγμή αλλά αυτό που θέλω τώρα να μοιραστώ μαζί σου είναι να μην φοβάσαι τα φάρμακα. Δεν είναι εθιστικά τα αντικαταθληπτικά και στο υπογράφω....Δώσε την δυνατότητα στον ευτό σου να βοηθηθεί και θα δεις μετά πόσο διαφορετικά θα βλέπεις και θα αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Αξίζει...Είναι μία επένδυση στον εαυτό σου!

Καλησπερα και απο εμένα. Ντιμ έχω περάσει όλα αυτά που περιγράφεις και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν θα σου δώσω συμβουλές γιατί ο καθένας περνάει το μαρτύριό του ΜΟΝΟΣ του και το ξέρεις καλά. Ο καθενας που το έχει περάσει το βιώνει διαφορετικά. Εμένα μου εκδηλώνεται με απίστευτο άγχος και πόνο στο στομάχι. Μισή είχα μέινει όταν μου συνέβει το καλοκαίρι του 2012. Δεν μπορούσα να κάνω τπτ, δεν μπορουσα να φαω, φοβόμουν ότι κάτι θα παθω....τα γνωστα πολύ δυσάρεστα συναισθήματα. Όταν μου συνέβη αυτό, ήταν η τρίτη φορά κατά σειρά, το είχα ξαναπάθει στα 21 και στα 28. Τώρα είμαι 33. Την τρίτη φορά είπα ότι δεν θα το αφήσω να με ταλαιπωρεί αλλο και εδώ και 2 χρόνια σχεδόν κάνω ψυχοθεραπεία. Το πόσο σε βοηθάει η ψυχοθεραπεά ούτε που σου περνάει από το μυαλό. Και πήρα και αντικαταθλιπτικά τα οποία τα φοβόμουν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Σε πληροφορώ λοιπόν ότι μετά από λιγες εβδομάδες (καθότι κάνουν 4 εβδομάδες να δράσουν) ένοιωσα πολύ καλύτερα και δεν το πίστευα. Ο συνδυασμός ψυχοθεραπέιας και αντικαταθλιπτικών είναι η καλύτερη αντιμετώπηση. Χτυπάς το κακό στη ρίζα του αρκεί να το θες και να ανοιχτείς στην ψυχοθεραπεία. Και επειδή δεν μου αρέσει να χαιδεύω αυτιά σου λέω ότι είναι στο χέρι σου να βγεις από αυτό. Εγώ αυτό κατάλαβα μετά από 2 χρόνια. Δεν λέω ότι έχω λύσει όλα μου τα προβλήματα, γιατί και τώρα που γράφω είμαι άσχημα ψυχολογικά. Περνάω πα΄λι φάση πανικού και άγχους αλλά ξέρω ότι δεν θα πάθω τπτ και ότι θα περάσει. ϊσως να σου πω κ την ιστορία μου κάποια στιγμή αλλά αυτό που θέλω τώρα να μοιραστώ μαζί σου είναι να μην φοβάσαι τα φάρμακα. Δεν είναι εθιστικά τα αντικαταθληπτικά και στο υπογράφω....Δώσε την δυνατότητα στον ευτό σου να βοηθηθεί και θα δεις μετά πόσο διαφορετικά θα βλέπεις και θα αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Αξίζει...Είναι μία επένδυση στον εαυτό σου!

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...λησπερα φιλε μου η δημοσιευση μου αυτη μαλλον θα σου δωσει ορισμενες απαντησεις στα ερωτηματα σου κ καλο κουραγιο!

Quote:

---

Originally Posted by ΕΡΙΚΑ

Καλησπερα και απο εμένα. Ντιμ έχω περάσει όλα αυτά που περιγράφεις και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν θα σου δώσω συμβουλές γιατί ο καθένας περνάει το μαρτύριό του ΜΟΝΟΣ του και το ξέρεις καλά. Ο καθενας που το έχει περάσει το βιώνει διαφορετικά. Εμένα μου εκδηλώνεται με απίστευτο άγχος και πόνο στο στομάχι. Μισή είχα μέινει όταν μου συνέβει το καλοκαίρι του 2012. Δεν μπορούσα να κάνω τπτ, δεν μπορουσα να φαω, φοβόμουν ότι κάτι θα παθω....τα γνωστα πολύ δυσάρεστα συναισθήματα. Όταν μου συνέβη αυτό, ήταν η τρίτη φορά κατά σειρά, το είχα ξαναπάθει στα 21 και στα 28. Τώρα είμαι 33. Την τρίτη φορά είπα ότι δεν θα το αφήσω να με ταλαιπωρεί αλλο και εδώ και 2 χρόνια σχεδόν κάνω ψυχοθεραπεία. Το πόσο σε βοηθάει η ψυχοθεραπεά ούτε που σου περνάει από το μυαλό. Και πήρα και αντικαταθλιπτικά τα οποία τα φοβόμουν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Σε πληροφορώ λοιπόν ότι μετά από λιγες εβδομάδες (καθότι κάνουν 4 εβδομάδες να δράσουν) ένοιωσα πολύ καλύτερα και δεν το πίστευα. Ο συνδυασμός ψυχοθεραπέιας και αντικαταθλιπτικών είναι η καλύτερη αντιμετώπηση. Χτυπάς το κακό στη ρίζα του αρκεί να το θες και να ανοιχτείς στην ψυχοθεραπεία. Και επειδή δεν μου αρέσει να χαιδεύω αυτιά σου λέω ότι είναι στο χέρι σου να βγεις από αυτό. Εγώ αυτό κατάλαβα μετά από 2 χρόνια. Δεν λέω ότι έχω λύσει όλα μου τα προβλήματα, γιατί και τώρα που γράφω είμαι άσχημα ψυχολογικά. Περνάω πα΄λι φάση πανικού και άγχους αλλά ξέρω ότι δεν θα πάθω τπτ και ότι θα περάσει. ϊσως να σου πω κ την ιστορία μου κάποια στιγμή αλλά αυτό που θέλω τώρα να μοιραστώ μαζί σου είναι να μην φοβάσαι τα φάρμακα. Δεν είναι εθιστικά τα αντικαταθληπτικά και στο υπογράφω....Δώσε την δυνατότητα στον ευτό σου να βοηθηθεί και θα δεις μετά πόσο διαφορετικά θα βλέπεις και θα αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Αξίζει...Είναι μία επένδυση στον εαυτό σου!

---

συμφωνω απολυτα κ επαυξανω! ακριβως κ γω ετσι.4ο επεισοδιο με ατελειωτο στρες κ καταθλιψη κ ξεκινησα αντικαταθλιπτικο και ψυχοθεραπεια κ ηδη νιωθω καλυτερα.τα παιρνω 38 μερες τωρα κ αρχισα να ερχομαι δουλεια κ να τρωω κλπ κλπ.
δνε ειμαι ακομα εντελως καλα αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα ξανανιωσω οπως πριν.αντικαταθλιπτικο +ψυχοθεραπεια ειναι η ιδανικοτερη αντιμετωπιση του προβληματος.

κερασι οχι δεν θα το λεγα,ηταν αρκετα ξαφνικο αυτο μου συνεβει...μπορεις να μου πεις καποιες απο αυτες τις αιτιες?ερικα σε ευχαριστω πολυ,αλλα ο φοβος μου δεν ειναι στο αν ειναι εθιστικα η οχι αλλα στις παρενεργειες που εχω ακουσει οτι υπαρχουν και σε τυχον μονιμες βλαβες.μυσπ το εχω διαβασει,συγχαρητηρια και συνεχησαι ετσι.παιδια δεν ξερω αν και ειναι σχετικα λιγος ο καιρος που το βιωνω ολο αυτο,νιωθω οτι δεν μπορω να το διαχειρηστω αλλο,φοβαμαι οτι θα τρελαθω,στο τσακ ειμαι να παρατησω και την σχολη μου,μιας και δεν με ενδιαφερει ποια.δεν βρησκω κατι που να μπορω να πιαστω απο αυτο πλεον,περα απο την οικογενεια μου που δεν θελω να τους στεναχορω αλλο ποια.σας ευχαριστω ολους για τον χρονο σας

Κανω και γω αυτες τι σκεψεις που και που, μακαρι να ειχα χρηματα για ταξιδια αλλα βρες κατι να απασχολεις το μυαλο σου. Γι'αυτο λενε για την ευεργετικη επιδραση της εργασιοθεραπειας, εργασου σε κατι να κρατας το μυαλο σου απασχολημενο, εστω και για λιγο.

Ισως πριν τον 1,5 μηνα που το παθες εκεινη τη στιγμη να μη σε απασχολουσε κατι, αλλα να χουν μαζευτει διαχρονιακ διαφορα θεματα. Αν ηταν ολα τελεια στη ζωη σου και δεν εχεις κανενα προβλημα, τοτε ναι παμε σε αλλες αιτιες που μπορω να στις γραψω συνοπτικα, τις βρισκεις και στο διαδικτυο. Αλλα ειναι εξαιρετικα σπανιο. Ενδεικτικα να σε ρωτησω, η σχεση με γονεις πως ειναι? σχεση εχεις? φιλους εχεις? σ αρεσει η σχολη σου? εχεις στοχους για το μελλον? απο υγεια πως πας? απο σεξ? ενδεικτικα σου λεω καποια βασικα, θα μπορουσα να σε ρωταω κι αλλα οπως αν χρωστας, αν εχεις χωρισει, αν πενθεις κλπ. Αν οντως ολα αυτα ειναι κομπλε και καταθλιβεσαι τοτε ναι παμε σε αλλα αιτια οπως η διατροφη, η κληρονομικοτητα, η ελλειψη χαρας κλπ.

ο πατερας μου εχει πεθανει,με την μητερα μου τα παω πολυ καλα τον τελευταιο καιρο,αν και ποιο παλια δεν τις φερομουν και τοσο καλα και εχω τρομερες τυψεις για αυτο.σχεση οχι δεν εχω,φιλους ναι αλλα τους βλεπω σπανια μιας και εχω απομονωθει πλεον τελειως και βγαινω μονο για να παω στην σχολη,η οποια μου αρεσαι πολυ,μα πλεον δεν με ενδιαφερει οπως και τιποτα απο αυτα που ασχολιομουν,ορεξη για σεξ δεν εχω,οχι δεν χρωσταω,ουτε πενθω,στοχους για το μελλον αδυνατω πλεον να κανω,το μονο που με απασχολει ειναι η ψυχολογικη μου κατασταση και δεν μπορω να ξεφυγω απο τις σκεψεις αυτες.απο υγεια τωρα εχω παθει λοιμωδη μονοπυρηνωση και ειμαι φορεις του ιου hpv(κονδυλωματα),αλλα αυτα τα εμαθα κατα την διαρκεια αυτων των σχεδων 2 μηνων πλεον που εχω παθει καταθλιψη!