Πρόβλημα με μητέρα και αδερφή

Καλησπέρα,

Είμαι φρέσκια στο forum και έχω ανάγκη από κάποια συμβουλή για το πως να χειριστώ το παρακάτω θέμα.

Είμαι αρραβωνιασμένη και σκοπεύω με το αγόρι μου σύντομα να παντρευτούμε. Το πρόβλημα είναι ότι έχω μία αδερφή 5 χρόνια μεγαλύτερη που η μητέρα μου νομίζει πως ποτέ δεν έχει κάνει σχέση και ότι δεν θα παντρευτεί ποτέ και κατά κάποιο τρόπο την προστατεύει υπερβολικά. Στην προσπάθειά της να μη νιώθει μειονεκτικά απέναντι μου ή να μη ζηλεύει με έχει απομακρύνει. Μου μιλάει εντελώς τυπικά χωρίς λόγο, είναι σχεδόν εχθρική απέναντί μου πολλές φορές, δε δείχνει καμία χαρά για τη δική μου χαρά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους. Τα ίδια βέβαια και η αδερφή μου σχεδόν δεν μου μιλάει και επιτίθεται στο αγόρι μου με το καλημέρα σας όποτε τον δει. (Κουνιάδα να του πετύχει...) Το αγόρι μου έχει καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά και γενικώς ακολουθεί από την αρχή τυπική συμπεριφορά (όχι άσχημη αλλά τυπική).

Φταίω που η αδερφή μου δεν έχει παντρευτεί; που κάνει λάθος επιλογές συστηματιά; πως μπορώ να χειριστώ αυτή την έλειψη επικοινωνίας και κατανόησης; Γιατί να νιώθω παραγκονισμένη για λάθη που κάνει εκείνη στη ζωή της; Χτες βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ και σήμερα όλη τη μέρα η καρδιά μου πεταρίζει από το άγχος... Θέλω να κλαίω όλη τη μέρα και να μην κάνω τίποτα. Γιατί τόση πίκρα από το ίδιο μου το σπίτι;

Δεν είσαι η μόνη,αν αυτό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα......
Για μένα. συζητησε όλα αυτά που σκέφτεσαι με τον αρραβωνιαστικό σου και κάνε τα πάντα για να μην μείνεις πάνω από το πατρικό σου.....δεν θα δεις άσπρη μέρα!!!!!!!
Μόνο αυτό κάνε,όλα τα υπόλοιπα είναι μάταια....

Μη ρωτας γιατί,αυτά συμβαίνουν παντού-αλλού χειρότερα -αλλού καλύτερα-κοίτα να είσαι ηρεμη και να φύγεις μακριά από το σπίτι σου,ακόμα κ αν αυτό είναι αδύνατον!
Σου εύχομαι τα καλύτερα!

Δεν νιώθω καλύτερα που δεν είμαι η μόνη... Γιατί να συμβαίνουν αυτά;

Προσπαθώ εδώ και καιρό να κάνω τα στραβά μάτια και σιωπώ, δεν μιλάω κάνω πως δεν βλέπω κάνω πως όλα είναι καλά. Πόσο θα αντέξω ακόμη;

Σε όλα αυτά που λες έχεις δίκιο και συμφωνώ απόλυτα και φαίνεσαι και πολύ καλό παιδί.....

Αλλά έχω μία ένσταση...αν με τον μελλοντικό σου σύζυγο(τον άνθρωπό σου δηλαδή)δεν έχετε τέτοια σχέση ώστε να του λες τα πάντα και να επικοινωνείτε για τα πάντα...μήπως πρέπει να ξανασκεφτείς...το γεγονός του ΠΟΣΟ ταιριάζετε;
υποτίθεται ότι είναι ο άνθρωπός σου-εκτός από σύντροφοι είστε και φίλοι,αλλιώς τί συντροφοι είστε;

Επίσης για ποιόν κόπο μιλάς όταν μας λες ότι λείπουν πολλά πράγματα από το σπίτι;
Μήπως να αφήνατε λίγο χρόνο ακόμα μέχρι να παντρευτείτε;
Δε νομίζω ότι αυτό που πάτε να κάνετε,θα έχει καλή εξέλιξη....

Οι γονείς πράττουν για το καλό των παιδιών τους έτσι όπως κρίνουν αυτοί σωστό-αυτό δε σημαίνει ότι είναι πάντα σωστοί ούτε και ότι ταιριαζουν με τα γούστα των παιδιών τους.

Γεια σου κοριτσακι εγω θα σου ελεγα μακρια απο γονεις κ συγγενεις που δεν.συμπαθουν τον φιλο σου μπουρουν ανετα να σου καταστρεψουν.την σχεση ...

Με το σύντροφό μου συζητάμε τα πάντα (σχεδόν) και γενικότερα συζητάμε πολύ. Αυτό το θέμα όμως θεωρώ πως δεν είναι ανάγκη να το ξέρει με λεπτομέρειες παρόλο που βλέπει τι γίνεται.

Από την άλλη είναι ένα θέμα που σκέφτομαι πολύ και με απασχολεί, πολλές φορές με ρωτάει αν τρέχει κάτι και δεν είμαι καλά αλλά δεν μπορώ να του πω...

Για όλους αυτούς τους λόγους σου λέω και εγώ να μην βιαστείς να κάνεις κινήσεις που μπορεί να σε οδηγήσουν σε τέλμα...

με τον σύντροφό σου δεν θα μιλάτε μόνο για να ξαλαφρώνει ο ένας ή ο άλλος,αλλα για να βρίσκετε από κοινού λύσεις εφόσον πρόκειται να ζήσετε μαζί.
Ισως έτσι και αυτός καταλάβει τις δυσκολίες και γίνει πιο κατανοητικός σε κάποια πράγματα...
ΜΑΖΙ θα ζήσετε επαναλαμβάνω όχι χώρια,αν δεν μπορείτε να μοιραστείτε όλες τις σκέψεις σας,τότε πού πάτε;

Quote:

---

Originally Posted by karolou.leka

Δεν νιώθω καλύτερα που δεν είμαι η μόνη... Γιατί να συμβαίνουν αυτά;

Δεν μπορώ να τα συζητήσω με κανένα και κυρίως με τον αρραβωνιαστικο μου... Είναι η οικογένειά μου Diana και μπορώ να πω ό,τι θέλω για εκείνους πάνω στα νεύρα μου και αύριο μεθαύριο θα είναι όλα μέλι γάλα (μπορεί και όχι...). Αν εκείνος στραβώσει όμως δεν θα είναι το ίδιο και θα ήθελα να αποφύγω τη ρίξη μεταξύ μας για τους γονείς μας... Ήδη είχαν γίνει διάφορα χαζά στην αρχή - γεγονότα που τον ώθησαν στο να ακολουθήσει την τακτική τυπικότητας που ακολουθεί.

Επίσης πως μπορώ να μη μείνω πάνω από το πατρικό μου; Είναι δύσκολες οι εποχές για ενοίκια παρόλο που ξέρουμε και οι 2 ότι όσο πιο μακρυά είμαστε από τους δικούς μας τόσο καλύτερα θα περάσουμε... Είναι ο κόπος του πατέρα μου εκεί θα τον αφήσω να ρημάξει; πως μπορώ; Απορώ οι γονείς γιατί μας ήθελαν τόσο κοντά τους από τη στιγμή που ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτή την άρρωστη "συγκατοίκηση"

Προσπαθώ εδώ και καιρό να κάνω τα στραβά μάτια και σιωπώ, δεν μιλάω κάνω πως δεν βλέπω κάνω πως όλα είναι καλά. Πόσο θα αντέξω ακόμη;

---

εχεις απολυτο δικιο σε ολα αυτα που λες!
αυτο που θα σε συμβουλευα να κανεις ειναι να βαλεις κατω την μητερα σου και να της πεις το πως νιωθεις!
δεν εχεις να χασεις και τιποτα!
αν σε καταλαβει σε καταλαβε!αν οχι,εσυ θα εχει κανει την προσπαθεια σου!
με το να μην μιλας δεν καταφερνεις τιποτα!
να της ανοιξεις την καρδια σου οπως κανεις και εδω μεσα!
εισαι και εσυ παιδι της και να εισαι συγουρη οτι θα κατσει να σκεφτει ολα αυτα που θα της πεις.
το να μενεις απο πανω δεν παει να πει οτι εισαι υποχρεωμενη να ανεχεσε διαφορα!
στο χερι το δικο σου ειναι το αν θα ανακατευονται!
εσυ θα βαλεις τα ορια ωστε να ξερουν μεχρι που τους περνει!

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Μπορεί να μη σκέφτομαι καθαρά δεν ξέρω. Αισθάνομαι τόσο μεγάλη αδικία μέσα μου... Αν είχε η αδερφή μου κάποιον είμαι σίγουρη πως θα τον έκανε Θεό όποιος και να ήταν δεν πα να ήταν και αλκοολικός... Τον δικό μου άνθρωπο τον έχει στη μπούκα ό,τι και να πει και το μόνο που καταφέρνει είναι να με στενοχωρεί.

Και να της μιλήσω δύσκολα θα καταλάβει. Ένα κομμάτι μου σκέφτεται πόσο δύσκολες στιγμές θα περάσω και θέλω να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται. Θα δημιουργήσω πολλά περισσότερα προβλήματα όμως αν το κάνω. Εκτός από όλα που του προσάπτουν θα λένε πως με απομακρύνει από τους δικούς μου χωρίς να βλέπουν πως οι ίδιοι το κάνουν αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by karolou.leka

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Για τη μητέρα μου μάλλον το φτιάχνω τη δική μου οικογένεια που θα είναι πάνω από αυτούς αυτόματα με βάζει στη μαύρη λίστα της. Και εμένα και τον σύντροφό μου. Δεν είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος ο σύντροφός μου χωρίς να σημαίνει πως είναι κακός. Είναι λίγο περίεργος με τις ιδιορρυθμίες του τις οποίες δεν τις κρύβει και ίσως καλά κάνει μόνο που από ότι βλέπω όλα γυρίζουν εναντίον του. Ό,τι και να ξεστομίσει φαίνεται στη μητέρα μου κακοπροαίρετο επειδή και μόνο εκείνη είναι κακοπροαίρετη απέναντί του. Εϊμαι σίγουρη ότι όταν λείπω περνάνε ώρες με την αδερφή μου κουτσομπολεύοντας κάτι που είπε "επειδή είναι παράξενος" όπως λένε, μόνο και μόνο επειδή τις ευχαριστεί να σκέφτονται ότι και πως τον έχω δεν είναι και άνθρωπος της προκοπής. Τραγικό για τη μάνα μου να σκέφτεται έτσι αλλά πιστεύω πως το κάνει...

Μπορεί να μη σκέφτομαι καθαρά δεν ξέρω. Αισθάνομαι τόσο μεγάλη αδικία μέσα μου... Αν είχε η αδερφή μου κάποιον είμαι σίγουρη πως θα τον έκανε Θεό όποιος και να ήταν δεν πα να ήταν και αλκοολικός... Τον δικό μου άνθρωπο τον έχει στη μπούκα ό,τι και να πει και το μόνο που καταφέρνει είναι να με στενοχωρεί.

Και να της μιλήσω δύσκολα θα καταλάβει. Ένα κομμάτι μου σκέφτεται πόσο δύσκολες στιγμές θα περάσω και θέλω να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται. Θα δημιουργήσω πολλά περισσότερα προβλήματα όμως αν το κάνω. Εκτός από όλα που του προσάπτουν θα λένε πως με απομακρύνει από τους δικούς μου χωρίς να βλέπουν πως οι ίδιοι το κάνουν αυτό.

---

μηπως και οι δικοι σου εχουν και λιγο δικιο;
μηπως τους εχει δωσει αρκετα δικαιωματα ωστε να λενε καποια πραγματα απο πισω του;
ποσο καιρο εισαστε μαζι με το αγορι σου;
ποσο χρονων εισαστε;
οταν ειμαστε ερωτευμενοι το ταιρι μας,μας φενεται τελειο και ολα του τα ελατωματα πολυ μικρα!
ενας γονιος ειναι πολυ ευτυχισμενος οταν βλεπει το παιδι του ευτυχισμενο!
δεν μπορω να φανταστω οτι η δικη σου μητερα δεν περημενει την στιγμη που θα γινει γιαγια,αυτο ειναι το ονειρο καθε γονιου!
ισως ειναι κατι που την κανει επιφυλακτικη η'βλεπει κατι που εσυ δεν βλεπεις.
και εμενα η μητερα μου εχει αδυναμια στην μεγαλη μου αδερφη που με περναει 11 χρονια,εγω παντρευτηκα 17 χρονων η αδερφη μου ηταν και ειναι ανηπαντρη αλλα ποτε δεν αισθανθηκα κατι παρομοιο.
βεβαια εφαγα λουκι για πολλα χρονια μας την φορτωνε οπου πηγαιναμε,με συνεπεια να τσακωνομε με τον αντρα μου επειδη μου εφταιγε εκεινη και στο τελος τσακωνομουν και μαζι της!
δεν υπηρχε καλοκαιρι που να μην την ειχαμε μαζι μας διακοπες!
με σκηνη και αυτη μαζι!
μετα αισθανομουν τυψεις που την εδιωχνα και παλι την ξαναεπερνα και παλι απο την αρχη!
ηταν ενας φαυλος κυκλος!

Κοριτσάκι μου γλυκό, μην σκέφτεσαι είναι ο κόπος του πατέρα μου και το βλεπεις συναισθηματικά το θέμα του σπιτιού! Στην τελική είναι ένα σπίτι... ντουβάρια, τα ντουβάρια δεν νιώθουν... Εσύ από την άλλη είσαι ένας άνθρωπος...Σου μιλάω επειδή κι εμείς ζούσαμε σαν παιδια στο πατρικό του πατέρα μου με τη γαγιά και τους θείους μου. Να ξέρεις οτι σαν παιδιά εγώ με την αδερφή μου, ζήσαμε όλες τις σκηνές του παραλογισμού και των τσακωμών που γινόντουσαν. Μεχρι και στο αυτοκίνητο κοιμόμασταν, όταν μας σφράγιζαν το σπίτι οι κλητήρες για χρέη του θείου μου... Και όλα αυτά τα χρόνια, να πέφτουν τα εξόδικα βροχή από τα αδέρφια του πατέρα μου -από τα ¨παιδιά¨του όπως τα αποκαλούσε αφού όταν πέθανε ο παππους μου ανέλαβε το ρόλο να τα αναθρέψει. Τελοσπάντων μην σε κουράζω προσωπικά πράγματα, απλά ήθελα να στο φέρω ως παράδειγμα. Απο προσωπική λοιπόν πείρα, κορίτσι μου, αν θες να έχεις μια υγιή σχέση με τον άντρα σου, να φέρετε στον κόσμο τα παιδάκια σας γερά και σε ένα αρμονικό περιβάλλον, μην μείνεις πάνω από τους δικούς σου!!! Τα προβλήματα με τον καιρό θα αυξάνονται και θα γινονται πιο ασχημα. Αν δεν θες μην το συζητήσεις με τον άντρα σου, κατανοητο. Αν και το να του εκφράσεις κάποιους φόβους και ενδοιασμούς που έχεις δεν θα ήταν κακό! Anyway, Δεν θα βρεις ποτε την ησυχία σου αν τους έχεις μέσα στα πόδια σου, δεν θα σταματήσουν να σου δημιουργούν προβλήματα και το πιο πιθανό είναι να σε χωρίσουν από τον άντρα σου. Αυτό θες; Αυτή τη ζωή θες να ζήσεις;

πολες φορες σε μια οικογενια δεν ταιριαζουν ολοι μεταξυ τους

Προφανως δεν φταις εσυ για το καταντημα της αδερφης σου, θα ανεμενα όμως μια καλύτερη σταση της μανας σου εναντι σου, αφου το συνηθες ειναι οι γονεις να χαιρονται με το που η κόρη τους παντρεύεται. Πρωτη σου επιλογη θα ηταν να νοικιαζες καπου αλλου, να μην μενεις μαζι τους, ασχετως του οτι εχετε ετοιμο σπιτι, απλα και μονο λόγω της ολης στασης τους και χωρις ομως να ξεκοψεις ή να πάψεις να δειχνεις συνεχες ενδιαφερον για τους δικους σου, επειδη ειτε μας αρεσει ειτε δεν ειναι δεσμοι αίματος που διατηρουνται οταν ολοι οι υπολοιποι μας εχουν εγκαταλείψει.
Κι αν τελικα μεινετε μαζι τους, συνεχισε με τυπικοτητες και μην τους δινεται δικαιωμα να παρεμβαινουν στη ζωη σας, ουτε να παιρνεις το μερος τους και να σου γινονται αιτια αντιπαραθεσης με τον αντρα σου αλλά κρατα μια ισορροπία. Κι αν με τον καιρο η κατασταση δεν βελτιωνεται και εσεις δεν το αντεχετε τοτε θα πρεπει να ξανασκεφτεις το να ζησετε καπου αλλου.

Σιγουρα δεν φταις εσυ για τα προβληματα της αδερφης σου, ο καθενας κανονιζει τη ζωη του και ειναι αποκλειστικα υπευθυνος γι αυτο. Σε μια οικογενεια δεν ειναι απιθανο ο ενας στη ζωη του να φτανει στην κορυφη κι ο αλλος στον πάτο, ο ενας να εχει επιτυχιες κι αλλος μονο αποτυχίες, ο ενας σπουδαζει και γινεται με τα ντοκτορα κι ο αλλος μενει αμορφωτος κλπ. Απλα αναγνωριζει ότι ο καθενας φτιαχνει τη ζωη του όπως γουσταρει, ειναι ο αποκλειστικα υπευθυνος γι αυτο και χαιρεται με τις επιτυχιες του αδερφου του. Η αδερφη σου ζηλευει και νιωθει κι αβολα με σενα. Και μην μου πεις πως τοσα χρονια ειχατε μια πολυ καλη επικοινωνια οι δυο σας που μεταβληθηκε σε οτι ειναι τωρα απο τοτε που εκανες σχεση. Και πρεπει να ειστε και διαφορετκοι χαρακτηρες, ισως πιο ανοικτη και δραστηρια εσυ, το αντιθετο εκεινη.
Τα αδερφια συνηθως χαιρονται ή τουλαχιστον μενουν απαθεις στις επιτυχιες ο ενας του αλλου ασχετως αν οι ίδιοι δεν τα εχουν καταφερει. Κι ουτε σαν οικογενεια θα ειχατε μεταξυ σας την καλύτερη επικοινωνια τοσα χρονια. Το ενα ειναι συνεπεια του αλλου. Μην κλεινεις πόρτες, απλα κρατα μια αποσταση της καταστασης αυτης απο τη σχεση σου.

Είμαστε 32 χρονών εκείνος και 31 εγώ. Μαζί 6 χρόνια. Βλέπω πως έχει κάποια ελλαττώματα όπως όλοι μας όμως έχει και τόσα προτερήματα που τα φέρνει σε ισορροπία. Τα ελαττώματά του εφορούν τον ίδιο, δηλαδή έχει κάποιες συνήθειες που του αρέσουν και δεν θέλει να τις κόψει.

Μη μου πείτε ότι κάποιος από εσάς έχει τον τέλειο άντρα ή γυναίκα γιατί αυτό απλά δεν υπάρχει.

Μαρία1967 τους έχει δώσει κάποια δικαιώματα στην αρχή αλλά έφταιγαν οι γονείς μου που του έδωσαν κάποιες αφορμές. Όταν λέω στην αρχή εννοώ πριν 2 χρόνια που γνωρίστηκαν όχι τώρα. Έκτοτε είναι όλα τυπικά. Αν θέλει να πει κάτι κακό για κάτι που του είπαν στο σπίτι μου το λέει σε μένα όχι στους ίδιους.

Γιάννη όχι δεν είχαμε ποτέ επικοινωνία σαν οικογένεια τελικά. Πάντα σιωπούσαμε όταν είχαμε κάποιο θέμα μεταξύ μας και το συζήτουσαμε με όλους αλλά ποτέ με τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο. Έτσι και τώρα. Δεν θα μου πει η μαμά μου γιατί είπες αυτό; Θα πει στην αδερφή μου "η αδερφή σου μας είπε αυτό..." και όταν ανοίγω την πόρτα θα κάνουν πως δεν τρέχει τίποτα. Πάντα σιωπή. Έτσι έμαθα κι εγώ να σιωπώ απέναντί τους.