αγχος ατελειωτο

Γεια σας παιδια . Και ενω τελειωσαν οι Πανελληνιες και κανονικα θα επρεπε να ειμαι μεσα στην τρελη χαρα , φυσικα και δεν συμβαινει αυτο. Αντιθετα εχω κρισεις πανικου απανωτες . Και δεν ειναι τοσο οι κρισεις πανικου το θεμα μου -αλιμονο τοσα χρονια κατι εχω μαθει να ελεγχω και εγω- οσο οι χωροι που αυτες εκδηλωνονται και οι περιεργες σκεψεις μου . Χαρακτηρηστικο παραδειγμα το γυμναστηριο.Αρχισα εδω και μια εβδομαδα γυμναστηριο καθαρα για εκτονωση και για να χασω καποια κιλα ,δωρακι των πανελληνιων. Και ενω ειμαι κουλ σε ολες τις ασκησεις στον διαδρομο τα χανω. Και δεν ειναι η ζαλαδα που εχω οταν κατεβαινω ,οχι. Ειναι οταν βρισκομαι εκει πανω,αγχωνομαι .Αγχωνομαι γιατι 1) τι θα γινει αν λιποθυμησω εκει πανω ? 2) τι θα γινει αν ξαφνικα μου κοπει η ανασα ? 3) ποσο ρεζιλι θα γινω ? 4) δεν θελω να λιποθυμησω,δεν θελω,ειναι αθλιο το αισθημα ,δεν θελω να το νιωσω. Θα το ξανανιωσω? Και ενω λοιπον τα σεναρια 1,2,3,4 δεν πραγματοποιουνται ποτε, αρχιζουν οι <νοερες> πτωσεις μου. Τι σημαινει νοερες? Μα φυσικα να δημιουργω εγω η ιδια στο μυαλο μου εικονες οτι πεφτω , οτι στο 15λεπτο θα εχω λιποθυμησει , οτι εχουν μαζευτει απο πανω μου και ενα σωρο τετοια πραγματα. Βεβαια απτοητη δεν κατεβαινω απο τον διαδρομο και προσπαθω να μετριασω το αγχος μου. Δεν γινεται τα πιο απλα πραγματα να συνοδευονται απο μια πιθανη πτωση ή απο την δικια μου υπεραναλυση . Δεν ειναι η αποφυγη η λυση . Η λυση ειναι να μενω εκει που μου προκαλειται ο πανικος . Και ουτε το γυμναστηριο προκειται να σταματησω. Απλα νιωθω αρκετα ανασφαλης αναμεσα στους φαινομενικα υγιεις ανθρωπους . Ακομα και οταν ο κοουτς μου ρωτησε αν εχω κανενα θεμα υγειας,ντραπηκα να του πω για τους πανικους . Αν και την δευτερα θα του πω την αληθεια . Και το θεμα μου δεν ειναι προφανως το στιγμα ,αλλα οτι μια φορα θελω να νιωσω οτι δεν χρειαζεται να πω σε καποιον < Ξες εχω διαταραχη πανικου... > . Οπως επισης το θεμα μου δεν ειναι μονο το γυμναστηριο . Οι νοερες πτωσεις συνεχιζονται και οταν ειμαι εξω (τις περισσοτερες φορες οταν δεν περναω καλα ) ή οταν υπαρχει πολυκοσμια ή οταν εχει πολυ ηλιο . Αλλα κουραστηκα . Ειμαι ενα κεφαλι γεματο με αγχος,ανεξαρτητως των συνθηκων . Και δεν υπαρχει αιτια για το αγχος μου ή για να το πω καλυτερα υπαρχουν μικρες-μικρες αιτιες και ενας χαρακτηρας που υποβοηθαει το αγχος μου να βγαινει στην επιφανεια . Το λεω και το ξαναλεω , αν του κανονικου ατομου το αγχος ξεκιναει απο το 0 , το δικο μου εχει ως αφετηρια το 0,3 . Και με το 0,3 πρεπει να μαθω να πορευομαι !

καλησπερα.. καταλαβαινω πωσ νιωθεις γιατι το ιδιο περναω και εγω.. και αυτο λεγετε αγοραφοβια αν δε το χεισ καταλαβει ηδη.. σε βοηθαει πολυ το πεισμα σου οτι δε τα παρατας..μπραβο σου.. να ξερεις οτι δε ειναι τιποτα και ουτε θα λυποθημησεις ουτε τιποτα..
η συμβουλη που σ δινω ειναι πας σε ψυχολογο να ξεκινησεις ψυχοθεραπεια για να τελειωσει ο πονος σου.. ειναι κατι που ξεπερνιεται αυτο αρκει να βοηθησεις και συ τον εαυτος..ο ψυχολογοσ θα σε βοηθησει πολυ.. θα σε καθοδηγησει δηλαδη... και μεσα σε λιγο καιρο ολα θα ειναι παρελθον...

Γεια σου θυρα7 ! Καλε κανω 3 χρονια ψυχοθεραπεια . και ειμαι και σε αγωγη . Απλα ειναι διαστηματα που καπως ολο αυτο εντεινεται . Η αγοραφοβια ειναι κατι που δουλευεται με την εκθεση στο αντικειμενο του φοβου. Γι αυτο και λεω οτι δεν θελω να εγκαταλειψω το γυμναστηριο ,γιατι δεν θελω να του κανω το χατηρι . Απλα πρεπει να βρω τροπους μεσα μου να με πεισω ή εστω να απαλυνω τις σκεψεις την ωρα που πανικοβαλλομαι . Κανενας ψυχοθεραπευτης δεν μπορει να με βοηθησει . Και οχι γιατι δεν ειναι καλος ή ο,τιδηποτε αλλα γιατι εγω ελεγχω το μυαλο μου και (οφειλω να ) ξερω καλυτερα απο τον καθενα τα κουμπια του. ή εστω να τα μαθαινω σιγα-σιγα . Καλη δυναμη και σε σενα και σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση!

Ο φοβος πανικου-λιποθυμιας κτλ εχει το ταλεντο να εξελισσεται και να σκηνοθετει καταστασεις στο μυαλο μας οπουδηποτε..Μην το σταματησεις το γυμναστηριο και ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ που πηγες..Οπως ειπες ξερεις πια να ελεγχεις καποια πραγματα και ειναι και λογικο μετα απο γνωριμια χρονων με τους πανικους,γιατι λοιπον (σου το εχω ξαναπει) οσο και σκατοπαρεακι παρεισακτο και αν ειναι δεν το αποδεχεσαι?Μην του δινεις παραπανω αξια..
Δυστυχως ειναι προικα η διαταραχη αγχους,αν κανεις λοβοτομη (πλακα κανω) θα την ξεχασεις..Ζησε με την προικα αυτη και οταν την αποδεχτεις και περισσοτερο την καταλαβεις τοσο αυτη θα φευγει ή θα κανει λιγοτερες εμφανισεις.Μην την βαθμολογεις,απλα μην τις δινεις τοση σημασια...Αφου το ξερεις!Δεν προκειται να λιποθυμισεις :)

τιποτα... ωραια.. χαιρομαι πολυ που δε το βαζεισ κατω γιατι εγω το εβαλα και τωρα αντε παλι απο τη αρχη.. να συνεχισεισ να εκτιθεσαι στουσ φοβουσ.. δε θα σε βαλει κατω αυτο..εσυ θα το βαλεις.. σιγουρα ο ψυχολογοσ δε εχει το μαγικο χαπακι απλα σε βοηθαει να ξεκλειδωσεις καποια κουμπια του εαυτου σ.. φανταζομαι οτι θα γνωριζεις τισ αιτιεσ που επαθες τισ κρισεις γιατι υπαρχουν βαθυτερα αιτια..
λοιπον στο διαταυτα τωρα... οταν σε πιανει κατι τετοιο στο γυμναστηριο η οπου αλλου και εχεισ αρνητικες σκεψεις θα λεσ απο μεσα σου.. ''τιποτα δε εχω.. ειμαι μια χαρα... δε θα πεσω... και αν πεσω τι εγινε? οποιοσ πεφτει σημαινει οτι εχει κρισεισ πανικου και θα γινει ρεζιλι? θα το ξεπερασω συντομα και δε προκειται ουτε να τρελαθω ουτε να πεθανω ουτε να με κοροιδεψουν''...
αν τα κανεις αυτα θα ερθεισ πιο κοντα στο στοχο σου...

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Ο φοβος πανικου-λιποθυμιας κτλ εχει το ταλεντο να εξελισσεται και να σκηνοθετει καταστασεις στο μυαλο μας οπουδηποτε..Μην το σταματησεις το γυμναστηριο και ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ που πηγες..Οπως ειπες ξερεις πια να ελεγχεις καποια πραγματα και ειναι και λογικο μετα απο γνωριμια χρονων με τους πανικους,γιατι λοιπον (σου το εχω ξαναπει) οσο και σκατοπαρεακι παρεισακτο και αν ειναι δεν το αποδεχεσαι?Μην του δινεις παραπανω αξια..
Δυστυχως ειναι προικα η διαταραχη αγχους,αν κανεις λοβοτομη (πλακα κανω) θα την ξεχασεις..Ζησε με την προικα αυτη και οταν την αποδεχτεις και περισσοτερο την καταλαβεις τοσο αυτη θα φευγει ή θα κανει λιγοτερες εμφανισεις.Μην την βαθμολογεις,απλα μην τις δινεις τοση σημασια...Αφου το ξερεις!Δεν προκειται να λιποθυμισεις :)

---

α
Γεια σου μνημονιο ! Συμφωνω με οσα λες και προσπαθω να τα εφαρμοσω στην πραξη ! Καποιες φορες πιανουν,καποιες οχι ! Το θεμα μου ειναι οτι θελω να βαθμολογω και να εισχωρω στις κρισεις . Σε ο,τιδηποτε συμβαινει μεσα μου,θελω να εχω και εγω μεριδιο. Και το μεριδιο δεν συνεπαγεται ελεγχο, απλα συνεπαγεται οτι θελω να αφηνομαι και να ψαχνομαι σε ο,τι μου συμβαινει. Το γεγονος οτι απο οκτωβριο θα ειμαι με το καλο φοιτητρια ψυχολογιας μπορει τωρα να μου προκαλει καποιο αγχος αλλα σημαινει οτι θα πρεπει να εισχωρω σε τετοιες ψυχικες καταστασεις . Ειτε προκειται για δικες μου ειτε για ο,τι θα μου δινουν τα βιβλια.

Quote:

---

Originally Posted by thura7

τιποτα... ωραια.. χαιρομαι πολυ που δε το βαζεισ κατω γιατι εγω το εβαλα και τωρα αντε παλι απο τη αρχη.. να συνεχισεισ να εκτιθεσαι στουσ φοβουσ.. δε θα σε βαλει κατω αυτο..εσυ θα το βαλεις.. σιγουρα ο ψυχολογοσ δε εχει το μαγικο χαπακι απλα σε βοηθαει να ξεκλειδωσεις καποια κουμπια του εαυτου σ.. φανταζομαι οτι θα γνωριζεις τισ αιτιεσ που επαθες τισ κρισεις γιατι υπαρχουν βαθυτερα αιτια..
λοιπον στο διαταυτα τωρα... οταν σε πιανει κατι τετοιο στο γυμναστηριο η οπου αλλου και εχεισ αρνητικες σκεψεις θα λεσ απο μεσα σου.. ''τιποτα δε εχω.. ειμαι μια χαρα... δε θα πεσω... και αν πεσω τι εγινε? οποιοσ πεφτει σημαινει οτι εχει κρισεισ πανικου και θα γινει ρεζιλι? θα το ξεπερασω συντομα και δε προκειται ουτε να τρελαθω ουτε να πεθανω ουτε να με κοροιδεψουν''...
αν τα κανεις αυτα θα ερθεισ πιο κοντα στο στοχο σου...

---

Αμφιβαλλω για τα βαθυτερα αιτια των κρισεων μου . Δεν ειναι μια συγκεκριμενη αιτια ή αιτιες. Πολυ περισσοτερο εχει να κανει με τον χαρακτηρα μου και με τον τροπο που εγω βλεπω και κατ επεκταση αντιμετωπιζω τα πραγματα .Επισης ουτε εσυ δεν χρειαζεται να ανησυχεις. Ξερω οτι ακουγεται πολυ κοινο , αλλα η αγοραφοβια δεν ειναι κατι που δεν ξεπερνιεται . Να σκεφτεις μονο πως εγω το 1ο ετος που ειχα κρισεις πανικου,δεν μπορουσα να βγω να κανω το τετραγωνο του σπιτιου μου. Και πρωι-μεσημερι ημουν με κλειστα πατζουρια για να μην βλεπω τον ηλιο και ανθρωπους να περπατανε ανεμελοι . Και οι μικρες ηττες - πχ αποφυγες- μεσα στο προγραμμα ειναι . Απλα μαθε να <συγχωρεις> τον και να χειροκροτας κατα μια εννοια τον εαυτο σου αντιστοιχα για καθε νεο βημα προς το <αυτονοητο> παρελθον .!!

Μα ετσι και αλλιως εχεις μεριδιο γιατι ολο αυτο απο μεσα σου βγαινει..και επειδη ολο αυτο πηγαζει απο μεσα μας,αρα εχουμε και τον ελεγχο (εκτος των πρωτων επαφων μας με αυτο :) )
Aκομα και οταν μας μουδιαζει ο φοβος,μεσα στο μυαλο μας δεν ειναι?Στον ελεγχο μας?
Καλη σταδιοδρομια σου ευχομαι και ειμαι σιγουρη επειδη δοκιμασες την γευση του αγχους θα βοηθησεις πολυ κοσμο :)

se μενα υπηρχε αιτια για ολο αυτο και πολλα αρνητικα ερεθισματα..
σ αυτο που ειπες πιο κατω να μαθω να συγχωρω και επικροτω τον εαυτο μου σε βηματα που κανω εχει μεγαλοοοοοο δικιο... μονο που δε το κανω.. τα θελω ολα τωρα και αυτο δε γινεται αλλα εγω και παλι συνεχιζω να τα θελω.. δε μου αρκει το βηματακι.. θελω τη ζωη μου πισω...να βγαινω εξω να μην εχω αγχοσ με το παραμικρο να ταξιδευω και αλλα πολλα και τα θελω ολα τωρα... ειμαι πολυ αδικη με τον εαυτο μου.. πολυ σκληροσ κριτης και αυτο δε με βοηθαει οπωσ καταλαβαινεις...

Καταρχήν συγχαρητήρια για το πείσμα σου να συνεχίζεις παρά τα εμπόδια, νομίζω έχεις ήδη διανύσει μεγάλο κομμάτι του βουνού! Δυστυχώς οι κρίσεις πανικού είναι το πιο ύπουλο πράγμα στον κόσμο, έρχονται πάντα όταν (φαινομενικά) δεν έχεις ιδιαίτερο άγχος για κάτι, και πάντα σε κάποιο δημόσιο μέρος όταν περιστοιχιζόμαστε από κόσμο. Εμένα προσωπικά σχεδόν όσες φορές μου έχουν συμβεί, ήταν όταν έτρωγα έξω με φίλους ή συγγενείς σε χαλαρό κλίμα, στο τελευταίο μέρος δηλαδή που περίμενα να συμβούν (αν και τώρα πλέον το έχω πιάσει το νόημα). Αυτό σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει πως θα σταματήσω να τρώω έξω, συνεχίζω να το κάνω και αντί να συγκεντρωθώ σε μια επικείμενη κρίση πανικού, συγκεντρώνομαι στο φαγητό, την κουβέντα, τον κόσμο γύρω μου. Το γυμναστήριο δυστυχώς είναι λίγο βαρετό από αυτή την άποψη, ειδικά ο διάδρομος είναι το πιο μονότονο πράγμα στον κόσμο. Ακούς μουσική ενώ γυμνάζεσαι; Ίσως ένα mp3 player με τα αγαπημένα σου τραγούδια (να είναι και λίγο ανεβαστικά για να πιάνεις και το ρυθμό της άσκησης) να βοηθήσει. Έχεις απολύτο δίκιο όταν λες ότι δεν υπάρχει μια μεγάλη αιτία για το άγχος σου αλλά πολλές μικρές κι ένας χαρακτήρας που βοηθάει, πέρα από αυτό πέρασες και μια πολύ στρεσογόνα φάση, αυτή των πανελληνίων. Ίσως τώρα να αποφορτίζεσαι από όλο αυτό. Σίγουρα στο μέλλον θα μάθεις να διαχειρίζεσαι αυτό το άγχος και μάλιστα να το τιθασεύεις σε κάτι δημιουργικό! Σου εύχομαι καλή αρχή ότι κι αν προκύψει από τις πανελλήνιες, συνέχισε να το πολεμάς!

Quote:

---

Originally Posted by thura7

se μενα υπηρχε αιτια για ολο αυτο και πολλα αρνητικα ερεθισματα..
σ αυτο που ειπες πιο κατω να μαθω να συγχωρω και επικροτω τον εαυτο μου σε βηματα που κανω εχει μεγαλοοοοοο δικιο... μονο που δε το κανω.. τα θελω ολα τωρα και αυτο δε γινεται αλλα εγω και παλι συνεχιζω να τα θελω.. δε μου αρκει το βηματακι.. θελω τη ζωη μου πισω...να βγαινω εξω να μην εχω αγχοσ με το παραμικρο να ταξιδευω και αλλα πολλα και τα θελω ολα τωρα... ειμαι πολυ αδικη με τον εαυτο μου.. πολυ σκληροσ κριτης και αυτο δε με βοηθαει οπωσ καταλαβαινεις...

---

Σε καταλαβαινω απολυτα. Και μενα τετοια ανυπομονοσια με διακατειχε στα πρωτα βηματα του αγχους μου.Ελεγα οτι τα ηθελα ολα οπως πριν και καθε μερα ξυπνουσα και με ελεγχα αν ειχα πανικο,αν μπορουσα να βγω εξω . Στην ουσια ΑΠΑΙΤΟΥΣΑ απο τον εαυτο μου να ειναι καλα . Και φυσικα ποτε δεν ηταν . Παντα ελεγα οτι η ζωη μου ηταν σαν να περπαταω πανω σε ενα χαλακι και ο πανικος ηταν η αιτια που το χαλακι αυτο εφευγε απο τα ποδια μου και εχανα την ισσοροπια μου μαζι με ο,τι αυτη συνεπαγεται . Για να αλλαξει η κατασταση του αγχους σου,πρεπει αρχικα να προσαρμοστεις και συ στα νεα δεδομενα και για λιγο καιρο να συμβιβαστεις με τις δυνατοτητες σου,εστω και αν αυτες ειναι ή μαλλον νομιζεις οτι ειναι περιορισμενες. Ο οργανισμος σου εχει αναγκη απο ξεκουραση και οχι απο επιπλεον φορτο να γινει μεσα σε μια μερα καλα οπως ηταν και πιο πριν . Αρκει να σκεφτεις οτι και το ιδιο το αγχος δεν ξεσπασε απο την μια στιγμη στην αλλην,αλλα εξαιτιας πολλων κακων στιγμων. Ετσι λοιπον και η ανορθωση του οργανισμου θελει καποιον χρονο . Και θα ταν καλο αυτο το αγχος οπως ειπες και εσυ να μην το διαχειριστεις τελειως μονος σου , αλλα με την βοηθεια ενος ψυχοθεραπευτη ή ακομα κοντινων σου προσωπων . Δεν ειναι κατι που δεν ξεπερνιεται . Και αν λενε οτι θα σε συνοδευει σε ολη σου την ζωη,να εισαι σιγουρη οτι θα σε συνοδευει με πολυ χαμηλοτερη ενταση και με την παρελευση μεγαλων χρονικων διαστηματων . Απλα οπως ειπε κ το μνημονιο ,οι πρωτες επαφες με το αγχος μας ειναι καπως αγαρμπες γι αυτο και χρειαζονται περισσοτερο χρονο για να αραιωσουν και να γινουμε καλα. Αλλα καλα θα γινεις. Και εξω θα βγαινεις και ταξιδια θα κανεις . Ολα αυτα ειναι και επιθυμιες δικιες μου και καθε ανθρωπου ειτε υποφερει απο αγχος ειτε οχι . Απλα ξεφυγες λιγο απο την φυσικη ροη των πραγματων,θα ξαναμπεις ομως συντομα μεσα σε αυτην!

Quote:

---

Originally Posted by nthanda

Καταρχήν συγχαρητήρια για το πείσμα σου να συνεχίζεις παρά τα εμπόδια, νομίζω έχεις ήδη διανύσει μεγάλο κομμάτι του βουνού! Δυστυχώς οι κρίσεις πανικού είναι το πιο ύπουλο πράγμα στον κόσμο, έρχονται πάντα όταν (φαινομενικά) δεν έχεις ιδιαίτερο άγχος για κάτι, και πάντα σε κάποιο δημόσιο μέρος όταν περιστοιχιζόμαστε από κόσμο. Εμένα προσωπικά σχεδόν όσες φορές μου έχουν συμβεί, ήταν όταν έτρωγα έξω με φίλους ή συγγενείς σε χαλαρό κλίμα, στο τελευταίο μέρος δηλαδή που περίμενα να συμβούν (αν και τώρα πλέον το έχω πιάσει το νόημα). Αυτό σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει πως θα σταματήσω να τρώω έξω, συνεχίζω να το κάνω και αντί να συγκεντρωθώ σε μια επικείμενη κρίση πανικού, συγκεντρώνομαι στο φαγητό, την κουβέντα, τον κόσμο γύρω μου. Το γυμναστήριο δυστυχώς είναι λίγο βαρετό από αυτή την άποψη, ειδικά ο διάδρομος είναι το πιο μονότονο πράγμα στον κόσμο. Ακούς μουσική ενώ γυμνάζεσαι; Ίσως ένα mp3 player με τα αγαπημένα σου τραγούδια (να είναι και λίγο ανεβαστικά για να πιάνεις και το ρυθμό της άσκησης) να βοηθήσει. Έχεις απολύτο δίκιο όταν λες ότι δεν υπάρχει μια μεγάλη αιτία για το άγχος σου αλλά πολλές μικρές κι ένας χαρακτήρας που βοηθάει, πέρα από αυτό πέρασες και μια πολύ στρεσογόνα φάση, αυτή των πανελληνίων. Ίσως τώρα να αποφορτίζεσαι από όλο αυτό. Σίγουρα στο μέλλον θα μάθεις να διαχειρίζεσαι αυτό το άγχος και μάλιστα να το τιθασεύεις σε κάτι δημιουργικό! Σου εύχομαι καλή αρχή ότι κι αν προκύψει από τις πανελλήνιες, συνέχισε να το πολεμάς!

---

Οι κρισεις πανικου μου ξεσπουνε παντου και παντα . Και παντα εχω αγχος για κατι . Ακομα και αν δεν εχω αγχος,αγχωνομαι γιατι δεν εχω αγχος . Η κατασταση αυτη με συνοδευει απο πεμπτη δημοτικου. Απο μικρη στα σκληρα. Και μια ηπια κριση μου κραταει γυρω στην 1 ωρα. Ειναι λιγο περιεργη η ολη φαση μου και ο ιδιος ο γιατρος μου λεει οτι οι κρισεις μου ειναι αρκετα περιπλοκες και δυσκολες . Παρολα αυτα εκτιμω την μοναδικοτητα τους ( κχεμ !) και προσπαθω να τις καταπολεμω . Οι πανελληνιες για μενα δεν ηταν στρεσσογονα κατασταση αλλα βαρετη . 7 ωρες σε σχολειο,αλλες ποσες σε φροντιστηρια κανοντας πραγματα που δεν σου αρεσουν. Ηταν ανακουφιση που τελειωσαν . Απλα τωρα εχω θεσει νεους στοχους και <ζαλιζομαι> στην ιδεα να τους υλοποιησω. Με τρομαζει κατα μια εννοια το γεγονος οτι γινομαι ανεξαρτητη,οτι απο του χρονου θα μενω μονη μου και θα διαχειριζομαι μονη μου τετοια θεματα. Αυτο με το μπ3 θα το δοκιμασω,σημερα που ακουγα μουσικη,ημουν οντως καλυτερα αλλα μετα αρχισα να εχω καποιες ενοχλησεις ,τις οποιες προφανως δημιουργησα εγω,οποτε ξεχασα το μπ3 και επικεντρωθηκα στην πολυποθητη λιποθυμια μου! ευχαριστω παρα πολυ για τις συμβουλες και ανταποδιδω και σου ευχομαι οτι καλυτερο ! τα φιλια μου!

δε φανταζεσαι ποσο εχω αναγκη να ξανανιωσω χαλαρη...αληθεια στο λεω.. εγω κανω ψυχοθεραπεια εδω και 7 μηνεσ περιπου... πριν ξεκινησω ψυζοθεραπειεσ πηρα και αγωγη 4 μηνεσ.. και γενικα ειχα φτασει σε ενα σωστο σταδιο... μετα τα χριστουγεννα ομωσ μετα τη διακοπη των φαρμακων και εξαιτιασ καποιων καταστασεω εφτασα το μαρτιο να πλησιαζω πατο..μεχρι και που τον εφτασα... ο ψυχολογοσ με βοηθαει πολυ οσο μπορει γιατι δε ειναι μαγος.. αλλα εγω δε επαιρνα απο λογια.. εφευγα απο το σωστο δρομο και πηγαινα προσ το αδιεξοδο.. τελικα ξανασκεφτηκα την αγωγη αλλα μου ειπε οτι μπορω και χωρισ αυτην ακομα.. οτι θα τα καταφερω αν δωσω χρονο στον εαυτο μου και δουλεψω τισ σκεψεισ μου.. τελικα μετα απο πολυ κουβεντα και εδω στο φορουμ βοηθηκα ππολυ και κανω βηματα.. μικρα.. μη φανταστεις... ειμαι καλυτερα δηλαδη αλλα αυτη η ανυπομονια μου τα χαλαει ολα..

Quote:

---

Originally Posted by thura7

δε φανταζεσαι ποσο εχω αναγκη να ξανανιωσω χαλαρη...αληθεια στο λεω.. εγω κανω ψυχοθεραπεια εδω και 7 μηνεσ περιπου... πριν ξεκινησω ψυζοθεραπειεσ πηρα και αγωγη 4 μηνεσ.. και γενικα ειχα φτασει σε ενα σωστο σταδιο... μετα τα χριστουγεννα ομωσ μετα τη διακοπη των φαρμακων και εξαιτιασ καποιων καταστασεω εφτασα το μαρτιο να πλησιαζω πατο..μεχρι και που τον εφτασα... ο ψυχολογοσ με βοηθαει πολυ οσο μπορει γιατι δε ειναι μαγος.. αλλα εγω δε επαιρνα απο λογια.. εφευγα απο το σωστο δρομο και πηγαινα προσ το αδιεξοδο.. τελικα ξανασκεφτηκα την αγωγη αλλα μου ειπε οτι μπορω και χωρισ αυτην ακομα.. οτι θα τα καταφερω αν δωσω χρονο στον εαυτο μου και δουλεψω τισ σκεψεισ μου.. τελικα μετα απο πολυ κουβεντα και εδω στο φορουμ βοηθηκα ππολυ και κανω βηματα.. μικρα.. μη φανταστεις... ειμαι καλυτερα δηλαδη αλλα αυτη η ανυπομονια μου τα χαλαει ολα..

---

Θα νιωσεις χαλαρη και οπως θες να νιωσεις . Συνεχισε με την ψυχοθεραπεια και κανε ο,τι θεωρεις εσυ θεραπευτικο για σενα. Αν δεις οτι δεν αντεχεις ολη αυτην την πιεση του αγχους, συμβουλεψου εναν ψυχιατρου προκειμενου να αρχισετε καποια αγωγη . Αν παλι εχεις την δυναμη ,που φαινεται οτι την εχεις, να συνεχισεις με τον ψυχολογο και με την <εκθεση> τοτε ακομα καλυτερα. Κοιτα να μην διαβαζεις πολλα γιατι η πολλη αναλυση φερνει παραλυση. Να κανεις αυτο που θα εκανες καθημερινα,εστω και με 10000 ζορια. σταδιακα θα δεις οτι θα σου βγαινει πηγαια και ο οργανισμος σου θα επαναπροσαρμοστει στους παλιους τους ρυθμους!!!

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Σε καταλαβαινω απολυτα. Και μενα τετοια ανυπομονοσια με διακατειχε στα πρωτα βηματα του αγχους μου.Ελεγα οτι τα ηθελα ολα οπως πριν και καθε μερα ξυπνουσα και με ελεγχα αν ειχα πανικο,αν μπορουσα να βγω εξω . Στην ουσια ΑΠΑΙΤΟΥΣΑ απο τον εαυτο μου να ειναι καλα . Και φυσικα ποτε δεν ηταν . Παντα ελεγα οτι η ζωη μου ηταν σαν να περπαταω πανω σε ενα χαλακι και ο πανικος ηταν η αιτια που το χαλακι αυτο εφευγε απο τα ποδια μου και εχανα την ισσοροπια μου μαζι με ο,τι αυτη συνεπαγεται . Για να αλλαξει η κατασταση του αγχους σου,πρεπει αρχικα να προσαρμοστεις και συ στα νεα δεδομενα και για λιγο καιρο να συμβιβαστεις με τις δυνατοτητες σου,εστω και αν αυτες ειναι ή μαλλον νομιζεις οτι ειναι περιορισμενες. Ο οργανισμος σου εχει αναγκη απο ξεκουραση και οχι απο επιπλεον φορτο να γινει μεσα σε μια μερα καλα οπως ηταν και πιο πριν . Αρκει να σκεφτεις οτι και το ιδιο το αγχος δεν ξεσπασε απο την μια στιγμη στην αλλην,αλλα εξαιτιας πολλων κακων στιγμων. Ετσι λοιπον και η ανορθωση του οργανισμου θελει καποιον χρονο . Και θα ταν καλο αυτο το αγχος οπως ειπες και εσυ να μην το διαχειριστεις τελειως μονος σου , αλλα με την βοηθεια ενος ψυχοθεραπευτη ή ακομα κοντινων σου προσωπων . Δεν ειναι κατι που δεν ξεπερνιεται . Και αν λενε οτι θα σε συνοδευει σε ολη σου την ζωη,να εισαι σιγουρη οτι θα σε συνοδευει με πολυ χαμηλοτερη ενταση και με την παρελευση μεγαλων χρονικων διαστηματων . Απλα οπως ειπε κ το μνημονιο ,οι πρωτες επαφες με το αγχος μας ειναι καπως αγαρμπες γι αυτο και χρειαζονται περισσοτερο χρονο για να αραιωσουν και να γινουμε καλα. Αλλα καλα θα γινεις. Και εξω θα βγαινεις και ταξιδια θα κανεις . Ολα αυτα ειναι και επιθυμιες δικιες μου και καθε ανθρωπου ειτε υποφερει απο αγχος ειτε οχι . Απλα ξεφυγες λιγο απο την φυσικη ροη των πραγματων,θα ξαναμπεις ομως συντομα μεσα σε αυτην!

---

και μενα μου κρατανε τουλαχιστον μια ωρα..και ειναι πολυ επωδυνο..
και επισησ να σου πω και κατι αλλο το οποιο μπορει να σε ανακουφισει.. οταν πρωτοεπαθα κρισεισ ηταν οταν πηγα φοιτητρια.. διηρκησαν 3 μηνεσ μονο και τελοσ.. ηταν η μεγαλη αλλαγη μαλλον.. τωρα που θα πασ φοιτητρια απο εμπειρια στο λεω.. στην αρχη θα δυσκολευτεις... 1 2 μηνεσ.. ξενο μεροσ μονη σου..θα ναι καπωσ.. με το που αρχισεισ τα μαθηματα στη σχολη γνωρισεισ ατομα κτλ..πιστεψε με δε θα θυμασαι οτι ειχε κρισεις.. τρελιτσα σου λεω... θα περνας τελεια... πιστεψε με...