ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΑΛΙ!!! Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ!!

καλημερα σε ολους, καποιοι ξερουν την ιστορια μου με τα δικα μου τα ψυχολογικα..περασα τον απριλη αγχωδη καταθλιψη κ συνηλθα μετα απο ladose 1 μηνα.
κ ημουν καλα μια χαρα.ολα μπηκαν στον δρομο τους..ομως αρχισε η μανα μου να παθαινει τα ιδια.
στην αρχη ημουν ψυχραιμη κ δυνατη.την πηγαμε στον ψυχιατρο κ της εδωσε ζαναξ 0,5 κ ζολοφτ.
επειδη η μανα μου δεν εχει ξαναπαρει κατι τετοιο μολις πηρε το ενα χαπι ναρκωθηκε για 2 μερες.
με αποτελεσμα εγω κ τα αδερφια μου να παμε σπιτι της κ να την φροντιζουμε.
μολις συνηλθε αρνηθηκε να ξαναπαρει οποιοδηποτε φαρμακο.
κ νομιζω εχει κ το δικιο της..επειδη δεν μπορει να συντηρησει τον εαυτο της.σημερα λοιπον δεν πηρε το ζαναξ της κ παλι τρεμει κ κλαιει κ παθαινει τρομερο αγχος κ εχει εξαντληθει.εγω αρχισα παλι να κλαιω κ να νιωθω αθλια κ ειπα στα αδερφια μου οτι με παει πισω ολο αυτο.
νιωθω παλι απεπλπισια κ νιωθω οτι θελω να φυγω απο την ζωη.
βαρεθηκα κ κουραστηκα ολο τα βασανα.
κ προβληματιζομαι για την μανα μου..τι θα κανουμε?που θα καταληξει?κ πως εγω θα το σηκωσω ολο αυτο?
ειμαι ευαλωτη ακομα.
του πα του ψυχιατρου της να της δωσει λεξοτανιλ που δεν φερνουν κ τοσο υπνο.
κ μου ειπε οχι...δεν ξερω τι να κανω.
το θεμα ειναι οτι εγω πηγα παλι 1000 βηματα πισω κ τελικα δεν ειμαι τοσο δυνατη οσο νομιζα..
ειμαι πολυ χαλια..τι λετε εσεις?

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

καλημερα σε ολους, καποιοι ξερουν την ιστορια μου με τα δικα μου τα ψυχολογικα..περασα τον απριλη αγχωδη καταθλιψη κ συνηλθα μετα απο ladose 1 μηνα.
κ ημουν καλα μια χαρα.ολα μπηκαν στον δρομο τους..ομως αρχισε η μανα μου να παθαινει τα ιδια.
στην αρχη ημουν ψυχραιμη κ δυνατη.την πηγαμε στον ψυχιατρο κ της εδωσε ζαναξ 0,5 κ ζολοφτ.
επειδη η μανα μου δεν εχει ξαναπαρει κατι τετοιο μολις πηρε το ενα χαπι ναρκωθηκε για 2 μερες.
με αποτελεσμα εγω κ τα αδερφια μου να παμε σπιτι της κ να την φροντιζουμε.
μολις συνηλθε αρνηθηκε να ξαναπαρει οποιοδηποτε φαρμακο.
κ νομιζω εχει κ το δικιο της..επειδη δεν μπορει να συντηρησει τον εαυτο της.σημερα λοιπον δεν πηρε το ζαναξ της κ παλι τρεμει κ κλαιει κ παθαινει τρομερο αγχος κ εχει εξαντληθει.εγω αρχισα παλι να κλαιω κ να νιωθω αθλια κ ειπα στα αδερφια μου οτι με παει πισω ολο αυτο.
νιωθω παλι απεπλπισια κ νιωθω οτι θελω να φυγω απο την ζωη.
βαρεθηκα κ κουραστηκα ολο τα βασανα.
κ προβληματιζομαι για την μανα μου..τι θα κανουμε?που θα καταληξει?κ πως εγω θα το σηκωσω ολο αυτο?
ειμαι ευαλωτη ακομα.
του πα του ψυχιατρου της να της δωσει λεξοτανιλ που δεν φερνουν κ τοσο υπνο.
κ μου ειπε οχι...δεν ξερω τι να κανω.
το θεμα ειναι οτι εγω πηγα παλι 1000 βηματα πισω κ τελικα δεν ειμαι τοσο δυνατη οσο νομιζα..
ειμαι πολυ χαλια..τι λετε εσεις?

---

όχι είσαι πολύ δυνατή..άπλα καμιά φορά ειναι μεγάλο το βάρος ....πολύ μεγάλο και δύσκολα το σηκώνεις...αλλά δεν θα σε βάλει κάτω το ξέρω
έχεις να κάνεις πολλά βήματα ακόμα μπροστά...σκέψου πως αυτά τα 1000 βήματα είναι μια αναγκαία παράκαμψη ..κι όχι οπισθοχώρηση

ευχαριστω καλε μου IVAN , ποσο με στηριζεις! παντα με στηριζεις!να σαι καλα γλυκε μου.
ευχομαι να πανε ολα καλα!

boom moy μη σε βαλει κατω αυτοο.εχεισ αποδειξει το ποσο δυνατη εισαι.. ολοι εχουμε τα πανω κ τα κατω μασ..λογικο να φοβηθηκε η μαμα σου,κ εγω θα φοβομουν. αστην να ηρεμησει λιγο και μιλησε τησ ..εξηγησε τησ οτι κ εσυ τα παιρνεσ και λογικο ειναι τη πρωτη φορα να ειναι ετσι..δωσε χρονο στον εαυτο σ αλλα κ σε εκεινη..εξαλλου δε εισαι μονη.. ειναι κ τα αδερφια σ που μπορουν να βοηθησουν..

Ο πατερας σου δεν μπορει να βοηθησει στην κατασταση ?

φιλε boom ...οπως θα εχεις και εσυ καταλαβει η ζωη ειναι σαν ενα συνεχες προβλημα.....δεν σταματανε ποτε......υπαρχουν στη ζωη μας σε μεγαλο βαθμο.....το μονο που μας σωζουν ειναι οι ελαχιστες μικρες χαρες που ανα διαστηματα βιωνουμε.....ειχα και εγω παρομοιο προβλημα με το δικο σου και θα μιλησω απο τη εμπειρια μου πανω σε αυτο........Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΣΟΥ......ουτε της μανας ,ουτε του πατερα του φιλου του ψυχολογου κτλ κτλ κτλ.......αν δεν εισαι εσυ καλα κανεις γυρω σου δεν θα ειναι........σε παροτρυνω να κοιταξεις τη ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ζωη πρωτα και οταν νοιωσεις ετοιμος να προσφερεις τη σιγουρα σπουδαια βοηθεια στην οικογενεια σου τοτε να ξερεις οτι θα εχει και αποτελεσμα......

Κουραγιο φιλη μου,δεν θυμαμαι ακριβως την ιστορια σου,Πρεπει να εχεις βοηθεια σε ολη αυτην την κατασταση,Καλο ειναι να βοηθησει ο πατερας σου τα αδερφια σου κ συγγενεις που νιωθετε οικεια μαζι τους,Εσυ οσο μπορεις κοιταξε κ τον εαυτο σου να συνελθεις με βολτες κ δραστηριοτητες κ οσο ειναι εφικτο ασχολεισαι κ με την μητερα σου,Αλλωστε η ενασχοληση με την μητερα σου μπορει να σε κανει να ξεχαστεις κ να νιωσεις σημαντικη επομενως κ ψυχολογικα καλυτερα,Μην απελπιζεσαι κ θα βρεις δυναμη κ κουραγιο να στηριξεις κ τις 2 σας!Καλη δυναμη!

χιλια ευχαριστω σε ολους! τελικα εχτες ειχε τρελλη κριση κ την επεισα να παιρνει τα φαρμακα της.
αφηνει παραγγελιες ομως.οτι θα πεθανει κ οτι ξοφλησε κ τετοια.
της μιλησα πολυ.της εξηγησα τι ειναι ολο αυτο.της ανοιχτηκα για μενα οτι κ γω ηθελα να πεθανω ομως εκανα υπομονη κ κουραγιο για να μην στενοχωρω τους γυρω μου κ οτι ωφειλει σε εμας τα παιδια της να προσπαθησει για να γινει καλα.
σημερα το πρωι ετρεμε κ εκλαιγε παλι.πηρε το ζαναξ κ το αντικαταθλιπτικο της κ ηρεμησε.απο το μισο ομως ζαναξ, ειπαμε κ με τον γιατρο να παιρνει το μισο του μισου..κ παλι την πιανει κ την ηρεμει.
ευτυχως αλλα δεν την ναρκωνει τοσο πολυ αυτη η δοση.
πακετο..απλα σκεφτομαι κ αν δεν την πιασει το αντικαταθλιπτικο?κ αν δεν τρωει?κ αν πεθανει απο ασιτια?
παει παντα καποιος πρωι - απογευμα εκει κ ελεγχει τι παιζει ..
τι να πω ρε παιδια.δεν θα αντεξω ενα τετοιο χτυπημα.φοβαμαι μη κανει καμια βλακεια πηδηξει απο κανα μπαλκονι κ τετοια.
ειμαι στην τσιτα...ολη μερα τηλεφωνα κ παρακολουθηση...τα ζολοφτ ειναι καλα φαρμακα?γιατι εγω δεν τα εχω παρει ποτε.εγω παιρνω παντα λαντοζ.

Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (zoloft, ladose, seroxat και πάρα πολλά άλλα) έχουν σαν τυπική παρενέργεια -σχεδόν στους πάντες- μια "ζαβλακωμάρα" που κρατάει τις 2-3 πρώτες μέρες. Βάλε τώρα ότι ο άλλος εκείνη τη στιγμή δεν έχει καμία ψυχική δύναμη να αντιμετωπίσει ούτε αυτό και θα καταλάβεις πως ννοιώθει. Αυτό να της εξηγήσετε. Ότι χρειάζεται υπομονή μερικές (ελάχιστες) μέρες.

τελικα εσπασα κ εγω.πηγα στην μανα μου εχτες κ μου ελεγε οτι θελει να αυτοκτονησει.εγω γονατησα διπλα της κ αρχισα να κλαιω..κ το κλαμα μου εγινε κρισαρα.επαθα υστερια.επεσα στο πατωμα κ ουρλιαζα κ φωναζα δεν μπορω κλαιγοντας.
σηκωθηκε αυτη απο το κρεβατι κ μου λεει "παιδι μου! ειμαι καλα! να δες με! εσπασες εσυ τωρα?τι εκανα στο παιδι μου η κακουργα! " κ πηρε στο τηλ τον ψυχιατρο μου.αλλα δνε τον εβρισκε.πηρα 1μιση λεξοτανιλ.δεν μπορουσα να ηρεμησω με τιποτα.φοβηθηκα για μενα οτι τρελλαθηκα παλι.
μετα της σταματησαν οι τρεμουλες κ οι απελπισιες κ ολα.
επισης εγω μετα χαζεψα κ καθομουν ξαπλωμενη.ηταν γελοιο ολο αυτο ...αλλα εγω δνε αντεξα.δεν μπροω να το σηκωσω.εχω 2 μηνες που συνηλθα απο το επεισοδιο το δικο μου κ ειμαι ευαλωτη ακομα.δεν εχω ψυχραιμια κ δεν μπορω να το διαχειριστω.μετα ηρθαν τα αδερφια μου κ μου ειπαν να απομακρυνθω.
η μαμα μετα συνηλθε.εντελως ομως.εγω πρεπει να προστατευσω τον εαυτο μου.εχω την εννοια της ομως.
της φωναζα μεσα στο κλαμα μου "μανα σε εχω αναγκη μη φυγεις, μη μου ξαναπεις οτι θα αυτοκτονησεις..δεν αντεχω αλλο πονο σε παρακαλω".
αυτα.σημερα σηκωθηκα κ φοβαμαι οτι ξανακυλαω ...θελω να ξεχαστω κ να συνελθω..γιατι παιρνω ηδη λαντοζ ..τι αλλο να παρω?? τι αλλο θα μου δωσουν?δεν το χω παντως.
δεν μπορω να στηριξω αγαπημενο προσωπο που ειναι αρρωστο.καταρρεω.
μετα ο ψυχιατρος της την πηρε τηλ κ της ειπε να κανει υπομονη ..οτι ο πρωτος μηνας ειναι δυσκολος κ οτι μετα θα συνελθει.
οταν βλεπω δικο μου προσωπο να παθαινει αυτα που παθαινα νιωθω σαν να με κοβουν με μαχαιρια.
νιωθω ενα πεπλο θανατου γυρω μου.νομιζω πως εκανα παλι 1000 βηματα πισω.σκατα.

καλημερα... λογικο βρε μπουμ να στενοχωρηθεισ..μανα σ ειναι κ εσυ εισαι και σε μια περιεργη φαση.. ηταν αδυνατο να μην παθεισ κριση..ομωσ αυτη ηταν κ περασε κ δε θα ξαναερθει.. ξερω οτι εχεισ κουραστη πολυ.. αλλα κανε ακομα λιγο υπομονη..φτανεισ σε ενα ομορφο τελοσ..μπορεισ και θα τα καταφερεις.. θετικεσ σκεψει και μονο..δυσκολο οκ..αλλα οχι ακατορθωτο.. μπορεισ και το ξερεις..

ευχαριστω γλυκουλα μου.ε λογικο που επεφτα γιατι ημουν ευαλωτη ακομα..ενιωθα καλα ομως κ ενιωθα δυνατη.σιγουρα υπηρχε ο φοβος μηπως κανω υποτροπη αλλα πιστευα οτι λογω των φαρμακων που παιρνω οτι θα ειμαι πιο ψυχραιμη.τελικα βλακειες πιστευα..ακομα ειμαι ευαλωτη κ δεν την παλευω.
μονο αν κανω τις καθημερινες μου δραστηριοτητες διατηρω μια ισορροπια ..κ να σου πω δεν ειχα λογο να μην ειμαι καλα.
ειχα ενα επεισοδιο τον απριλη..πηρα τα φαρμακακια μου σε 1 μηνα ενιωσα καλα..αρχισα να επιστρεφω σε ολα αυτα που εκανα πριν κ ενιωσα χαρουμενη παλι . οχι κ τρισευτυχισμενη ...αλλα απλα καλα κ ομορφα. κ το οτι αρρωστησε η μανα μου ο εγκεφαλος μου το πηρε ως τεραστιο προβλημα! δεν εχω καθολου ψυχραιμια.
φαντασου αν παθαινε κατι πιο σοβαρο ας πουμε τι θα εκανα.
το αστειο ειναι οτι ξανα κανω παλι ασχημες σκεψεις για μενα.εχω τον φοβο τρελλας παλι κ αυτο ειναι βασανιστηριο.ευχομαι να ειναι προσωρινο..
εσυ πως εισαι?

ελα βρε ζουμπουρλουδικο... ξερω πωσ ειναι...δε τρελαθηκεσ στα πιο σοβαρα θα τρελαθεισ τωρα? εισαι χαζοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο οοοοοοοοοοοο..... τωρα απλα εισαι λιγο ευαισθητουλα κ λογικο ειναι.. το καταλαβαινεισ αυτο.. και φυσικα θα ειναι προσωρινο..παμεεεεεεεεεε θετικη σκεψη..για παμεεεεεεεεε..... θα σε παω για τρελεσ στισ σευχελλεσ... :) :)
k εγω τη παλευω..μια τα κατω μια τα πανω..συμβαινουν πολλα και δε μπορω να τα διαχειριστω ολα μαζι..παθαινω ολικη βραχυκυκλωση..χαχαχα...
αλλα παντα με χαμογελοοοοοοοοοοοοοοοοο.. .. ριξε μ ενα χαμογελο τωρα.. τησ κρεστ θα προτιμουσα..:)

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

τελικα εσπασα κ εγω.πηγα στην μανα μου εχτες κ μου ελεγε οτι θελει να αυτοκτονησει.εγω γονατησα διπλα της κ αρχισα να κλαιω..κ το κλαμα μου εγινε κρισαρα.επαθα υστερια.επεσα στο πατωμα κ ουρλιαζα κ φωναζα δεν μπορω κλαιγοντας.
σηκωθηκε αυτη απο το κρεβατι κ μου λεει "παιδι μου! ειμαι καλα! να δες με! εσπασες εσυ τωρα?τι εκανα στο παιδι μου η κακουργα! " κ πηρε στο τηλ τον ψυχιατρο μου.αλλα δνε τον εβρισκε.πηρα 1μιση λεξοτανιλ.δεν μπορουσα να ηρεμησω με τιποτα.φοβηθηκα για μενα οτι τρελλαθηκα παλι.
μετα της σταματησαν οι τρεμουλες κ οι απελπισιες κ ολα.
επισης εγω μετα χαζεψα κ καθομουν ξαπλωμενη.ηταν γελοιο ολο αυτο ...αλλα εγω δνε αντεξα.δεν μπροω να το σηκωσω.εχω 2 μηνες που συνηλθα απο το επεισοδιο το δικο μου κ ειμαι ευαλωτη ακομα.δεν εχω ψυχραιμια κ δεν μπορω να το διαχειριστω.μετα ηρθαν τα αδερφια μου κ μου ειπαν να απομακρυνθω.
η μαμα μετα συνηλθε.εντελως ομως.εγω πρεπει να προστατευσω τον εαυτο μου.εχω την εννοια της ομως.
της φωναζα μεσα στο κλαμα μου "μανα σε εχω αναγκη μη φυγεις, μη μου ξαναπεις οτι θα αυτοκτονησεις..δεν αντεχω αλλο πονο σε παρακαλω".
αυτα.σημερα σηκωθηκα κ φοβαμαι οτι ξανακυλαω ...θελω να ξεχαστω κ να συνελθω..γιατι παιρνω ηδη λαντοζ ..τι αλλο να παρω?? τι αλλο θα μου δωσουν?δεν το χω παντως.
δεν μπορω να στηριξω αγαπημενο προσωπο που ειναι αρρωστο.καταρρεω.
μετα ο ψυχιατρος της την πηρε τηλ κ της ειπε να κανει υπομονη ..οτι ο πρωτος μηνας ειναι δυσκολος κ οτι μετα θα συνελθει.
οταν βλεπω δικο μου προσωπο να παθαινει αυτα που παθαινα νιωθω σαν να με κοβουν με μαχαιρια.
νιωθω ενα πεπλο θανατου γυρω μου.νομιζω πως εκανα παλι 1000 βηματα πισω.σκατα.

---

μετα απο ολο αυτο το κατεβατο ξερεις τι σκεφτομαι... μετα απο οοοοοοολη αυτη τη ταλαιπωρια μηπως αυτο θα μπορουσε να σου προσφερει κατι?

https://www.google.gr/?gws_rd=ssl#q=...BC%CE%BF%CF%85

τι να μου προσφερει ρε αλεξανδρε το video clip της ευριδικης?καλα...ρε παιδι μου..επικοινωνεις με το περιβαλλον γενικα?οχι πες μου γιατι ειμαι περιεργη εδω κ καιρο τι παιζει με την παρτυ σου...ρε τι παθαμε...