Συναισθηματική Ψύχωση και Σχιζοφρένεια

Το Δεκέμβριο η αδερφή μου (19 ετών) παρουσίασε ένα πρώτο πολύ έντονο ψυχωτικό επεισόδιο. Η πρώτη διάγνωση ήταν ψυχωτική συνδρομή αλλά ακούσαμε διάφορες αλλάζοντας 2-3 γιατρούς, διότι δε θέλαμε να νοσηλευτεί. Εν τέλει βρήκαμε ένα γιατρό που διέγνωσε συναισθηματική ψύχωση και είπε ότι σε 2-3 μήνες θα ήταν καλά. Οι μήνες περνούσαν, υπήρχαν σκαμπανεβάσματα αλλά η ψύχωση δεν περνούσε. Πολλά χάπια, πολλές αυξομειώσεις στις δόσεις και αλλαγές. Πριν λίγο καιρό μας είπε ότι επειδή δεν έχει περάσει ακόμα είναι σχιζοφρένεια, αλλά είπε να μην ανησυχούμε γιατί θα περάσει. Έχω διαβάσει τόσα πράγματα, και μου φαίνεται πολύ περίεργο να είναι τόσο χαλαρός και να λέει θα περάσει μόνο με χάπια. Είμαι λάθος σε αυτό; Διάβασα ότι τελευταίες μελέτες δείχνουν ότι η ψυχοθεραπεία βοηθάει, αλλά αυτός είναι κάθετος ότι δε θα κάνει απολύτως τίποτα σε αυτή τη φάση. Τέλος, μένουμε σε μικρή πόλη και οι επιλογές στους γιατρούς είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Θέλω να πάρω κι άλλες απόψεις αλλά δε ξέρω σε ποιους γιατρούς να απευθυνθώ. Υπάρχουν Έλληνες ειδικοί στη σχιζοφρένεια; Αυτά τα λίγα για αρχή, ευχαριστώ!

ΜΙΚΡΗ ξεμικρη η πολη δεν ειναι καλο να αλλαζετε συνεχεια γιατρους.κ εγω πιστευω οτι η ψυχοθεραπεια δεν εχει τοσο καλα αποτελεσματα οσο η λελογισμενη χρηση μοντερνων αντιψυχωσικων.
η ψυχωση η αλλιως σχιζοφρενια οντως δεν περναει ποτε τελειως,αλλα σε μερικα χρονια καταλαγιαζει τοσο που το ατομο ειναι σχεδον φυσιολογικο.

Ναι το γνωρίζω πολύ καλά αυτό, αλλά όταν δε συμφωνείς με ένα γιατρό ή όταν θέλεις το καλύτερο για την αδερφή σου, δε μένεις με σταυρωμένα τα χέρια

Τι συμπεριφορες παρουσιαζει η αδερφη?

τζινα και μενα η αρχικη διαγνωση ηταν ψυχωσικη συνδρομη επειτα σχιζοσυναισθηματικη δ/χη και αλλοι γιατροι στο νοσοκομειο που παω γραφουν σχιζοφρενεια δεν εχουν τοση σημασια οι διαγνωσεις ολα πανω κατω τα ιδια ειναι..τι φαρμακα παιρνει η αδερφη σου;

Αρχικά είχε όλα τα χαρακτηριστικά της ψύχωσης. Ακουστικές και οπτικές παραισθήσεις, έντονες κρίσεις, εμμονές κτλ. Πλέον είναι σαφώς σε καλύτερη κατάσταση, σπάτνια έχει μικρές κρίσεις και παίρνοντας ένα ηρεμιστικό είναι οκ, αλλά γενικότερα κολλάει πολύ, δηλαδή θα σε ρωτήσει το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά σε υπερβολικό βαθμό, έχει έντονες φοβίες αλλά όχι παράλογες ιδέες, είναι πάντα θλιμμένη και γενικά λίγο χαμένη. Επίσης εξαιρετικά αγχωτική. Τα χάπια που παίρνει είναι τα εξής: serequel, aloperidin, risperdal, ladose, akineton και stedon για τις κρίσεις.

μονο αυτο σε λεω κ μπορουν να στο βεβαιωσουν και αλλοι που επαιρναν σαν εμενα αυτο το χαπι:΄το αλλοπεριντιν ειναι πολυ κακο...

τρια αντιψυχωσικα μαζι ειναι θανατος κοριτσι μου οταν τα επαιρνα και γω ημουν ζομπι ψαξτε και για αλλη γνωμη

και συμφωνω με δημητρη οτι ο αλοπεριντιν ειναι κακο..σου το λεω εκ πειρας

Παιδιά ειλικρινά στην περιοχή είναι ο καλύτερος γιατρό που βρήκαμε... Η προηγούμενη της έδινε τόσα χάπια που παραλίγο να έχουμε πρόβλημα με το συκώτι! Έχουμε ζήσει τραγικές καταστάσεις με γιατρούς, αλλά όλοι είχαν σαν κοινό φάρμακο το aloperidin. Σύμφωνα με αυτό το γιατρό δε, το aloperidin είναι το καλύτερο και στόχος είναι να μείνει μόνο με αυτό και το akineton, γιατί λέει μπορεί να "μαζέψει" την ψύχωση. Γι' αυτό ρωτάω για άλλους γιατρούς που μπορώ να απευθυνθώ.

ΜΕ Τοσα που περασα απο το κωλοαπεριντιν λεω να πανε στο διαολο ολοι οι γιατροι που δινουν αλλοπεριντιν κ ακομη παραπερα κ ας με διαγραψουν απο το φορουμ

O χρόνος που πέρασε είναι ακόμα μικρός.Το πιο πιθανόν είναι η αδερφή σου σε αυτό το διάστημα να νιώθει σαν ζόμπι από τα συμπτώματα της ψύχωσης και τα πολλά φάρμακα,να κοιμάται πολλές ώρες και να μη είναι λειτουργική ακόμα και σε απλά πράγματα λόγω έλλειψης αυτοσυγκέντρωσης και άλλων παραγόντων που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία της σκέψης.Από ότι λες τα θετικά συμπτώματα ακόμα δεν έχουν υποχωρήσει.Η ψυχοθεραπεία σε αυτό το σημείο δεν βοηθά γιατί τις περισσότερες φορές ο ασθενής δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας τέτοιας θεραπείας καθώς εμμένει στις παραληρητικές του ιδέες και στον φανταστικό του κόσμο και κάθε αντίθετο επιχείρημα δεν είναι ικανό να αλλάξει τις πεποιθήσεις του.Αυτό το κάνει το αντιψυχωσικό φάρμακο.Ας μη ξεχνάμε πως η ψυχοθεραπεία δεν είναι ότι πιο ευχάριστο καθώς κατά τη διάρκειά της ο ασθενής έρχεται σε σύγκρουση με τον εαυτό του και πολλές φορές αυτό μπορεί να είναι αγχογόνο.Όταν καταλαγιάσει η ψύχωση ίσως να μπορούσε να καταφύγει στην ψυχοθεραπεία.Το αλοπεριντιν απο ότι έχω ακούσει και εγώ έχει δυσάρεστες παρενέργειες.Προσωπικά δεν το έχω πάρει για να ξέρω.Τα φάρμακα μου φαίνονται πολλά πχ εγώ είμαι με δυο αντιψυχωσικά.Τώρα δεν είμαι και ειδικός γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και χρειάζεται διαφορετικά φάρμακα σε διαφορετική δοσολογία.Η εμπιστοσύνη στον γιατρό απο τη μεριά του ασθενή και της οικογένειας είναι πάντως πολύ βασική κατα τη διάρκεια της θεραπείας.Πάντως συμβουλεύω να παίρνει τα φάρμακά της εντατικά και να της δημιουργήσετε το κίνητρο να τα παίρνει μόνη της και να είναι υπεύθυνη για τη λήψη τους.

MA το θεο και τον πιο ενταξη ανθρωπο αν του δωσεις αλλοπεριντιν ζομπι θα τον κανεις

για να καταλαβαιτε το πιο σκληρο κοματι της ψυχιατρικης ειναι αλλοπεριντιν,δεσιματα,ηλεκ τροσοκ

[QUOTE=serios;498938]O χρόνος που πέρασε είναι ακόμα μικρός.Το πιο πιθανόν είναι η αδερφή σου σε αυτό το διάστημα να νιώθει σαν ζόμπι από τα συμπτώματα της ψύχωσης και τα πολλά φάρμακα,να κοιμάται πολλές ώρες και να μη είναι λειτουργική ακόμα και σε απλά πράγματα λόγω έλλειψης αυτοσυγκέντρωσης και άλλων παραγόντων που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία της σκέψης.Από ότι λες τα θετικά συμπτώματα ακόμα δεν έχουν υποχωρήσει.Η ψυχοθεραπεία σε αυτό το σημείο δεν βοηθά γιατί τις περισσότερες φορές ο ασθενής δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας τέτοιας θεραπείας καθώς εμμένει στις παραληρητικές του ιδέες και στον φανταστικό του κόσμο και κάθε αντίθετο επιχείρημα δεν είναι ικανό να αλλάξει τις πεποιθήσεις του.Αυτό το κάνει το αντιψυχωσικό φάρμακο.Ας μη ξεχνάμε πως η ψυχοθεραπεία δεν είναι ότι πιο ευχάριστο καθώς κατά τη διάρκειά της ο ασθενής έρχεται σε σύγκρουση με τον εαυτό του και πολλές φορές αυτό μπορεί να είναι αγχογόνο.Όταν καταλαγιάσει η ψύχωση ίσως να μπορούσε να καταφύγει στην ψυχοθεραπεία.Το αλοπεριντιν απο ότι έχω ακούσει και εγώ έχει δυσάρεστες παρενέργειες.Προσωπικά δεν το έχω πάρει για να ξέρω.Τα φάρμακα μου φαίνονται πολλά πχ εγώ είμαι με δυο αντιψυχωσικά.Τώρα δεν είμαι και ειδικός γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και χρειάζεται διαφορετικά φάρμακα σε διαφορετική δοσολογία.Η εμπιστοσύνη στον γιατρό απο τη μεριά του ασθενή και της οικογένειας είναι πάντως πολύ βασική κατα τη διάρκεια της θεραπείας.Πάντως συμβουλεύω να παίρνει τα φάρμακά της εντατικά και να της δημιουργήσετε το κίνητρο να τα παίρνει μόνη της και να είναι υπεύθυνη για τη λήψη τους.[/QU

πολύ συγκροτημένη τοποθέτηση...