υπάρχει παρόμοια εμπειρία?

Για το γιο μου έχω ξαναγράψει εδώ και τώρα μου είναι φοβερά δύσκολο να πιάσω το θέμα από την αρχή
Για την ακρίβεια, δεν ξέρω ούτε σε ποιό φόρουμ να το ποστάρω
Αφορά και στην ιψδ (δική του) και στην κατάθλιψη (δική μου)
Ας πω για το πρώτο…
Είναι 16 διαγνωσμένος με asperger (δαδ από τα 4)… μπαίνοντας στην εφηβεία, πριν λίγα χρόνια, σταδιακά αλλά γρήγορα, εμφάνισε ιψδ η οποία εξελίχθηκε αρκετά βαριά ως σήμερα… χθες μόλις, η παιδοψυχίατρος του πρόσθεσε και τρίτο χάπι (παίρνει ήδη αντικαταθλιπτικό και αντιψυχωτικό και του έβαλε και αντιεπιληπτικό)
Η ιδιομορφία της κατάστασης του είναι ότι κατά την τέλεση των ψυχαναγκασμών απαιτεί και τη δική μου συμμετοχή… δηλ, πρέπει να εκτελώ εγώ διάφορες καταναγκαστικές κινήσεις για να νιώσει ανακούφιση (πράγμα αμφίβολο)… είναι πολύπλοκο και βασανιστικό για όλους… προσωπικά έχω διαλυθεί καθώς τον βλέπω να μη μπορεί να λειτουργήσει στην καθημερινότητα του, καθώς φοβάμαι τρελά για το μέλλον του, καθώς κουράζομαι σωματικά και ψυχικά…
Διαβάζοντας αυτό το φόρουμ, δεν βρήκα κάτι παρόμοιο (δεν ισχυρίζομαι ότι τα διάβασα και όλα)…
Γι αυτό γράφω για να ζητήσω σχετικά βιώματα και εμπειρίες, αν υπάρχουν…

(για τη δική μου κατάσταση θα γράψω στις «καταθλίψεις»… το ίδιο θέμα, ειδωμένο από άλλη μεριά)

Γεια σου mama! πραγματικά φαίνεται τόσο δύσκολο, πολύ δύσκολο όλο αυτό που περνάς. 'Ηθελα να σου γράψω όσον αφορά τις καταναγκαστικές κινήσεις ότι όσο μπορείς μην ενδίδεις στο να τις εκτελείς. Δε βοηθάει στην μείωση των ψυχαναγκασμών του παιδιού, ούτε στην ανακούφιση. Επ' ουδενί όμως, μην του φωνάξεις, μην τον επικρίνεις (δε λέω ότι το κάνεις) που σου το ζητάει, με ήπιο τρόπο είναι καλό να του περάσεις ότι δεν πειράζει που το έχεις αυτό και να του στρέψεις την προσοχή του σε κάτι άλλο. Θέλει πολύ κατανόηση. Και ειλικρινά στο λέω δούλεψε όσο μπορείς και συ να περιορίσεις την κατάθλιψή σου γιατί μπορεί να περνάει στο παιδί σου έμμεσα, η μάνα και το παιδί είναι σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Κάνετε κάποιου άλλου είδους θεραπεία, εκτός από φάρμακα? σαν οικογένεια? Σου εύχομαι δύναμη πολύ, μη το βάλεις κάτω.

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Γεια σου mama! πραγματικά φαίνεται τόσο δύσκολο, πολύ δύσκολο όλο αυτό που περνάς. 'Ηθελα να σου γράψω όσον αφορά τις καταναγκαστικές κινήσεις ότι όσο μπορείς μην ενδίδεις στο να τις εκτελείς. Δε βοηθάει στην μείωση των ψυχαναγκασμών του παιδιού, ούτε στην ανακούφιση. Επ' ουδενί όμως, μην του φωνάξεις, μην τον επικρίνεις (δε λέω ότι το κάνεις) που σου το ζητάει, με ήπιο τρόπο είναι καλό να του περάσεις ότι δεν πειράζει που το έχεις αυτό και να του στρέψεις την προσοχή του σε κάτι άλλο. Θέλει πολύ κατανόηση. Και ειλικρινά στο λέω δούλεψε όσο μπορείς και συ να περιορίσεις την κατάθλιψή σου γιατί μπορεί να περνάει στο παιδί σου έμμεσα, η μάνα και το παιδί είναι σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Κάνετε κάποιου άλλου είδους θεραπεία, εκτός από φάρμακα? σαν οικογένεια? Σου εύχομαι δύναμη πολύ, μη το βάλεις κάτω.

---

είναι σωστά αυτά που μου λες και έχεις πιάσει τα προβλήματα ένα- ένα...
το να μην ενδίδω φυσικά μου το έχει πει και η παιδοψυχίατρος "εκτός αν είναι πολύ αγχωμένος"... είναι όμως πολύ αγχωμένος και πολλές φορές δεν συνειδητοποιεί πλήρως την κατάσταση... το αποτέλεσμα είναι τα χέρια μου να είναι γεμάτα εκδορές και πρησμένα (όποτε έχω επιχειρήσει να μη "συνεργαστώ") και αυτό δεν με βοηθάει να είμαι ψύχραιμη...
ναι, ξεσπάω και ναι, λέω πράγματα για τα οποία μετά ζητάω συγνώμη... εξάλλου κι εγώ έχω βουλιάξει μέσα στην κατάθλιψη και δεν ξέρω αν θα συνέλθω, ακόμα κι αν τα πράγματα με το παιδί ηρεμήσουν κάποια στιγμή... πως να ηρεμήσουν όμως όταν εγώ είμαι τόσο χάλια? πρόκειται για έναν κακό κύκλο...
επιπλέον βάλε και τις σκοτούρες της δουλειάς και της επιβίωσης και έχεις μιά καλή εικόνα...
εκτός από φαρμακευτική αγωγή κάνει και γνωσιακή ψυχοθεραπεία αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι asperger...
η "οικογένεια" είμαστε εμείς οι δύο και ο άντρας μου, ο οποίος δουλεύει από το πρωί εως αργά το βράδυ (όταν είναι σπίτι όμως εξομαλύνεται κάπως η κατάσταση)
ο πατέρας του παιδιού, με τον οποίο έχω χωρίσει εδώ και 15 χρόνια, είναι χαμένος στο διάστημα... δεν προσφέρει τίποτα παρά μόνο προβλήματα...

Συμφωνω στο να μην ενδιδεις , αλλα δεν ξερω τι να σου προτεινω . Αν ο γιος σου επασχε μονο απο ιψδ νομιζω θα ηταν πολυ απλα τα πραγματα , αλλα η περιπτωση του ειναι αρκετα περιπλοκη. Το μονο που σκεφτομαι σαν λυση , ειναι να βρει καποια απασχοληση/χομπυ πχ ζωγραφικη , αγγειοπλαστικη κ.α ωστε να ξεχνα τους ψυχαναγκασμους.
Αλλα οπως ειπα η κατασταση ειναι περιπλοκη ,ι σως σε καποιο φορουμ για υποστηριξη γονεων με παιδια με αυτιστικες διαταραχες να ακουσεις πιο χρησιμες συμβουλες.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Συμφωνω στο να μην ενδιδεις , αλλα δεν ξερω τι να σου προτεινω . Αν ο γιος σου επασχε μονο απο ιψδ νομιζω θα ηταν πολυ απλα τα πραγματα , αλλα η περιπτωση του ειναι αρκετα περιπλοκη. Το μονο που σκεφτομαι σαν λυση , ειναι να βρει καποια απασχοληση/χομπυ πχ ζωγραφικη , αγγειοπλαστικη κ.α ωστε να ξεχνα τους ψυχαναγκασμους.
Αλλα οπως ειπα η κατασταση ειναι περιπλοκη ,ι σως σε καποιο φορουμ για υποστηριξη γονεων με παιδια με αυτιστικες διαταραχες να ακουσεις πιο χρησιμες συμβουλες.

---

παίζει πιάνο... είναι στην πρώτη ανώτερη... ετοιμάζεται και για το πτυχίο της αρμονίας... γράφει και δικά του κομμάτια... όμως όταν έρχεται "αυτό" δεν υπάρχει τίποτα... πέφτουμε στο γκρεμό...
σε φόρουμ γονέων αυτιστικών έχω ψαχτεί αλλά δεν είναι πολύ ενεργά... τι να σου κάνουν κι αυτοί οι γονείς? οι πιό πολλοί ρωτάνε για επιδόματα, επιτροπές και ειδικά σχολεία... ο δικός μου γιος πάει σε κανονικό σχολείο (μουσικό λύκειο)
έχω ψαχτεί και σε φόρουμ ενηλίκων αυτιστικών αλλά στάθηκε εξαιρετικά δύσκολο να γίνω κατανοητή (αναμενόμενο ήταν αυτό)

Quote:

---

Originally Posted by mama

είναι σωστά αυτά που μου λες και έχεις πιάσει τα προβλήματα ένα- ένα...
το να μην ενδίδω φυσικά μου το έχει πει και η παιδοψυχίατρος "εκτός αν είναι πολύ αγχωμένος"... είναι όμως πολύ αγχωμένος και πολλές φορές δεν συνειδητοποιεί πλήρως την κατάσταση... το αποτέλεσμα είναι τα χέρια μου να είναι γεμάτα εκδορές και πρησμένα (όποτε έχω επιχειρήσει να μη "συνεργαστώ") και αυτό δεν με βοηθάει να είμαι ψύχραιμη...
ναι, ξεσπάω και ναι, λέω πράγματα για τα οποία μετά ζητάω συγνώμη... εξάλλου κι εγώ έχω βουλιάξει μέσα στην κατάθλιψη και δεν ξέρω αν θα συνέλθω, ακόμα κι αν τα πράγματα με το παιδί ηρεμήσουν κάποια στιγμή... πως να ηρεμήσουν όμως όταν εγώ είμαι τόσο χάλια? πρόκειται για έναν κακό κύκλο...
επιπλέον βάλε και τις σκοτούρες της δουλειάς και της επιβίωσης και έχεις μιά καλή εικόνα...
εκτός από φαρμακευτική αγωγή κάνει και γνωσιακή ψυχοθεραπεία αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι asperger...
η "οικογένεια" είμαστε εμείς οι δύο και ο άντρας μου, ο οποίος δουλεύει από το πρωί εως αργά το βράδυ (όταν είναι σπίτι όμως εξομαλύνεται κάπως η κατάσταση)
ο πατέρας του παιδιού, με τον οποίο έχω χωρίσει εδώ και 15 χρόνια, είναι χαμένος στο διάστημα... δεν προσφέρει τίποτα παρά μόνο προβλήματα...

---

Mama θέλω να σου πω ότι αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου πρώτα απ' όλα, δε θα μπορέσεις να βοηθήσεις το παιδί σου. Όπως και η ίδια διαπιστώνεις δημιουργείται φαύλος κύκλος. Προφανώς μπορεί να αγχώνεται περισσότερο όταν βλέπει και εσένα έτσι. Δημιουργούν τεράστιο άγχος οι ψυχαναγκασμοί από μόνοι τους σε έναν άνθρωπο. Μπορεί να γίνει αφόρητο αυτό το άγχος κάποιες φορές και να χάνει τον έλεγχο. Πρακτικά δεν ξέρω πως να συμβουλέψουμε περισσότερο από εδώ μέσα, όπως είπε και η betelgeuse είναι πιο σύνθετη κατάσταση. Κάτι που σκέφτομαι ας πούμε όταν αρχίζουν οι ψυχαναγκασμοί του, να του λες να παίξει ένα από τα μουσικά κομμάτια που του αρέσει και σου αρέσει ή κάτι άλλο που τον ευχαριστεί ιδιαίτερα να κάνει. Έχει ένα πολύ δυνατό χαρτί το παιδί που είναι η μουσική, να χαίρεσαι γι' αυτό, μπορεί εκεί να βρει πολλά και να διοχετεύσει την ενέργειά του. Επίσης δες μήπως μπορείτε να κάνετε κάποιες τεχνικές χαλάρωσης ή κάποιο άθλημα. Και κάτι ακόμα, με κάθε σεβασμό στο λέω, ξεκόλλησε του την ταμπέλα του ασπέργκερ και τη δική σου ως καταθλιπτικής, ακόμα και αν υποφέρετε από αυτά τα προβλήματα. Είσαστε μια οικογένεια μαζί με τον άντρα σου και αυτό μετράει και έχει τη μεγαλύτερη σημασία, τίποτε άλλο. Δεν ξέρω αν υπάρχουν σύλλογοι για οικογένειες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, ψάξε το, ενδεχομένως και εκεί να βρεις κάποια συμβουλευτική και θεραπεία από ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα. Και πάλι καλή δύναμη.

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Mama θέλω να σου πω ότι αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου πρώτα απ' όλα, δε θα μπορέσεις να βοηθήσεις το παιδί σου. Όπως και η ίδια διαπιστώνεις δημιουργείται φαύλος κύκλος. Προφανώς μπορεί να αγχώνεται περισσότερο όταν βλέπει και εσένα έτσι. Δημιουργούν τεράστιο άγχος οι ψυχαναγκασμοί από μόνοι τους σε έναν άνθρωπο. Μπορεί να γίνει αφόρητο αυτό το άγχος κάποιες φορές και να χάνει τον έλεγχο. Πρακτικά δεν ξέρω πως να συμβουλέψουμε περισσότερο από εδώ μέσα, όπως είπε και η betelgeuse είναι πιο σύνθετη κατάσταση. Κάτι που σκέφτομαι ας πούμε όταν αρχίζουν οι ψυχαναγκασμοί του, να του λες να παίξει ένα από τα μουσικά κομμάτια που του αρέσει και σου αρέσει ή κάτι άλλο που τον ευχαριστεί ιδιαίτερα να κάνει. Έχει ένα πολύ δυνατό χαρτί το παιδί που είναι η μουσική, να χαίρεσαι γι' αυτό, μπορεί εκεί να βρει πολλά και να διοχετεύσει την ενέργειά του. Επίσης δες μήπως μπορείτε να κάνετε κάποιες τεχνικές χαλάρωσης ή κάποιο άθλημα. Και κάτι ακόμα, με κάθε σεβασμό στο λέω, ξεκόλλησε του την ταμπέλα του ασπέργκερ και τη δική σου ως καταθλιπτικής, ακόμα και αν υποφέρετε από αυτά τα προβλήματα. Είσαστε μια οικογένεια μαζί με τον άντρα σου και αυτό μετράει και έχει τη μεγαλύτερη σημασία, τίποτε άλλο. Δεν ξέρω αν υπάρχουν σύλλογοι για οικογένειες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, ψάξε το, ενδεχομένως και εκεί να βρεις κάποια συμβουλευτική και θεραπεία από ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα. Και πάλι καλή δύναμη.

---

"γενικά" σωστά τα λες... για το "ειδικά", ίσως ξαναμιλήσω όταν θα έχω τη δυνατότητα... σ' ευχαριστώ πάντως

Mama ήθελα να σου στείλω αυτό

http://www.youtube.com/watch?v=_2xa46ytiSs

σε σένα και στο γιο σου. Δε ξέρω γιατί! Αλλά όλα δεν εξηγούνται με τη λογική!! Να είσαι καλά, γεια σου. :)

Κουραγιο φιλη μου ναι μιλησαμε παλι εδωπερα κ θυμαμαι κ εσενα κ τον γιο σου,Οπως σου ειπα ειναι παρα πολυ πιθανον να πασχω κ εγω απο ασπεργκερ κ βεβαια περασα καταθλιψη κ περναω κ ιδψ,Κουραγιο κ να κανεις να στηριζεις κ το παιδι σου εστω κ με καταθλιψη μπορεις να τα καταφερεις εγω εκανα αρκετα πραγματα με καταθλιψη οταν αποφασισα να κινητοποιηθω κ τωρα ειμαι αρκετα καλυτερα,οσο για το οτι θελει να συμμετεχεις στις τελετουργιες του το εχω γνωριζω απο μια περιπτωση αυτιστικου παιδιου που οι γονεις του εκαναν οτι εκανε κ αυτο κ μετα τα καταφεραν κ μιλαει τωρα,Εγω εχω ενα ξαδερφακι με αυτισμο που δεν μιλαει κ η θεια μου επειδη το τρεχει σε θεραπειες κ γνωριζει απο αυτισμο λεει οτι ειναι καλο για το παιδι ο γονιος να συμμετεχει σε ολα αυτα που κανει,Ειναι το οτι το παιδι νιωθει μονο κ διαφορετικο κ με το να συμμετεχεις στις τελετουργιες του δινεις να καταλαβει οτι δεν ειναι μονο του,Οπως σου ειπα ο γιος σου εαν βρει μετα στην ζβη του την καταλληλη γυναικα κ λιγους κ καλους φιλους κ μια μοναχικη δουλεια θα καταφερει να ζησει φυσιολογικα κ ευτιχισμενα με πολυ λιγες ιδιαιτεροτητες εναντι των αλλων

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Mama ήθελα να σου στείλω αυτό

http://www.youtube.com/watch?v=_2xa46ytiSs

σε σένα και στο γιο σου. Δε ξέρω γιατί! Αλλά όλα δεν εξηγούνται με τη λογική!! Να είσαι καλά, γεια σου. :)

---

σ' ευχαριστώ πολύ... θα σου έστελνα κι εγώ βιντεάκι του γιου μου αλλά οι λόγοι που δεν το κάνω από αυτό το φόρουμ είναι ευνόητοι

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Κουραγιο φιλη μου ναι μιλησαμε παλι εδωπερα κ θυμαμαι κ εσενα κ τον γιο σου,Οπως σου ειπα ειναι παρα πολυ πιθανον να πασχω κ εγω απο ασπεργκερ κ βεβαια περασα καταθλιψη κ περναω κ ιδψ,Κουραγιο κ να κανεις να στηριζεις κ το παιδι σου εστω κ με καταθλιψη μπορεις να τα καταφερεις εγω εκανα αρκετα πραγματα με καταθλιψη οταν αποφασισα να κινητοποιηθω κ τωρα ειμαι αρκετα καλυτερα,οσο για το οτι θελει να συμμετεχεις στις τελετουργιες του το εχω γνωριζω απο μια περιπτωση αυτιστικου παιδιου που οι γονεις του εκαναν οτι εκανε κ αυτο κ μετα τα καταφεραν κ μιλαει τωρα,Εγω εχω ενα ξαδερφακι με αυτισμο που δεν μιλαει κ η θεια μου επειδη το τρεχει σε θεραπειες κ γνωριζει απο αυτισμο λεει οτι ειναι καλο για το παιδι ο γονιος να συμμετεχει σε ολα αυτα που κανει,Ειναι το οτι το παιδι νιωθει μονο κ διαφορετικο κ με το να συμμετεχεις στις τελετουργιες του δινεις να καταλαβει οτι δεν ειναι μονο του,Οπως σου ειπα ο γιος σου εαν βρει μετα στην ζβη του την καταλληλη γυναικα κ λιγους κ καλους φιλους κ μια μοναχικη δουλεια θα καταφερει να ζησει φυσιολογικα κ ευτιχισμενα με πολυ λιγες ιδιαιτεροτητες εναντι των αλλων

---

γεια σου μυσπ... δεν μιλάω για συμμετοχή σε απλές τελετουργίες... το είδος του καταναγκασμού είναι ας πούμε να παριστάνω το "κασετόφωνο"... π.χ. να μιλάω μέχρι να με διακόψει ή να με βάζει να επαναλαμβάνω άπειρες φορές μια φράση (ή αντίστοιχα να κουνάω τα χέρια πέρα- δώθε)... έχω φτάσει πλέον στο σημείο να μην ορίζω τα λόγια ή τις κινήσεις μου αλλά να περιμένω εντολή... αν ήμουνα μηχάνημα θα είχα χαλάσει...

Quote:

---

Originally Posted by mama

γεια σου μυσπ... δεν μιλάω για συμμετοχή σε απλές τελετουργίες... το είδος του καταναγκασμού είναι ας πούμε να παριστάνω το "κασετόφωνο"... π.χ. να μιλάω μέχρι να με διακόψει ή να με βάζει να επαναλαμβάνω άπειρες φορές μια φράση (ή αντίστοιχα να κουνάω τα χέρια πέρα- δώθε)... έχω φτάσει πλέον στο σημείο να μην ορίζω τα λόγια ή τις κινήσεις μου αλλά να περιμένω εντολή... αν ήμουνα μηχάνημα θα είχα χαλάσει...

---

Ηρεμησε φιλη μου ναι αυτο που λες για την επαναληψη φρασεων μου θυμιζει τον εαυτο μου κ εγω οτι με ενδιαφερει παρα πολυ ειμαι ικανη να το λεω διαρκως κ ενιοτε κουναω κ με καθορισμενο τροπο τα χερια μου ομως κ εγω κ ο γιος σου μπορουμε να ζησουμε οπως ολος ο κοσμος με μια δυο ιδιαιτεροτητες,Τωρα για τις τελετουργιες συνιστω κουραγιο ειναι απο τις ιδιαιτεροτητες του ασπεργκερ,Παντα υπαρχει κ το χειροτερο σεναριο η καημενη η θεια μου εχει παιδι αυτιστικο 8 ετων κ δεν μιλαει κ δεν γνωριζουμε εαν μιλησει ποτε αυτο ειναι ενα πραγματικο δραμα

Quote:

---

Originally Posted by mama

σ' ευχαριστώ πολύ... θα σου έστελνα κι εγώ βιντεάκι του γιου μου αλλά οι λόγοι που δεν το κάνω από αυτό το φόρουμ είναι ευνόητοι

---

Γεια σου mama! Θα ήθελα να δω το γιο σου να παίζει μουσική, είμαι και λάτρης της μουσικής... αλλά ναι καταλαβαίνω τους περιορισμούς εννοείται...
Σχετικά με την ΙΔΨ έχεις σκεφτεί τη γιόγκα? Θα υπήρχε δυνατότητα στο μέρος που μένεις να την κάνετε? Έχει πολύ ευεργετικά αποτελέσματα, το λέω από προσωπική πείρα, με έχει βοηθήσει πολύ. Ελέγχει αυτό το άγχος που μπορεί να ξεσπάει σε ΙΔΨ, οι άλλες διαταραχές. Σε φέρνει σε μια ισορροπία με το μυαλό και το σώμα σου. Νομίζω ότι έχουν γίνει αρκετές μελέτες που μιλάνε ότι βοηθάει πολύ και σε ανθρώπους με ασπέργκερ. Δες και το λινκ αυτό http://www.yogawiz.com/blog/yoga-ben...-syndrome.html. Μπορεί να μειώσει σιγά-σιγά όλα αυτά τα επαναλαμβανόμενα που θέλει να κάνει και να σκέφτεται και που σε βάζει και σένα να τα κάνεις. Αν είναι λίγο συνεργάσιμος δες μήπως μπορείς να το εντάξεις στην καθημερινότητά σας. Να την κάνατε και παρέα ίσως? Γενικά ωφελεί πολύ στην ψυχολογία του ανθρώπου, πιστεύω πολύ σε αυτά τα πρακτικά πράγματα που οι άνθρωποι ξεχνούν πολλές φορές να κάνουν.

Mama και κάτι άλλο, επίσης πρακτικό, που μπορεί ήδη να το κάνεις, αλλά σκέφτηκα να το γράψω. Πρόσεξε λίγο το θέμα διατροφής, πχ. όχι ζάχαρη πολύ, λίγο μαύρη σοκολάτα κάνει καλό, απόφυγε προϊόντα με λευκό αλεύρι, προτίμησε τα ολικής αλέσεως (ψωμί, ζυμαρικά κλπ), είναι καλύτερα για το νευρικό σύστημα. Εντάξει όλα αυτά δε θα λύσουν ως δια μαγείας το πρόβλημα, αλλά λίγο-λίγο μπορεί να βελτιωθεί με κάποιες αλλαγές, αξίζει να το προσπαθήσει κανείς.