Καλησπέρα, ονομάζομαι Γιαννης ειμαι 22 ετων και στελνω πρωτη φορα μηνυμα στο forum. Από το λιγο που το εχω δει προκειται για μια εξαιρετικη προσπαθεια.
Οσον αφορα το θεμα μου εχει να κανει λιγο απ’όλα.
Εχει να κανει με ένα διαρκη χωρισμο, τη γενικοτερη ψυχολογικη μου κατασταση, με τη σχολη και με το σπιτι. Η σειρα που τα εβαλα είναι και η ιεραρχιση που τους εχω κανει. Το μηνυμα θα είναι μεγαλο και οποιος δε βαρεθει και φτασει μεχρι το τελος εχει κερδισει την εκτιμηση μου :P
Ξεκινωντας από τα επουσιωδη, το σπιτι και τη σχολη. Οσον αφορα το σπιτι νιωθω να με πνιγει ένα φυσιολογικης εκτασης σπιτι με 6 ατομα μεσα. Ολη μερα από καπου θα ακουγεται φασαρια και όταν τελικα δεν ακουγεται φασαρια γιατι ολοι κοιμουνται ειτε θα είναι αργα το βραδυ οποτε θα πρεπει να κοιμηθω και εγω αργα η γρηγορα ειτε θα είναι μεσημερακι και θα εχω το αγχος ότι σε λιγο θα ξυπνησει καποιος και θα ξαναρχισει ολο αυτό παλι. Φασαρια εννοω πολιτικες συζητησεις τηλεοραση δυνατα κλπ κλπ. Ξερω πως μπορει να φαινομαι ¨ξενερωτος΄΄ ή υπερβολικος. Εχω καταληξει όμως πως θα με περιεγραφα ως εσωστρεφη που σημαινει πως θελω καποια ωρα να καθησω μονος μου για να ειμαι καλα και να εχω διαθεση. Αν ο ορος εσωστρεφης είναι λαθος διορθωστε με. Θελω να βρω δουλεια για να φυγω από εδώ αλλα ξερω πως δουλεια με λεφτα που να σου επιτρεπουν να φυγεις δεν βρισκεις. Να σημειωσω πως ουτε στο ελαχιστο δεν υποτιμω τους γονεις μου και οσα μου προσφερουν. Οσον αφορα τη σχολη, σπουδαζω χρηματοοικονομικα στη Μακεδονια. Μεχρι το 2ο ετος ειχα τεραστιο ενδιαφερον για τη σχολη. Πλεον βαριεμαι. Βαριεμαι να παω, να παρακολουθησω και να διαβασω. Ισως φταιει που δεν εχω ιδιαιτερες παρεες στη σχολη. Με εχει πιασει μια ΄΄απεχθεια΄΄ για τη σχολη και σε κοινωνικο επιπεδο. Σε όλα τα μαθηματα μαθαινουμε πως θα κανουμε το ένα ευρω δυο ενώ αλλοι πεινανε.
Η άλλη κατηγορια είναι ενας διαρκης χωρισμος και η γενικοτερη ψυχολογικη μου κατασταση. Τα βαζω μαζι για συνδεοονται. Ο χωρισμος ο οριστικος ηρθε πριν 3 χρονια από εμενα και μετα από δικα της πισωγυρισματα και οσες προσπαθειες και να κανω δε μπορω να το ξεπερασω. Μπορει για μεγαλα διαστηματα να ειμαι καλα και να μην με νοιαζει όμως παντα επιστρεφω. Η σχεση αυτή μπαινει παντα σε συγκριση με οποια κοπελα γνωριζω. Αν χρησιμοποιησω τη λογικη στη συγκριση αυτή η οποιαδηποτε καινουργια κοπελα θα κερδιζε γιατι ο χωρισμος με εχει ταλαιπωρησει πολύ. Το θεμα δεν είναι η σχεση. Το θεμα είναι πως κάθε φορα που προσπαθουσα να τη ξεπερασω και λιγο τα καταφερνα εκεινη επεστρεφε. Και ετσι λιγο λιγο παντα με τραβουσε ολο αυτό λιγο πιο κατω. Με αποκορυφωμα τη προηγουμενη ανοιξη πριν περιπου ένα χρονο στη γιορτη της που της εστειλα χρονια πολλα πιασαμε κουβεντα με δικη της πρωτοβουλια, μιλουσαμε για 4 μερες περιπου συνεχομενα υπηρχε ένα φλερτ ας το πω ετσι, υπονοουμενα κ.α. Εδώ να κανω μια παρενθεση λεγοντας πως ως υποννοουμενα δεν εννοω αυτά που ο κάθε ερωτοχτυπημενος νομιζει ότι υπαρχουν αλλα τα αντικειμενικα, αυτά που βγαζουν ματι ότι δε μπορει να λεγοτναι τυχαια. Μετα τα υπονοουμενα της ειπα ότι τη θελω ακομα και εκεινη μου ειπε ότι δε μπορει να με δει φιλικα ότι θα ηθελε να μιλαμε παραπανω ότι πιστευει πως η ιστορια μας δεν εχει τελειωσει αλλα επισης μου ειπε ότι είναι με αλλον. Εκεινη είναι με αλλον τωρα και είναι καλα και εγω εδώ και γραφω σε αγνωστους με ελπιδα να μου δωσουν ένα οραμα.
Ο λογος που τα εγραψα είναι αυτος. Να μου δωσετε όσοι φτασατε ως εδώ ένα οραμα και ένα σχολιο σας σαν εξωτερικοι παρατηρητες γιατι με οσους και να το εχω συζητησει βλεπουν την κατασταση από μεσα και οσο καλο είναι αυτό μιας και ξερουν παραπανω πραγματα από εσας άλλο τοσο κακο είναι γιατι βλεπουν καποια πραγματα σε μεγενθυση.
