δεν αντεχω την στενοχωρια..

γιατι οταν συμβαινει κατι ασχημο στην ζωη μου..πεφτω στα πατωματα κ δεν μπορω να συνελθω?
ουτε να φαω..ουτε να πιω νερο..μονο κλαιω κ νιωθω οτι χανω την γη κατω απο τα ποδια μου?

Γιατί είσαι πολλή ευαίσθητη/ος.....θέλει προσπάθεια να γίνεις πιο χοντρόπετσος. Εγώ όταν είχα κατάθλιψη μόνο τότε με έπαιρναν τα πάντα από κάτω....

ΑΧ ΖΩΗ ΜΟΥ...μαγισσα...να σε μαθω αργησα...
η ζωη ειναι πολυ δυσκολη οριμενες φορες...κ θελει σωστη διαχειριση..την οποια δεν διαθετω..δεν ξερω αν ειναι θεμα παιδειας, διαπεδαγωγησης κλπ..αυτο που ξερω κ βλεπω απο την εμπειρια μου ειναι, οτι πολυ απλα το μυαλο μου εχει μαθει να λειτουργει ετσι..κ δυσκολα αλλαζει..
με τοσα χρονια ψυχοθεραπειας..τοσος κοπος..οκ κατι εκανα..αλλα καποια πραγματα πραγματικα δεν αλλαζουν..μολις εχω ενα κακο νεο..ξαπλωνομαι κατω κ κανω σαν μωρο που του πηραν το γλυφιντζουρι του...ωριμοτητα μηδεν.. ψυχραιμια μηδεν.

Όλοι με τα κακά νέα στεναχωριόμαστε...Εκτός άμα εσύ έχεις ως κακό νέο ,κάτι που ουσιαστικά δεν είναι τόσο, απλά δεν είναι και ευχάριστο, και στο μυαλό σου το έχεις μεγαλόποιήσει, και αυτό το κάνει να φαίνεται τεράστιο και κακό ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι..

τα μεγαλοποιω ακριβως!οσο κ μικρα κ αν ειναι..εγω τα κανω μεγαλα!

Έχεις προσπαθήσει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου , ότι αυτό το κακό νέο δεν είναι και τόσο κακό ώστε να επηρεάσει εσένα τόσο πολύ,να ξεκαθαρίσεις δλδ ότι δεν πρέπει να σε νοιάζει κατά κάποιο τρόπο?.

ναι..αυτο προσπαθω να κανω...να σκεφτω θετικα..θα τα καταφερω ...εχω περασει πολλες φορες αυτην την κατασταση..
μεγαλοποιω τις καταστασεις...τις κανω τεραστιες..σκεφτομαι τα χειροτερα σεναρια κ μετα νιωθω απλετο στρες..απεραντο..τρεμουλα εσωτερικη κ παω πισω μετα ξανα συνερχομαι.
δεν εχει ωριμασει αυτο το κομματι μου..κ δεν ξερω πως στο διαολο να το ωριμασω..
παιρνω κ ladose..κ με εχει βοηθησει..αλλα οταν συμβει κατι κακο το οποιο δεν ειναι κ τοσο κακο...τοτε χανω την μπαλα..χαζευω..τρεμω..κλαιω υποφερω..
ευχομαι να περασει συντομα κ αυτο το επεισοδιο..

Ρε συ boom , κι εγω περασα και τωρα περναει η σοβαρη κτθλψη που ειχα , αλλα σπανιως σκεφτομουν αρνητικα , αυτο ειναι καταστροφικο , μην αφηνεις το μυαλο σου να περιπλαναται αδιακριτως , και ποτε δεν εχασα το χιουμορ μου , παροτι εχασα μια 10 ετια σχεδον απ την ζωη μου . Ε , λοιπον και τι εγινε ? θα καθομαι να κλαψουριζω για αυτο που μου συνεβη ? οχι βεβαια , η ζωη δεν ξερεις πως στα φερνει , αλλα πρεπει παντα να προσπαθεις , η ζωη ειναι ενας διαρκης αγωνας , τιποτα δεν χαριζεται , τιποτα δεν διδεται δωρεαν . Εκει που εισαι πανω , βρισκεσαι κατω , και το αντιθετο . Εγω μια χαρα σε βρισκω , απλως παρτο αλλιως . Αγγελος .

Η ψυχοθεραπεια δε σ εχει βοηθησει καθολου στο να διαχειριζεσαι καλυτερα τα πραγματα?

να στε καλα παιδια που με ακουτε....αλλα κανω τα χειροτερα σεναρια σχετικα με το θεμα παιδιου..εχει κολλησει ο εγκεφαλος..κ αν αυτο κ αν εκεινο..κ αν το αλλο δεν ειναι καλο?κ κει χανω την μπαλα...γινεται ενα μαυρο πραμα ολο αυτο που με πλακωνει..κλαιω..στενοχωριε μαι αφανταστα...κ μετα τρεμω..αγωνια φοβος κλπ..
προφανως η ψυχοθεραπεια με βοηθησε σε αλλα κομματια αλλα οχι σε αυτο.

Μηπως θα επρεπε να το ψαξεις λιγο παραπανω αυτο το θεμα με τον ψυχοθεραπευτη σου?το να πεφτεις τοσο ψυχολογικα για πραγματα που δεν ειναι κ τοσο στεναχωρα ισως εχει κατι αλλο κρυμμενο απο πισω

δεν κανω πια ψυχοθεραπεια...δεν εχω κ λεφτα καθολου..δεν ξερω τι θα κανω..
προσπαθω μονη να το δουλεψω με οσα εφοδια πηρα ..

Καταλαβαινω, παρε κουραγιο απο οσες φορες ησουνα στα ταρταρα και επανηλθες δριμυτερη!ολα περνανε και θελουν τον χρονο τους,αυτη ειναι απλα μια ακομη φορα

ναι σιγουρα..ξερω οτι θα ξανασυνελθω..αλλα τωρα νιωθω θλιψη κ με παγωνει...φοβαμαι κ τετοια..
κ λεω ειμαι τρελλη κ αρρωστη παλι..τεσπα...συνηθισμενα τα βουνα..

Τρελη δεν εισαι ουτε αρρωστη, ισως πιο ευαισθητη κ αγχωτικη απο αλλους, ολα θα πανε καλα, και ειναι οκ να φοβασαι,ανθρωπινο!