Γνώμη για ΚΨΥ

καλησπερα σας. είμαι κοπέλα 23 ετών με ιστορικό κατάθλιψης που προφανώς συνεχίζω να κουβαλάω καθώς μετα απο δυσκολες δοκιμασίες εχω πνιγεί απ το αγχος μου, έχοντας αποκτήσει και κρίσεις πανικού ταυτοχρόνως. Η ανεργία δυστυχώς δε με βοηθάει να πάω στον ψυχίατρο που με παρακολουθούσε, και έτσι ψάχνοντας τη τετάρτη θα πάω στο κέντρο ψυχικής υγείας του δημου μου. Θα 'θελα να ρωτησω τη γνωμη των ατόμων που χουν μια σχετικη εμπειρια για τα κεντρα ψυχικης υγειας, δε θέλω να παω και να βλέπω οτι χάνω τον χρόνο μου τσαμπα, ουτε το πρωτο πραγμα που να κανουν να ναι να μου γραψουν φαρμακα γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να δεχτω οτιδηποτε χημικο μεσα μου. Με εναν καλο γιατρο και ανθρωπο πανω απ ολα θα χω τη δυναμη να το αντιμετωπισω και ετσι, το Remeron για μενα απλα μου κάλυψε το πρόβλημα συν το οτι εμφάνισα και τρίχες σε σημεια που δεν ειχα ποτε. πραγματικά πνίγομαι και νιώθω οτι θα σταματησει η καρδια μου δε το αντέχω αλλο αυτό ενώ ξέρω τις δυνατοτητες μου και τι αξίζω. Σας ευχαριστω

Η καταθλιψη πως ξεκινησε? Πιστευεις υπηρχαν καποια γεγονοτα που σε επηρεασαν?

Η καταθλιψη μου διαγνώστηκε το 2012, κανοντας ενα μεγάλο μπαμ έχοντας συσσωρευσει μεσα μου οικογενειακά θεματα, αυτο που με "σκότωσε" όμως ήταν η "σχεση" που χα το 2011 με σατανιστη και έχοντας βιώσει απ τον ίδιο ξυλοδαρμο και βιασμο. Κάνοντας λοιπον αρκετες συνεδρίες συν τη λήψη του Remeron για 4 μηνες γιατι απλα δεν ετρωγα κ είχα φτάσει πάτο, πηρα τα πανω μου, βρηκα την αυτοπεποιθηση μου, βρηκα και δουλειες. 2 μηνες αφου είχα κόψει το Remeron οπως μου προτεινε ο γιατρος μου, δουλευα σε αρκετα γνωστη επιχειρηση στο Ρεντη όπου εκεί βίωσα το απόλυτο χάος και γνώρισα το αγχος στο μεγαλείο του καθώς ουτε πληρωνόμουν, ουτε ακουγα μια καλη κουβέντα για τη δουλεια μου, καθώς δεν ήμουν τόσο κατίνα και τόσο ευκολη για να ανοιξω τα πόδια μου στους υπευθυνους και στη κλίκα τους και να με δεχτουν ως ανθρωπο, βιώνοντας έναν ψυχολογικό πόλεμο ώστε να παραιτηθώ απο μόνη μου. Φανταστείτε τη διευθυντρια σας να σας σκίζει μπροστα στα μάτια σας την αναρρωτικη αδεια και να σας τη δίνει ως ρεπο μόνο και μόνο για να μη πάρετε ουτε 1 ευρω.. και αλλα πολλα.. Ισως να μουν η πιο ευτυχισμένη απολυμένη όταν προχώρησα σε επιθεωρηση και επισχεση εργασίας.
Να προσθέσω ότι ελευθερωθηκα πρόσφατα απο μία αρρωστημένη σχέση επι εναν χρόνο, έπεσα πολύ έξω για το συγκεκριμένο άτομο, καθως εμαθα μετα για την ψυχοπάθεια του πατερα του, και ότι μου συνεβει στο παρελθον, καθως πιστευα οτι ηταν ο ανθρωπος μου κ ηθελα να ξέρει τα πάντα για μενα και δε ντρεπομαι για οτι μου χει συμβει κ οτι βγηκα πιο δυνατη μετα απ τα βιωματα μου, τα εκμεταλευτηκε και μου κανε τα ιδια και χειρότερα και είμαστε με τη μάνα μου στο τσακ για ασφαλιστικα μέτρα. Το κυριως προβλημα μου είναι οτι πάλι έχω παραιτηθει αλλα κυριως το αγχος μου που ναι σα σαρακι και με τρωει και οι κρισεις πανικου. Κ εχω αγχος που θα πάω σε μέρος που δε γνωριζω τους γιατρους και τη δουλεια τους, δε θελω αλλο να το αναβαλλω, θελω το χαμογελο μου!

να προσθεσω οτι η εργασία μου σε αυτην την επιχειρηση κρατησε 2 χρόνια, 2 χρόνια γαιδουρινής υπομονής. Και η αναρρωτικη μου χε χορηγηθει επειτα απο εργατικο ατύχημα. αντιμετωπιση υπευθυνου: "μωρη μαλ...σμενη πως το κατεφερες?! :D"

Κοιταξε μ ολα αυτα που περασες και παλι καλα εισαι σημερα! Τωρα για το δημοσιο που ρωτας ενταξει μην περιμενεις και πολλα, ειναι και που θα πεσεις βεβαια. Ενα μειονεκτημα ειναι οτι η επομενη συνεδρια θα ναι μετα απο καιρο οποτε χανεται η συνεχεια. Ισως να εψαχνες για ψυχολογους που βλεπουν δωρεαν οταν ειναι για απορους εθελοντικα οπως σε καποιες περιοχες της αθηνας. Τωρα αν εισαι απο αλλου δεν ξερω τι γινεται, δες μηπως εχει καποιο κοινωνικο ιατρειο με ψυχολογο. Καλο ειναι κ μονη σου οσο μπορεις να κοιταξεις να ορθοποδησεις και απ οσα γινανε στη δουλεια που σου σπασανε τα νευρα και απο τις σχεσεις που σε ταλαιπωρησανε. Πιστευω οτι μπορεις να τα καταφερεις.

Το κακό με εμένα είναι οτι έχω το συνήθειο να κουβαλάω το παρελθόν μαζι μου χωρις να το αφηνω πίσω μου και πραγματικά δε βρίσκω λόγο να το κάνω αυτό μέχρι που ανακαλύπτω οτι βιώνω τα ιδια και τα ιδια και απογοητευομαι. Το χειροτερο ομως ειναι οτι η "αγαθοσυνη" μου έχει γινει θυμός, οργή και πολυ ασχημες σκεψεις, κατι σαν να χει βγει ο σκορπιος απο μεσα μου.. Επισης λόγω της μη πληρωμής των δεδουλευμενων μου αναγκαστηκα να κόψω τη φωνητικη, πραγμα το οποιο μου στοίχησε, ηταν η ψυχοθεραπεια μου και το πρωτο πραγμα που θα κάνω οταν με το καλο θα χω την τυχη να εργαστω είναι να ξαναγραφτω. Μακαρι να χα τα χρηματα να πηγαινα στον γιατρο που με παρακολουθουσε, δε θα τον αλλαζα για τιποτα, αλλα ξερω οτι θα χρειαστω αρκετες συνεδριες και αν και ξερω οτι οι γονεις μου μπορουν να με βοηθησουν είμαι αρκετα περηφανη και ντρεπομαι να το ζητησω. Είμαι απο πειραια και τη τεταρτη θα πάρω μια ιδέα απο το Κεντρο Ψυχικής Υγείας του κερατσινιου. Ολες οι γνώμεις και προτάσεις αποδεκτες. Ευχαριστώ για την απαντηση

Mε τον γιατρο αυτον που πηγαινες βλεπεις καποια εξελιξη? Υπαρχει κατι?

Η τελευταια φορα που πηγα ηταν λιγο αφου είχαμε σταματησει το Remeron και λιγο πριν πιασω δουλεια σε αυτη την επιχειρηση, το 2012 δηλαδη. Καταλαβα πολλα πράγματα μεσα απ τις συνεδριες για τον εαυτο μου, αλλα με το καιρό και ωριμαζοντας παρατηρώ οτι τα χαπια καλυψαν πολλες πτυχες του εαυτου μου τις οποιες δεν είχα καταλαβει όπως το αγχος που πλεον με εχει κανει να πηγαινω καθε τρεις και λιγο σε οδοντιατρο λογω ουλιτιδας, να χανω την ψυχραιμια μου και να νιωθω οτι μου σταματαει η καρδια και η αναπνοη μου απ το πουθενα ακόμα κι οταν δεν με απασχολει απολυτως τιποτα. Είμαι σε φαση δηλαδη που θελω να βρω που το χανω οταν προσπαθω να βρω την αυτοκυριαρχια μου, οταν βρισκω το παρελθον συνεχως μπροστα μου και να το κουβαλαω και γιατι να κανω τοσο λαθος επιλογες στη ζωη μου και να μην εξαρτωμαι απο αλλους. εχω φοβηθει τους ανθρωπους πλεον με τις πραξεις που μπορουν να διαπραξουν, ποσο μαλλον οταν μερικοι απ αυτους τους ειχες και σαν αδερφια σου, εχω γινει απομακρη, ακομα πιο ανασφαλης και επιφυλακτικη, και θελω να αγαπησω τον εαυτο μου επιτελους γιατι ξερω οτι ειμαι ικανη για καποια πραγματα και δε καταλαβαινω γιατι δε με αφηνω απλα να ζησω το σημερα και να αφηνω ανθρωπους που δεν αξιζαν καν να συμμετεχουν στη ζωη μου να με κανουν ετσι.. να μπορω να εχω εστω και λιγη θετικη σκεψη, εχω κουραστει να κλαιω καθε μερα και να νιωθω οτι κατι θα παθω ειτε επειδη καποιοι μου δημιουργησαν ασχημες εμπειριες και αναμνησεις ειτε ετσι στο ασχετο χωρις να σκεφτομαι κατι συγκεκριμενο..

Παντως αμα ψαξεις το φορουμ μπορεις να βρεις παρα πολλα θεματα με τις ιδιες καταστασεις και αυτα ποιυ νιωθεις. Και στις δουλειες, μη νομιζεις, παντου ετσι ειναι, θελει πολυ στομαχι. Οσο για τις σχεσεις το θεμα ειναι να μετατρεψεις αυτες τις αποτυχιες σε μαθηση για το μελλον. Τωρα με τον τελευταιο τι γινεται? Μιλατε? σ ενοχλει? τι συμβαινει?

Ο τελευταιος λογω της απορριψης βαλθηκε μαζι με την τωρινη του επισημη πλεον, γιατι τοτε ηταν κρυφη, να με τρελάνουν με διαφορους τροπους με απειλες μεσω μηνυματων, ψευτικων προφιλ η μεσω κλησεων με αποκρυψη. Εχω στην κατοχή μου φωτογραφίες και συνομιλίες που επιβεβαιωνουν τη σταση τους και το σκοπο τους. Μεγαλο λαθος του να αποκαλεσει τον πατερα μου, στον οποιο εχω αδυναμια, νταβατζη, και ακομα μεγαλυτερο λαθος να τηλεφωνησει στην μητερα μου λεγοντας ενα σορο ψεματα ωστε να την κανει να ντραπει που μ εχει κορη και για αλλους σκοπους, πραγμα το οποιο του ηρθε μπουμερανγκ. Εχω ησυχια εδω και 1 βδομαδα, δεν ασχολουμαι φυσικα καθως ειχα σκοπο να το τελειωσω ουτως η αλλως ειτε ειχα αποδειξεις ειτε οχι. Το κερατο ηταν το λιγοτερο που μου εκανε.

Προσωπικα ειχα ασχημη εμπειρια απο ΚΨΥ , αλαλ ξερω αλλους που εχουν βοηθηθει.
Με τα ΚΨΥ , ισχυει οτι και για πολλους υπολοιπους ειδικους. Ειναι που θα πεσεις.
Αν πας και δεν μεινεις ευχαριστημενος , ισως θα μπορουσες να απευθυνθεις σε καποιο δημοσιο νοσοκομειο.

Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να σας ενημερώσω για τη δική μου εμπειρία λοιπόν απο το κέντρο ψυχικής υγείας του δήμου μου το οποίο συνεργάζεται με γνωστό ψυχιατρικό νοσοκομείο. Έχω καταφέρει να πάω δύο φορες μόνο καθως τα ραντεβου τα κανονιζουν με διαφορα 2 και 3 εβδομάδων. Το καλο είναι οτι δεν έδωσα πολύ βαση στον χρόνο αναμονής γιατι είχα ενα αρκετα ευχαριστο γεγονός που με εκανε να παρω μια ανασα. Στο πρωτο ραντεβου με είδε επισκεπτης υγείας και σχηματισα πολύ κακη εντυπωση καθώς με το καλημέρα σας μου έκανε συζήτηση για φαρμακευτικη αγωγή καποιος που δεν ειναι καν αρμοδιος της ειδικότητας που χρειαζομουν. Το δευτερο και τελευταίο ήταν σήμερα το πρωί με ψυχίατρο. Να τονίσω οτι το προβλημα μου είναι ΚΑΘΑΡΟ ΑΓΧΟΣ. Επειτα απο αρκετή συζητηση και συμφωνόντας σε αρκετά πραγματα για κάποιες πτυχές του εαυτου μου, η γιατρος ηταν έτοιμη να μου γραψει lithium και μετα απο εντονη διαφωνια μου εγραψε zyprexa το οποιο το δινουν στη γιαγια μου που έχει ανοια... το μόνο που έχω να πω είναι ο χριστος και η παναγια και ντροπη τους να μου δινουν τετοια πραγματα που προοριζονται για μανια και διπολικη διαταραχή στην ηλικία που είμαι και αυτο επειδη απλα έχω αγχος με κανενα μα κανενα απολυτως συμπτωμα απ αυτα για τα οποια προοριζονται αυτα τα φαρμακα. Εννοειται οτι εριξα τα μουτρα μου και ζητησα την βοηθεια των γονιων μου και ετσι θα συνεχισω με τον γιατρο-ΑΝΘΡΩΠΟ που με παρακολουθουσε

Καλημέρα. Τώρα είδα το θέμα σου και ήμουν έτοιμη να σου γράψω καλύτερα να ζητήσεις τη βοήθεια των γονιών σου και να πας στον γιατρό που ξέρεις παρά στο ΚΨΥ μέχρι που είδα το τελευταίο σου μήνυμα. Έχω πάει κι εγώ και δεν είχα καθόλου καλή αντιμετώπιση και δεν θα το πρότεινα σε κανέναν που έχει οποιαδήποτε άλλη επιλογή.

λοιπον dmtx23 σχετικα με τις κρισεις πανικου που ελεγες το θεμα ειναι σχετικα απλο κ ειναι θεμα καθαρης ψυχικης δυναμης δηλαδη: το θεμα ειναι να παιρνεις το μερος του εαυτου σου. δηλαδη οταν υποχωρεις συνεχως στα θελω των αλλων ξεχνοντας τα δικα σου στο τελος σε βγαζει εκει τουλαχιστον αυτο μου διδαξε η δικη μου ιστορια.. το θεμα ειναι καθαρα να βρεις το θαρρος η τη ψυχικη δυναμη να υποστηριξεις τον εαυτο σου κ οχι τους αλλους.. θρασος εχουν πολοι θαρρος λιγοι δεν ειναι κ τοσο ευκολο βλεπεις... κατα διαστηματα ολοι εχουν πεσει σε φασεις αδυναμιας ητε επειδη τους πετυχε η ζωη σε καπια φαση που ηταν πιο ευαλωτοι ητε επειδη δε πιστευαν τον εαυτο τους..
καπιες φορες παντως πρεπει να βρει μια ισσοροπια αναμεσα στα θελω των αλλων κ τα θελω τα δικα του
ετσι οστε να βρει μια συμβιβαστικη λυση στο ποτε θα γινετε το ενα κ ποτε το αλλο.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

λοιπον dmtx23 σχετικα με τις κρισεις πανικου που ελεγες το θεμα ειναι σχετικα απλο κ ειναι θεμα καθαρης ψυχικης δυναμης δηλαδη: το θεμα ειναι να παιρνεις το μερος του εαυτου σου. δηλαδη οταν υποχωρεις συνεχως στα θελω των αλλων ξεχνοντας τα δικα σου στο τελος σε βγαζει εκει τουλαχιστον αυτο μου διδαξε η δικη μου ιστορια.. το θεμα ειναι καθαρα να βρεις το θαρρος η τη ψυχικη δυναμη να υποστηριξεις τον εαυτο σου κ οχι τους αλλους.. θρασος εχουν πολοι θαρρος λιγοι δεν ειναι κ τοσο ευκολο βλεπεις... κατα διαστηματα ολοι εχουν πεσει σε φασεις αδυναμιας ητε επειδη τους πετυχε η ζωη σε καπια φαση που ηταν πιο ευαλωτοι ητε επειδη δε πιστευαν τον εαυτο τους..
καπιες φορες παντως πρεπει να βρει μια ισσοροπια αναμεσα στα θελω των αλλων κ τα θελω τα δικα του
ετσι οστε να βρει μια συμβιβαστικη λυση στο ποτε θα γινετε το ενα κ ποτε το αλλο.

---

αυτο ακριβως ειναι ενα απ τα προβληματα μου. μου το λενε ολοι, το λεω κ εγω στον εαυτο μου αλλα δε ξερω καπου χανω το κυρος μου, αυτην την ισορροπια. παντα ειμαι των ακρων, μια μεση λυση δε μπορω να βρω. που θα παει κατι θα βρω. αλλα δε νομιζω να ναι θεμα νευροδιαβιβαστων που χρειαζονται σταθεροποιηση με χαπια για μανια και διπολικη διαταραχη όπως που πρότεινε η ψυχιατρος που προανεφερα. θα μουν πιο πεποισμενη αν ηταν θεμα ορμονων, που και αυτο δεν ευθυνεται καθως εχω κανει ολες τις απαραιτητες εξετασεις. πιστευω απλα οτι είμαι σε μια φαση που ωριμαζω πλεον και αντιλαμβανομαι πιο λογικα καποια πραγματα. Ισως με εχει τρομαξει λιγο αυτο καθως ειμαι αρκετα συναισθηματικη, ξερω οτι εχω πολλες δυνατοτητες αλλα με πιανει μια αναβλητικοτητα που δε μ αφηνει να προχωρησω και να ζω το παρον.