Υφίσταμαι ψυχολογική κακοποίηση_Να φύγω??

Με λένε Μαίρη και είμαι 29 χρονών, παντρεμένη με ένα μωράκι. Πιστεύω ότι ο άντρας μου με κακοποιεί ψυχολογικά και θα προσπαθήσω σύντομα να εξηγήσω το γιατί. Αρχικά όταν γνωριστήκαμε δε δούλευα και τον βοηθούσα στη δική του δουλειά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς να έχουμε προσωπική ζωή, σε μία δουλειά που δε μας προσέφερε ούτε τα απαραίτητα και το μόνο του πρόβλημα ήταν πως παραπονιόμουν να την αφήσουμε γιατί δεν πήγαινε άλλο. Έλεγε πως δεν τον βοηθούσα ουσιαστικά κ ας ήμουν εκεί από τις 6 το πρωί ως τις 2 το βράδυ και σημειωτέων τότε δεν ήμασταν καν παντρεμένοι. Οι καυγάδες μας Ομηρικοί και φυσικά τα πάντα ήταν αποτέλεσμα δικών μου λαθών κατά τα λεγόμενα του γιατί αυτός πάντα είναι σωστός απέναντί μου και σε ότι λέει έχει δίκιο. Μέχρι που κάποια στιγμή με χτύπησε κιόλας. Εκεί σηκώθηκα να φύγω και με κλείδωσε μέσα και ορκίστηκε πως δε θα το ξανακάνει και όντως από τότε δεν το έχει ξανακάνει. Όταν παντρευτήκαμε και έμεινα έγκυος δούλευα μέχρι τον 7ο μήνα μαζί του, με απίστευτη ορθοστασία, με συνεχείς παρατηρήσεις φυσικά από τον ίδιο για τα πόσα πράγματα δεν κάνω σωστά και το πόσο εγωίστρια είμαι, με αποτέλεσμα πολλές φορές και ενώ ήμουν έγκυος να γυρνάω σπίτι και να κλαίω. Μετά την εγκυμοσύνη βρήκα αλλού δουλειά και τον άφησα στο μαγαζί μόνο του, που στην ουσία δεν είχε και καθόλου δουλειά. Έφευγα και φεύγω από το πρωί στις 6 με το παιδί μαζί και γυρνάω στις 6 το απόγευμα και μετά όλο το βράδυ και ως την άλλη μέρα δεν έχω βοήθεια καθόλου. Το πρόβλημά του τώρα είναι πως δε πλένω τα πιάτα, δεν καθαρίζω συχνά, δε μένω ξύπνια ως αργά το βράδυ να του κάνω παρέα και φυσικά πάνω απ όλα ο εγωισμός μου. Αυτά είναι τα "λάθη" μου που αφού δε μπορώ να τα διορθώσω μόνη μου θα μου βρει αυτός τι πρέπει να κάνω ως τιμωρία μπας και διορθωθώ. Σημειωτέων πως τώρα είναι άνεργος γιατί φυσικά το μαγαζί έκλεισε αλλά δεν κουνάει το δαχτυλάκι του να κάνει τίποτα. Όλη μέρα σε έναν υπολογιστή και περιμένει να του βρουν οι άλλοι δουλειά και ΠΟΤΕ δεν τον έχω κάνει να νιώσει άσχημα για αυτό, ίσα ίσα. Νομίζω πως είμαι έτοιμη να σκάσω από την αχαριστία αυτού του ανθρώπου και από το θράσος του. Το γελοίο είναι πως σκέφτομαι μήπως είναι όντως τα πράγματα έτσι όπως τα λέει και κάνω εγώ λάθος. Νιώθω έντονα την ανάγκη κάποιες στιγμές να πάρω το μωρό μου και να φύγω...Δεν ξέρω...
Α! Ξέχασα.. Είμαι και τεμπέλα!

Πρεπει να φυγεις , αν θελεις εσυ και το παιδι σου να ζησετε με ηρεμια.
Δες το παρακατω λινκ , ισως να σε βοηθησει.

http://www.antiviolence-net.eu/Odigo...web/index.html

Quote:

---

Νομίζω πως είμαι έτοιμη να σκάσω από την αχαριστία αυτού του ανθρώπου και από το θράσος του.

---

επειδη εχω ασχοληθει με αυτη τη προσωπικοτητα ναι ετσι ειναι πανε μαζι αυτα τα δυο παντα δυστυχως δεν υπαρχει χειροτερο ελλατωμα απο αυτο αφου αυτοι οι ανθρωποι τελικα μενουν μονοι αφου κανεις στο τελος δεν αντεχει αυτα τους τα ελλατωματα..

επισης μην εισαι τοσο ευκολοπιστη ακομα κ αν κανεις ολα αυτα που λεει που δηθεν τον ενοχλουν μετα θα βρει αλλα να βαλει στη θεση τους ζηλιαρης κτιτικος αχαριστος κ θρασυς ειναι 4 λεξεις που πανε παντα παρεα

Σ' ευχαριστώ πολύ ξεκίνησα ήδη να το διαβάζω και βλέπω ήδη πολλά κοινά...

Αλέξανδρε ναι πάντα κάτι βρίσκει να τον ενοχλεί, φεύγει το ένα έρχεται το άλλο.. Και πάντα φυσικά ο εγωισμός μου, αυτό είναι μόνιμο.. Αυτό είναι το μόνιμο και το βασικότερο από τα λάθη' μου, αυτή τη λέξη χρησιμοποιεί, και αφού δε κάνω κάτι για να τα διορθώσω μόνη μου παρόλο που μου έχει δώσει πολλές ευκαιρίες πρέπει να το κάνω με το δικό του τρόπο.. Ο οποίος την προηγούμενη φορά ήταν να φύγω από τη δουλειά μου και να επιστρέψω στο μαγαζί να δω πως είναι η κούραση μπας και τον καταλάβω και σταματήσω να σκέφτομαι μόνο τον εαυτούλη μου.. Και αυτά τα λέει στον άνθρωπο που χάρη σ αυτή τη δουλεία έχουμε να φάμε.. Αλλά κατά τη γνώμη του δε χρειαζόμαστε λεφτά η αγάπη φτάνει.. Αστείο ε??

αν κ εγω δε το διαβασα προσεξε αν η λεξη αχαραστια τον προσδιοριζει δε προκειται ποτε να βγαλεις ακρη μαζι του οτι κ να κανεις δε θα τον καλυπτει απολυτως τιποτα κ θα βρισκει συνεχεια δικαιολογιες για να τον πειραζουν ολα στη πραγματικοτητα αυτοι οι ανθρωποι δε θελουν βαθυτερες επαφες με κανενα ετσι δε τους νιαζει αν δυσαρεστουν τους αλλους.απλα θελουν μονιμως να αλλαζουν τους αλλους σα τα πουκαμισα..για να περνανε το καιρο τους παιζοντας μαζι τους. ολα αυτα σου λενε κατι?

αμα βρισκει συνεχεια κατι να τον ενοχλει τοτε δεν εχει καπιο νοημα να ακους σοβαρα οτι λεει οτι κ να κανεις κατι θα βρει να πει οτι τον ενοχλει μπορει να αργησει αλλα θα το βρει καπια στιγμη...αρα (?)...

Έχω προσπαθήσει να αλλάξω, να γίνω όπως θέλει αλλά ποτέ δεν είναι αρκετό.. Δεν κάνω καν προσπάθεια κατά τη γνώμη του και όπως λέει το θέμα είναι το πως το βλέπει αυτός σύμφωνα με τη δική του λογική όχι τι νομίζω εγώ πως έχω διορθώσει.. Και πως φτιάχνω για καμιά βδομάδα και μετά γίνομαι πάλι η ίδια

αν του τεριαζουν τα χαρακτηριστικα που σου λεω δε προκειται να αλαξει ετσι θα ναι μια ζωη το εμαθα απ εξω το σεναριο πλεον....

Κοπέλα μου ο άνθρωπος έχει ξεφύγει. Σε έχει κάνει απόλυτο υποχείριο του. Δεν φοβάται και δεν σέβεται τίποτα. Ο άνθρωπος ειναι άρρωστος και σύντομα θα είσαι και εσύ. Σε προϊδεάζω ότι όταν πια σκάσεις και του πεις τέλος θα χάσει τον κόσμο κάτω απο τα πόδια του. Θα σε κυνηγάει παρακαλώντας να τον συγχωρήσεις για όλα αυτά. Και το χειρότερο δεν είναι αυτά που λέει αλλά ότι τον ακούς.

Η αλήθεια είναι πως έχω φύγει μια φορά και με έπαιρνε συνεχώς τηλέφωνα να γυρίσω φυσικά αφού παραδεχτώ πως έφταιξα εγώ για όλα. Δεν είναι ότι δε μπορώ να σταθώ στα πόδια μου άλλωστε μόνο εγώ παρέχω στο σπίτι απλά δεν ξέρω όταν ζεις μέσα σε όλα αυτό μάλλον είναι πιο δύσκολο να δεις καθαρά και να σηκωθείς να φύγεις.
Σ' ευχαριστώ που τα λες έτσι χύμα γιατί έτσι είναι. Έχω χάσει τον εαυτό μου πια και μόνο ταρακούνημα χρειάζομαι!

εγω στην θεση σου θα χωριζα...
περα απο εσενα, που απ'οτι λες αυτος ο ανθρωπος σου φερετε πολυ χαλια, ειναι και το παιδακι σας! ειναι κριμα να μεγαλωνει σε ενα τετοιο περιβαλλον..

Το μωρό μου σκέφτομαι πάνω απ όλα.. Όταν φωνάζει και είναι μπροστά το κοριτσάκι μου τρελαίνομαι ειλικρινά! Το καλό είναι πως έχω και την στήριξη της οικογένειάς μου που που κάνει κάπως πιο εύκολη αυτή την απόφαση.. Από την άλλη έχω τη μάνα του που μου λέει πως είναι κρίμα το παιδί να μεγαλώσει μόνο μ εμένα και το λυπάται.. Με εξοργίζει που μου λέει πως λυπάται το παιδί μου!! Δεν είναι για λύπηση... Ίσα ίσα θα μεγαλώσει ψυχικά υγιές θεωρώ

Κοπελα μου απο ερωτικα τι γινεται; κανετε τιποτα;

εισαι με εναν αθρωπο που οχι απλα δεν σε σεβεται και δεν εκτιμαει τιποτα,αλλα επρεπε να σε εχει θεά,τοσο που του εχεις σταθει και τοσα που εχεις κανει.νομιζω οτι αυτη η σχεση-γαμος,ειναι απλα η απολυτη αποτυχια-δυστυχια!!!αξιζεις παρα πολλα αλλα εσυ,οχι μονο δεν τα παιρνεις,αλλα παιρνεις και οτι χειροτερο υπαρχει,χωρις λογο.οσο για το παιδι,ενταξει,πιστευω δεν χρειαζεται να πω οτι ειναι αυτονοητο πως ιεναι καλυτερα να μεγαλωσει με εναν γονεα,παρα να ζει και να βιωνει τετοιες καταστασεις!