Υπερβολική αδερφικκή αγάπη ή παράνοια???
Καλησπέρα. Πέτυχα αυτό το forum ψάχνωντας για το θέμα για το οποίο σας ζητώ την γνώμη και τη βοήθεια σας.
Με το αγόρι μου έιμαστε μαζί εδ'ω και τέσσερα χρόνια και αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Σκεφτόμαστε μάλιστα σε λίγο καιρό να αρραβωνιαστούμε.
Εκείνο το οποίο με απασχολεί και έχει υπάρξει ουκ ολίγες φόρες , αιτία τσακωμών είναι η σχέση με την αδερφή του.
Η αδερφή του ήταν παντρεμένη σε ένα γάμο που δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένος.Πλέον είναι χωρισμένη με ένα παιδάκι και ζεί στο πατρικό της , οπου μένει και το αγόρι μου με τους γονείς του.
Απο την αρχή της σχέσης μας παρατήρησα κάποια πράγματα τα οποία δεν μου φαινόντουσαν λογικά. Το πρώτο πράγμα ΄΄ηταν οι συγκρίσεις στις οποίες το αγόρι μου υπέβαλε εμένα. Με σύγκρινε διαρκώς με την αδερφή του. Τότε δεν το παρατηρούσα ιδιάιτερα. Σιγά σιγά άρχισαν όμως να γίνονται ΄πράγματα τα οποία με ενοχλούσαν .
Η αδερφή του , επειδή αακριβώς βίωνε έναν δυστιχισμένο γάμο οι γονείς της της είχαν ιδιαίτερη αδυναμία , και ιδιαίτερα ο πατέρας της κια το αγόρι μου.
Το αγόρι μου είναι ιδιαίτερα ευαισθητο και με τη μητερα του εχει ιδιαιτερη σχεση , χωρις να υπονοοω οτι ειναι αυτο που αποκαλουμε μαμακιας.
Αυτο που εχω εκλαβει εγω σε σχεση με την αδερφη του ειναι οτι τη θαυμαζει , και η αληθεια ειναι οτι εν βρισκω και το λογο γιατι αντικειμενικα δεν εχει καταγφερει και κατι ιδιαιτερο στη ζωη της . Επισης επηρεαζεται απο αυτα ποου λεει εκεινη. Μπορει να συζηταμε κατι , να εχει καποια αποψη , και να εχω εγω μια αντιθετη . και μολις εκφρασει η αδεφη του τη γνωμη της , να αρχιζει να το σκεφτεται - εχει συμβει... Παρελειψα να αναφερω οτι και οι δυο ειναι κοντα στα 30.
Ειναι ιδιαιτερα υποκειμενικος οταν μιλαει για πραγματα που την αφορουν . Δηλαδη δεν φταιει ποτε και για τι[ποτα. Εχει τυχει να μιλαμε για ενα θεμα και να κρινει καποια ατομα αρνητικα για καπιες πραξεις τους, και μολις λεω " και η αδερφη σου το εκανε αυτο " να λεει " ναι αλλα....."
Επισης, το αγορι μου μου μιλαει για τα παντα. Μου εχει εμπιστευτει πραγματα για τοιυς γονεις του , που πραγματικα δεν λεγοντα , και ομως οταν ερχεται η συζητηση στη αδερφη του και σε καποια πραγματα που κανει , με τα οποια το ξερω οτι διαφωνει απολυτα, αρνειται να τα συζητησει , και της δινει δικιο και τα δικαιολογει. Ακομα και να τον βρισει εκεινος θα της μιλησει ηρεμα και γλυκα. Νιωθω σαν να μη μπορω να την κρινω αρνητικα, οχι κακοπροαιρετα, ενω μπορω να το κανω μεολους τους υπολοιπους. Δεν ξερω εαν ολα αυτα ειναι μη φυσιολογικα η εαν τελικα εγω ειμαι η παρανοικη που ισως και να ζηλευω . Ισως επειδη στην οικογενεια μου δεν ειμαστε ιδιαιτερα δεικτικοι ( εχω και εγω ενα μικρο αδερφο ) και δεν λεμε ευκολα σ αγαπω ισως γι αυτο να μ φενεται περιεργο ολο αυτο.. Αλλα δε ξερω,.. ο τροπος που τη κοιταει .. ειναι σαν να εχει μια μορφη ερωτα μαζι της.. δεν ισχυριζομαι ουτε οτι θελω να τους χωρισω ουτε να τους βαλω να τσακωθουνε, απλως θελβ να ειναι αντικειμενικος, να μου εκφραζεται, ειναι σαν να θελει να κρατησει αυτο το κομματι μονο για τον εαυτο του και να μη θελει να το μοιτραστει μαζι, ενω το κανει με τα ΠΑΝΤΑ, και το ιδιο και εγω και εμενα αυτο με ενοχλει. Ξεχασα να πω, οτι με την αδερφη του δεν εχω κανενα προβλημα,. αντιθετα οι σχεσεις μας θα μπορουσαν να χαρακτηριστουν τελειες, αλλα νιωθω και τυψεις, νιωθω οτι τη κοροιδευω οταν μιλαμε για διαφορα θεματα, και γω πριν λιγο για παραδειγμα τσακωνομουν με το αγορι μου για εκεινη. Είναι σαν να μη θελω να βρισκεται καθολου μαζι της. Εχει αρχισει να με εκνευριζει αυτο.. Δε ξερω πως αλλιως και τι αλλο να πω για να καταλαβετε.. το αγαπαω το αγορι μου και πραγματικα θελω να φτιαξει η κατασταστη, Θα εκτιμησω οποιαδηποτε βοηθεια..
