Μια ερώτηση πάνω στην κοινωνική φοβία

Γεια σε όλους, ήθελα να ρωτήσω τους συμφορουμίτες/ίτισσες μου, κυρίως όσους πάσχουν από κοινωνική φοβία, πως αντιμετωπίζετε όταν συναντάτε έναν άνθρωπο γνωστό σας, γνωστούς σας στο δρόμο πχ, έχετε ξεπεράσει το στάδιο που φοβάστε εντελώς να μιλήσετε, ή να αλλάξετε πεζοδρόμιο ;) αλλά όταν μιλήσετε, αφού τελειώσει η κουβέντα, σκέφτεστε αυτά που είπατε, αν είπατε κάτι λάθος, κάποια κίνηση λάθος, δεν ξέρω, οτιδήποτε... προσπαθώ να πάω κόντρα σε αυτό το πράγμα και να μη δίνω σημασία, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα όσο καλά θα ήθελα νομίζω. Δηλαδή ενώ πλέον μπορώ και θέλω να κάνω το βήμα σε ανθρώπους, να μιλήσω, να προσεγγίσω, μετά έρχονται καμιά φορά αμφιβολίες κλπ. Λες και οι άλλοι θα με περάσουν από εξετάσεις, ενώ ξέρω ό,τι δεν το κάνουν. Ακούω γνώμες, εμπειρίες, ό,τι θέλετε πείτε μου.

Καλησπέρα Breath,
εγώ την κοινωνική φοβία ακόμα την παλεύω και πάντα θα την παλεύω. Όταν την έχεις μόνο να την δουλέψεις μπορείς.
Έκανα 7 μήνες ψυχοθεραπεία και φυσικά παίρνω αντικαταθλιπτικά που πιάνουν θεωρητικά και αυτό.

Η ψυχοθεραπεία βοήθησε και τα αντικαταθλιπτικά βοήθησαν να εφαρμόσω τα όσα έμαθα κάνοντας την έκθεση πιο εύκολη.
Πλέον είμαι πολύ άνετος με τους ανθρώπους. Παλιά δε τους πλησίαζα και ακόμα και στην χειραψία θα έτρεμα αγχονώμουν πολύ.

Το συγκεκριμένο κομμάτι ίσως επειδή ήταν το μόνο που το έπιασα και γνωστικά (ψυχοθεραπεία) και με έκθεση και με χάπια το έχω ξεπεράσει περίπου 60-70% ανάλογα την μέρα κιόλας πως θα ξυπνήσω...

Το ότι δε θυμάμαι ανθρώπους ποτέ με αποτέλεσμα έτσι και αλλιώς να μη τους χαιρετάω είναι άλλο θέμα...

Σ' ευχαριστώ για την απάντησή σου Παναγιώτη. Σε καταλαβαίνω πολύ και εγώ έτσι αισθάνομαι ότι πάντα θα την παλεύω, η φοβία αυτή αν εγκατασταθεί μέσα σου από παιδί, όπως πιστεύω έγινε σε μένα, είναι κάτι που το έχεις για πάντα, απλά δουλεύοντάς το κάπως αντιμετωπίζεται και φτάνεις σε ένα καλό επίπεδο. Χαίρομαι που είσαι καλύτερα ως προς αυτό, το 60-70% είναι καλό ποσοστό.
Εγώ πιστεύω χρειάζεται να το δουλέψω κι άλλο. Βασικά είναι μέρες που τα πάω καλά και δεν με απασχολεί και άλλες πάλι που με ρίχνει. 'Ισως φταίει που έχω κάποιες σχετικά μοναχικές δραστηριότητες και δεν συναναστρέφομαι πολύ και συχνά με πολλούς ανθρώπους. Άρα η έκθεση δεν είναι μεγάλη. Μπορείς να μου δώσεις παραδείγματα έκθεσης που σε βοήθησαν σιγά-σιγά?
Τουλάχιστον και εγώ το στάδιο "πλησιάζω τον άνθρωπο, τον χαιρετώ" το έχω ξεπεράσει αρκετά.
Με τη μνήμη εγώ έχω το αντίθετο, θυμάμαι τα πάντα και τους πάντες και με την ιδψ έχει σχέση αυτό, είχα και κάτι κολλήματα που αφορούσαν τη μνήμη παλαιότερα, θα ήθελα να μην έχω τόση υπερλειτουργία μνήμης κάποιες φορές! αλλά κατανοώ και αυτό που βιώνεις εσύ, πρέπει να είναι επίσης κουραστικό.

Breath , εγω ακομα βρισκομαι σε σταδιο που αν συναντησω γνωστο σκεφτομαι αν πρεπει να πω γεια ή θα ενοχλησω αν μιλησω και προσπαθω να περασω απαρατηρητη:P .
Η αναλυση της συζητησης και το να ψαχνεις τα δεν εκανες σωστα που αναφερεις νομιζω οτι πιο πολυ εχουν να κανουν με την ιψδ παρα με την κοινωνικη φοβια.
Για να το αντιμετωπισεις , πρεπει απλα να το γειωσεις . και τι εγινε δηλαδη αν πεις κατι λαθος? Oλοι κανουν ή λενε βλακειες που και που , γιατι εσυ πρεπει να εισαι τελεια και ποιος περιμενει απο σενα να εισαι τελεια?

Betelgeuse σωστή η συμβουλή σου, πρέπει να το γειώσω λίγο το πράγμα, να το φέρνω και στις σωστές του διαστάσεις. Πολλές φορές κομπλάρω για ανόητα πράγματα. Πιστεύω το όλο θέμα είναι ένα κοκταίηλ της ιδψ και της κοινωνικής φοβίας μάλλον.
Και καλά μην νομίζεις και εγώ για να χαιρετήσω τους γνωστούς, πιέζω λίγο τον εαυτό μου στο στυλ "όχι δεν θα αλλάξεις στενό τώρα, θα τους χαιρετήσεις, δεν θα σε φάνε, δε δαγκώνουν, πήγαινε", χα χα... κάπως έτσι. Καμιά φορά μου βγαίνει και περισσότερο αυθορμητισμός, διαχυτικότητα και έπειτα λέω "ωχ έκανα καλά?", τέτοια χαζά. Ή κολλάω και δεν μιλάω όπως θέλω, βρίσκω λίγο προβληματική την επικοινωνία μου ακόμα, αλλά το παλεύω... Αυτή η ανάλυση είναι που τα κάνει όλα, ενώ χρειάζεται να τα σκεφτόμαστε όλα πιο χαλαρά ή για την ακρίβεια να μην τα σκεφτόμαστε καθόλου...

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Σ' ευχαριστώ για την απάντησή σου Παναγιώτη. Σε καταλαβαίνω πολύ και εγώ έτσι αισθάνομαι ότι πάντα θα την παλεύω, η φοβία αυτή αν εγκατασταθεί μέσα σου από παιδί, όπως πιστεύω έγινε σε μένα, είναι κάτι που το έχεις για πάντα, απλά δουλεύοντάς το κάπως αντιμετωπίζεται και φτάνεις σε ένα καλό επίπεδο. Χαίρομαι που είσαι καλύτερα ως προς αυτό, το 60-70% είναι καλό ποσοστό.
Εγώ πιστεύω χρειάζεται να το δουλέψω κι άλλο. Βασικά είναι μέρες που τα πάω καλά και δεν με απασχολεί και άλλες πάλι που με ρίχνει. 'Ισως φταίει που έχω κάποιες σχετικά μοναχικές δραστηριότητες και δεν συναναστρέφομαι πολύ και συχνά με πολλούς ανθρώπους. Άρα η έκθεση δεν είναι μεγάλη. Μπορείς να μου δώσεις παραδείγματα έκθεσης που σε βοήθησαν σιγά-σιγά?
Τουλάχιστον και εγώ το στάδιο "πλησιάζω τον άνθρωπο, τον χαιρετώ" το έχω ξεπεράσει αρκετά.
Με τη μνήμη εγώ έχω το αντίθετο, θυμάμαι τα πάντα και τους πάντες και με την ιδψ έχει σχέση αυτό, είχα και κάτι κολλήματα που αφορούσαν τη μνήμη παλαιότερα, θα ήθελα να μην έχω τόση υπερλειτουργία μνήμης κάποιες φορές! αλλά κατανοώ και αυτό που βιώνεις εσύ, πρέπει να είναι επίσης κουραστικό.

---

Μακάρι να χα την μνήμη σου. Αυτό που έχω δεν είναι κουραστικό είναι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ. Είναι σαν να ζω στο μάτριξ δεν θυμάμαι γνωστούς και νιώθω σαν τρελός.
Αλλά δεν έχω ψυχωσικά ή σχιζοφρενικά επεισόδια για να ρίξω εκεί την έκπτωση μνήμης και επίσης δεν μπορώ να πάρω αγωγή για ΔΕΠ-Υ καθώς δεν έχω και δεν μπορώ να βγάλω διάγνωση...

Έκθεση είναι να κάνεις πράγματα που αποφεύγεις.
Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι να μάθεις να αναγνωρίζεις την αποφυγή. Εϊναι πιο δύσκολο απο όσο ακούγεται πίστεψε καθώς (όπως έλεγε και η ψυχολόγος μου) η αποφυγή είναι όσο έξυπνος-η είσαι εσύ.
Μόλις την αναγνωρίσεις διαλλέγεις μια από τις περιστάσεις που σε αγχώνουν (την πιο σοφτ στην αρχή) και εκτίθεσαι...

Πχ πας σούπερ μάρκετ και πας στο ταμείο, με το που σε κοιτάει η ταμίας εσύ αγχώνεσαι και κοιτάς αλλού κάτω κτλ ενώ στην πραγματικότητα θα ήθελες να πεις μια καλησπέρα.
Κάνε αυτό για αρχή.

Είσαι σε μια καφετέρια και σε πιάνει κοινωνική φοβία από τον κόσμο (με κοιτάνε κτλ) ε εσύ αντί να κοιτάς να κρυφτείς εκθέσου.
Πχ βάλε το κινητό σου στο δυνατό και βάλε κάποιον να σε καλέσει (για να γυρίσουν όλοι να κοιτάξουν) ή φώναξε τον σερβιτόρο να σου φέρει λίγο ακόμα νερό.
Στα πιο ακραία μπορείς να στήσεις ψεύτικο καυγά μέσω τηλεφώνου ή λαιβ.

Μερικά σενάρια έκθεσης (αν δε σου δίνεται η ευκαιρία για έκθεση) τα δημιουργείς.
Εγώ πχ προχθές είχα πάει για μπλούζες και εκεί που δοκίμαζα μια πολύ ωραία πόλο μαύρη κοντομάνικη είδα πως είχε πολύ σκόνη σα να είναι μείνει σε πατάρι από την περσινή σεζόν.
Στην αρχή λέω θα την πάρω και έτσι δε βαριέσαι. Και μετά λεώ εύκαιρία για έκθεση και έπιασα μια υπάλληλο να ρωτήσω αν μπορεί να μου βρει ένα ίδιο large.
Οπότε καταλαβαίνεις, πας στην πωλήτρια την κοιτάς σε κοιτάει (άγχος) τι λες το θέμα σου και σε ρωτάει γιατί (αφού ήδη κρατάς το large) και της λες στα ίσια είναι σκονισμένη και προσπαθείς να την κοιτάς στα μάτια (δύσκολο...) ...

Χτίζεις σενάρια, αρπάζεις ευκαιρίες και δίνεις ελαφρυντικά στον εαυτό σου όποτε λιγοψυχίσεις :-)
Την έκθεση την δουλεύω 2 χρόνια περίπου γιαυτό έχω φτάσει σε καλό επίπεδο αλλά υπάρχουν και μέρες που δεν μπορώ να μιλήσω ούτε στη μάνα μου χωρίς να με πιάσει ευσυγκινισία (βέβαι αυτό κυρίως όταν ήμουν χωρίς αγωγή)...

Παναγιώτη, πραγματικά το έχεις δουλέψει, ωραίες οι προτάσεις σου για έκθεση, με τα μαγαζιά, ψώνια κλπ το έχω δουλέψει και εγώ αρκετά αυτό. Να φανταστείς παλιά μπορεί να έπαιρνα το ρούχο, όπως λες, έτσι χωρίς να ζητήσω κάτι καλύτερο, και μπορούσα εύκολα να πιαστώ και κορόιδο, δεν διεκδικούσα ούτε το δίκιο μου δηλαδή. Όπως ας πούμε λάθος τιμή ακριβότερη να χτυπήσουν στο ταμείο για κάτι που είχα δει ότι είναι φτηνότερο, και να μη ζητήσω το λόγο, εκεί έδωσα τα λεφτά, χωρίς δεύτερη κουβέντα... Και άλλα τέτοια έχω κάνει, τώρα έχω βελτιωθεί σημαντικά ευτυχώς. Τώρα αυτό με τον ψεύτικο καυγά δεν θα μπορούσα να το κάνω, είμαι σίγουρη... πολύ ακραίο μου φαίνεται! Επίσης ποτέ δεν κατάφερα να εφαρμόσω σωστά έκθεση στο θέμα "διαβάζω μπροστά σε κοινό", καθώς και στη σχολή ακόμα που φοιτούσα το απέφευγα όσο δεν παίρνει και τις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε να μιλήσω σε κόσμο με τα χίλια ζόρια... Σε πιο διαπροσωπικές σχέσεις, μικρό κύκλο ανθρώπων τα πράγματα είναι καλύτερα. Αλλά ναι το παν είναι να πάμε κόντρα στην αποφυγή. Αλλιώς παραμένει το πρόβλημα.

Αυτό που λες για τη μνήμη σου, δεν ξέρω, ίσως κάποιο φάρμακο που παίρνεις να την έχει επηρεάσει πολύ? όμως και συ εκεί θα πρέπει να δώσεις ελαφρυντικά στον εαυτό σου, πραγματικά ένα πράγμα που έχω καταλάβει με όλα αυτά που περνάει ο καθένας μας είναι να μην καταλογίζουμε στον εαυτό μας διάφορα και να αποφεύγουμε να είμαστε αυστηροί κριτές του. Να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και να μην είμαστε υπερευαίσθητα άτομα όσο μπορούμε. Είναι σημαντικό.

Καλησπερα σου μελος,κ εγω πασχω απο κοινωνιοφοβια κ παντα θα πασχω πιστευω κ ναι τωρα εχω ξεπερασει την φαση που φοβομουν να μιλαω σε γνωστους στον δρομο μιλαω κανονικα ομως εκνευριζομαι οταν μου πιανουν την κουβεντα για αρκετα η οταν βλεπω ανθρωπους οι οποιοι δεν μου ειναι αρεστοι ομως το ολο θεμα παλευεται αυτο το οποιο δεν παλευω ειναι το να πρεπει να ειμαι ωρες μαζι με αγνωστους αυτο μου την δινει πραγματικα,εγω θελω κοντα μου μονο το αγορι μου μαζι με το οποιο θελουμε κανουμε οικογενεια τους δικους μου τις φιλες μου κ οχι πολυ κοσμο περισσοτερο με αυτους νιωθω ανετα,Απο το φορουμ επισης μιλαω ανετα μιας κ ειναι με κοσμο που δεν βλεπω απο κοντα κ ειναι ανωνυμα

Καταλαβαίνω μυσπ, και εγώ κάπως έτσι είμαι σε λίγους ανθρώπους δικούς μου να μιλώ και να νιώθω άνετα, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να το παλεύουμε να μην είμαστε φοβικοί. Να μιλάμε στους ανθρώπους και οι άγνωστοι μπορεί να είναι ενδιαφέροντες άνθρωποι ορισμένες φορές, δηλαδή να μην κλείνουμε τους ορίζοντές μας, να μην κλεινόμαστε τελείως σε ένα καβούκι, έναν μικρόκοσμο. Φυσικά όταν κάποιος δεν σου είναι αρεστός θα το αποφύγεις, εκεί είναι λογική η αποφυγή, δε το συζητώ... Πάντως όπως λες και εδώ μιλάμε με άγνωστα άτομα και βλέπεις ότι μπορεί να γίνεται μια όμορφη, άνετη, φιλική επικοινωνία κάποιες φορές. Άνθρωποι είμαστε πίσω από τις οθόνες, τα πληκτρολόγια, καμιά φορά σαστίζω και εγώ, πόσο εύκολη, ανοιχτή κάνει την επικοινωνία το διαδίκτυο, η ανωνυμία και μη οπτική επαφή... Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να επικοινωνεί με τους άλλους, άσχετα αν διάφορα βιώματα, λάθος άνθρωποι και καταστάσεις κλπ που δε θέλω να αναφέρω, μας κάναν κοινωνιοφοβικά άτομα.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας άγνωστοί μου φίλοι :)

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Παναγιώτη, πραγματικά το έχεις δουλέψει, ωραίες οι προτάσεις σου για έκθεση, με τα μαγαζιά, ψώνια κλπ το έχω δουλέψει και εγώ αρκετά αυτό. Να φανταστείς παλιά μπορεί να έπαιρνα το ρούχο, όπως λες, έτσι χωρίς να ζητήσω κάτι καλύτερο, και μπορούσα εύκολα να πιαστώ και κορόιδο, δεν διεκδικούσα ούτε το δίκιο μου δηλαδή. Όπως ας πούμε λάθος τιμή ακριβότερη να χτυπήσουν στο ταμείο για κάτι που είχα δει ότι είναι φτηνότερο, και να μη ζητήσω το λόγο, εκεί έδωσα τα λεφτά, χωρίς δεύτερη κουβέντα... Και άλλα τέτοια έχω κάνει, τώρα έχω βελτιωθεί σημαντικά ευτυχώς. Τώρα αυτό με τον ψεύτικο καυγά δεν θα μπορούσα να το κάνω, είμαι σίγουρη... πολύ ακραίο μου φαίνεται! Επίσης ποτέ δεν κατάφερα να εφαρμόσω σωστά έκθεση στο θέμα "διαβάζω μπροστά σε κοινό", καθώς και στη σχολή ακόμα που φοιτούσα το απέφευγα όσο δεν παίρνει και τις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε να μιλήσω σε κόσμο με τα χίλια ζόρια... Σε πιο διαπροσωπικές σχέσεις, μικρό κύκλο ανθρώπων τα πράγματα είναι καλύτερα. Αλλά ναι το παν είναι να πάμε κόντρα στην αποφυγή. Αλλιώς παραμένει το πρόβλημα.

Αυτό που λες για τη μνήμη σου, δεν ξέρω, ίσως κάποιο φάρμακο που παίρνεις να την έχει επηρεάσει πολύ? όμως και συ εκεί θα πρέπει να δώσεις ελαφρυντικά στον εαυτό σου, πραγματικά ένα πράγμα που έχω καταλάβει με όλα αυτά που περνάει ο καθένας μας είναι να μην καταλογίζουμε στον εαυτό μας διάφορα και να αποφεύγουμε να είμαστε αυστηροί κριτές του. Να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και να μην είμαστε υπερευαίσθητα άτομα όσο μπορούμε. Είναι σημαντικό.

---

Η μνήμη παντα ήταν έτσι. Τουναντίον τα αντικαταθλιπτικά βοηθάνε...
Ψεύτικο καυγά προσπάθησα να χτίσω πριν ένα μήνα αλλά άντεξα μόνο λίγα δεύτερα.
Με μια φίλη το έκανα.
Αυτή άρχισε να φωνάζει σε έξαλλη κατάσταση και καλά πως κάποια κοιταζα (ψεύτικος καυγάς ζευγαριού) αλλά με το που γύρισαν όλοι της είπα να σταματήσει γιατί δεν την πάλευα :-) Πλάκα είχε πάντως

Άσε τι εργασία έχασα στη σχολή και τι βαθμό έχασα που έγραφα μαθήματα με άριστα το 7 γιατί έπιανε 3 η εργασία που αρνούμουν να κάνω γιατί είχε παρουσίαση.
Προς το τέλος με παρακίνηση της ψυχολόγου στα πλαίσια έκθεσης έκανα 3 παρουσιάσεις.
Λέω αν δε τις κάνω εδώ (προστατευόμενο περιβάλλον) πως θα της κάνω μελλοντικά στην δουλειά μου πχ σε ένα meeting;

Καλημέρα Παναγιώτη, υπάρχει ένα μπαχαρικό που λέγεται κουρκουμάς (turmeric), το χρησιμοποιούν αρκετά στην ινδική, ανατολίτικη κουζίνα, κάνει πολλά καλά και στον εγκέφαλο και πιστεύω και στη μνήμη. Υπάρχει και σαν συμπλήρωμα (κουρκουμίνη), αλλά εγώ δε γνωρίζω κάποιο συγκεκριμένο σκεύασμα, το χρησιμοποιώ όμως ως μπαχαρικό σε φαγητά. Δες το ίσως σου κάνει καλό. Νομίζω και τα ωμέγα 3 βοηθούν τη μνήμη επίσης.
Φαντάζομαι απίστευτο το σκηνικό με τον καυγά ;) Πρέπει να βρήκες και φίλη που ήταν καλή ηθοποιός!
Ναι οι παρουσιάσεις εργασιών ήταν και εμένα το αδύνατό μου σημείο και έχασα από αυτό, νομίζω θα ΄πρεπε από παιδιά από το σχολείο να υπάρχει μάθημα που να σε μαθαίνει να εξοικειώνεσαι με αυτό το πράγμα, εγώ ουδέποτε ήθελα να πάρω μέρος σε γιορτές, θεατρικά κλπ, γι΄ αυτό το λόγο. Μιλάμε για πολλή αποφυγή!

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Καλημέρα Παναγιώτη, υπάρχει ένα μπαχαρικό που λέγεται κουρκουμάς (turmeric), το χρησιμοποιούν αρκετά στην ινδική, ανατολίτικη κουζίνα, κάνει πολλά καλά και στον εγκέφαλο και πιστεύω και στη μνήμη. Υπάρχει και σαν συμπλήρωμα (κουρκουμίνη), αλλά εγώ δε γνωρίζω κάποιο συγκεκριμένο σκεύασμα, το χρησιμοποιώ όμως ως μπαχαρικό σε φαγητά. Δες το ίσως σου κάνει καλό. Νομίζω και τα ωμέγα 3 βοηθούν τη μνήμη επίσης.
Φαντάζομαι απίστευτο το σκηνικό με τον καυγά ;) Πρέπει να βρήκες και φίλη που ήταν καλή ηθοποιός!
Ναι οι παρουσιάσεις εργασιών ήταν και εμένα το αδύνατό μου σημείο και έχασα από αυτό, νομίζω θα ΄πρεπε από παιδιά από το σχολείο να υπάρχει μάθημα που να σε μαθαίνει να εξοικειώνεσαι με αυτό το πράγμα, εγώ ουδέποτε ήθελα να πάρω μέρος σε γιορτές, θεατρικά κλπ, γι΄ αυτό το λόγο. Μιλάμε για πολλή αποφυγή!

---

Πάντα έκανα αποφυγή σε όλα αυτά που αναφέρεις.
Έχω δοκιμάσει για μνήμη και άγχος όσα δεν φανταζεσαι. Όλα σχεδόν.
Και τώρα ταυτόχρονα με την αγωγή μου παίρνω:
b-complex, multi-minerals, ω3, προβιοτικά, λουτεινη-ζεαξανθίνη, μύρτιλλο, κολλαγόνο-υαλουρονικό οξύ και vinpocetine.

Την vinpocetine την δοκιμάζω για την μνήμη.
Έχω πολλά για την μνήμη που εχω δοκιμάσει όπως bacopa-brahmi, ginseng, ginkgo bilopa, rhodiola, dmae και τώρα vinpocetine.
Ως τώρα μόνο το dmae βοήθησε λίγο το έβγαλα μόνο και μόνο για να δοκιμάσω μήπως το vinpocetine κάνει κάτι παραπάνω. 4 μέρες το παίρνω. τα κρατάω πάντα 2 μήνες για δοκιμή :-)

Το επόμενο λοιπόν θα είναι κουρκουμάς :-)

Μετανιώνω αγαπητή μπρεθ για όλα τα χρόνια που έχασα. Και η ψυχίατρος μου όταν μου πήρε ιστορικό ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάμματα με ένα γιατί; Γιατί δεν ζήτησα βοήθεια και έχασα παιδική, εφηβική, προεφηβική και φοιτητική ζωή.

Και εγώ όταν βγήκα από κατάθλιψη με τα αντικαταθλιπτικά μετάνιωσα για τα χρόνια που έχασα. Και ναι έκλαψα πολύ. Χτυπιόμουν και έκλαιγα. Μελαγχολόυσα.
Μετα σηκώθηκα και είπα πως δε θα ξαναμείνω χωρίς αγωγή ή βοήθεια και θα ζήσω πάση θησεία...

καλησπερα παιδια αντιμετωπιζω και γω προβλημα μ αυτο το θεμα και ειδικα το τελευταιο καιρο εχω κλειστει παρα πολυ ξερετε αν υπαρχει καποια ομαδα πανω σ αυτο?η να κανονισουμε καποια ατομα συναντηση και να βοηθησουμε ο ενας τον αλλον λογω οτι θα νιωθουμε ο ενας τον αλλον λογω οτι εχουμε το ιδιο θεμα..

Quote:

---

Originally Posted by tsilias

καλησπερα παιδια αντιμετωπιζω και γω προβλημα μ αυτο το θεμα και ειδικα το τελευταιο καιρο εχω κλειστει παρα πολυ ξερετε αν υπαρχει καποια ομαδα πανω σ αυτο?η να κανονισουμε καποια ατομα συναντηση και να βοηθησουμε ο ενας τον αλλον λογω οτι θα νιωθουμε ο ενας τον αλλον λογω οτι εχουμε το ιδιο θεμα..

---

Δεν μπορούμε τώρα έχουμε κλείσει με τον μανμαν.. Ένας ένας παιδιά!

μνημονιο αυτο τωρα τι ηταν αστειο?εγω ρωτησα αν γνωριζει καποιος αν υπαρχει καποια ομαδα?