γεια σας, με λενε Δεσποινα ειμαι παντρεμενη 14 χρονια με δυο κορες 9 ετων η πρωτη και 6 η δευτερη,
το προβλημα μου πιστευω οτι ειναι αρκετα σοβαρο οσον αφορα ψυχολογικη και λεκτικη βια απο τον αντρα μου και ως προς εμενα
και ως προς τα παιδια
να σας πληροφορησω επισης οτι ειμαι μονη μου, δεν εχω κανεναν γνωστο ή φιλη για να μιλησω για το θεμα αυτο καθως ο αντρας μου
σταδιακα εχει καταφερει να μας απομονωσει απο ολους και φυσικα το προβλημα συμφωνα με τα λεγομενα του αντρα μου το ειχαν παντα
οι αλλοι, ολοι ειναι αχρηστοι και ηλιθιοι , αυτος ειναι ο μαναδικος που δεν κανει ποτε λαθη στις σχεσεις του με τους υπολοιπους,
ακομη και με τους συγγενεις μου εγω δεν ειχα καθολου λογο στις αποφασεις του, αλλα δεν θα χαλουσα τον γαμο μου για να υποστηριξω
τους συγγενεις μου...
ο αντρας μου ειναι εκπαιδευτικος στην ιδιωτικη εκπαιδευση, με αρκετα καλη οικονομικη κατασταση , εγω παντα στο σπιτι,
παντα διπλα του σε ολες τις στιγμες καλες και κακες, δεν τον εχω αφησει ποτε μονο του π.χ να παω για καφε
οι γονεις μου ειναι ηλικιωμενοι με ΄παλιες' αντιληψεις, η γυναικα πρεπει να κανει τα παντα και να ανεχτει τα παντα για να
μην χαλασει τον γαμο της...
το εντονο και καθημερινο προβλημα αρχισε πριν απο τρια χρονια αγνωστο για ποιο λογο, ακομη προσπαθω να βρω τον λογο, επιστρεφοντας απο σουπερ μαρκετ
αρχισε για ενα δεκαλεπτο περιπου μεσα στο αυτοκινητο μπροστα στα παιδια να με διαολοστελνει και να λεει, αναρωτιεται γιατι με παντρευτηκε
και εκατσε και εκανε και παιδια μαζι μου
δεν εδωσα σημασια, ειπα νευρα ειναι θα περασουν...απο εκεινη την μερα και μετα οι χαρακτηρισμοι εις βαρος μου εγιναν καθημερινη
κατασταση,
ειμαι ηλιθια, αχρηστη , ζωο , μου αξιζει να παω στο διαολο , ειμαι αχρηστη μητερα, πως τα καταφερα και κληρονομησαν τα παιδια
ολα τα σκ@τα και τις μαλακιες του χαρακτηρα μου και πολλα αλλα, μπροστα στα παιδια ολα αυτα , δεν υπαρχει λογος να κρυβομαστε
μεσα στην οικογενεια μας,σωστα?!
επισης οι χαρακτηρισμοι του στα παιδια οι ιδιοι, ειναι ηλιθια, αχρηστα, ζωα, η φραση αι στο διαολο ηταν σχεδον καθημερινη
και τους απευθυνε και την ερωτηση πως τα καταφερατε και κληρονομισατε ολες τις μαλ@κιες του χαρακτηρα της μανας σας, υπηρχαν
βεβαια και οι στιγμες που επαιζε με τα παιδια
επισης με την εναρξη αυτης της καταστασης μου απαγορεψε να πηγαινω μονη μου σουπερ μαρκετ, το οποιο ηταν και το μοναδικο
που μπορουσα να κανω χωρις να ημαστε μαζι, με την προφαση οτι ψωνιζω βλακειες και οτι πρεπει να βγαινουμε ολοι μαζι σαν
οικογενεια
μετα απο εξι μηνες περιπου ειπα δεν παει αλλο και αποφασισα να μιλησω στην μαμα μου για να παμε μαζι σε δικηγορο, τι το ηθελα
και δεν πηγα κατευθειαν μονη μου???? δυστυχως ηθελα ενα στηριγμα σε αυτη την διαδικασια και δυστυχως η μαμα μου δεν με στηριξε
της λεω μαμα μας βριζει, μου λεει ε τι να κανουμε , μαμα της λεω βριζει και τα παιδια, μην κανεις τιποτα μου λεει, μαμα
της λεω διαολοστελνει τα παιδια και μου λεει μην κανεις τιποτα, θα βγει το διαζυγιο εις βαρος σου , θα χασεις τα παιδια,
τα παιδια θελουν και τους δυο γονεις για να μεγαλωσουν σωστα και αυτα που λεει κανε οτι δεν τα ακους...
απο ολα αυτα αυτο που συγκρατησα, παρολο που εβλεπα οτι δεν ισχυει υπο αυτες τις συνθηκες ηταν οτι τα παιδια θελουν και τους
δυο γονεις για να μεγαλωσουν σωστα, γι'αυτη την φραση εκανα υπομονη και με διελυσε ψυχολογικα
η μικρη εχει προβλημα λεκτικο, ειπα στον αντρα μου να παμε σε λογοθεραπευτη, ανενδοτος, υποστηριζε οτι το προβλημα δεν θα το
λυσει η λογοθεραπεια , του λεω παμε για ενα μηνα να δοκιμασουμε και μου λεει εισαι αχρηστη μητερα που δεν μπορεις να καταλαβεις
οτι το προβλημα δεν εχει να κανει με λογοθεραπεια και οτι το μονο που κανουν οι λογοθεραπευτες ειναι να τρωνε τα λεφτα των γονιων
ειναι απο τους ανθρωπους που υποστηριζει οτι ξερει τα παντα, γνωριζει παρα πολυ καλα τι θελουν και τι χρειαζονται τα παιδια,
ειναι ο πολυ καλος διαπαιδαγωγος και απαξιωνει ολους τους ανθρωπους και ολα τα επαγγελματα
συνεχιζω... αφοτου μιλησα με την μαμα μου, πριν απο δυομιση χρονια, η κατασταση διαμορφωθηκε ως εξης και ετσι ειναι μεχρι σημερα :
εχω το δικαιωμα να πω την γνωμη μου και κανουμε 'συζητησεις', αλλα η γνωμη μου πρεπει παντα να ειναι συμφωνη με
την δικια του, αρα μπαινω στην διαδικασια πολλες φορες να σκεφτομαι τι θα ηθελε να ακουσει, τι σκεφτεται αυτος για να του
απαντησω, διαφορετικα ειμαι αχρηστη μητερα και το μονο που θα καταφερω αν συνεχισω ετσι ειναι να μεγαλωσω τα παιδια και να
τα κανω π@@τανες σαν εμενα
εχω ακουσει και απειλη οτι αν τα κανω π@@τανες σαν εμενα θα με σκοτωσει
νευριαζει με το παραμικρο και με'μενα και με τα παιδια και πρεπει ολοι να συμπεριφερομαστε με τροπο που δεν θα νευριασουμε
τον μπαμπα, πολλες φορες ξεθαβει οτιδηποτε απο το παρελθον μονο και μονο για να βρισει
ειμαι ενα τιποτα, θα εφευγε αλλα δεν το κανει για να μην μεγαλωσουν τα παιδια σε ιδρυματα,
τρεμει μην φυγει (παθει κατι και πεθανει, το χρησιμοποιει αρκετα συχνα αυτο) τι θα απογινουν τα παιδια,
οταν φυγει (πεθανει) θα γελαει βλεποντας τρεις ηλιθιες αχρηστες και ζωα να προσπαθουν να επιβιωσουν μονες τους,
με ρωταει αν φυγει ( πεθανει) αν θα σταθω διπλα στα παιδια ή αν θα τις παρατησω,
αν φυγει δεν θα μου δωσει διαζυγιο οπως επισης αν τον εξοργισω και τον φτασω σε σημειο να φυγει να κατσω μετα και να εξηγησω
στα παιδια τι μ@λ@κιες εκανα και εφυγε ο πατερας τους,
αν του πω να φυγει θα χρειαστει ενα μηνα για να βρει σπιτι και θα ειναι μαζι μας ...
επισης ο πιο καλυτερος τροπος για να διαπαιδαγωγηθουν τα παιδια ειναι το ξυλο και η πιεση ( φωνες κραυγες) και επειδη εγω δεν το
κανω ειμαι αχρηστη μητερα ενω αυτον θα τον σεβονται και εμενα δεν θα μου δινουν σημασια
επισης αν συνεχισω να ειμαι αχρηστη μητερα μου αξιζει οταν μεγαλωσουν τα παιδια να με πεταξουν σε ενα σπιτακι και να με
παρατησουν να πεθανω μονη μου
επισης η καθημερινοτητα μας περιλαμβανει φρασεις στα παιδια: μην ακουτε την μανα σας, η μανα σας δεν ξερει τι λεει, γιατι η μανα σας
λεει ολο μ@λ@κιες?
οταν με ρωτανε κατι τα παιδια και η απαντηση μου ειναι ναι ή οχι, θα πεταχτει να πει ακριβως το αντιθετο και φυσικα την φραση μην ακουτε
την μανα σας ...
οταν βριζει τα παιδια, μου μιλαει εμενα ηρεμα , οταν βριζει εμενα παιρνει αγκαλια τα παιδια και παιζει μαζι τους...
και πολλα πολλα ακομη... και κουραστηκα
τι με κρατησε μεχρι τωρα: η φραση της μαμας μου , η οποια δεν ξαναασχοληθηκε ουτε καν να ρωτησει, οτι ΄τα παιδια πρεπει
να μεγαλωσουν και με τους δυο γονεις για να μεγαλωσουν σωστα΄ , οι λιγες στιγμες που παιζει με τα παιδια και τα παιδια δειχνουν χαρουμενα
με το παιχνιδι και φοβαμαι παρα πολυ τα νευρα του, το πως θα ξεσπασει, συμπεριφερθει, αν του πω να φυγει
κουραστηκα ομως απο αυτην την κατασταση, ψυχολογικα δεν νοιωθω καλα και εχω φτασει πολλες φορες στο σημειο να του πω να φυγει αλλα...
δεν εχω αποδειξεις για ολο αυτο εκτος απο τα παιδια που ζουν αυτην την κατασταση
και εχω τις εξης απλες ερωτησεις :
πως την αποδεικνυω ολη αυτην την κατασταση στο δικαστηριο ? ή δεν χρειαζεται να αποδειξω κατι?
ποτε να μιλησω στα παιδια οτι αυτο που κανει ο μπαμπας δεν ειναι σωστο και οτι θα πρεπει να φυγει ,
πριν να του πω να φυγει ή μετα?
το σπιτι που μενουμε ειναι δικο μου, σε περιπτωση που εφαρμοσει το οτι θα μεινει ενα μηνα μαζι μας, πως μπορω να τον ΄βγαλω΄ πιο συντομα?
