Καλησπέρα σε όλους και όλες! Είμαι καινούριο μέλος. Θα ήθελα να σας συμβουλευτώ για ένα θέμα που αντιμετωπίζω.
Μπήκα στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου και θεωρώ ότι έχω απίστευτη ενέργεια για ζωή. Θέλω να ερωτευτώ, να ζήσω, να δημιουργήσω. Τα επαγγελματικά μου πάνε άψογα, τα προσωπικά μου όμως όχι. Έχω βγει από μια μακροχρόνια σχέση εδώ και δύο χρόνια και από τότε δεν έχει τύχει να μπω σε άλλη σχέση. Θέλω να διευκρινίσω ότι έχω ξεπεράσει τον προηγούμενο, θέλω να ερωτευτώ ξανά και να κάνω μία καινούρια αρχή. Το πρόβλημά μου είναι ότι η αρχή δεν γίνεται εδώ και πολύ καιρό. Να επισημάνω ότι είμαι πολύ εμφανίσιμη κοπέλα (και δεν το λέω "από ψώνιο"). Έχω κάποιο φιλικό κύκλο (όχι βέβαια πολύ μεγάλο), αλλά δεν έχει τύχει να με ενδιαφέρει κάποιος (να σημειώσω ότι δεν έχω ανεβασμένο πήχη). Θεωρώ ότι οι γνωριμίες γίνονται μέσα από παρέες. Αλλά στη δική μου περίπτωση, δεν υπάρχει κάποιος άλλος για να γνωρίσω.
Βγαίνω έξω με φίλες μου (συνήθως κάθε Σάββατο), αλλά δεν με πλησιάζει κανείς. Ενώ με κοιτούν έντονα, δεν κάνουν ένα βήμα για να με προσεγγίσουν.Το ίδιο συμβαίνει και στα δύο χόμπυ που έχω μέσα στην εβδομάδα. Προχθές, χαμογέλασα εγκάρδια σ' ένα αγόρι που με κοίταζε έντονα (και δεν είναι η ιδέα μου!) κι όμως δεν ήρθε να μου μιλήσει, ενώ είχε σίγουρο θέμα συζήτησης (π.χ. το κοινό μας χόμπυ). Το αγόρι της κολλητής μου πιστεύει ότι, ενώ φαίνομαι πολύ προσιτή κοπέλα, εκπέμπω σοβαρότητα και ο άλλος διστάζει να με πλησιάσει. Και τι πρέπει να κάνω γι' αυτό; Δεν γίνεται να αλλάξω ως προς αυτό. Με άλλους ανθρώπους που το έχω συζητήσει μου λένε ότι είναι σύμπτωμα της εποχής: οι άντρες πλέον δεν προσεγγίζουν εύκολα τις γυναίκες. Να σημειώσω ότι το πρώτο βήμα δεν θέλω να το κάνω εγώ, θεωρώ ότι είναι αντρική υπόθεση. Εγώ μπορώ να δώσω μόνο το πράσινο φως. Κι όμως δεν γίνεται τίποτα. Μπορεί κάποιος να μου πει τι πιστεύει πάνω σε αυτό; Σας ευχαριστώ θερμά!