Τι είναι τελικά απάτη?

Καλησπέρα κατ αρχήν σε όλους σας.
Είμαι καινούργια εδώ και θα ήθελα τι βοήθεια σας μπας και καταφέρω να ξεμπερδέψω αυτό που νοιώθω.
Η ιστορία έχει ως εξής;
Εδώ και 3 χρόνια χώρισα μετά από πολλά χρόνια γαμου. Το Φεβρουάριο του 2ΟΟ5 γνώρισα το σημερινό άντρα μου (τον παντρευτηκα τελικά) ο οποίος τότε ήταν ήδη δε εξαετή διάσταση και είχε ένα παιδακι το οποίο σήμερα είναι 11 χρονών.
Τους πρώτους 6 μήνες όλα τα πράγματα ήταν αρκετά καλά αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι με παρατούσε συχνα πυκνα για να πάει στο σπίτι της πρώην του και να διαβάσει ή να πάει βόλτα το παιδί του. Ετσι είχε μάθει και γω το ανεχόμουν γιατί θεωρούσα πως δεν έπρεπε να του αλλάξω τις συνήθεις (βλακωδώς;)
Μέσα σ όλα με σύστησε στο σόι του και οι άνθρωποι αυτοί μ αντιμετώπιζαν σα δικό τους άνθρωπο ισως γιατί μετά απο χρόνια αλητίας του γιου και αδελφού τους τον έβλεπαν να σημαζεύεται.
Eξι μήνες μετά τη γνωριμία μας ο Χ (ετσι θα τον ονομάζω) παθαίνει έφραγμα. Eγώ εκεί κοντά του σε κάθε στιγμή και ολομόναχη γιατί θεώρησα σκόπιμο να προστατέψω τη μάνα του που είχε προβλήματα υγείας και της το κρύψαμε σε συνενόηση με την αδελφή του.
Ετσι ενώ ο Χ ήταν στο νοσοκομείο, μαμά και αδελφή πήγαν διακοπές.
Πέρασα ένα Γολγοθά ψυχολογικό προσπαθώντας να τον καθησυχάσω και να τον βοηθήσω να ξανασταθεί στα πόδια του αλλά ζούσα και ζώ με την αγωνία του αύριο.
ΤΟ 2006 ανακαλύπτω τυχαία πως ο X σχεδόν όλο το 2005 εξακολουθούσε(ακόμα και μετά το έμφραγμα) να επικοινωνεί τηλεφωνικα με διαφορες πρώην(τον παιρνανε τηλ.) και η εξήγηση που μου έδωσε ήταν πως προσπαθούσε να τις αποπέμψει με ευγενικό τρόπο και δεν τους έλεγε απλά πως έχει σχέση και να μη τον ξαναπαρουν τηλ. Το δέχτηκα λοιπον κι αυτό και είπα ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά. Η αλήθεια είναι πως η κατάσταση αποκαταστάθηκε μετά απο λίγο καιρό.
Τον παντρευομαι λοιπόν το 2007 και μόλις προ ημερών ανακαλύπτω στο pc του οτι αμέσως μετα το έφραγμα του συνέταξε διαθήκη όπου ορίζει αποκλειστικούς κληρονόμους την κορη και τη πρώην του. Η εξήγηση του ήταν πως τη συνέταξε τότε εν βρασμω, πως δεν την εκτύπωσε καν και πως εγώ τότε δεν ήμουν τόσο σημαντική γι αυτόν όσο ήταν εκείνος για μένα. Πως τώρα είναι ο άντρας μου κ.λ.π. Θύμωσα τόσο πολύ όχι γιατί δε με μνημόνευε αλλά γιατί ήξερε πως εγώ αν μου ζητούσε να κοπώ κομμάτια θα το έκανα και παρόλα αυτά δεν είχε το σθένος να μου ομολογήσει ότι είχε συντάξει ένα τέτοιο έγγραφο το καιρό που εγω έλυωνα στη σκέψη ότι θα τον έχανα. Δεν ήθελα να μου το πεί τότε. Ηθελα όμως να μου το πει κάποια στιγμή με δική του πρωτοβουλία.
Παιδιά νοιώθω πραγματικά προδομένη
Συγχωρήστε με αν σας κούρασα

Σαγκι καλως ηρθες....

το πρωτο μου σχολιο ειναι οτι το ποστ σου ειναι σχετικα μακαβριο, σορρυ κιολας....
Αλλα διαθηκη???
Παντρευτηκες ενα ανθρωπο που δεν του εχεις εμπιστοσυνη.
Δεν ξερω ποιος φταιει για αυτο αλλα δεν εχει σημασια.
Εν πρωτοις η την αποκτας η το διαλυεις.
Εσυ ξερεις......
Αλλα η το ενα θα γινει η το αλλο.

Τελος φαινεται οτι εισαι σχετικα παρορμητικη στις επιλογες σου η κανω λαθος?

krino μου κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μου στη πορεία. Και ναι έκανε διαθήκη ισως λειτουργώντας υπο το καθεστώς της ψυχολογικής πίεσης που του δημιούργησε η αρρωστια του. Το πρόβλημα μου είναι ότι δε μου το είπε ούτε τότε ούτε αργότερα.
Δε ξέρω αν έχω δίκιο που νοιώθω τόσο προδομένη και έχεις απόλυτο δίκιο για τον παρορμητισμό μου αλλά η πλάκα είναι πως για το γάμο μου δεν οδηγήθηκα από παρορμητικά συναισθήματα. Υποτίθεται πως ήταν προιον ωριμανσης συναισθημάτων

Νομιζω οτι εχετε χασει ενα τρενο που επρεπε να πιασετε.
Αγνοω αν ειναι σε θεση ο αντρας σου να αλλαξει τα δεδομενα γιατι οπως τα περιγραφεις (στοβαθμο που δεν εισαι υπερβολικη) δειχνει οτι τραβαει δικο του δρομο.
Σε αυτη την περιπτωση εισαι αναγκασμενη να τραβηξεις και εσυ το δικο σου.
Δεν βλεπω καμια ισοτιμη σχεση χωρις εμπιστοσυνη αν με εννοεις.

Για το τελευταιο σχολιο σου, το υποτιθεται ειναι που σε εφαγε τελικα.
Δες τι μπορεις να κανεις με την εμπιστοσυνη σου και αν νομιζεις οτι μπορεις να ξαναχτισεις κατι καντο.
Αλλιως θα μενεις σε μια ιστορια που θα πελαγοδρομει.
(δεν θα εισαι και η πρωτη που θα το κανει βεβαια αυτο.... δικη σου επιλογη)

Quote:

---

Originally posted by sagi
krino μου κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μου στη πορεία. Και ναι έκανε διαθήκη ισως λειτουργώντας υπο το καθεστώς της ψυχολογικής πίεσης που του δημιούργησε η αρρωστια του. Το πρόβλημα μου είναι ότι δε μου το είπε ούτε τότε ούτε αργότερα.
Δε ξέρω αν έχω δίκιο που νοιώθω τόσο προδομένη και έχεις απόλυτο δίκιο για τον παρορμητισμό μου αλλά η πλάκα είναι πως για το γάμο μου δεν οδηγήθηκα από παρορμητικά συναισθήματα. Υποτίθεται πως ήταν προιον ωριμανσης συναισθημάτων

---

Να σε ρωτήσω κάτι Sagi μου? Η σχέση σου ήταν μια σχέση η οποία σε κάλυπτε, σε ικανοποιούσε, μέχρι που συνέβησαν κάποια πράγματα, με αποκορύφωμα την κρυφή διαθήκη, και τότε άρχισες να νιώθεις προδομένη? Αν δεν είχαν συμβεί αυτά, θα ήσασταν καλά μαζί?

Quote:

---

Originally posted by sagi
Καλησπέρα κατ αρχήν σε όλους σας.
Είμαι καινούργια εδώ και θα ήθελα τι βοήθεια σας μπας και καταφέρω να ξεμπερδέψω αυτό που νοιώθω.

Παιδιά νοιώθω πραγματικά προδομένη
Συγχωρήστε με αν σας κούρασα

---

\"Τύχη σκληρά\" θα πω…

Αλλά ας παίξω λίγο τον επιθεωρητή σαΐνι….

σαΐνι on
Μήπως σκόπιμα συνέταξε και άφησε να δεις στον υπ/στη του την διαθήκη…γιατί ποιος ξέρει τι είχε στο μυαλό του.
σαΐνι off

Αν ήμουν γυναίκα και βρισκόμουν στη θέση σου θα έπαιρνα δρόμο και δεν θα υπολόγιζα ούτε διαθήκη ούτε τίποτε.

Μακριά όσο γίνετε χωρίς να κοιτάξω ούτε για αστείο πίσω μου…..

Δεν γνωρίζω την ηλικία σου, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, αν είσαι νέα έχεις μπροστά σου μέλλον για μια πιο άνετη και ήρεμη ζωή, αν είσαι σε ηλικία μεγάλη σκέψου ότι η ηρεμία αξίζει πιο πολύ από το να ζεις με ένα αργό θάνατο ( σαν αυτόν που σου έτυχε).

Συμβουλή πάρε δρόμο….
και φρόντισε να διασφαλίσεις τα νόμιμα δικαιώματά σου...

υ.γ.: καλώς μας ήρθες....

Φοίβη μου θα είμασταν καλά μαζί αν δεν μεσολαβούσαν τα γεγονότα που περιέγραψα και που με εκαναν να χάσω την εμπιστοσύνη μου. Τον πίστευα από τη πρώτη στιγμή και θά ήθελα πολύ να τον ξαναπιστεψω πάλι.
Εκτορα δεν έχει να κάνει με τη διαθήκη καθόλου αλλα να πως να το πω.Ενοιωσα πως ότανεγώ παρακαλούσα με όλη μου τη καρδια να ξεπεράσουμε το κακό που μας βρήκε εκείνος εγραψε αυτή τη διαθήκη. To κανεεντάξει αλλά γιατί μέσα σ αυτά τα 2 χρονάκια καθημερινής αγωνίας δε μου είπε ξέρεις κατι...... το 2005 είχα άλλες σκέψεις κι έκανα κι αυτόμεταξύ των \'αλλων. Θα το εκτιμούσα πολύ αν μου το είχε πει χωρίς να το ανακαλύψω. Και οχι δε μπορεί να το εκανε επίτηδες γιατί εκείνος έδωσε μεγαλύτερο αγώνα στο να παντρευτούμε

Σαγκι,
προσπαθησε να δεις μεσα απο τις γραμμες και δες σε βαθος αν αξιζει αυτο που ζεις.
Παραμερισε τον πληγωμενο εγωισμο και δες αν αυτος ο ανθρωπος εχει συναισθηματα αληθινα κρυμμενα μεσα του.
Ακομα και αν εγιναν οσα λες, μπορεις να τα παραμερισεις και να προσπαθησεις ξανα.

Οι ανθρωποι ξερεις δενκρινονται ετσι απλα σε μια στιγμη αδυναμιας για την υπολοιπη ζωη τους.
Ισως βαζωντας τον εγωισμο σου μπροστα πεταξεις την υπολοιπη ζωη σου στο καλαθο των αχρηστων.
Ανιχνευσε λοιπον τι ακριβως νιωθει για σενα αυτος ο ανθρωπος και οσο για την εμπιστοσυνη θα την ξαναβρεις αρκει να το θες.



Θυμησου οτι λαθη ειμαστε, ανθρωπους κανουμε....
;)

σ ευχαριστώ krino. Απλά δε νοιώθω αυτή τη στιγμη έτοιμη να παραμερίσω το πληγωμένο μου εγωισμό γιατί ένοιωσα σα να με πέταξε πάνω σε ένα παγωμένο τραπέζι. Aκομα έχω υποθερμία και δε ξέρω τελικά ακόμα κι αν το ξεπεράσω αν έχει απομείνει στοπίσω μέρος του μυαλού μου ένα αγκαθάκι που θα ματώνει καθε μικρό καυγαδακι.

επίσης πιστευω πως αγάπη είναι πρωτίστως ειλικρίνεια ακόμακι αν αυτή μας αναγκάζει να σταθούμε ολογυμνοι απέναντι σ αυτόν που αγαπάμε

Quote:

---

Originally posted by sagi
επίσης πιστευω πως αγάπη είναι πρωτίστως ειλικρίνεια ακόμακι αν αυτή μας αναγκάζει να σταθούμε ολογυμνοι απέναντι σ αυτόν που αγαπάμε

---

Αυτός είναι ο ορισμός της αγάπης για σένα. Νομίζω οτι τώρα μπορώ να καταλάβω γιατί πληγώθηκες τόσο πολύ και γιατί δυσκολεύεσαι με αυτή την κατάσταση. Σου έκρυψε κάτι, δεν εμφανίστηκε απόλυτα γυμνός απέναντί σου, φορούσε το πουκαμισό του, αν θες. Αλλά αυτό, για σένα, δεν είναι αγάπη.
Από την άλλη, εκείνος μπορεί να έχει έναν διαφορετικό ορισμό για την αγάπη. Καταλαβαίνεις τι εννοώ?

ναι Φοίβη μου καταλαβαίνω αλλά πως μπορεί κάποιος να περιμένει να εισπράξει από μια σχέση το α και να εισπράτει το β? Δε θα νοιώθει βαθειά μέσα του μόνιμα ανικανοποίητος και προδομένος?

και δεν είναι ότι μου έκρυψε απλά κάτι αλλά ΤΟ ΚΑΤΙ (για μένα πάντα). Παντρεμένοι είμαστε δεν έχουμε μια πρόσφατη σχέση

σαγκι,
δεν εχει σημασια το τι εισπρατεις, οσο το αν θες και μπορεις να προστατεψεις την σχεση σου (αδιαφορω αν εισαι παντρεμενη η οχι) απο τα λαθη που κανει ο αντρας σου και εσυ.
Στις σχεσεις πρεπει να παλευεις τοσο εσυ οσο και αυτος.
Και μερικες φορες μπορει να τυχει να παλευεις μονη σου και για τους δυο σας......


Σου ειπα προσπαθησε να δεις μεσα απο τις γραμμες και οχι με τα ματια του προδομενου εαυτου σου.
Αν μπορεις βεβαια, αν δεν μπορεις ληξτο τωρα, οχι αυριο τωρα.

Quote:

---

Originally posted by sagi
ναι Φοίβη μου καταλαβαίνω αλλά πως μπορεί κάποιος να περιμένει να εισπράξει από μια σχέση το α και να εισπράτει το β? Δε θα νοιώθει βαθειά μέσα του μόνιμα ανικανοποίητος και προδομένος?

---

Το θέμα είναι αν εσύ, με αυτά τα δεδομένα, θα νοιώθεις πια συνεχώς ανικανοποίητη μέσα σ\' αυτή τη σχέση.
Αυτό ΤΟ ΚΑΤΙ, που είναι τόσο σημαντικό για σένα δεν το παίρνεις από αυτόν τον άνθρωπο.
Αν ήμουν στη θέση σου, θα με απασχολούσαν τα εξης: Να εξηγήσω καταρχήν στον άνθρωπό αυτό οτι χρειάζομαι αυτό ΤΟ ΚΑΤΙ και οτι νιώθω προδομένη που δεν το πήρα. Να μάθω επίσης αν θεωρεί οτι μπορεί να μου το δώσει στο μέλλον, ή αν δεν μπορέι να μου το δώσει ποτέ. Και αν απαντήσει οτι δεν μπορεί, τότε να ψάξω μέσα μου και να βρω αν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό ΤΟ ΚΑΤΙ ή αν είναι απαραίτητο για μένα. Αυτό όμως είναι αυτό που θα έκανα εγώ. Δεν ξέρω αν ταιριάζει σε σένα.