Καλησπέρα..Ονομάζομαι Ιουλία και είμαι 16...Δεν ξέρω πως βρήκα το θάρρος να μοιραστώ αυτά που νοιώθω αλλά δεν άντεχα να τα κρατώ άλλο πλέον μέσα μου...Λοιπόν τα τελευταία χρόνια νοιώθω απολύτως μπερδεμένη..βλέπω τις φίλες μου που έχουν αγόρια και γενικότερα κατακτήσεις και σκέφτομαι "Γιατί όχι εγώ;" και πέφτει το ηθικό μου..Νοιώθω οτι είμαι άσχημη για αυτό κανένας δεν με θέλει...Έχω ψάξει στο ίντερνετ και κατάλαβα οτι έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση..Τέλως πάντων στην αρχή φοβήθηκα αλλά μετά κατάλαβα οτι πρέπει να το καταπολεμήσω..προσπάθησα και άρχισα σιγά σιγά να έχω αυτοπεποίθηση..Ξαφνικά όμως συνέβη κάτι άλλο..όταν έβγαινα έξω με φίλες ένοιωθα οτι όλοι με σχολιαζουν αρνητικά και κανείς δεν θέλει να μου μιλήσει..πήγα σε ψυχολόγο και μου βρήκε κοινωνιοφοβία..Και όταν το έμαθα άρχισα να κυλάω πάλι από την αρχή..αυτοπεποίθηση μηδέν,χειρότερα από πριν,(φανταστείτε οτι κάθε φορά που έβλεπα φίλη μου να μιλάει με αγόρι νευρίαζα και μου έπεφτε το ηθικό..τόσο άσχημα τα πράγματα)και νοιώθω οτι δεν αξίζω την αγάπη κανενός...Έχω καιρό να πάω ψυχολόγο πάντως :mad: λόγω του σχολείου.. και δεν ξέρω..νοιώθω οτι έχω και αρχές κατάθλιψης...υπάρχει κάποια εδώ που να έχει νοιώσει τα ίδια και να μπορεί να με συμβουλέψει....δεν ζητάω σε καμία περίπτωση να μου διαγνώσετε τι έχω απλά να με συμβουλέψετε αν θέλετε..Ευχαριστώ πολύ:o