Καλησπερα. Θα ηθελα να μοιραστω καποιες αποριες μου εδω, ελπιζοντας να μου απαντησει καποιος/α που να γνωριζει. Εδω και καιρο μιλαω με καποιον ο οποιος εχει ΙΨΔ και πολυ ,παρα πολυ αγχος. Εδω και αρκετα χρονια βρισκεται σε αυτη τη κατασταση μου εχει πει. Διαγνωσμενα απο ψυχολογους και ψυχιατρους φυσικα. Οταν ξεκινησαμε να μιλαμε δεν μου το ειχε αναφερει, στην πορεια ομως το εκανε και με ευχαριστησε που μου ανοιχτηκε και ηθελε να μου το πει. Ξεκινησε ολο αυτο λοιπον με καλες προοπτικες, πολυ καλη επικοινωνια και βαθυτερη, νιωθαμε ανετα ο ενας με τον αλλον. Εκεινος γενικοτερα, δεν θελω να μπω σε λεπτομερειες, ειχε παρα πολλα κολληματα. Εμφανισιακα, ψυχολογικα, αρκετα εσωστρεφης. Βρεθηκαμε λιγες φορες, εγω μαζι του ενιωθα διαφορετικα, δεν με επηρεαζαν αυτα που ειχε, αντιθετως του συμπαραστεκομουνα. Το ιδιο κ εκεινος, μου ειχε πει οτι νιωθει ξεχωριστα μαζι μου. Ημουν η μονη που τον καταλαβαινε τοσο. Και εντελει, ενα πρωινο εξαφανιζεται, τηλεφωνα χωρις καποια απαντηση, μηνυματα χωρις απαντηση, ειχα τρελαθει ,νομιζα οτι του συνεβη κατι. Μετα απο καποιες μερες, μου εστειλε ενα μηνυμα οτι δεν ειναι καλα, τον εχουν πιασει τα ψυχολογικα του, ειναι αρκετα εσωστρεφης οπως ειπα παραπανω και για αυτο μου ανεφερε οτι τον παει πισω σε πολλα. Δεν εχει κοινωνικη ζωη κλπ... Το δεχτηκα. Οσο μπορουσα. Δεν μπορω ομως να παω παρακατω. Ειναι η μονιμη σκεψη μου, εκεινος και ολα αυτα τα λιγα που ζησαμε. Εγω δεν μπορουσα να τα καταλαβω ολα αυτα αρχικα. Πως γινεται να θες καποιον και να μην τον κρατας στη ζωη σου? Πως γινεται να σου λειπει καποιος και να μην κανεις κατι για αυτο? Τοσο πισω σε παει η ΙΨΔ? Απο τη μια στιγμη στην αλλη? Ετσι...χωρις λογο ξυπνας ενα ωραιο πρωινο κ ολα μαυρα? Εξηγηστε μου σας παρακαλω, καποιος που να γνωριζει, εμπειρικα ή προσωπικα. Γινεται κατι τετοιο ή ειναι ολα δικαιολογιες? Ευχαριστω εκ των προτερων.
