Παγωνω και μονο στην σκεψη οτι θα προσεγγισω καποια

Γεια σας. Είμαι 21 χρονων. Το πρόβλημα που έχω είναι το ότι παγώνω και μονο στην σκεψη οτι θα προσεγγισω καποια που μαρεσει.Με πιανει κρυος ιδρωτας, κοβονται τα ποδια μου, παραλυουν, με πιανει σφιξιμο στο στηθος και στον λαιμο και δεν φευγει με τιποτα. Μονο αμα δεν ειμαι κοντα σε αυτη που μαρεσει δεν το εχω. Αλλά ας παρω τα πραγματα απο την αρχή. Από μικρός ημουν γενικά ήσυχος σαν παιδί. Όμως το δυσαρεστο ήταν το ότι απο μωρο που ημουν μεχρι τωρα μεγάλωσα σε οικογένεια με πολλούς καβγάδες. Όποτε καβγάδιζαν οι γονεις μου με επιανε ενας φοβος μην γίνει κάτι ή οτι θα γινει κάτι. Καποιες φορες ο πατερας μου επιχειρησε να φυγει απο το σπιτι αλλά τελικα δεν το εκανε.Αυτό εμένα με έκανε να φοβάμαι παρα πολύ μην ξανα συμβει οταν ημουν μικρός (Τωρα δεν με πειραζει). Ολα αυτα επηρεασαν με καποιο τροπο. Μεγαλωνοντας λιγο ημουν γενικα πολυ κλειστός και ειχα εναν γενικό φόβο και μια αμφιβολία για σχεδον οτιδηποτε. Στο σχολειο δεν σηκωνα χερι, μιλαγα ελαχιστα, δεν ειχα πολλους φίλους, ή οταν απεκτησα καποιους δεν μιλαγα κτλπ. Αργοτερα οταν μεγαλωσα λιγο παραπανω μου αρεσε καποια από το σχολείο οταν πηγαινα τριτη δημοτικού. Μου άρεσε μεχρι πρωτη λυκειου. Ποτε δεν μπορεσα να τις μιλησω. Οποτε το σκεφτομουν κοβοντουσαν τα ποδια μου. Μετα οταν μαθαινα οτι τα ειχε με αλλον με επιανε μια λυπη και μια θλιψη αλλο πραγμα. Μια φορά έμαθε μια φιλη της οτι της αρεσα και μου ειπε να της το πει κτλπ. Τελικά της το ειπε και εκεινη μου έριξε ακυρο. Στο γυμνάσιο την ειδα να την αγγαλιαζει αλλος στεναχωρήθηκα παρα πολυ. Δεν μπορουσα να κανω τιποτα. Παντα είχα το συναισθημα οτι δεν αρεσω, οτι δεν θα με κοιταει καμια, δεν θα με προσεξει, οτι και να εκανα κατι παντα θα υπηρχε καποιος καλυτερος που θα την ειχε προλαβει ηδη ή οτι δεν θα της αρεσα ή οτι θα της αρεσε ήδη αλλος και οχι εγω. Στο λυκειο που σταματησε να μαρεσει το πραγμα συνεχιστηκε. Οποτε μαρεσε κάποια δεν μπορουσα να κανω τιποτα. Ουτε έβλεπα και σημαδι κατι τουλαχιστον οτι την ενδιαφέρω κτλπ. Δεν εχω νιώσει ποτε το συναίσθημα οτι αρέσω σε κάποια, οτι την τραβαω και την ενδιαφέρω. Παντα ειχα αμφιβολίες για αυτο παράλληλα με αυτο που με έπιανε. Στην ταξή για τα κορίτσια ήμουν απλά ένα καλό παιδί και μέχρι εκεί.Τιποτα παραπανω. Καμια δεν με εβλεπε αλλιως. Αλλα και γενικά στο σχολείο πέρναγα απαρατήρητος. Σαν να μην υπηρχα. Και να μαρεσε καποια ειχα ασχημες εμπειριες με καποιες που ποτε δεν εγινε τιποτα. Ενώ αλλοι περναγαν και τους κοιταζαν ολες και αρεσαν και ολες ηθελαν να κανουν κατι με εκεινους. Με εμενα δεν ηθελε καμια, δεν με κοιταζε καμια λες και ημουν αορατος. Εντομεταξυ στο θεμα φιλοι και εκει ειχα ασχημες εμπειριες. Επείδη ημουν καλος στα pc με ήθελαν μονο να τους κανω χαρες κτλπ ενω τις αλλες φορες ημουν στο φτυσιμο. Οταν τελειωσα το λυκειο και πηγα σε ΙΕΚ εκει εκανα παρεες με καποια ατομα απο τα οποια αποδειχτηκαν το ιδιο πανω κατω. Ευτυχως υπηρχε ενα ατομο που εκανα παρεα και κανω ακόμα. Ομως δεν εγινε κατι μεσω εκεινου δηλαδη του κοινωνικου του κύκλου επειδη η παρεα του ειναι καπως κλειστη και δεν υπαρχουν ευκαιριες να κανω κατι. Ουτε εκεινος. Τωρα το πρόβλημα παραμένει. Έχω χάσει εντελώς την αυτοπεποίθηση μου (δεν ξερω αν ειχα ποτε χαχα) Νιώθω τους τελευταιους μήνες ενα σφίξιμο έντονο στον λαιμο και στο μερος της καρδιας όποτε βλεπω στην τηλεοραση γενικα καποια που μαρεσει οχι απαραιτητα μοντέλο κτλπ. Γενικά. Και μια λύπη και μια θλίψη επειδη δεν μπορώ να έχω καμιά απο αυτες που μαρέσουν. Και οταν είμαι μονος μου στο δωματιο μου τα περισσοτερα βραδια με πιανει και ξεσπαω σε κλαματα επειδη νιωθω οτι συγκεντρωνεται εντονη η λυπη και η στεναχωρια. Αυτό το παθαίνω πολλές φορες και όταν ειμαι εξω και βλέπω κάποια που ειναι με κάποιον άλλον ή κάποια που μαρέσει και δεν μπορώ με τίποτα να κανω κάτι. Μια φορά μέσω ενός γνωστου του φιλου επιχειρησα μια γνωριμια να κανω κατι αλλα απο τα πρώτα ραντεβου δεν μπορουσα να εκδηλωθω και δεν έγινε τιποτα. Εκείνη την στιγμη σαν να αδειάζει το μυαλο μου και είναι κενο. Σαν να παγώνω και μένω εκει. Ή άλλες φορες νιώθω οτι αποκλειετε να κανει κατι μαζι μου επειδη ειτε θα εχει αλλον , ειτε δεν θα της αρεσω, ειτε θα της αρεσει καποιος καλυτερος απο εμενα κτλπ. Με οποιαδηποτε μαρεσει αυτα παθαινω και δεν μπορω να κάνω κατι. Νιωθω οτι δεν αρεσω καθολου. Βγαινω έξω και σπάνια με κοιτανε οι κοπέλες. Οποτε βγαίνω π.χ. βολτα και περναω απο καφετεριες κτλπ οταν εχει κοσμο νιωθω οτι δεν με κοιταει καμια. Οτι ολες αδιαφορουν ενω αλλους τους κοιτανε ολες. Το λεω επειδη το εχω βιωσει αυτο . Να τυχει να εχω βγει και να ειναι καποιος απο την παρεα που να τον κοιτανε ολες οπου παει και εγω σαν να μην υπαρχω. Και να με κοιταξει καποια μια φορα στα 1000 χρονια απλα λέω έτυχε. Από το σχολειο ακομα εβλεπα αυτες που μου αρεσαν να ειναι με αλλους και εγω στεναχωριομουν πολύ. Ακόμα και τωρα είμαι έτσι. Νιώθω πολυ ασχημα. Σαν να έχει ριζωθει η θλιψη και η στεναχωρια και να μην φευγουν. Αλλες φορες μου βγαινει σε νευρα αλλες φορες ξεσπαω σε δακρυα επειδη δεν αντεχω αλλο και οτι θα σκασω και θα εκραγω. Νιωθω οτι καμια δεν προκεται να μαγαπησει για αυτο που ειμαι. Συνηθως οι γυναικες θελουν αντρες με αυτοπεποιθηση. Οταν καποιος ειναι παρα πολυ ντροπαλος κτλπ δυσκολο να γίνει κατι εως ακατορθωτο.Είχα τοσες ασχημες εμπειριες που μου εχουν δημιουργησει τραυματα και με εχουν κανει ετσι οπως ειμαι. Αφου και στην παραλια ντρεπομαι να παω επειδη θα αρεσουν και θα κοιταζουν τους αλλους που θα ειναι με τους κοιλιακους κτλπ. Δεν ειμαι χοντρός αλλά δεν εχω και κοιλιακους. Αλλά ακομα και για να παω στην παραλια με πιανει ανασφαλεια. Νιώθω οτι όποια μαρεσει στο τελος δεν προκειται να γινει κάτι. Ακόμα και σε κλαμπ κτλπ που εχω παει καποιες φορες ουτε που σκεφτομαι να κανω κατι με καποια. Με πιανει ταση να φυγω δεν ξερω γιατι. Νιωθω οτι υπαρχουν τοσοι αλλοι εκει που θα αρεσουν και εγω δεν προκειται να κανω τιποτα. Γενικά πάντα άκουγα για τους αλλους που αρεσαν σε καποιες ή και σε καποιες που μαρεσαν και εμενα αλλά για μένα τιποτα και ποτέ. Να πω κατι για το οποιο ντρεπομαι καπως επειδη δεν ειναι πολύ πρέπον. Επειδη διαβαζουν και γυναικες το ποστ αισθανομαι καπως ασχημα που θα το γραψω οποτε θελω καποια κατανοηση και οχι αρνητικη κριτικη. Στα 16 μου με πηγαν ο πατερας μου και ενας θειος μου σε οικο ανοχης . Στήν αρχή πήγαινα και άλλες φορες με τον πατέρα μου. Τα τελευταια χρόνια πάω μονος μου. Αλλά δεν θελω να πολυπηγαινω επειδη οταν φευγω απο εκει μπορει για λιγο να νιωθω ωραια αλλα μετα με πιανει παλι στεναχωρια επειδη δεν το εχω αυτο και παω εκει . Και αλλες φορες ειναι που με πιανει τρελα δεν ξερω πως να το εξηγησω που αν δεν παω θα τρελαθώ επειδη δεν αντέχω. Είναι πολύ άσχημη η κατάσταση μου. Δηλαδη ξερω οτι εφοσον ειμαι αντρας πρεπει να κανω εγω την κινηση . Αλλά αυτο αυτοματα μου δημιουργει τεράστια ψυχολογικη και συναισθηματική πίεση. Εχω βαρεθει να ακουω λογια απο μεγαλυτερους του τυπου "θα περασει, θα ερθει η ωρα, θα βρεις κατι και εσυ, κατι θα γινει κτλπ" . Τοσα χρονια τα ακουω αλλα τιποτα. Δεν καταλαβαινουν τι περναω για αυτο το λενε. Αλλο ειναι να μιλας από μια θεση βολεματος καλου ή κακού και αλλο να ειναι καποιος στην ιδια ακριβως θεση με εμενα. Είναι αλλα συναισθηματα και αλλες καταστάσεις.Παντα ενιωθα οτι για τις γυναικες ήμουν μια σκια. Ενιωθα οτι παντα ημουν αόρατος παρατηρητης και χωρις να μπορει να αλλαξει τα δρομενα. Ενιωθα οτι παντα αλλοι με προλαβαινουν και κανουν κάτι σε αυτη που μαρεσει.Και ηδη εχουν καποιον. Και οτι δεν θα κανουν κατι μαζι μου επειδη δεν θα τους αρεσω είτε επειδη δεν εχω καλο σωμα κτλπ. Νιωθω πολυ χαλια. Τα βράδια οπως προείπα με πιανει ενα πραγμα και θελω να κλαιω μεχρι να στραγγιξω απο νερό. Καθομαι να κοιμηθω το βραδυ και σκεφτομαι οτι δεν υπαρχει καποια να ειναι διπλα μου, να μαγαπαει, να της αρεσω πραγματικα, να με νοιαζεται οπως θα την νοιαζομαι εγω, να μου μιλαει ομορφα και να περναμε ομορφα. Επεισης σκεφτομαι οτι και να κανω κατι στο μελλον πραγμα δυσκολο αλλα τεσπα. Σκεφτομαι οτι και να βρω καποια οτι δεν θα ειμαι εμπειρος και επειδη θα ειναι η πρωτη μου φορα εκεινη μπορει να εχει πιο παραπανω εμπειριες πολλες η λιγες και να σκεφτει οτι εγω ειμαι ετσι και ξενερωσει και με παρατησει επειδη μπορει να περιμενει να κανω κατι το οποιο μπορει λογω μη εμπειριων να διστασω ενδεχομενως να το κανω και μηπως της φανει ή φανω εγώ καπως. Δεν ξερω. Αυτά από εμένα.

Συγνωμη για το μεγάλο μου κείμενο και αν σας κούρασα. Θα προτιμουσα απαντησεις σοβαρες και βοηθητικες-συμβουλευτικες και όχι με αρνητικη κριτική ή γελοίες. Ευχαριστω πολυ που διαβασατε το ποστ μου :)

1.μαλον το περιβαλον που μεγαλωσες δε σε βοηθησε αρκετα οστε να εισαι σε ανεση τωρα στο να επικοινωνεις με τους αλλους για αυτο να σου φαινετε πως δυσκολευεσαι.
ll) den exei δεν εχει κανενα νοημα να ζηλευεις αυτους που εχουν κοιλιακους κλπ στο μονο πραγμα που θα μπορουσε να χρησημευσει αυτο ειναι να κοιμηθε1ς με 1000 γκομενες που θα ερθουν με την ιδια ταχυτητα που θα φυγουν κ εχω δει κ ατομο που το εκανε αυτο κ μαλιστα κ κοροιδευε συνεχεια κ τους αλλους κανοντας ταχαμ τον ανωτερο τι κομπλεξ κ οταν γυρισε ο τροχος κ περασαν λιγο τα χρονια εφυγαν ολες κ εμεινε σαν καλαμια στο καμπο.
lll) to oti eisai apeirow ayto de to lew stλw το οτι εισαl απειρος αυτο δε το λενε στις γυναικες γιατι θα εξαφανιστουν με ταχυτητα αστραπης πριν καν τους πεις δευτερη λεξη μαλον ειναι αληργικες σε αυτη τη φραση δεν υπαρχει αλλη εξηγιση.
llll) brew βρες καπια που ειναι σαν εσενα κ μη κυνηγαςς τοπ μοντελ θα δεις που καπια μερα οταν περασουν τα χρονια θα το μετανιωσειις που ασχοληθηκες μαζιι τους κ θα καταλαβειις οτι δεν αξιζε αυτη η προσπαθεια
lllll) xamogela χαμογελα κ λιγο αυτο διχνει αυτοπεποιθηση ακομα κ αν δε την εχεις δε πειραζειιι οταν προσποιησαι οτι εχεις κατι στο τελος το αποκτας κ ας μη το καταλαβαινεις.
lllllll) mh dixneiw oti exeiw komplej pistece ston eayto soy μη διχνεις οτι εχεις κομπλεξ πιστεψε στον εαυτο σου οταν πιστευεις στον εαυτο σου παιρνεις ποντους
lllllllll μη προσπαθεις πολυ η πολυ προσποαθεια ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ Οσο λειγοτερο προσπαθεις τοσο το καλυτερο.
llllllllll) yparxoyn k υπαρχουν κ αλλες που ειναι ντροπαλς σα κ σεσενα ,,,,,,,,,,,,,,,
llllllllllllll) να μην νιωθεις χαλια γιατι ετσι δεε κερδιζειιις τιποτε απολυτος στην αρχη οταν δε ξερειις καλα καπιον πρεπει να φαινεσαι θετκος σε ολα ας σε βλεπειι αρνητικο αυτο δε βοηθαει να σε πλησιασει κλπ.
llllllllllllllll) μαθε να χαλλαρωσνεις οσο φαινεσαι χαλαρως ετσι κερδιζεις ποντους το να σαι σφιγμενος αυτο διχνει οτι ζοριζεσε κ να ζοριζεσε αυτο κ δε σε συμγφαιρει κ δε πετυχαινεις κατι ετσι καλυτερα πες οσα πανε κ οσα ερθουν
lllllllllllllll) an pisteyeiw oti xaneiw apo emfanish ntysoy αν πιστευεις οτι χανεις απο εμφανιση ντισου κ γινε φιγουρινι,,,,

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ
ΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΓΤ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΑ
ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΣΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΖΗΤΑΣ ΠΟΛΛΑ ΔΛΔ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ Η ΑΛΛΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ Η ΑΛΛΗ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
ΓΤ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΕ ΑΓΑΠΕΣ ΚΑΙ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ
ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΧΕΙ ΞΕΦΥΓΕΙ
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΕΣΠΑ ΕΣΥ ΚΑΝΕ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΤΑΙΜΙΝΓΚ
ΝΑ ΣΕ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ Η ΑΛΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΜΕ ΙΣΩΣ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΓΕΝΙΚΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝΕ ΚΛΠ ΕΙΝΑΙ ΑΣΟΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΛΠ
ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ

ΔΛΔ ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΚΑΚΑ ΜΕΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΘΕΛΕΟΥΝ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΣΠΙΤΙ ΟΣΕΣ ΕΧΟΥΝ ΜΥΑΛΟ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΕΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΕ ΒΑΖΟΥΝ ΠΟΤΕ ΜΥΑΛΟ ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΜΕ ΚΑΝΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ
ΚΑΙ ΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ

αγαπητέ χρήστο 1925, εισαι πολυ γλυκο και ευαίσθητο παιδι, σε μια αλλη εποχη θα ηταν προσοντα γυναικοκατακτητη αυτα, ενας τροβαδουρος του ερωτα , σε αυτην την εποχη εισαι "ντεμοντε", σημερα γυναικοκατακτητες είναι οι ανεγκέφαλοι κλαρινογαμπροι που ξοδευουν περισσοτερο χρόνο στον καθρευτη τους και απο την πιο φιλαρεσκη γυναικα και στο σεξ μιμουνται διασημους πορνοσταρ. μπορει καποιες στιγμες να ειναι αξιοζήλευτα τα προσοντα τους ...κοιλιακοι ...ανετιτιλα..γκομενακια κλπ κλπ αλλα ολα αυτα ειναι η επιφανεια. στο βαθος ολοι μας κλαιμε βουβα τις νυχτες...και ολοι μας νιωθουμε μοναξια. η αξια της αγαπης εχει μηδενιστει. σωστα επραξε ο θειος και ο πατερας σου και σε πήγαν σε οικο ανοχης και σωστα πραττεις που συνεχιζεις να πηγαινεις, μην νιωθεις ενοχες ή ταμπου σε αυτο, δεν ειναι τυχαίο που ειναι το αρχαιοτερο επαγγελμα... το σωμα εχει αναγκες και ειναι φυσιολογικο να το φροντιζεις. Αν περιοριζες την πιο φυσική σου αναγκη, το σωμα σου θα αρρωσταινε..ο Οσκαρ Ουαιλντ ελεγε, "τιποτα δεν θεραπευει το σωμα καλυτερα απο την ψυχη και τιποτα δεν θεραπευει την ψυχη καλύτερα απο το σωμα". σαν γυναικα μου εχει τυχει προσωπικα να γνωρισω εναν αντρα πιο απειρο απο εμενα και προσωπικα το βρηκα πολύ κολακευτικο και χαριτωμενο που με εμενα ξεπέρασε τους φραγμους του και δεν ειμαι η μονη, τα ανεγκεφαλα επιφανειακα κοριτσακια θα σε σνομπάρουν, αλλα ποιος χεστηκε, ετσι και αλλιως δεν κανουν για σενα, υπάρχουν πίστεψε με κοριτσια που καθονται μονα στα ιδια μπαρ που συχναζεις και νιωθουν ακριβως οσα και εσυ...και κανεις δεν τα προσεχει..ουτε και εσυ...που εσυ θα επρεπε ...γιατι εσυ στροφαρεις περισσοτερο απο τους επιφανειακους...απο τα ψυχοσωματικα σου συμπερανω οτι το αγχος σου για το αλλο φυλλο εχει μετατραπει σε καποιου ειδους φοβιας ...αλλα με καποιον ειδικο αντιμετωπίζεται... απο εκει και πέρα δεν θα σου πω τα κλισε ...να κανεις υπομονη και θα ερθει η σωστη ...θα σου πω μονο οτι η χυλόπιτα δεν ειναι σημαδι αποτυχίας..ολοι εχουμε φαει και θα τρωμε και οσες περισσοτερες τρωμε τοσο πιο ανωδυνες γινονται... και που και που...συνανταμε και κανενα τυπάκι που μας δινει μια υπέροχη στιγμη...

https://www.youtube.com/watch?v=_gprGCEZWns

ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΦΙΛΤΑΤΗΣ ΝΕΟΕΙΣΕΛΘΟΥΣΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΩΡΟΝ ΑΥΤΟ
ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΒΑΛΤΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙΖΟΜΕΝΑ
Η ΧΥΛΟΠΙΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΓΑΜΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΟΝΤΩΣ ΤΟ ΞΑΝΑΒΑΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΟΛΟΙhttps://www.youtube.com/watch?v=_gprGCEZWns

χαιρομαι...και ελπίζω να βοηθησει τον φιλο μας...

απλα ξεκινα να μιλας με κοπελες.μην το βλεπεις οτι κυκλοφορει ειναι για ενα σκοπο.μην κολας με οποια σου δινει σημασια.απλα κανε παρεα(και μετα θα απο καποια φαση θα εχες ανεση να κανεις οτι θες)

ειμαι μεγαλυτερος απο εσενα και ειχα και εχω το ιδιο προβλημα αλλα δεν μπορεσα να το λυσω ποτε μου μονος μου , και μαλλον ειναι αδυνατο να το λυσεις και εσυ μονο σου.δεν ειναι υπεβλολη αλλα καλο θα ειναι να πας σε εναν ψυχολογο, αντρα γυναικα δεν ξερω οτι σου αρεσει περισσοτερο, εχει πολλα να σε μαθει.οταν τα χρονια περασουν, και δεν εχεις κανει αυτα που θελεις το παρελθον σου θα ειναι ο χειρωτερος εχθρος σου και αφορμη για πολυ στεναχωρια. προλαβαινεις!!;)

Και εγώ περναω τα ίδια με εσενα φιλε...Δεν νιωθω δα οτι ειμαι και ασχημοπαπο αλλα δεν ειμαι ο Κλουνεϊ των 5 ηπειρων και των 7 θαλασσων και δεν εχω καθολου αυτοπεποιθηση και εχω και εγω πληγες απο παλια, ουτε εγω θυμαμαι απο ποτε...Ξέρω ότι στην κατασταση σου δεν σου χρησιμευει και ιδιαιτερα να μαθεις οτι και αλλοι περνανε τα ιδια, απλα σημειωνω οτι και εγω τα ίδια κανω...Θλίψη όταν βλεπω καποια όμορφη με αλλον(που μαλλον ειναι καλυτερος), μιζερια, δεν εκφραζω συναισθηματα και μετα απογοητευση τα βραδια....Αλλά και εμενα στα @@ μου, αμα ακουσω ότι τους κοπηκαν τα ποδια με σκουριασμενο μπαλτά με αποτελεσμα να παθουν γάγγραινα και τέτανο εγώ θα παρακολυθώ με μια σακουλα ποπ κορν...

Quote:

---

Originally Posted by legalize

απλα ξεκινα να μιλας με κοπελες.μην το βλεπεις οτι κυκλοφορει ειναι για ενα σκοπο.μην κολας με οποια σου δινει σημασια.απλα κανε παρεα(και μετα θα απο καποια φαση θα εχες ανεση να κανεις οτι θες)

---

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΛΕΜΕ

Quote:

---

Originally Posted by xristos1925

Γεια σας. Είμαι 21 χρονων. Το πρόβλημα που έχω είναι το ότι παγώνω και μονο στην σκεψη οτι θα προσεγγισω καποια που μαρεσει.Με πιανει κρυος ιδρωτας, κοβονται τα ποδια μου, παραλυουν, με πιανει σφιξιμο στο στηθος και στον λαιμο και δεν φευγει με τιποτα. Μονο αμα δεν ειμαι κοντα σε αυτη που μαρεσει δεν το εχω. Αλλά ας παρω τα πραγματα απο την αρχή. Από μικρός ημουν γενικά ήσυχος σαν παιδί. Όμως το δυσαρεστο ήταν το ότι απο μωρο που ημουν μεχρι τωρα μεγάλωσα σε οικογένεια με πολλούς καβγάδες. Όποτε καβγάδιζαν οι γονεις μου με επιανε ενας φοβος μην γίνει κάτι ή οτι θα γινει κάτι. Καποιες φορες ο πατερας μου επιχειρησε να φυγει απο το σπιτι αλλά τελικα δεν το εκανε.Αυτό εμένα με έκανε να φοβάμαι παρα πολύ μην ξανα συμβει οταν ημουν μικρός (Τωρα δεν με πειραζει). Ολα αυτα επηρεασαν με καποιο τροπο. Μεγαλωνοντας λιγο ημουν γενικα πολυ κλειστός και ειχα εναν γενικό φόβο και μια αμφιβολία για σχεδον οτιδηποτε. Στο σχολειο δεν σηκωνα χερι, μιλαγα ελαχιστα, δεν ειχα πολλους φίλους, ή οταν απεκτησα καποιους δεν μιλαγα κτλπ. Αργοτερα οταν μεγαλωσα λιγο παραπανω μου αρεσε καποια από το σχολείο οταν πηγαινα τριτη δημοτικού. Μου άρεσε μεχρι πρωτη λυκειου. Ποτε δεν μπορεσα να τις μιλησω. Οποτε το σκεφτομουν κοβοντουσαν τα ποδια μου. Μετα οταν μαθαινα οτι τα ειχε με αλλον με επιανε μια λυπη και μια θλιψη αλλο πραγμα. Μια φορά έμαθε μια φιλη της οτι της αρεσα και μου ειπε να της το πει κτλπ. Τελικά της το ειπε και εκεινη μου έριξε ακυρο. Στο γυμνάσιο την ειδα να την αγγαλιαζει αλλος στεναχωρήθηκα παρα πολυ. Δεν μπορουσα να κανω τιποτα. Παντα είχα το συναισθημα οτι δεν αρεσω, οτι δεν θα με κοιταει καμια, δεν θα με προσεξει, οτι και να εκανα κατι παντα θα υπηρχε καποιος καλυτερος που θα την ειχε προλαβει ηδη ή οτι δεν θα της αρεσα ή οτι θα της αρεσε ήδη αλλος και οχι εγω. Στο λυκειο που σταματησε να μαρεσει το πραγμα συνεχιστηκε. Οποτε μαρεσε κάποια δεν μπορουσα να κανω τιποτα. Ουτε έβλεπα και σημαδι κατι τουλαχιστον οτι την ενδιαφέρω κτλπ. Δεν εχω νιώσει ποτε το συναίσθημα οτι αρέσω σε κάποια, οτι την τραβαω και την ενδιαφέρω. Παντα ειχα αμφιβολίες για αυτο παράλληλα με αυτο που με έπιανε. Στην ταξή για τα κορίτσια ήμουν απλά ένα καλό παιδί και μέχρι εκεί.Τιποτα παραπανω. Καμια δεν με εβλεπε αλλιως. Αλλα και γενικά στο σχολείο πέρναγα απαρατήρητος. Σαν να μην υπηρχα. Και να μαρεσε καποια ειχα ασχημες εμπειριες με καποιες που ποτε δεν εγινε τιποτα. Ενώ αλλοι περναγαν και τους κοιταζαν ολες και αρεσαν και ολες ηθελαν να κανουν κατι με εκεινους. Με εμενα δεν ηθελε καμια, δεν με κοιταζε καμια λες και ημουν αορατος. Εντομεταξυ στο θεμα φιλοι και εκει ειχα ασχημες εμπειριες. Επείδη ημουν καλος στα pc με ήθελαν μονο να τους κανω χαρες κτλπ ενω τις αλλες φορες ημουν στο φτυσιμο. Οταν τελειωσα το λυκειο και πηγα σε ΙΕΚ εκει εκανα παρεες με καποια ατομα απο τα οποια αποδειχτηκαν το ιδιο πανω κατω. Ευτυχως υπηρχε ενα ατομο που εκανα παρεα και κανω ακόμα. Ομως δεν εγινε κατι μεσω εκεινου δηλαδη του κοινωνικου του κύκλου επειδη η παρεα του ειναι καπως κλειστη και δεν υπαρχουν ευκαιριες να κανω κατι. Ουτε εκεινος. Τωρα το πρόβλημα παραμένει. Έχω χάσει εντελώς την αυτοπεποίθηση μου (δεν ξερω αν ειχα ποτε χαχα) Νιώθω τους τελευταιους μήνες ενα σφίξιμο έντονο στον λαιμο και στο μερος της καρδιας όποτε βλεπω στην τηλεοραση γενικα καποια που μαρεσει οχι απαραιτητα μοντέλο κτλπ. Γενικά. Και μια λύπη και μια θλίψη επειδη δεν μπορώ να έχω καμιά απο αυτες που μαρέσουν. Και οταν είμαι μονος μου στο δωματιο μου τα περισσοτερα βραδια με πιανει και ξεσπαω σε κλαματα επειδη νιωθω οτι συγκεντρωνεται εντονη η λυπη και η στεναχωρια. Αυτό το παθαίνω πολλές φορες και όταν ειμαι εξω και βλέπω κάποια που ειναι με κάποιον άλλον ή κάποια που μαρέσει και δεν μπορώ με τίποτα να κανω κάτι. Μια φορά μέσω ενός γνωστου του φιλου επιχειρησα μια γνωριμια να κανω κατι αλλα απο τα πρώτα ραντεβου δεν μπορουσα να εκδηλωθω και δεν έγινε τιποτα. Εκείνη την στιγμη σαν να αδειάζει το μυαλο μου και είναι κενο. Σαν να παγώνω και μένω εκει. Ή άλλες φορες νιώθω οτι αποκλειετε να κανει κατι μαζι μου επειδη ειτε θα εχει αλλον , ειτε δεν θα της αρεσω, ειτε θα της αρεσει καποιος καλυτερος απο εμενα κτλπ. Με οποιαδηποτε μαρεσει αυτα παθαινω και δεν μπορω να κάνω κατι. Νιωθω οτι δεν αρεσω καθολου. Βγαινω έξω και σπάνια με κοιτανε οι κοπέλες. Οποτε βγαίνω π.χ. βολτα και περναω απο καφετεριες κτλπ οταν εχει κοσμο νιωθω οτι δεν με κοιταει καμια. Οτι ολες αδιαφορουν ενω αλλους τους κοιτανε ολες. Το λεω επειδη το εχω βιωσει αυτο . Να τυχει να εχω βγει και να ειναι καποιος απο την παρεα που να τον κοιτανε ολες οπου παει και εγω σαν να μην υπαρχω. Και να με κοιταξει καποια μια φορα στα 1000 χρονια απλα λέω έτυχε. Από το σχολειο ακομα εβλεπα αυτες που μου αρεσαν να ειναι με αλλους και εγω στεναχωριομουν πολύ. Ακόμα και τωρα είμαι έτσι. Νιώθω πολυ ασχημα. Σαν να έχει ριζωθει η θλιψη και η στεναχωρια και να μην φευγουν. Αλλες φορες μου βγαινει σε νευρα αλλες φορες ξεσπαω σε δακρυα επειδη δεν αντεχω αλλο και οτι θα σκασω και θα εκραγω. Νιωθω οτι καμια δεν προκεται να μαγαπησει για αυτο που ειμαι. Συνηθως οι γυναικες θελουν αντρες με αυτοπεποιθηση. Οταν καποιος ειναι παρα πολυ ντροπαλος κτλπ δυσκολο να γίνει κατι εως ακατορθωτο.Είχα τοσες ασχημες εμπειριες που μου εχουν δημιουργησει τραυματα και με εχουν κανει ετσι οπως ειμαι. Αφου και στην παραλια ντρεπομαι να παω επειδη θα αρεσουν και θα κοιταζουν τους αλλους που θα ειναι με τους κοιλιακους κτλπ. Δεν ειμαι χοντρός αλλά δεν εχω και κοιλιακους. Αλλά ακομα και για να παω στην παραλια με πιανει ανασφαλεια. Νιώθω οτι όποια μαρεσει στο τελος δεν προκειται να γινει κάτι. Ακόμα και σε κλαμπ κτλπ που εχω παει καποιες φορες ουτε που σκεφτομαι να κανω κατι με καποια. Με πιανει ταση να φυγω δεν ξερω γιατι. Νιωθω οτι υπαρχουν τοσοι αλλοι εκει που θα αρεσουν και εγω δεν προκειται να κανω τιποτα. Γενικά πάντα άκουγα για τους αλλους που αρεσαν σε καποιες ή και σε καποιες που μαρεσαν και εμενα αλλά για μένα τιποτα και ποτέ. Να πω κατι για το οποιο ντρεπομαι καπως επειδη δεν ειναι πολύ πρέπον. Επειδη διαβαζουν και γυναικες το ποστ αισθανομαι καπως ασχημα που θα το γραψω οποτε θελω καποια κατανοηση και οχι αρνητικη κριτικη. Στα 16 μου με πηγαν ο πατερας μου και ενας θειος μου σε οικο ανοχης . Στήν αρχή πήγαινα και άλλες φορες με τον πατέρα μου. Τα τελευταια χρόνια πάω μονος μου. Αλλά δεν θελω να πολυπηγαινω επειδη οταν φευγω απο εκει μπορει για λιγο να νιωθω ωραια αλλα μετα με πιανει παλι στεναχωρια επειδη δεν το εχω αυτο και παω εκει . Και αλλες φορες ειναι που με πιανει τρελα δεν ξερω πως να το εξηγησω που αν δεν παω θα τρελαθώ επειδη δεν αντέχω. Είναι πολύ άσχημη η κατάσταση μου. Δηλαδη ξερω οτι εφοσον ειμαι αντρας πρεπει να κανω εγω την κινηση . Αλλά αυτο αυτοματα μου δημιουργει τεράστια ψυχολογικη και συναισθηματική πίεση. Εχω βαρεθει να ακουω λογια απο μεγαλυτερους του τυπου "θα περασει, θα ερθει η ωρα, θα βρεις κατι και εσυ, κατι θα γινει κτλπ" . Τοσα χρονια τα ακουω αλλα τιποτα. Δεν καταλαβαινουν τι περναω για αυτο το λενε. Αλλο ειναι να μιλας από μια θεση βολεματος καλου ή κακού και αλλο να ειναι καποιος στην ιδια ακριβως θεση με εμενα. Είναι αλλα συναισθηματα και αλλες καταστάσεις.Παντα ενιωθα οτι για τις γυναικες ήμουν μια σκια. Ενιωθα οτι παντα ημουν αόρατος παρατηρητης και χωρις να μπορει να αλλαξει τα δρομενα. Ενιωθα οτι παντα αλλοι με προλαβαινουν και κανουν κάτι σε αυτη που μαρεσει.Και ηδη εχουν καποιον. Και οτι δεν θα κανουν κατι μαζι μου επειδη δεν θα τους αρεσω είτε επειδη δεν εχω καλο σωμα κτλπ. Νιωθω πολυ χαλια. Τα βράδια οπως προείπα με πιανει ενα πραγμα και θελω να κλαιω μεχρι να στραγγιξω απο νερό. Καθομαι να κοιμηθω το βραδυ και σκεφτομαι οτι δεν υπαρχει καποια να ειναι διπλα μου, να μαγαπαει, να της αρεσω πραγματικα, να με νοιαζεται οπως θα την νοιαζομαι εγω, να μου μιλαει ομορφα και να περναμε ομορφα. Επεισης σκεφτομαι οτι και να κανω κατι στο μελλον πραγμα δυσκολο αλλα τεσπα. Σκεφτομαι οτι και να βρω καποια οτι δεν θα ειμαι εμπειρος και επειδη θα ειναι η πρωτη μου φορα εκεινη μπορει να εχει πιο παραπανω εμπειριες πολλες η λιγες και να σκεφτει οτι εγω ειμαι ετσι και ξενερωσει και με παρατησει επειδη μπορει να περιμενει να κανω κατι το οποιο μπορει λογω μη εμπειριων να διστασω ενδεχομενως να το κανω και μηπως της φανει ή φανω εγώ καπως. Δεν ξερω. Αυτά από εμένα.

Συγνωμη για το μεγάλο μου κείμενο και αν σας κούρασα. Θα προτιμουσα απαντησεις σοβαρες και βοηθητικες-συμβουλευτικες και όχι με αρνητικη κριτική ή γελοίες. Ευχαριστω πολυ που διαβασατε το ποστ μου :)

---

Σε ερωτεύτηκα λίγο :p

Λοιπόν, εμένα η γνώμη μου είναι ότι χρειάζεσαι βοήθεια ειδικού, γιατί το άγχος έχει μετατραπεί σε φοβία κι έχεις σκαλώσει τόσο που η αυτοβοήθεια μάλλον δεν θα λειτουργήσει. Δεν είναι ντροπή να αναζητήσεις λύσεις μέσω ψυχολόγου, ίσα ίσα θα κάνεις πρώτα απ' όλα ένα υπέροχο δώρο στον εαυτό σου, που τόσο έχεις ταλαιπωρήσει μέχρι τώρα.

Ως γενική παρατήρηση πάντως, αυτό που σου είπε ο Αλέξανδρος μερικές φορές πιάνει: Το να προσποιείσαι δηλαδή ότι έχεις αυτοπεποίθηση είναι μια τεχνική που σε σώζει και σε βοηθά να πετύχεις στις σχέσεις, έστω και αν αυτήν την αυτοπεποίθηση δεν την έχεις.

Δεν ξέρω, πάντως οι γυναίκες δεν είναι τόσο δύσκολες κατά βάθος, και μερικές εξ αυτών να ξέρεις ότι εκτιμούν τους ντροπαλούς περισσότερο. Αρκεί να μην κλείνεσαι τελείως στο καβούκι σου.

Παιδιά, να ρωτήσω κάτι? Κοιτάζετε μόνο τις όμορφες, σέξυ, κορμάρες και 'ανετες ή και τις άλλες? Τις ασχημούλες, τις χοντρούλες, τις ντροπαλές... αυτές που μένουν στη σκια των φιλεναδων τους... τις κοιτάτε?

Τι θα πει "δεν έχω καλό σώμα" xristo1925??? Όλες οι κοπελίτσες είναι μοντέλα? Κυτταρίτιδες, ψωμάκια, ψωμάρες και πλαδαρές κοιλιές κυκλοφορούν πάαααρα πολλές, ακόμα και στα +-20. Εκεί είναι το τάργκετ γκρουπ σου για αρχή. Εκεί θα νοιώσεις άνετα και επιθυμητός. Βρες κοπέλες κάτω του μετρίου, που να σ αρέσουν βέβαια. Βρες ντροπαλές που δεν ανοίγουν το στόμα τους διότι είναι ασχημούλες και δεν τις προσέχει κανένας. Υπάρχουν, εκεί έξω είναι, απλώς ούτε και συ - και οι υπόλοιποι γενικά- τις προσέχετε.
Αργότερα, βλέποντας και κάνοντας.